|
De vogels floten lustig hun lied
in de hoge bomen van het bos. In de verre omtrek geen mens te bekennen op dit bospad.
We keken elkaar aan, onze ogen
vertelden dat er nog steeds hartstocht was tussen ons. Liefdevol streek ik met
mijn hand over zijn dij. Het was een teder gebaar dat ik me jaren geleden eigen
had gemaakt. Het had gebaar had vele betekenissen. Soms was het bedoeld als
troost, soms als geruststelling, maar ook als uitnodiging tot.....
Hij kreunde zacht toen ik hem een zoen gaf op zijn klamme wang.
"Doe langzaam", zei ik, maar zijn benen schokten alsof hij spastische
krampen kreeg.
"Ik ga dieper en dieper", zei hij, en zijn gekreun ging over in een
diep gebrom.
"Ja Jaaaa", zei ik...."Nee verdomme Neeeee", zei hij.
Ik opende mijn mond en likte met mijn tong langs mijn droge lippen.
En dan schokten onze lichamen gelijktijdig, als in een delirium.
"KOMAAN KOMAAN", riep hij. "YES YES", riep ik.
De ontlading was groot en heel bevredigend.
Onze lichamen waren nat van het zweet.
In een auto doe je zoiets niet ongestraft bij een temperatuur van meer dan
dertig graden.
Vastzitten met je wielen in een modderpoel bedoel ik, laat dat duidelijk zijn.
|
maar ook om onder een wegslippend wiel te leggen.
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
