Klik op het plaatje en luister naar de bekendste chrismas song.
Sinterklaas is nog niet goed en wel weg, of de kerstman staat in volle glorie voor je neus. Mijn knuffel zei zondagavond al dat hij de spullen voor de kerstboom van zolder ging halen, terwijl ik nog moest bekomen van alle comotie van de Sint. Kerstmis is echt zijn ding. Voor mij ligt het anders, hoe ouder ik wordt, hoe mider ik uitkijk naar de die feestdagen.
Toen ik jong was kon ik heel enthousiast weken op voorhand bezig zijn met de geschenken en het menu. Nu probeer ik mij er zo vlug en gemakkelijk mogelijk van af te maken. Er zijn veel mensen die op vakantie trekken, en pas terug komen na al die heisa. Maar zover ben ik nog niet, ik wil de kinderen niet teleurstellen, en eens ik eraan begin komt het enthousiasme wel vanzelf terug boven, hoop ik althans. Met kerstmis komen we hier ten huize allemaal bij elkaar, al zijn dat enkel mijn twee kinderen en schoonkinderen plus kleindochter, dus zo'n overhoop is dat nu ook niet. Met oud en nieuw zijn we uitgenodigd door dochterlief en partner om uit eten te gaan.
Het zijn de winterblues die mij parten spelen vermoed ik. Ik vind het leven zoveel aangenamer in de lente en de zomer. De dagen wanneer de zon opkomt om 04.00u. en pas ondergaat om 22.00u. zijn voor mij hemels. Ik hou van licht en warmte, waarbij ik natuurlijk niet die enkele Belgische hittegolf bedoel. De herfst heeft zijn kleurenpracht, zonder twijfel, maar het bekoort mij enkel op een schilderij of plaatje. Wanneer de straten vol liggen met natte bladeren, wanneer mijn bloemen bruin verkleuren of nog enkel stengels zijn, slaat bij mij de melancholie toe. En dit wordt enkel maar erger naar de winter toe. I'm dreaming of a white chrismas...! Mooi liedje, maar in werkelijkheid is die witte sneeuw binnen de kortste keren een grijze smurrie, een modderpoel waarbij je goed moet uitkijken waar je gaat of staat wegens been/armbreuken gevaar, of erger.
Kerstmarkten, mijn knuffel is er dol op. Maar ik vraag jullie, als je er één hebt gezien, heb je ze toch allemaal gezien. En ik heb er in de loop van mijn + 50'er jaren al wel enkel gezien. Grote markt in Antwerpen, Echternach, Vogelsang, Aken enz. Voor de sfeer hoor ik jullie zeggen! Welke sfeer dan? Het is allemaal zo commercieel geworden, en ik gedij niet tussen een wriemelende mensenmassa. Ik krijg dan steeds het gevoel dat ik stik. Wanneer men voor de zoveelste maal met een kinderwagen over mijn tenen heeft gereden, of mij van links naar rechts duwt, heb ik de neiging om te gaan gillen. De kerstlichten in de straten, de kunstig versierde etalages, Het is mooi, maar ze brengen mij geen nostalgie meer bij.
Maar straks komt mijn knuffel naar beneden met de kerstversiering, en begint hij superblij als een kind alles uit te pakken en na te kijken. Je zal zien dat de lichtjes het weer niet meer doen denk ik dan, maar hij fikst dat dan wel. Of we gaan er nog maar eens nieuwe kopen. En misschien komt dan toch nog dat feestgevoel naar boven!
|