Deftig uit eten.

"Zo," zei moeder Paaskonijn "we hebben allemaal zo goed ons best gedaan om de paaseieren op tijd naar de kinderen te brengen en te verstoppen. Ze hebben denk ik veel plezier om met de paasdagen eitjes te gaan zoeken. En wat gaan wij doen als verrassing? Wij gaan deze keer eens deftig uit eten." "Hè, ja" zei vader konijn "daar heb ik nu eens echt zin in". Een beetje beduusd keken de kleine konijntjes wel. Als het nu lekker frietjes eten was! Maar deftig eten, nee daar hadden ze eigenlijk geen zin in. ;"Ja"zei moeder, "en wat we nu eerst gaan doen: we gaan nieuwe kleren kopen. We moeten er allemaal netjes uit zien!" En zo gebeurde het ook. Op hun paasbest gingen ze naar een mooi restaurant. "Oh" zei Flipje het kleinste konijntje, "Wat een mooi eethuis." "Stil" zei moeder, "niet zo hard praten". Daar kwam een heel deftige mevrouw aan. "Goede middag" zei ze. "Ik zal jullie naar een tafel brengen, daar kunnen jullie dan gaan zitten." "Dank u wel" zi moeder heel netjes terwijl ze het jurkje van Wiesje, het grootste meisje, recht trok. "Jullie hebben het diner besteld? En wat willen jullie drinken?" Ja daar moesten ze even over na denken. "Allemaal limonade!" zei vader. "Wat moeten we lang op de limonade wachten" zei Keesje. "Ja" zei moeder "dat hoort hier zo." Ze keken maar eens wat rond. Wat was dat allemaal mooi! En wat een deftige mensen allemaal. "Kijk die meneer daar met dat sikje, die woont in dat mooie huis, met al die bloemen in de tuin" riep Vlekje. "Stil toch!" zei moeder. "Nou, ik mag toch wel praten!" zei Vlekje. "Ja dat mag",  zei vader "maar niet zo hard!" "Dan zal ik u eerst de salade brengen." Hé, ze schrokken er van. Ineens stond die mevrouw achter hen! Ieder kreeg een bord,waar ze verbaasd naar keken, "Moe" zei Flipje, "kijk eens wat weinig!" Netjes lag er op ieder bord twee blaadjes sla en een asperge! "Eet dat nu maar eens netjes op" zei vader, "er komt straks wel meer!" Even was het stil want honger hadden ze wel, tot opeens het stemmetje van Flipje klonk: "Ik lust het niet. Die asperge is niet lekker." "Dan moet je het gewoon laten liggen" zei Wiesje. "Dat doe ik ook!" Ja eigenlijk vonden ze het allemaal niet zo lekker, En zo gingen de borden weer met de mevrouw mee. En ja, daar kwam na lang wachten het volgende bord. Dat zag er mooi uit. Ieder kreeg een mooi bord met een grote deksel er op. Met grote ogen keken ze er naar. Wat zou daar nu wel onder liggen? Met een grote zwaai werd de deksel er af getild. Nu werden de ogen nog groter, want wat lag daar op het bord? Een klein worteltje met drie blaadjes sla en een klein radijsje! Ze werden er stil van. Moeder keek eens naar vader. Opeens begon Flipje te lachen. "Kijk nu eens!" riep hij, "dat is nog te weinig voor een kabouter!" "Flip!" zei vader die eens rond keek, "Probeer eens je fatsoen te houden". "Ja vader" zei Flip die zag dat vader een beetje boos keek. Eigenlijk was alles vlug op. "Er komt nog een toetje" zei Moeder. "Dat zal wel lekker wezen!" Daar kwamen nog zes piep kleine bordjes met een klein glaasje appelmoes.Teleurgesteld aten ze dat op. Was dat nu een diner? Moeder betaalde ook wat sip de rekening. Toen ze buiten stonden keek vader naar de teleurgestelde snoetjes van zijn kinderen, fluisterde iets tegen moeder die knikte. "Kom kinderen, nu gaan we lekker frietjes eten. Ja," zei moeder "want deftig eten dat is niets voor ons. Wij willen ook lekker eten!!" "Hoera" riepen de kinderen. "Lekker frietjes eten! En mogen we er dan ook nog wat lekkers bij kiezen?" "Ja, dat mogen jullie." "Wat fijn! Ik ga mijn buikje lekker vol eten!" zei Flipje. "Dat doen wij ook!" zeiden de anderen. En zo werd het voor ieder nog een fijn Paasfeest.