You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
05-07-2010
EVEN EEN DIPJE
Al heb ik in mijn leven meer dan ruimschoots mijn deel van tegenslag en verdriet gekend, ik ben altijd een optimistisch mens geweest en gebleven. Uit elk dal of diepe put klom ik steeds weer uit. Soms met de moed der wanhoop, meestal met een ferme dosis wilskracht. Wanneer je valt, sta je op en ga je weer door, is mijn leuze. Tot nu toe dan. Want momenteel heb ik meer zin om aan alles de brui te geven.
Ik heb jullie al verteld dat ik na de tweede ooginjectie problemen kreeg en dat dit te wijten was aan de medicatie die men me gaf en die in mijn geval totaal overbodig was. Na de stopzetting van die medicatie zou het probleem moeten opgelost zijn, zo zei de oogarts. Maar niets is minder waar, er doken integendeel andere problemen op.
Sinds enkele dagen zie ik telkens lichtflitsen in mijn oog. Net alsof ik constant in een discotheek sta, alleen de zin om dansen ontbreekt. Nu is het zo dat die ooginjecties het gevaar inhouden dat je netvlies loskomt. Echter gisteren, zondag, was mijn zicht plots beter. Het was zelfs zo goed dat ik weer mijn favoriete spelletje Mahjong kon uitspelen, en ik slaakte een diepe zucht van opluchting. Maar ik kraaide te vroeg victorie.
s Nachts werd ik wakker door een hevig brandende en kloppende pijn in mijn oog. Het was net of er iemand mijn oog uit mijn hoofd wilde trekken, zo pijnlijk was het. Spoelen met lauw water of bedekken met ijs patjes bracht geen soelaas, ik kon mijn oog niet open houden. Kijken was te pijnlijk. Er liep ook constant traanvocht uit mijn oog.
Zodoende belde ik vandaag, maandag, zo vroeg als kon naar mijn oogchirurg en die liet me weer asap opdraven naar het Middelheimziekenhuis. Een klein huzarenstukje was dat, want mijn lens, waar ik nog een klein stukje van de wereld mee kan waarnemen, had ik noodgedwongen moeten uit doen. Ik stapte dus meer op het gevoel dan ik zag.
En inderdaad, er zat dus een miniem scheurtje in mijn netvlies en dat heeft ze meteen gelaserd. Met iets meer dan een uurtje was ik klaar. Dat ik ook weer heelhuids thuis ben geraakt lijkt me nog altijd een wonder. Mijn oog doet nog steeds pijn maar met druppelen en pijnstillers is dit op te lossen. Aanstaande woensdag moet ik alweer op controle. Gelukkig mag ik mijn lens weer dragen zo gauw ik zelf voel dat het kan, en zoals jullie merken aan dit schrijfsel is dit snel.
Maar wat me echt een opdoffer geeft is dat de chirurg niet weet of ze nog kan en wil doorgaan met de inspuitingen. En als dit niet kan .tja dan wat dan ?
Reacties op bericht (6)
07-07-2010
..
oei lieve schat, dat is toch echt niet te doen wat jij allemaal meemaakt, ik vind het vreselijk en hoop uit de grond van mijn hart dat het toch vrij goed komt en dat je van al die ellende en pijn verlost zal zijn.
Vandaag schrijf je dan weer wat optimistischer en dat geeft me wat hoop.
Hele dikke knuffel en kuskes.
{}
geschreven door bojako
06-07-2010
Je zou voor minder een dipje hebben
MUSJE IK GA JE NU NIET BEKLAGEN MAAR NU IS HET WELLETJES GEWEEST ,HET MAG ECHT DE GOEDE KANT UITGAAN HOOR,IK HOOP MORGEN OP BETER NIEUWS EN DAT JE VOLGENDE DE WEEK ERBIJ KAN ZIJN EEN DIKKE KNUFFEL EN WE LATEN ONZE MOED NIET ZAKKEN HE VEEL LIEFS MARIA
{}
geschreven door Maria
Wat een ellende toch allemaal!
Maarjij geeft niet op, daar ben je de vrouw niet naar. En een oplossing komt er hoe dan ook en dan zul jij je ook weer aanpassen en er het beste van maken. Kop op meisje en wij houden de duimen op! Warme groeten. Michelly
{}
geschreven door Michelly
05-07-2010
Leef met je mee!
Lees altijd even je blogje, Petra , kan weinig meer doen dan je moed inspreken. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar ik leef met je mee. Sterkte! Hetty
{}
geschreven door Hetty
niet vooruit denken
niet vooruit denken petra , en de moed erin houden , courage meisje , is wat je kan helpen ! liefs
{}
geschreven door ani
Lieve maandaggroetjes van Brigitta .....
Veel lieve groetjes, dikke knuffel Brigitta
{}
geschreven door Gita
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
,HET MAG ECHT DE GOEDE KANT
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
