|
Vrijdagavond op uitnodiging naar
een feestje geweest. De dochter van 'hotlips' vierde vijf jaar huwelijk, en ik
mocht meevieren. Het was reuze gezellig. Er was drank en eten in overvloed, en
er was dans en muziek onder de vorm van kareoke.
Ik kan niet zingen en ik kan niet dansen, maar ik doe het beide zo graag.
Na slechts 75cl alcohol laat mijn brein het afweten en neemt mijn body over.
Het begint met wat neuriën en wat geschuifel op de stoel. Het eindigt met een
volledige overgave aan de muziek en oeroude indianeninstincten.
Wat getrappel en gehuppel, want meer breng ik er niet van terecht, maar ik doe
het wel met ambitie.
We springen en zwieren van rechts naar links, en we draaien van achter naar
voor. De nacht is nog lang, en ons kan niets gebeuren.
En dan is er de volgende dag!
Slecht geslapen want mijn bed wil niet stilstaan. Het draait rondjes in de
slaapkamer en ik moet wachten tot het voorbij komt voor ik er kan induiken.
Eens ik neerlig gaat het in een snelle vaart met mij aan de haal.
Enkele uren later met haarpijn weer op. Waarom drink je toch alcohol als je
weet dat je er strontziek van wordt, zo vraag ik aan mezelf. Het antwoord
blijft achterwege. Het is een volharden in de boosheid, ooit leer ik het nog
wel.
Gelukkig staan feestjes niet
wekelijks op mijn kalender, ik zou het niet overleven.
Welke grafrede zou dan op mijn zerk moeten staan, er is er maar één mogelijk
voor dit feestbeest:
En dat men lacht en dat men drinkt als ik neerlig in mijn kuil,
Dat men lacht en dat men zingt, want ik hou niet van gehuil. (Uit: 'De
stervende' van Will Ferdy)
|
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
