Geloof het of niet dit is geen trucage foto bekijk hem maar eens in het groot en leg uw hoofd op uw linker schouder dan ziet ge het bewijs.
Deze foto is genomen aan een meer in Birnamié , is een foto van een rotsformatie en kan maar genomen worden gedurende een bepaalde periode van het jaar, door de belichting en de stand van de zon.
De kleine mensen het klonk als het gelach van kleine kineren.Het kwam van onderaan de kreek op een paar meter afstand...ergens op de oever. Toen het uiteindelijk lukte om de kruik uit de modder te trekken hoorde ik een gil ! Het klonk als een klei meisje- heel hoog en hard! Mens , wat schrok ik. Wie of wat kon dat zijn ??? Omdat ik niet wist wat ik moest doen, greep ik de kruik en begon op de modderige oever omhoog te klimmen.
Toen ik omkeek zag ik iets onderaan dichtbij de kreek bewegen. Nu freakte ik helemaal ! Ik kwam boven op de oever aan en zette de stenen kruik neer. Het was een cilinder van ongeveer 35 cm lang en 30cm diameter. En ja , er zaten kleine handafdrukken op , dat was geen verbeelding.... Ik ging boven aan de oever zitten om de kreuk te bekijken.Op dat moment kreeg ik de schrik van mijn leven! Toen ik langs de oever keek zag ik daar twee kleine mensen van ongeveer 25 cm lang. Het mag ongelooflijk klinken, maar ik maak zeker geen gekheid!! Zij hadden een bleke huid, droegen een kleine bruine leren broek die door bretels werden opgehouden, geen overhemd en een kleine puntige hoed die van leer leek te zijn. Hun haar had een roodachtige kleur en hun ogen waren blauw.Hun handen waren slechts 2,5 cm breed!!! Toen hoorde ik een bonk vanwaar ik de eerste keer de kreek in ging.Ik keek om en er waren er nog drie van hen- mensjes zoals de eerste twee-en zij hadden de kruik van klei terug naar beneden geduwd.Zij lachten allemaal-een hoog gelach , zoals een stel jonge kinderen. Toen hoorde ik een klap...en zij waren allemaal weg. Hun voetafdrukken waren nog duidelijk zichtbaar in de modder, maar zijzelf waren allemaal weg. Word vervolgd
Toen Steve w. op avontuur ging met enkel een kano en een hoofd vol zomerdromen, had hij nooit verwacht dat dit de meest fantastische reis van zijn leven zou worden. Achter de bocht van een mooie rivier ontdekte de 50 jaar oude man de woonplaats van schepselen waarvan hij tot nu toe dacht dat zij alleen in de wereld van sprookjesboeken en magie voorkwamen. Maar nu heeft hij met eigen ogen gezien dat zij echt bestaan. Dit is het ware verhaal van Steve W.:
Op 24 juni 2005 ging ik kanoên in Westelijk Kentucky op de Rough River. Ik had behoefte aan rust en ontspanning en wide weg van mijn altijd hectische leven.Ik stuurde mijn kano naar een leuke kleine plek die net iets stroomafwaarts van de waterval van Rough ligt, dichtbij het Rough River State Park. Door de recente regenval was de stroming zeer sterk.
Het was een gewone kanotocht op een hele mooie rivier.
Toch had ik een heel vreemd , ongemakkelijk, nerveus gevoel. Ik was om een onverklaarbare reden bezorgd. Hoewel ik niet wist waarom ik me zo voelde leek het alsof ik ergens bang voor moest zijn en ... ik voelde de dood. Ik nam dit gevoel serieus en was uiterst voorzichtig op de rivier omdat ik niet dood wilde. Na een aantal kilometers paddelde ik mijn kano naar de oever en bond hem vast aan een boom. Om even de benen te kunnen strekken ging ik de omgeving verkennen. Ik klom de oever op en zocht naar een zachte , droge plek om mijn tent op te zetten. Nadat ik besloten had om dichtbij het water te gaan kamperen zodat ik een oogje op de kano kon houden, ging ik naar een hoger deel. Ik beklom de heuvel achter de bocht naar een kleine kreek die terugstroomde in de rivier. Op zo'n 2,5 tot 3 meter in de richting van de kreek zag ik iets wat op de bovenkant van een aardewerken kruik leek. Ik herinnerde me onmiddelijk een droom waarin ik een paar oude potten vond. Door die herinnering sloeg mijn verbeelding op hol met de gedachte dat ik één of ander oud archeologisch voorwerp gevonden had. Ik ging langs de oever naar de kreek toe. De oever was uiterst glad door de modder en ik ging al glijdend naar beneden. Mijn achterkant en handen werden bedekt met de vette modder en ik kon net voor het water stoppen, vlak bij de oude aardwerkenpot. Het leek meer op een kruik van klei en ik realiseerde me al snel dat het waarschijnlijk niet zo oud was en dat de bodem waarschijnlijk gebroken was. Ik wreef het schoon en zag dat er kleine handafdrukken op zaten. Ik dacht eerst aan een wasbeertje maar toen zag ik dat het geen wasbeerafdrukken waren, zij leken meer op kleine menselijke handafdrukken, ongeveer2,5 cm breed. Op het moment dat die gedachte in mij opkwam verwierp ik hem gelijk weer als zijnde onmogelijk. Ik begon aan de kruik te trekken maar hij zat stevig vastgeplakt in de modder met een kleefkracht als die van superlijm. Ik dacht , ik ben toch al smerig dus pak ik een tak en zal dit ding los krijgen. Na een tijdje wrikken kwam er eindelijk beweging in. Maar toen ik bezig was hoorde ik iets..... Wordt vervolgd.........
Japanse oderzoekers zijn er in geslaagd een reuzeninktvis op te sporen en te fotograferen. En dat was nog nooit eerder gelukt. Voor het eerst heeft een team van Japanse wetenschappers één van de geheimzinnigste schepselen van de diepzee in zijn natuurlijke omgeving gefotografeerd.
De onderzoekers hebben 550 foto's van de reuzeninktvis gemaakt.Het dier is zo'n 8 meter lang.Dat hebben ze kunnen schatten , doordat één van de tentakels van het dier in de haken bleef vastzitten en mee omhoog kwam.De onderzoekers kwamen het dier op het spoor via een groep potvissen, die op reuzeninktvissen jagen.Voor de Ogasawara-eilanden, 1000 kilometer ten zuiden van Tokio, lieten ze een camara zakken, waaraan haken met aas waren bevestigd Op 900 meter hapte een reuzeninktvis uiteidelijk toe. Dit was trouwens een kleintje want ze kunnen wel 18 meter lang worden.Meer informatie klik hier.
Eén van de vreemste verschijnselen die de mens heeft gedocumenteerd is dat van het Spookleger.De geschiedenis geeft voorbeelden van verschijningen van hele bataljons militairen die simpelweg plotseling tot verbazing van de getuigen uit het niets verschenen , of drijvende steden die uren boven het water blijven hangen.Steden die zo echt lijken dat u kinderen en honden in de straat zien spelen.Getuigen denken dat deze fenomenen een eigen realiteit schijnen te hebben , dus wat zijn het ? In het verleden werden deze vreemde gebeurtenissen toegeschreven aan het licht van God en aan scheuren in het plaats-tijdcontinuum.Veel onderzoekers denken dat het om bovennatuurlijke onheilvoorspellingen gaat, terwijl degenen met een meer wetenschappelijke instelling van mening zijn dat het een simpel voorbeeld van massahysterie of een speling van het licht zou kunnen zijn.Het zou de moeite waard zijn om te proberen een rationele verklaring voor deze bovennatuurlijke gebeurtenissen te vinden , omdat of zij nu wel of niet kunnen worden verklaard, fantastische onderwerpen voor een onderzoek zijn.
In Wonderstone Silver Mine, dichtbij Ottosdal, West-Transvaal ( Zuid-Afrika) uit een diepe rots , zijn er honderden metallen bollen door mijnwerkers gevonden in de Precambrische lagen. Het is namelijk ook bewezen dat die bollen tussen 2,7 a 3 miljard jaar oud zijn.
Over de laatste tientallen jaren hebben de Zuid-Afrikaanse mijnwerkers minstens 200 metalen bollen gevonden waar perfecte concentrische groeven zitten. Eén daarvan heeft drie parallele groeven rondom de evenaar, maar voor de rest zijn er eigenlijk maar twee soorten type metalen bollen gevonden.Namelijk de stevige blauwe bollen met witte vlekken die zo hard zijn als staal, en de holle bollen met een dunne schaal die maar een dikte van 7 mm hebben. Wanneer deze opengemaakt worden zijn ze met een soort witachtige spons materiaal gevuld en die tot verbazing uiteenvalt tot stof als het in contact komt met lucht.
De gemiddelde diameter van deze bollen zijn ongeveer tussen de 2,5 en 10 cm en zijn samengesteld van een nikkelstaal legering dat nooit uit zichzelf ontstaan kan zijn. Het Californisch Ruimte Instituut aan de Universiteit van Californië hebben een aantal testen gedaan om te kijken hoe perfect het evenwicht is van die mysterieuze bollen.Maar tot verbazing van hun metende technologie konden zij de perfectie van het evenwicht niet vaststellen.En dat terwijl zij zelfs voorwerpen voor de NASA meten.Deze bollen zijn op de 1/100.000 cenitimeter tot grote perfectie in evenwicht.NASA heeft nog zelfs gezegd dat er geen betere technologie bestaat om deze perfecte bollen te meten, dus in conclusie , de metalen bollen kunnen nooit op deze planeet gemaakt zijn !
Iets of iemand is duidelijk op deze planeet geweest, lang voordat er enig primitieve mensachtige vorm hier op aarde bestond.Voor de mensen die deze voorwerpen met hun eigen ogen willen bezichtigen, moeten dan naar het Zuid-Afrikaans Klerksdorp Museum gaan.Zelfs de NASA was verbijsterd, volgens de info van het Museum.
CRYPTOZOOLOGY- een vreemd woord voor een vreemde wetenschap. Zie het als een , om het even welke discipline, de studie van alles vanaf het monster van Loch Ness, tot een forel met bontvel en miljoenen soorten draadwormen. Deze wetenschap over het vinden van tot nu toe onbekende schepselen omvat een breed gebied. Het strekt zich uit van monsters uit de zee en verschijnselen die het grootste deel van de wetenschappelijke gemeenschap zouden verwerpen, tot aan miljoenen schepselen waarvan wij weten dat ze bestaan maar noch nooit gezien hebben of door de wetenschap zijn beschreven.
Deze japanse zeemeermin wordt bewaard in de Nationale Musea van Schotland.
Dr. Geoff Swinney is de curator van lagere gewervelde dieren, vissen, amfibieën en reptielen bij de Nationale Musea van Schotland.
Hij is ook hun interne cryptozooloog, die voor zorgt die- zoals hij zegt," op een dag zouden kunnen zijn" Zijn brede terein omvat alles van nieuwe soorten vleermuizen tot geprepareerde vervalsingen. Het is een breed spectrum, zegt Swinney, aan de ene kant zijn het dieren die niet door de wetenschap zijn beschreven en aan de andere kant hebben wij dingen zoals deze geconstrueerde zeemeermin. Dit zeggende neemt Swinney een glazen pot van een plank in de kleine neonverlichte ondergrondse ruimte waar hij zijn cryptozoologische specimens bewaart. Een klein, zeemeerminachtig, schepsel met een ruggegraat die ter hoogte van de nek is genikt met daarop oud leerachtig hoofd met een stel tanden die steviger zijn dan het gebit van en gemiddelde Duitse Herder. Deze creaturen verschenen in de 19e eeuw en veroorzaakten een sensatie. Toen Barnum, de circuspionier, zijn zeemeermin ten toon stelde ging het publiek uit zijn dak. Niemand dacht dat het een vervalsing zou kunnen zijn. Nu verklaart Swinney dat dit inderdaad het geval was. Het is een echte vis met een hoofd dat is gemaakt van papier maché of iets dergelijks, met daarin de tanden. Het feit dat het een vervalsing is maakt het niet minder interssant voor de wetenschap. Swinney gelooft dat er meer met de zeemeermin aan de hand zou kunnen zijn dan alleen een grap van een preparateur om lichtgelovigen in de maling te nemen. Men zou kunnen veronderstelen dat deze dingen niet zomaar werden gemaakt, maar met een speciale reden, zoals het aanbieden van een offer aan de zee. Dat is wat het interessant maakt.
