Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
04-01-2010
deel II van een artikel van 'schizofrenie'-beleving
Steeds origineel afkomstig uit Schizophrenia Bulletin en door P. Bertrando aangehaald in zijn boek 'Vivere la schizofrenia'. Hier deel II van het artikel, dat ik gisteren ben begonnen, van William D. B.:
"In dit korte artikel zal ik proberen te verklaren hoe ik in dit psychische verschijnsel ben beginnen te geloven. Ik ben er mee doorgegaan er aan te geloven ondanks de aanvallen/tegenspraken van alle personen waaraan ik mijn gedachten openlijk heb toevertrouwd. Ik zou echt willen dat dit verschijnsel tot een einde kwam en - ook al mocht het waar zijn - zou ik er niet in willen geloven, omdat ik geen enkele andere persoon slaag te vinden die bereid is toe te geven dat ik een 'gevoelige-zintuiglijke' persoon ben. Bijna alle anderen denken dat dát waar ik in geloof totaal fout is. Nu weet ik dat ik schizofreen begon te worden voordat ik mij er rekenschap van gaf dat er iets ongewoons gebeurde. Toen ik de eerste schizofrenie-signalen heb gehad werkte ik in de verwarmingszalen van de Marine. Ik was 19 jaar oud toen ik op een manier begon te denken die mij tot de totale, paranoide schizofrenie gebracht zou hebben. Ik begon mij te interesseren in psychische verschijnselen en ook godsdienstverschijnselen. Ik had toen nog geen duidelijk geloof; mijn godsdienstige overtuigingen waren een geheel van samengebrachte fragmenten, die uit het sporadische naar de kerk-gaan voortkwamen, uit getuigenissen van 'medium'-ervaringen, die ik op blaadjes, die je in de supermarkt kunt vinden, had gelezen en ook uit het idee, nogal verspreid tussen diegenen die hieraan geloven, dat buitenaardse wezens op de aarde geland waren en bezig waren echt de geest van de aardbewoners te veranderen."
Vanaf vandaag zal ik in stripvorm - een stukje per dag - een kompleet artikel aanhalen, steeds oorspronkelijk afkomstig uit Schizophrenia Bulletin, dat P. Bertrando in zijn boek 'Vivere la schizofrenia' aanhaalt. Ik was met het aanhalen van stukken tekst begonnen, omdat ik in Italie via mijn psychiater in contact kwam met een man van ongeveer 29 - 30 jaar met deze problematiek, die al meermalen kort was opgenomen, maar in ieder geval niet wilde toegeven problemen te hebben. Hij heeft ze niet willen lezen, maar ik heb hem wel ontmoet kort voor een daaropvolgende opname. Later heb ik deze tekststukken ook in het nederlands vertaald.
Komplete artikel van William D. B. ('Begin van paranoia') - deel 1:
"Ik heet William D. B. Ik ben 35 jaar oud en ik ben een paranoide schizofreen. Ik heb het mij in deze jaren vaak door psychiaters en psychologen horen zeggen, maar pas nú begin ik er aan te geloven. De reden waarom ik niet wilde accepteren schizofreen te zijn is dat ik intens begon te geloven in mijn "(delirerende) ijlende systeem". Dit systeem heeft mij er toe gebracht te denken dat ik niet schizofreen was, maar in werkelijkheid een gevoelig-zintuiglijk iemand: dat wil zeggen, dat ik al mijn gedachten aan iedereen, die heel dicht bij mij in de buurt is "overbreng" - wat of het ook zij? Op een ieder die zich op mij concentreert? Misschien zelfs aan een ieder, die zich op de aarde bevindt? Ik weet het niet. Ik heb aan al deze mogelijkheden en ook aan andere gedacht, maar op dit moment lijkt het mij dat de personen "mijn gedachten kunnen lezen" enkel en alleen als zij dicht bij mij in de buurt zijn. "
Voor wie hier enige interesse in mocht hebben: in het Tijdschrift voor Psychiatrie 51 (2009) 8, blz. 579-586 staat het volgende artikel van F. Boer, waarvan ik hier alleen de korte samenvatting aanhaal:
"Stress in het begin van de levensloop; een ontwikkelingsperspectief
F. Boer
Samenvatting: Stress in het begin van de levensloop kan verstrekkende gevolgen hebben.
Die kunnen variëren van een toegenomen weerbaarheid tot een verhoogde kans op lichamelijke
ziekten en psychische stoornissen. De afstelling van het stresssysteem tijdens de zwangerschap en de vroege jeugd speelt hierbij waarschijnlijk een rol. De gevolgen van stress in de jeugd zelf verschillen van die op latere leeftijd. Dit komt door de nog onvoltooide cognitieve ontwikkeling, maar vooral doordat de reactie op stress bij kinderen ingebed is in de relatie met de ouders."
Men kan het artikel op het site van dit tijdschrift lezen.
In dit artikel wordt alleen nog maar een mogelijk verband gelegd met de posttraumatische stresstoornis.
Volgens mij - en anderen - liggen hier ook al verbanden met de psychose, waar ik dus, beter gezegd, op een terrein duid dat het ontwikkelen van schizofrenie sterk in de hand kan werken.
Men kan trouwens steeds meer artikelen direct via raadpleging op Pubmed - medical library on line -aantreffen (en aanvragen), waarin men de laatste jaren meer verband begint te vinden tussen de hechtingstheorie (Attachment Theory) van John Bowlby en de psychose. Ik heb er zelf anderhalf jaar geleden enkele opgevraagd.
Af en toe lees je over, volgens mijn en andermans mening, echt domme onderzoeken betreffende 'schizofrenie'. Hier nog zo eentje, steeds uit het boekje 'Schizophrenia. A very short introduction', dat de Oxford University Press in 2003 heeft uitgegeven:
blz. 118- 122 onder 'Biological factors in the early environment of patients with schizophrenia'
"Another robust finding is the 'season of birth effect'. People who will go on to develop schizophrenia are more likely to be born in the winter." (!!) of nog eentje : "If a mother is affected by influenza during the middle trimester of pregnancy, there is some evidence that her child is more likely to develop schizophrenia many years later."
Maar wat moet men in hemelsnaam met dit soort gegevens doen? Daar men niet in staat is persoonlijk het ontstaan, de omgeving en de belevingswereld binnen die familie, de uitwisselingen tussen de familieleden en/of binnen de opgroeiende persoon (en baby of peuter) zelf waar te nemen en voor sommige onderzoekers de psyche geen (goed) meetbare waarheid is, begint men overal te zoeken dáár waar men kan meten en controlleren. Waarom plegen deze mensen geen raad in het koffiedik, in de horoscoop of in de voorbijgang van de een of andere ster? Ze zouden misschien wel een succesrijke rubriek op kunnen zetten ook. Wie weet hoe deze mensen nu om zullen gaan met hun eigen gevoelsleven en dat van hun familieleden! Wat is dat: gevoelsleven?
Wat is dat: de psyche? Experts! En we zitten nu al in 2010...
Om terug te komen op het argument van gisteren betreffende Bateson en dat kleine boekje van de Oxford University Press, haal ik hier ook een stuk tekst aan uit het boek 'Leven met schizofrenie' van Rigo van Meer: Hoofdstuk Oorzaken - blz.67 en 68: "In de jaren vijftig werd door een Amerikaanse geleerde, Bateson, het idee geopperd dat schizofrenie mogelijk veroorzaakt zou kunnen worden, doordat de patient in zijn jeugd erg verwarrende indrukken had opgedaan. Hij noemde dit 'double bind', dat wil zeggen 'dubbele binding'." "Hoewel de double bind theorie voor het ontstaan van schizofrenie dus volstrekt achterhaald is, leidt ze toch een taai leven." Zo bestrijden ook Roberta Temes in haar boek 'Getting you life back together when you have schizophrenia' en Elyn Saks in 'De geschiedenis van mijn gekte' de geldigheid van deze tegenstrijdige boodschappen. Ten eerste opper ik hier dat het toch wel de patient en niet de psychiater of psychologe is die echt aan kan geven wat diep in hem echt tot verwarring leidt. Het is niet de expert die uiteindelijk zal beslissen hoe de belevingswereld van de 'schizofrene' mens is. Verder hadden Rigo van Meer in 1997 (bij zijn 6e druk) en Roberta Temes tijdens het schrijven van hun boeken ook al op de hoogte moeten zijn van overige werken waaronder het boek 'Affect and Logic' (Logica affettiva) van Luc Ciompi, die het werk van Bateson nog maar bevestigt. Mijn lezen van het boek van Luc Ciompi was een echte eye-opener, omdat de inhoud precies overeenkwam met al dát wat mij voortdurend gestoord had in de communicatie met mijn moeder en wat mij, vóór mijn manifeste schizofrenieperiode, altijd zo helder bij de geest was gebleven. Ik beweer niet dat zij de oorzaak zijn, maar zij maakten deel uit van het merendeel van de storende en verwarringwekkende communicatie. En de kernboodschap was uiteindelijk altijd van dezelfde soort! Indien dit niet - naar haar bewuste weten - voor Elyn Saks gold (...?) zou ik de lezer alleen maar naar de inhoud van haar en mijn boek kunnen verwijzen om zich ieder een eigen oordeel te vormen betreffende het zgn. genezingsproces van beide schrijfsters. Mijn psychotherapeute en psychiater hebben de tegenstrijdige boodschappen in hun lange werkcarrière met 'schizofrene' mensen altijd als typisch voorkomend bemerkt.
Tot mijn verrassing staat het Caffé Basaglia net in een straat vóór de therapeutische woongemeenschap, waar ik 13 maanden ben geweest voor september 1999. Het is een aardig groot lokaal, met een bar en grote zaal, waarbinnen ook ná reservering door iedereen, die dat zou willen, gewoon gegeten kan worden tegen niet al te hoge prijzen. Verder is er ook een aparte danszaal. Voor feestgelegenheden of grote groepen moet men wel vooraf reserveren. Maar het eten gisteren was echt feestelijk en heerlijk! Ze hebben daar goede kokken, naar ik van anderen verneem. Ook de hele structuur maakte op mij een prettige indruk. Ik heb het adres dan ook aan mijn zoon doorgegeven opdat hij het aan vrienden en vriendinnen door geeft. Ze zouden er best avonden door kunnen brengen zonder al te veel door anderen gestoord te worden, zoals ze zo graag doen. Ik ben nog eventjes de therapeutische woongemeenschap binnen gegaan, maar van alle mensen waarvan ik uit die periode een prettige herinnering overhoud, was er niemand aanwezig. Jammer! Tijden deze middagmaaltijd waren er ongeveer 24 personen, waarvan ik velen ook ken uit de therapeutische woongemeenschap, uit mijn ex-ASL (= ziekenfondszone) of via de turijnse organisatie Il Bandolo. Erg prettig gezelschap, leuke uitwisselingen en zeker voor herhaling vatbaar. Er was ook een psychologe, die ik kende, en die voor haar universiteits-lessen aan verpleegkundig personeel, dat in de toekomst binnen de GGZ zal werken om materiaal vroeg om daar te kunnen gebruiken, ook voor voorlezingen. Daar ik over verschillend materiaal beschik, ook van anderen, zal ik dat haar via email sturen. In ieder geval was dit een prettig uiteinde en ontdekking.
