Geboren uit Griekse ouders die aan onze kust in het hotelwezen zaten, en opgevoed met strenge hand. Geboren om hard te werken, de man onderdanig en gehoorzaam te dienen, zuinig en spaarzaam te zijn en veel kinderen te baren. En die opdracht volbracht ze zonder morren, naar het voorbeeld van haar moeder.

Zij baarde 5 kinderen, 4 dochters en 1 zoon. En van die zoon werd heel wat verwacht.
Die zoon zou iemand worden waar iedereen naar zou opkijken. Waar iedereen zijn hoed zou voor afnemen. Waar iedereen verstomd zou van staan. Voor die zoon had zij een brandende en onweerstaanbare ambitie.

En uitgerekend die zoon werd verliefd op mij!
Ik een simpel fabrieksmeisje, die niets bezat en niets kon. Een dom wicht, een niemand die van toeten noch blazen wist, dixit mijn schoonmoeder.
Waar zaten zijn gedachten! Wat had ik in gedachten! Waar haalde ik het lef vandaan!!!

Nu helemaal ongelijk had ze niet! Haarzoon, de zeeofficier. Die lang en hard gestudeerd had aan de Hogere Zeevaartschool van Oostende en in alle vakken een primus was gebleken.
En ik, het meisje dat opgroeide bij pleegouders die me liever kwijt dan rijk waren. Die vervolgens terecht kwam in een staatsinstelling, die op hun beurt van mening waren dat ik voor mijn kost maar moest gaan werken in een fabriek ipv te studeren, zoals kinderen van betalende ouders wel mochten doen. Het verschil tussen ons beide kon niet groter zijn.

Hoewel van gestalte de helft kleiner dan ik zat ze constant in m’n nek en leidde me met ijzeren vuist en hoge decibels in de richting waarvan zij vond die haar zoon waardig was. Doodsbang was ik van dat mens!
Zo sloeg ze me eens met een natte theedoek op mijn armen omdat ze vond dat ik de aardappelen niet dun genoeg schilde. Brulde ze de ganse straat bijeen omdat ik het vlees had laten aanbranden. Werd ze furieus omdat ik de etensrestjes wegkieperde ipv ze te verwerken in een ander gerecht.

Maar de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik van haar heel veel geleerd heb. En al zeker op het gebied van zuinigheid, iets dat me later heel vaak en goed van pas is gekomen.

Met het verlies van haar zoon werden ik en mijn kinderen ook uit haar leven verbannen.
Nog even heeft ze geprobeerd om het volledige hoederecht over haar kleinzoon te krijgen. Wat resulteerde in een tweejaar durende hele nare rechtzaak, die ze uiteindelijk verloor.
Van dan af was ik schoonmoederloos, en ben dat iot op vandaag altijd gebleven.

Nu ben ik zelf al twaalf jaar schoonmoeder, en als er een ultiem ding is dat ik geleerd heb van mijn schoonmoeder, dan is dat:
1) Aanvaard de partnerkeuze van je kinderen.
2)Bemoei je niet met hun huishouden.
3)Sta aan de zijlijn en kijk ongezien toe.
4)Biedt enkel hulp wanneer het je gevraagd wordt.
5) En last but not least, bedenkt dat de partners van je kinderen, de moeder/vader, worden of zijn, van jouw kleinkinderen waar je zielsveel van houdt.