Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
26-05-2010
zomaar wat - tijdsverloop enzovoort
Af en toe gebeurt het hier nog wel, ook al ben ik eigenlijk helemaal radicaal op de italiaanse taal ingesteld, dat ik woorden hoor uitspreken die mij nederlandse woorden herinneren en doen glimlachen. Vreemde associaties, die vanzelf ontstaan. Ik help er tenminste niet gewild aan mee. Zo zat ik net met mijn man tijdens de etenspauze naar een of andere tv-.uitzending te luisteren en vaak gebeurt het dat hij vraagt 'Waar hebben ze het nu over?' of 'Wat zei hij nu?' of 'Ik begrijp het niet'. Wat wil je: wij twee worden ouder, man inbegrepen. Je hebt niet voortdurend je aandacht overal en dat lijkt mij normaal. Zo hoorde ik vanmiddag het woord 'Fuji' of 'Futsci'? En dan schiet mij het woord 'foetsie' te binnen, dat wel geen beschaafd nederlands is, maar toch in de volksmond gebruikt wordt. Foetsie = weg, verdwenen.
En dan beginnen bepaalde associaties in mijn hoofd: toen ik nog in Nederland op school zat en aardrijkskunde studeerde. Ik herinner mij dat ik altijd zo moest glimlachen bij het horen van de riviernaam Po. Het deed mij aan de 'pispot' denken: die oude pot, die - toen ik nog kind was - nog in gebruik was op de bovenverdieping thuis. Het toilet bestond bij ons toen alleen nog maar op de begane vloer. Ook mijn man kent dit gebruiksvoorwerp nog wel en heeft daar ook bepaalde jeugdherinneringen aan. Nu woon ik al tientallen jaren in Turijn, ken ik de Po-rivier als een vertrouwde aanwezigheid en komen die associaties gewoon niet meer in mij op.
Zo is het ook erg vreemd geweest als volwassene op een bepaald moment naar Bergen terug te keren en alles zo in klein formaat te zien: de huizen, de straten.... Het leken mij poppenhuizen. Natuurlijk speelde hierin mijn kindherinnering een rol. Als opgroeiend kind staken die huizen boven mij uit, wat als volwassene in perspectief verandert.
Af en toe gebeurt het nog wel dat woorden andere woorden oproepen, ook in andere talen. Als je er meerdere kent en al vaker op en neer gaat tussen de ene en de andere taal, komen er wel wat verwarringen naar boven... Voeg daar dan ook nog de nog vage kennis van mijn man bij, die zo'n 2 à 3 keer een boek met nederlandse grammatica bestudeerd heeft (maar nooit praktijk heeft kunnen doen) en gelooft zich het een of andere woord te herinneren.
Zomaar wat...
Reacties op bericht (1)
26-05-2010
creatief
Een taal creatief gebruiken vind ik bijzonder leuk.
In mijn geval Nederlands.
Ik slinger elk soort aan klasse of standen gebonden taalgebruik met groot plezier dwars door elkaar heen!
Nu ga ik foetsie, de mazzel! hahaha...
