Wanneer ik zo door mijn raam kijk is het net of het lente is. Een mooie blauwe lucht en de zon die volop schijnt. Het zou een mens meteen doen dromen, ware het niet dat ik vandaag tig dingen te doen heb.
Je kent dat wel, dingen die je alsmaar uitstelt omdat ze oersaai zijn en helemaal niet leuk zijn om te doen. De frietketel schoonmaken en de olie verversen bijvoorbeeld is iets waar ik een grondige hekel aan heb. Ik presteer het altijd om dan van mijn keuken een slagveld te maken. Dus daar ben ik steeds een uurtje zoet mee.
Dan wat verstelwerk, een knopje hier en een knopje daar, een draadje dat is losgekomen, en niet te vergeten mijn favoriete slaaphemd. Als dat hemd zou kunnen praten zouden jullie grote ogen trekken. Ik heb het al tientallen jaren, nog vanuit de tijd dat lange witte katoenen hemden op een lange hippierok mode was. Toen ik er echt niet meer fatsoenlijk mee onder de mensen kon komen, gebruikte ik het maar als slaapkleed. Ondertussen is er geen lapje stof meer aan dat ik nog niet heb moeten verstellen, maar ik kan het maar niet weggooien. Trouwens, het wordt met de week origineler. Er is geen enkele nachtpon of pyjama, en ik heb er ontelbaar veel,  waar ik zo heerlijk in slaap als in mijn hippiehemd.

En dan is er nog de administratie. Ook al zoiets dat ik laat aanslepen tot het bijna niet meer overzichtelijk is.
Zo zwier ik mijn bankafschriften in de lade met het vaste voornemen "straks classeren" maar die straks wordt morgen en morgen wordt.........ja, vandaag dus, en ondertussen enkele maanden verder. Shame on me!
Mijn mooie fruitschaal op tafel is ook nog zo'n dankbaar voorwerp om alle rommel in te deponeren die ik onderweg in mijn nederige woonst vind. Het gaat van reclamefoldertjes, die ik toch nog wil lezen tot een nagelvijltje, rekkertjes, een stompje kaars.....enz. Alles behalve fruit ligt erin, want hoewel ik weet dat fruit heel erg gezond is en een must , ik kan het niet opbrengen om het elke dag te eten. En de aanbiedingen uit de reclamefoldertjes zijn meestal ook al verlopen tegen dat ik ze lees. Elke dag erger ik mij aan die rommelige fruitschaal, maar ik schijn de ijzeren discipline te kunnen opbrengen om die misnoegdheid totaal te negeren.

Dus vandaag is huppeldag, zo noem ik dat. Huppelen van het ene kleine karweitje naar het andere. Reken daarbij ook nog enkele persoonlijke renovatiewerken en voor ik het weet is de zon onder en is het bedtijd.
Dan trek ik mijn slaaphemd aan en slaap heerlijk tot de volgende morgen.
Morgen, de eerste dag dat ik alle nare karweitjes weer kan uitstellen voor enkele weken.