Even was de wereld wit

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Even was de wereld wit

Met een satijnen deken

Van fijne draden gesponnen.

Was in de nacht begonnen.

Koning vorst liet zijn adem gaan

Over daken en velden

Die er spierwit bij kwamen te staan

En kwam de sneeuw aanmelden.

En in de vroege morgen

Liet de natuur zich gaan

Toen de zon haar stralen

Als een glinstering neer deed dalen.

De takken in de bomen

Leken wel kristal.

Het vee werd van het veld gehaald

Voor beschutting in de stal.

En met tranen in de ogen

Door de meedogenloze wind

Kijk ik naar die schoonheid

Waarin ik mij bevind.

shadow