Wat is dat toch met mij, wat is er mis?
Er zijn zoveel dingen te doen hier in huis, wassen, strijken, afstoffen, ramen lappen en gordijnen wassen.
Maar ik doe het niet.
Ach, ik doe het morgen wel.
Al wekenlang neem ik mij voor om onder de zonnebank te gaan, ik heb er hier notabene één staan.
Een pracht van een zonnebank, pas nog nieuwe lampen ingestoken, maar ik doe het niet.
Morgen misschien.
De zon schijnt, het is prachtig weer, ga naar buiten, ga naar de stad, koop je iets nieuws!
Maar ik blijf thuis.

Ik zit hele nachten op, en slaap tot een gat in de dag.
Met nog dikke slaapogen schenk ik mijn eerste tas koffie in.
Ik rook mijn eerste sigaret, de eerste van de vele die nog zullen volgen vandaag.
Ik kijk ietwat wezenloos de rook achterna en zie hoe hij verdwijnt in het niets, net als al mijn goede voornemens.
Stap onder de douche, fris je op, kleed je aan!
Maar eerst nog een tas koffie, nog een sigaret.

Zet je pc aan, lees wat blogjes!
Tja, en soms lokt dat lezen een gulle lach uit, maar meestal krijg ik het gevoel van been there, seen that.
De enige die mij uit mijn stoel krijgt is mijn kat wanneer hij zeurt om eten, hij heeft mij daarbij nodig.
En ik, wie of wat heb ik nodig?
Niets, niemand, niet vandaag!
Ach morgen beter!
Dat zei ik gisteren en eergisteren, en de dag daarvoor......