En iemand vroeg mij wie ben jij? Ik antwoordde: ik ben Joop. dat is je naam zei hij maar wie ben je? Ik vertelde hem mijn beroep. Maar zei hij dat is je werk Maar wie ben jij? Ik gaf hem 1000 antwoorden, Maar hij bleef zijn vraag herhalen. Uiteindelijk gaf ik hem mijn laatste antwoord: Ik weet niet wie ik ben. Ga dan op zoek zei hij. Wat kon ik doen? Het negeren? Jomeij.
We spreken van wereldbeelden, we spreken van godsbeelden. Ontmoeten wij mensen elkaar wel echt of ontmoeten wij alleen de beelden die wij van hen maken? Mensbeelden ? Jomeij
Het pad dat we nemen zal voor iedereen verschillend zijn. De zoektocht naar waarheid heeft op een ieder van ons een verschillende uitwerking. Ik beschrijf alleen dat van mij. Jomeij
Keuzevrijheid? Ben ik vrij als ik moet kiezen?
Godsdienstvrijheid:met dank aan al die oorlogen in het verleden, met al dat geweld in het heden? Ook in de toekomst zal zich dit herhalen.Wij leven immers het verleden. Is dat vrijheid. Jomeij.
Eenzaamheid is een uitnodiging om te onthechten.
We hebben de Christelijke waarde ingeruild voor de waarde van de Euro.
Klimaatverandering schijnt niet aan God maar aan de mens te liggen.
Microkosmus en macrokosmus: Wat boven is ,is ook beneden;inzicht van de hermetische filosofie.
Uit de religie:Uit het onze vader; Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.
Armoede is relatief zo sprak de minister van finaciën en hij flipperde vrolijk verder op zijn flipperkast.
Bijvoorbeeld door onbekende angsten
Agst is te lezen in de ogen.
Ook dieren kennen de doodangst
Democratie? Kennen wij niet.
Wij onderzochten of het volk een bindend referendum wil.99% zegt ja!! graag.
Zoeken naar waarheid.
het geheel is meer dan de delen.
02-01-2007
Leven en sterven als eenheid.
Leven en sterven.
Een van de mooiste tijden om over leven en sterven te praten vind ik de overgang van het oude naar het nieuwe jaar. Je haalt herinneringen op en je overdenkt ze. Op de T.V. doet men op oudejaarsdag het zelfde. Men geeft een overzicht van het afgelopen jaar. Ook dit zijn herinneringen. Welnu, naar mijn mening is ons ego, onze persoonlijkheid, onze hele structuur geheel en al uit herinneringen opgebouwd. Ons hele leven, ons dagelijks leven is een proces van herinnering. Heel ons brein, onze geest bestaat uit herinnering; we zijn eenvoudig herinnering. Is er ook maar een plekje of een hoekje in onze geest waar helderheid heerst? Ik geloof het niet. Natuurlijk moet je nu niet zomaar aannemen wat ik hier neer schrijf, maar we kunnen het wel nader onderzoeken. Nu kun je natuurlijk wel geloven en hopen en er vertrouwen in hebben, dat er iets binnen je woont dat onbesmet is, wat goddelijk is, een vonk van het tijdloze, maar zulk geloof is louter waan. Elk geloof is een illusie. Wat echter een feit is, is dat ons hele bestaan een kwestie van geheugen, van herinnering is. Vanuit ons geheugen, vanuit onze herinnering leven en functioneren we. En sterven betekent voor ons het beëindigen van wat je je herinnert. Herinneringen waar we aan gehecht zijn. Mijn huis, mijn eigendommen, mijn ervaringen, mijn verhoudingen tot mensen, mijn vrouw, mijn kinderen, mijn vaardigheden die ik tot mijn voldoening gedurende een bepaalde levensperiode kan eigen maken. Dat alles, ben ik. Daar aan hecht zich het denken. En die gehechtheid brengt allerlei mogelijke problemen met zich mee, want als je aan iets of iemand gehecht bent, ben je bang dat te verliezen. We hechten ons omdat we ons eenzaam voelen, in een blijvende diepgewortelde verlatenheid die ons wurgt en isoleert. En mocht je als kind die ervaring van eenzaamheid - en verlatenheid al eerder ervaren hebben, zal ook dat in je herinnering aanwezig zijn en extra angstig maken voor herhaling. En hoe meer we aan elkaar gehecht zijn, hoe groter de problemen worden. Gehecht ben ik aan een naam, aan een vorm; heel mijn bestaan is gehechtheid aan herinnering, die ik heel mijn leven verzameld heb. Maar ik onderken en neem waar, dat gehechtheid samen gaat met onwaarachtigheid, met verdraaiing van de waarheid. Want wanneer ik aan een overtuiging gehecht ben in de hoop, dat dat me zowel psychologisch als materieel een zekere geborgenheid zal geven, belet die gehechtheid me, me verder nog iets af te vragen. Wanneer ik sterk aan iets gehecht ben, aan een persoon, aan een idee of een belevenis, huiver ik ervoor, me krities iets af te vragen. En zo leef ik in onwaarachtigheid, zodra ik gehecht ben. En dan beweegt ons hele leven zich binnen het gebied van het gekende, dat ligt toch voor de hand. En sterven betekent dat er een einde komt aan het gekende. Een beëidiging van alle herinnering waar ik uit besta, want ik ben niets als herinnering, dat is het gekende. En ik huiver ervoor dat alles wat mij zekerheid en geborgenheid biedt los te laten, wat voor mij sterven inhoudt. Althans verbaal is dat dunkt mij vrij duidelijk. Verstandelijk redenerend kun je dat als logisch aanvaarden, door normale ogen gezien is dat een feit. (Volgende week hierover meer.)
Het denken kan alleen fragmenteren, het kan de "heelheid"niet aan. Het denken schiet hiervoor te kort.
Vraag:nemen we de ware werkelijkheid wel waar of bestaat er nog een andere werkelijkheid? Lees hier later meer over op mijn blog.Jomeij.
Het denken schept verdeeldheid onder de mensen, het denken kan de heelheid, en de daarmee verbondenheid, van de mensen niet aan. Het denken veroorzaakt en schept immers alle grenzen. Niet alleen tussen de landen maar ook in die van de relaties en in de persoon zelf. Jomeij.
De honger en de armoede in de wereld wordt in stand gehouden door de armoede van de geest. Jomeij
Het leven is zo simpel, je hoeft het alleen maar te leven. Jomeij
Voor ons betekent VREDE alleen nog het ontbreken van OORLOG.
Moeten wij ons dan niet van de mens bevrijden?
Zij die menen dat de wereld en de kosmos een gescheiden bestaan leiden kennen zichzelf niet
De oorzaak van angst is vaak bekend.
De angst is angstaanjagend.
Heb lief al wat leeft.
Nee, wat is democratie?
Ook met politieke ruimte is er geen democratie.
Alle politieke partijen dienen stevig te worden opgesloten.
