Wij zijn ZoogDIEREN en we schijnen af te stammen van de Apen. Ik ga het niet tegenspreken. De organen van het Varken lijken het best op die van de mens, of is het omgekeerd? We kunnen werken als een Muilezel, of minstens even koppig zijn. Sommige baasjes lijken op hun Honden, en op sommige blogs hier zie je dat ook bevestigd. Met welk dier kan ik best mezelf associëren? Misschien met een Kat, want ik lig graag languit loom in de zon. Of met een Vogel want ik ben een Nachtraaf, een Nachtuil en eveneens ware Huismus. Met wat voor absurde gedachten zit ze nu weer in haar gekke kop zie ik jullie denken, wel ik geef jullie graag wat uitleg hierbij.

Zaterdag ga ik boodschappen doen en ik loop een oude collega tegen het lijf waar ik jaren geleden met heb samengewerkt in de horeca. Ik zie haar denken: "Goh, wat is ze oud geworden!" Tja, het is dan ook bijna 25 jaar geleden dat we elkaar zagen. Zij echter, ziet er stralend uit, ze is dan ook 10 jaar jonger dan ik.
Het is nogal winderig koud op straat en we besluiten om een koffie te gaan drinken in een nabijgelegen taverne.
Zij vertelt me dat ze gescheiden is en dat ze daar een depressie had aan overgehouden.
Ik krijg het ganse verhaal te horen met naaldje en draadje alle pikante details incluis. Maar van die depressie is ze volkomen genezen en nu en ze geniet volop van haar vrijgezellen leven, weet ze me nog te vertellen, weer met alle pikante details. "Goed van je" zeg ik haar en ik vertel haar op mijn beurt van mijn vermoedelijke CVS. Nou, dat had ik beter niet gedaan want een oppepper was het allerminst. Ze begint onbedaarlijk te lachen en neemt me jaren terug in de tijd van onze samenwerking.
"Weet je nog wat jij altijd zei wanneer men jou een oneerbaar voorstel deed?" Ja, dat weet ik nog.

Hoe zatter de klant wordt, hoe begeerlijker een serveuse wordt voor hem. En wanneer dan zo'n zatlap voorstelde om met hem het bed te delen (ik geef dat voorstel hier heel braafjes weer, kwestie van de censuur) dan antwoordde ik steeds breed lachend dat hij zich dat zou beklagen want dat ik daar veel te lui voor was en niet gewend was om te werken. Eveneens wanneer we danig in het zweet de benen van onder onze kont liepen om de klanten op het terras te bedienen en daarbij blijkbaar nog niet vlug genoeg waren, dan zei ik weer al lachend "Ja meneer/mevrouw, je ziet zo dat ik te lui ben om te werken, ik kan er dus echt niets aan doen."Dat snoerde hen dan vaak de mond waarbij ik bovenop nog excuses kreeg voor hun gemopper want de zaak waar ik toen werkte werd veelal bezocht door werklozen daar ze dicht bij de toenmalige RVA gevestigd was.
Die anekdotes lokte aan mijn vroegere collega de uitspraak dat CVS dus typisch een ziekte was voor mij."Ze noemen dat toch de luie wijvenziekte hé!"
Ik lachte mee, maar ik lachte een beetje groen, want zo wordt die ziekte in de volksmond blijkbaar genoemd, en dat vind ik heel denigrerend.

Als ik dan toch moet worden vergeleken met een dier, en als we dan toch veel dingen gemeen hebben met de dieren, dan opteer ik liever om vergeleken te worden met het LUIpaard in plaats van met de aap met de bewuste naam LUIaard
Het Luipaard is een mooi en elegant dier, en het gaat enkel op jacht wanneer het honger heeft.
En dat deed ik zaterdagmiddag dus ook, boodschappen omdat ik honger had naar iets lekker.
Misschien had ik beter als een aap gewacht tot ze me een banaan toegooiden, dan had ik alvast die uitspraak niet moeten aanhoren. Het ligt allemaal nog een beetje gevoelig zie je.
Want het heeft niet echt bijgedragen tot mijn humeur, maar het leverd wel weer een stukje op om hier neer te poten, en dat is ook mooi meegenomen.
Maar het liefst was ik een tijger geweest, dan zou ik in mijn Jaguar zijn gesprongen en er als een haas vandoor zijn gegaan. Dan had zij mooi voor Aap kunnen staan!