Fleur en de muisjes.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Wacht eens” zei Pipi “we hebben de toverfee nodig. We kunnen haar roepen”. “Dat kan niet“ zei Fleur. “Die bestaat niet. Jij denk dat je alles al weet, maar dat is echt niet zo.” zei Pipi. Sip keek Fleur naar de kabouter. Ze vond het opeens niet meer zo leuk. Ze keek naar Micha en riep zacht ”Micha, ik wil geloof ik liever naar huis”. “Nee” zei Micha “doe nu niet zo flauw en wees niet zo bang. Ik ben toch hier met Maaike”. Pipi maakte een gebaar en daar stond ineens de toverfee. Vol verbazing keek Fleur naar haar. “Wat bent u mooi” stamelde zij. En dat was ook zo en ze zag er ook zo lief uit. “Kom maar kleine meid. Geef mij je handje maar, ik zal jou en de anderen het sprookjesbos eens laten zien”. “Oh, wat zijn de bomen ineens groot!” “Ja,” sprak de fee “je bent nu even klein”. “Ik word toch ook wel weer groot?” vroeg Fleur angstig. “Ja hoor. Kijk eens naar Maaike en Micha. Ze roepen ons. Kom dan gaan we naar hen toe. We roepen even twee muizen, dan kunnen we daar op zitten”. Wat een plezier was dat . De muizen liepen wel heel voorzichtig want ze wisten wel dat Fleurtje een beetje bang was. “Mogen wij ons huisje laten zien?” riepen de muizen. “Ja hoor” zei de fee “dat is heel leuk”. “Kijk, hier is het” zeiden de muizen en stopten voor een piepklein huisje, wat je alleen maar kan zien als je heel klein bent. Het deurtje ging open en daar kwam een muizenvrouwtje naar buiten. “Oh, bent u het fee” sprak ze “En u heeft mensenkinderen bij u” . “Ja, zij willen zo graag het sprookjesbos zien”. “Ja dat is leuk, komen jullie maar binnen want ik heb pas weer baby’s. Het is wel een beetje druk, want ze kunnen al rondlopen”. Al gauw zat Fleur op haar knietjes naar de kleine muisjes te kijken. “Wat leuk, ik wil ook zo’n muisje! “Nee hoor” sprak moedermuis “Ik geef geen van mijn kinderen weg”. Even dacht Fleurtje na. “Nee” zei ze. “Ik wil ook bij mijn mama blijven”. Dat vonden de andere kinderen ook want al waren die al wat groter, ze wilden ook niet bij hun ouders weg. “Maar nu moeten we weer naar huis” zei Micha. “Anders worden ze thuis ongerust”. Even zwaaide de toverfee met haar glinsterende stokje en daar waren ze weer groot. “En nu vlug op huis aan” zei Micha en nam Fleur weer bij haar handje. Ja, dat wilde Fleur wel. Zij wilde haar avontuur aan mama vertellen!