Verleden week moest ik in ons nieuwe gerechtsgebouw zijn. Het was lang geleden dat ik nog die richting was uitgegaan, nog van in de tijd dat ik er mijn zaak had. Het was dan ook met gemengde gevoelens dat ik de 'Bolivardplaats' betrad.

Een staaltje van indrukwekkende architectuur noemen ze het, ik noem het eerder een ingewikkelde doolhof, en bovendien vind ik het nog lelijk ook. Het wordt milieuvriendelijk genoemd, zal wel zo zijn, mensvriendelijk is het allesminst.
Het was de bedoeling om van de 'Bolivardplaats' een plein te maken dat geschikt is voor voetgangersverkeer, het terugbrengen op menselijke schaal zeg maar, daar waar koning auto vroeger de scepter zwaaide.
Wel mensen, daar waar je vroeger je hondje kon uitlaten en/of rustig in een klein parkje op een bankje kon zitten, moet je nu als voetganger verdomd goed uitkijken dat je niet onder een bus of tram terecht komt. Het is maar wat je verstaat onder "Menselijke schaal" hé.

En dan naar binnen!
Toen ik voor het gebouw stond vroeg ik mij af hoe een rolstoelgebruiker hier ooit zou binnenraken, maar toen kreeg ik de liften in de gaten. Maar voor je aan die liften bent moet je wel eerst enkele rondjes maken. Je moet ook al donders goed weten welke lift je moet nemen om in welke afdeling te raken, anders loop je wel enkele uren verloren. Dus wanneer je het 'Vlinderpaleis' niet als je broekzak kent is thuis ruim op tijd vertrekken de boodschap.
Eens binnen viel ik van de ene verbazing in de andere.

Bij de naam 'Vlinderpaleis denk je automatisch aan mooie kleuren, maar niets in minder waar.
In mijn blikveld enkel glas, staal en grijs beton. De zaal waar ik moest zijn deed me letterlijk denken aan een ondergrondse parking, het beklemmende gevoel incluis.
Metalen zitbanken die lijken te zijn gemaakt van gesloopt kippengaas, en waarbij je gegarandeerd geperforeerde billen en benen lijkt te hebben na 10 minuten gezeten te hebben.

Je zou toch ook mogen verwachten in een gebouw dat zovele miljoenen euro's heeft gekost dat de glazen deuren automatisch open gaan, maar nee hoor. In plaats daarvan zijn de meeste handgrepen al stuk en hangen er los bij de bengelen.
Men noemt het nieuwe gerechtshof transparant. Oh jawel, door het vele glas kan je wijds om je heen kijken, dwz. als het glas moest proper zijn, wat in de afdeling waar ik moest zijn zeker niet het geval was.

Typische Belgenmop: Op de dakrand van het Vlinderpaleis zijn er hechtpunten aangebracht voor de kabels van de ruitenwassers. Die moeten volgens een bepaald decreet vier keer per jaar getest worden op hun veiligheid. Je kunt inderdaad niet veilig genoeg spelen. Maar het ministerie dat daarvoor bevoegd is, besliste dat er maar geld is voor één wasbeurt per jaar. We kunnen er misschien niet door kijken, maar we hebben wel de veiligste ruiten van Europa.
Ik kreeg de indruk dat dit, door over het paard getild chauvinisme, superdure gebouw al danig in verval was. Ondanks de moeite, heb ik er de schoonheid niet van kunnen ontdekken. En ik blijf mij de vraag stellen: "Wat zit er nu in godsnaam voor nuttigs onder die pieken?"

Het gerechtsgebouw in Antwerpen kost 40.000.000 euro meer dan geraamd. Totale kostprijs: 250 miljoen euro, waarbij de staat eerder al 3,8 miljoen euro voor de grond had betaald.
Vastgoedbedrijf Cofinimmo kocht de grond over van de overheid voor 112.000 euro. Cofinimmo kocht ook de structurele eigendomsrechten over en verhuurt het gebouw nu voor 36 jaar aan de overheid. Die wordt na die periode geen eigenaar.

Misdaad loont zullen we maar zeggen zeker!