Ieder huisje heeft zijn kruisje!
Een gezegde zo oud dat het waarschijnlijk al in de rotswanden van de holbewoners  gekerfd stond.

We kennen de spreuk allemaal, maar we staan er vaak niet echt bij stil dat het ook ó zó waar is.
Vandaag moest ik aan die spreuk denken terwijl ik mijn blogronde deed en ik er echt niet  vrolijker van werd.

Enkele weken terug verloor Titipoes haar paps, kort daarop verloor Venus haar mams.
Meermin doet een herseninfarct en vecht zich met grote moed en veel innerlijke kracht een weg terug.
Bij Bojako zijn er zieke kleinkindjes, maar gelukkig al weer aan de betere hand. Ludovikus heeft pijn, elke dag pijn, maar laat zich niet kisten. Fiep zit in een dipje, zo ook Laathi, die erg moe blijkt te zijn. Zelfs ons steeds opgewekte Myetteke heeft the blues, haar honderdjarige mams moet volgende week onder het mes.
De man van Thea is opgenomen moeten worden in het ziekenhuis, een behandeling en zware operatie hebben geen verbetering gebracht. Ook zo bij mijn lieve blogvriendin Hotlips. Daar is het bang afwachten wat de resultaten van het onderzoek gaan zijn, maar het is een feit dat wat de uitslag ook mag zijn, een behandeling kan haar Suske niet meer aan.

Nare toestanden dus, en wij maar klagen over het weer.
En dan vergeet ik nog Coike, Pietje-Bob, Ronald, Kamiel......en nog zoveel anderen blogvrienden die ieder hun eigen zorgen hebben.
Vaak laten ze dat niet eens merken en hebben nog een troostend woord over voor een ander.
Want ja, ieder huisje heeft zijn kruisje, maar we laten het niet steeds merken. We zijn goed in het opzetten van maskers naar de buitenwereld toe. Met zorgen en verdriet loop je immers niet te koop. Gelukkig hebben we nu onze blogjes waar we het allemaal van ons af kunnen schrijven, want gedeelde smart is halve smart.

En vandaag gaan mijn gedachten naar hen uit.
Sta ik even stil bij hun zorgen, en dat maakt dat mijn eigen zorgen een pak onbeduidender worden.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar als dat kruisje door vele handen wordt gedragen, dan wordt het toch een beetje lichter.
Dus mijn lieve vrienden, houd moed, ik zend jullie wat virtuele kracht.
Ik duim voor genezing, ik brand een kaarsje voor geleden verdriet en pijn.
In gedachten ben ik bij jullie!