In het essay over "quantumfysica en psychologie" sluit ik een verband tussen natuurkundige en gedragsmatige processen nog uit. De vergelijking speelt zich daar af op het niveau van analogie, metafoor.
Nieuw is het vermoeden, dat er wel degelijk een inhoudelijke overeenkomst tussen beide domeinen bestaat. Dit maakt het mogelijk om ook gedrag te beschouwen als processen, die een natuurkundig karakter hebben.
De gedachten gaan in die richting, dat gedrag is op te vatten als processen die zich als complexiteiten gedragen. Er is daarbij niet alleen sprake van multifactoriële relaties. Ook treedt er wisselwerking op tussen de betrokken factoren. Zo ontstaan fractale structuren. Essentieel daaraan is, dat de zich vormende patronen onafhankelijk zijn van de schaal ook wel korrelgrootte genoemd - die men toepast.
Deze wisselwerking leidt er toe, dat het leggen van historische verbanden en het doen van voorspellingen moeilijker verloopt, dan men in het dagelijks discours gemeenlijk aanneemt. In de psychologie is dit trouwens al lang bekend. Het verklaart mijns inziens de zeer bescheiden statistische verbanden, die er bij onderzoek gewoonlijk gevonden worden.
