Wakker worden (eerste vereiste natuurlijk) dan moeizaam uit bed rollen... plasje doen... kat eten geven... koffie maken. Dat is zowat de routine van elke dag ten huize Mus.
Vervolgens met dat vers kopje koffie mijne Sjeeraar (=laptop) wakker maken en gaan koekeloeren wat mijn blogmaatjes te vertellen hadden.
Nog vervolgens naar mijn FB-maatjes gaan kijken of die ook al wakker zijn. En voor je het weet ben je enkele uren verder en zit je tegen de noen nog altijd in nachtkledij.
”Tja, zo raakt je werk nooit klaar, he Mus!”

Ik heb hier anders weer een serieuze hoop vuil wasgoed liggen! Wel zeker vier machines alweer.
Waar ik dat vele te wassen goed vandaan haal, Joost mag het weten. Zoals gezegd, wanneer ik niet uit huis moet loop ik tot de noen in mijne pyjama, en om de huishoudelijke klussen op te knappen draag ik een oude T-shirt en een versleten tot aan de knieën afgeknipte joggingbroek. Je wilt me echt niet zo zien, geloof me.

Moesten jullie nu vinden dat aan het zagen ben….wel… dan zouden jullie wel eens gelijk kunnen hebben. Dat komt dan door mijne Wier. Ik zit er wel niet op, nee, ik loop er op. (Waar zou dat gezegde vandaan komen “Zij/Hij zit op een Wier?) Effe Apeldoorn euh... Natoken bellen.
Van de week voelde ik iets pijnlijks hard onder mijn voet bij het stappen. Eerst dacht ik dat er nagel door mijn schoenzool zat. Maar thuisgekomen en mijn pantoffels aangetrokken,bleef die pijn.
Vermits ik zelf niet meer kan zien wat er aan de hand is (voet in dit geval) belde ik naar mijn pedicure. Die was gelukkig bereid om me er even tussendoor te nemen. En het verdict was, een grote dikke wier onder de hiel van mijn linkervoet.

Dus nu smeer ik een zalfje en plak ik pleisters.
De wier wordt al iets zachter en de pijn al iets minder.
Nu het zagen nog afleren he!!!!

En nu zeg ik jullie tot later want ik ga eindelijk beginnen aan mijne was.
Heb allemaal een fijne dag, en tot fleus!