You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
10-05-2007
NOG MEER MOE
Pffff, een mens zou van minder moe worden! Het is bijna 16h en ik ben net thuis van een dagje ziekenhuis. Vandaag moest ik tussen 08u en 09u in het ziekenhuis zijn voor een bloedafname. Dat is voor mij dus weer een slapeloze nacht vermits de slaap mij pas overmand tegen 05u. Gisteravond neem ik uitzonderlijk een slaappil, ga voor mijn normen vroeg naar bed, maar de slaap komt niet. Tegen de morgen word ik moe, maar ik sluit maar één oog en met het andere houd ik mijn wekker in de gaten, want ik moet bijna opstaan. Eten en drinken mag niet, ik moet nuchter blijven, dat alleen al houd mij uit mijn slaap vermoed ik want ik ben het gewend om 's nachts nog wat te eten en te drinken, ik leef immers meer in de nachtelijke uren dus mijn eetpatroon is daar op afgesteld, maar vanaf middernacht mag ik niets meer hebben. Ik kan maar beter vroeg gaan denk ik, dan ben ik vlug weer thuis, kan eten en drinken en mijn bed inkruipen. Ik ga onder de douche, schmink mij een beetje want ik weiger om met een ziekelijk uitzicht in het ziekenhuis te verschijnen. Enkele maanden terug met mijn razende tandpijn die een maand duurde was dat wel anders, toen mocht heel de wereld zien dat ik helse pijnen leed,hahaha, maar nu voel ik het anders. Drie keer nakijken of ik alles bij me heb, mijn siskaart, mijn paspoort en de verwijsbrief van de dokter en dan op weg met koude wind op kop. Gelukkig woon ik maar enkele stappen van het ziekenhuis.xml:namespace prefix = o />
Aan de balie weer een massa volk, trek braaf een nummertje, 42 lees ik en men is aan 27. Uit de nabij gelegen cafetaria komt een lekkere lucht van verse koffie en brood en ik neem mij voor om daar seffens na de bloedafname meteen binnen te springen. Eindelijk is het mijn beurt en alle formaliteiten lopen van een leien dakje, tja, ik spreek dan ook duidelijk Vlaams, dat maakt het voor de mensen achter de balie wel iets makkelijker. Ik krijg een meterslang blad met klevers mee en ik mag naar boven. Boven aangekomen moet ik maar enkele minuutjes wachten, ik ben de eerste. De bloedafname verloopt vlot, 10 tubes hebben ze nodig. Ik moet even wachten op de gang en ik proef in gedachten al de lekkere koffie en het broodje dat ik zo meteen ga nuttigen. Maar dat is buiten de waard gerekend! De verpleegster komt terug, met mijn, nu iets minder lang klevertjesblad maar in de plaats krijg ik een resem formulieren met codes, en zegt me dat ik naar het vierde verdiep moet. Ik begrijp het niet goed en vraag uitleg, blijkbaar moet ik naar de Cardioloog?
Daar zit al meer volk te wachten, maar er liggen tijdschriften. Bij de cardioloog moet ik eerst een resem vragen beantwoorden aan de assistente, mijn gans ziektebeeld moet ze weten over gans de jaren heen. Nou, dat is al wel wat ondertussen. Wanneer we daar mee klaar zijn moet ik mij uitkleden: "Al je spannende kledij verwijderen" laat ze me weten. Zij verdwijnt en ik zit verkleumd van de kou te wachten tot eindelijk de dokter binnenkomt. Er wordt een cardiogram genomen, dat gaat vlot, maar dan zegt die piepo dat ik op de fiets moet gaan zitten. Er worden weer allerlei tjoeppekes met draden aan me vastgemaakt en ik moet fietsen. Ik bedenk mij dat ik hier helemaal niet op gekleed ben en probeer zo elegant mogelijk en met zo min mogelijk deining van mijn 'Lovehandles' die trappers rond te krijgen. Ik visueer mij een weg naar de cafetaria waar ik mijn ondertussen groter geworden honger en dorst kan lessen. Maar de weg is lang en steil en net voor ik denk dat ik ter plekke ga doodvallen, zegt de dokter dat ik mag stoppen. Ik ben nat van het zweet, mijn haren kleven tegen mijn hoofd en ik hijg als een paard dat net 1000 hectaren akker heeft omgeploegd. Ik mag mij terug aankleden en in de wachtzaal gaan zitten. De assistente komt mij vertellen dat ik naar weer een ander verdiep moet, en ik word een beetje wrevelig, mijn maag knort hoorbaar, het is ondertussen 11u voorbij. Waarom heeft mijn huisarts mij niet gewaarschuwd dat ik een resem onderzoeken moest ondergaan? Maar ik ga gelaten op weg met een ondertussen dikker geworden stapeltje papieren.
Weer een andere gang en weer een andere wachtzaal en dezelfde tijdschriften vermoed ik, want ze interesseren mij niet meer. Weer de één of andere assistente of verpleegster komt mij halen, men gaat een FMRI scan doen laat ze me weten. Ik moet mij dit keer niet uitkleden maar wel al mijn juwelen afdoen. Dat brengt wat stress mee want mijn handen zijn koud en de sluitinkjes van mijn halskettingen klein. Die krijg ik niet meer terug aan denk ik, of wat voor absurde en irrelevante gedachten een mens op dat moment kan hebben. De scan verloopt vlot, "Niet bewegen" hoor ik van ergens uit het niets komen, want er is geen mens in de kamer. Dat is geen probleem, stil liggen gaat mij goed af, ik heb immers moeite om wakker te blijven. Knorde mijn maag maar niet zo hoerend hard! Wat later zit ik, nog maar eens, in de wachtzaal, ik ruik dat men het middagmaal voor de ziekenhuispatiënten aan het ronddragen is. Het ruikt volgens mij naar een vijf sterren menu. En weer komt men me zeggen dat ik naar het volgend onderzoek moet, op nog maar eens een andere verdieping, en met alweer een dikker pak papieren.
Gelukkig is het Erasmusziekenhuis van Borgerhout niet zo groot, maar ik heb ondertussen toch al wel veel meters gang bewandeld. Nu moet ik weer naar beneden, dit keer geen wachtzaal maar een gang met stoeltjes. Op de gang komen verschillende deuren uit, naast elke deur de naam en de bevoegdheid van de dokter. Ik lees op de deur voor mij "Neuropsyhiatrie" en ik krijg nu echt de kriebels. Ik heb een enorme aversie van psychiaters, overgebleven vanuit mijn jeugd in het internaat waar we elke maand verplicht naar zo'n man toe moesten. Een man die naast me zit vertelt me dat de dokter pas om 13u zijn praktijk begint, dus nog bijna een uur wachten. Ik overweeg om naar de cafetaria te gaan, maar de man raad het mij af want dan ben ik mijn beurt kwijt en ik ben de tweede in rij.. Gestaag sijpelen er nog patiënten binnen en het wordt een gezellige boel. Hier wordt, in tegenstelling tot de andere wachtzalen, vrolijk gebabbeld. De conversaties lopen ver uiteen en van de hak op de tak. Er is iemand met een hersentumor, schrijnend verhaal. Er is iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft, ook niet zo opmonterend. Maar er zijn ook een man en vrouw aanwezig die ik, met alle respect, toch knettergek verklaar en zij brengen de vrolijke noot in het gesprek. Gek zijn lijkt zo gek nog niet denk ik even. Eindelijk ben ik aan de beurt, het is ondertussen bijna 14u. Weer lijk ik honderden vragen te moeten beantwoorden aan een assistente, maar ditmaal zijn de vragen specifiek gericht op CVS. Zij stelt de vragen, en op bijna alle vragen moet ik bevestigend antwoorden. Wanneer ik dan bij de dokter zelf kom en hij de vragenlijst en mijn antwoorden overloopt, knikt hij voordurend met zijn hoofd van ja.
De resultaten van het onderzoek worden naar mijn huisdokter gezonden, in de loop van de tweede helft van volgende week mag ik hem bellen. De dokter geeft mij alvast mee dat ik heel waarschijnlijk een lichte vorm van CVS heb. Maar ik moet niet panikeren, eerst maar het resultaat van alle testen afwachten, zegt hij me nog. "En luisteren naar je lichaam mevrouwtje, gaan rusten wanneer je moe bent"! En of ik moe ben! Dus zal ik direct gaan rusten als ik thuiskom, nadat ik wat gegeten heb, en nadat ik enkele koppen koffie heb gedronken, en nadat ik aan mijn dosis nicotine behoefte heb voldaan, en nadat ik dit stukje heb geschreven en op mijn blog gezet. Maar geef toe, je zou van minder moe worden na zo'n dag, toch!
Reacties op bericht (10)
13-05-2007
..
amaai wat een dagje , staat mij ook te wachten 24 mei, heb zo al een fobie van ziekenhuizen , naalden, enz .. Hier valt ook het woord cvs, er zijn hier in blogland al ik weet niet hoeveel mensen die het kortelings kregen, hopelijk mag de diagnose positief zijn , iedereen is zo moe als ik hier en daar lees, zou het dan toch van het bloggen komen?(grapje). Ik las ook je schrijfsel over die grote buttons, ik weet er alles van heel m'n blog was is uit de haak daardoor, ik denk dat er gewoon niks aan te doen is, ik laat ze maar doen , en als het nodig is doe ik ze weg uit m'n gastenboek, ik duim voor jou ! liefs, Nicole
{}
geschreven door nida
12-05-2007
ja ja
de weg in de gezondsheidzorg kan een lange geschiedenis zijn.
als ze dan ook het probleem nog vinden...liefs
{}
geschreven door pluisje
groetjes uit Koekelare
wij wensen u een leuke zondag.
{}
geschreven door Raf en Ginette
..
nee hoor Lipske, ge zijt niet alleen, het blog loopt rechts helemaal door, ik kon nog net de reakties aanduiden om het Musje te laten weten. Ik ga het ook even melden op haar ander blog.
{}
geschreven door bojako
euh..
Hey Musje ,heb ik dat nu alleen ? Jouw blog is helemaal uit zijn voegen gesprongen bij mij!Je rechterkant is helemaal in beslag genomen door je middenstuk,zal toch ook niet zoiets worden zoals het bij mij begonnen is zeker? Maar daar kwam ik niet voor ,wat ik wou vragen :heb jij soms een muis met een magneet of één met veel aantrekkingskracht,haha?Want ik heb toch nooit geen last van dat rondvliegend hart bij mij,(anders heeft het schrik van mijn muis!hihi)Hoop dat je je blog in orde krijgt ,anders ligt het aan mijn peeceeke?Dikke kus van Lipske!
{}
geschreven door hotlips1
11-05-2007
..
Amai ,wat een uitleg ,zou je zo al moe van worden,aan Erasmus heb ik eigenlijk niet zo'n goede herinneringen,ben ik in '83 voor een miskraam binnen gemoeten ,en hadden me in een soort pomphuis gelegd omdat er geen plaats was ,nu ben ik absoluut geen moeilijke,maar het was pas de dag nadien dat ze tot de conclusie kwamen dat daar iemand lag ,en vermits ik nooit wou bellen...het ligt dus wel een beetje aan mezelf! En ...er zijn daar ook een paar dierbaren van mij gestorven,
Nu iets anders ,ben je toch kwaad op mij,want ik lees of hoor niets van jou ,als ik reacties wil lezen ,moet ik het bij een ander doen(snik) Musje ,ik hoop op een hele goede afloop voor jou! Hou je me op de hoogte? Dikke kus va&n Lipske(Denk dat ik straks maar eens naar wat muziek ga luisteren,lol)
{}
geschreven door hotlips
10-05-2007
@ Roby
Ik ben echt aangenaam verrast door uw aanbod Roby, mensen die zich belangeloos willen inzetten voor hun medemens zijn uniek. Ook ben ik dankbaar dat ik zo maar spontaan hulp krijg aangeboden van iemand die mij helemaal niet kent. Maar Roby, het is echt niet (nog niet?) zo erg met me gesteld dat ik volkomen hulpeloos ben. Ik kan en doe echt nog heel veel zelf. Hulp in de huishouding heb ik al jaren, dit wegens mijn lamentabele rug. Verder heb ik mijn kinderen die als het nodig is er altijd voor me zijn om boodschappen te doen, dit ook al jaren doen. En last but not least is er mijn partner die als het moest nodig zijn graag elke dag over en weer zou rijden tussen NL en B.om mij bij te staan, geen mens die hem daar zou kunnen van tegenhouden. Je ziet dus Roby dat ik voldoende omringd wordt door mensen die van me houden en mij zullen helpen indien nodig. Neemt niet weg dat ik jou een dikke cyberknuffel geef voor je lieve en onbaatzuchtige voorstel.Chapeau, zoals jij moesten er meer mensen zijn op deze wereld. Bedankt Roby. Mus
{}
geschreven door huismusje/troubadoerke
CVS
Heb je lijdensweg nu maar juist gelezen... wat moet ik daarop zeggen... dat sommige mensen dan ook maar àlles op hun boke krijgen wat er te krijgen valt... ik ken er 2 die ook CVS hebben... dat zijn Vifke en Sjoeke/Madammeke... misschien zitten de dokters ernaast... laat ons hopen... laat je niet kisten meisje... ik weet zeker dat Knuffel je wel te hulp zal schieten... dikke kus van Myette
{}
geschreven door Myette
Ach Mus toch,
ze hebben je wel te pakken gehad vandaag en dan zo ontzettend lang moeten wachten met eten! Komen daar bij jullie in het ziekenhuis niet langs met zo'n wagen met koffie en dergelijke? Dat helpt in elk geval iets om zo'n regiment onderzoeken door te komen. Hopelijk kun je nu lekker even bijslapen. Trusten, Thea.
{}
geschreven door thea
meermals meegmaakt
ander hospitaal,zeldfere regels,musje mijn aanbod blijft nog hetzelfde,kan raar klinken,maar het is gemeend,al hoop langs de andere kant dat het niet nodig is,kwestie van je gezondheid.Met de nodige knuffels roby
{}
geschreven door peeters robert
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!