Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
16-05-2010
activiteiten gisteren
Gisteren dus met de trein naar Milaan voor een andere reünie voor de organisatie van de Derde Nationale Dag voor Stemmenhoorders (dit keer 2 dagen), die op 12 en 13 november 2010 te Milaan plaats zal vinden. Eindelijk weet ik nu ook de preciese data. Daar ik in een buitenwijk van Turijn woon ging ik eerst 15 minuten lopend naar een wijkstation en nam de trein van 10.50 uur naar Milaan vanaf het Centrale Station (Porta Nuova). Ik was al om 12.50 uur in Milaan, nam de metro richting Abbiategrasso en stapte een paar stations eerder uit. Té vroeg voor de afspraak, maar dat is voor mij nooit een probleem. Ik verken de wijk dan wel, vermaak mij met het bekijken van etalages, mooie uitzichten enzovoort. Dit keer heb ik daar voor het eerst de Naviglio-zone gezien: ik had er al wel over gehoord, maar was er persoonlijk nooit geweest. De Naviglio is een rivier, waaroverheen ook van die typische omhoogstijgende bruggetjes staan en in feite leek die buurt (waarvan ik maar een deel gezien heb) ook wel wat op Chioggia, een erg pittoresk stadje vlak voor Venetië. Het zat propvol toeristen, het merendeel in restaurantjes of 'osterie' (ook restaurantjes, hoor), er waren wat straatmuziekbands en vele kraampjes van kettingen, sieraden, tassen enzovoort.
Daarna van 14.30 tot ongeveer 18.15 uur vergaderd binnen de zetel van een organisatie (Gruppo Itaca), die verschillende activiteiten organiseert (ook bijscholing en contacten met werkadressen) voor mensen met een GGZ-achtergrond. Vier mensen, waartussen ik zelf, kwamen van buiten Milaan en wij waren er in 11 personen. Ik was eind 2009 al naar 2 reünies geweest, heb voor de rest veel mails uitgewisseld, maar veel hadden de mensen uit Milaan in de tussenliggende maanden al geregeld. Veel informatie uitgewisseld, nog ideëen opgedaan, details bijgevuld... Zeker komen uit het buitenland Marius Romme en zijn vrouw Sandra Escher. Verder komt Rufus May en een zekere men. Topor. Rufus May, ook een stemmenhoorder, die buiten de psychiatrie om zelf een manier heeft gevonden om met zijn 'stemmen' om te gaan, daarna ook psychologie heeft gestudeerd en nu in Engeland met de psychiatrie samenwerkt, zal hoogstwaarschijnlijk ook apart tijdens die twee dagen een eigen workshop houden over zijn persoonlijke benaderingswijze met 'stemmenhoorders'. Drie personen op de reünie van gisteren - mij inbegrepen - hebben zo'n workshop van hem afgelopen maand september te Maastricht bijgewoond: het was echt interessant! De zaal met zijn workshop zat toen trouwens propvol: elk gaatje ruimte werd gevuld en velen zaten op de grond, vóór en achter hem.
Gisteren was ook Cristina Contini er, een andere overbekende italiaanse stemmenhoorster (al sinds 23 jaar), die ook haar eigen weg buiten de psychiatrie om gevonden heeft om met haar stemmen om te gaan en nu binnen Italië velen persoonlijk helpt, zelfs aan psychologen onderwijst, maar ook helpt zelfhulpgroepen op te zetten. Zij heeft niet altijd positieve ervaringen opgedaan in haar nu 5-jaar lange contacten met de psychiatrie en psychologie. Ik sta nog steeds verbaasd over haar enorme energie in zovele activiteiten. Zij geeft een heel andere uitleg aan het verschijnsel van haar stemmen, ook al is alles mij nog niet geheel duidelijk.
Deze twee dagen beginnen nu eindelijk meer vorm aan te nemen, maar eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik de enorme mailuitwisseling, die de eerste maanden plaats heeft gevonden, verschrikkelijk (overdreven) vond. Weer terug met de trein van 19.15 en om 21.55 uur was ik weer thuis. Al met al toch een prettige dag!
Tijdens de treinreis heb ik ook nog aardig wat gelezen in het recent gekochte boekje 'Droomsymbolen, wegwijzers in je leven' van A. van Ostaden-de Jong: héél erg interessant, maar daarover misschien later op de dag nog wat.
