Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
21-10-2010
aantekeningen bij Searles
Voordat ik mijn aantekeningen (op kladblaadjes) in de prullenbak gooi, schrijf ik ze hier maar even neer. Kritische aantekeningen bij hoofdstuk 13 van 'Collected Papers on Schizophrenia and related subjects' betreffende de 'schizofrene communicatie'.
Ik heb nu geen zin alles wat Searles er geschreven heeft ook te vertalen, maar op blz. 395 schrijft Searles (3° paragraaf rechtsonder) over de lange stiltes die de ontmoetingen/gesprekken met 'schizofrene' mensen karakteriseren die van de kant van beide aanwezigen (psychotherapeut en patient) de introjectie en projectie-processen bevoordelen. Zodat voorkomt dat de patient niet alleen denkt dat de therapeut weet wat hij denkt en voelt, (dat hij - in substantie - zijn geest kan lezen) en dat dit evenzo gebeurt binnen de therapeut zelf.
Natuurlijk schrijft Searles hier ook over de karakteristieken die het lange therapieproces karakteriseren (met overdracht en tegenoverdracht). Iets verderop, op blz. 399, wordt onderaan een stuk tekst van Ruesch aangehaald (over het verschijnsel van typsiche 'kinderlijke communicatiemodellen' die bepaalde psychotici hebben).
Wat direct bij mij opkwam als aantekening zou ik beknopt hier aan willen geven. Is dit eigenlijk wel alleen typisch voor 'schizofrenen'? Buiten het feit om dat ook de allerbeste, gevoelige therapeut zijn grenzen heeft, niet alleen qua gevoeligheid of zelfkennis, maar ook omdat ieder psychologisch type (Jung) andere dingen opmerkt en ook zijn momenten van onaandachtigheid zal hebben. Bovendien zal Searles in zijn werk niet al te veel op de hoogte geweest zijn van de hechtingstheorie van John Bowlby en zijn werkingen, die later in de tijd bekend werden.
Al elders in dit blog (beginmaanden) schreef ik over bepaalde karakteristieken van het 'economieprincipe' dat ik binnen mijzelf toepas en waarvan ik ook weet dat dit mijn zoon karakteriseert. Ik herinner mij nog duidelijk dat ik al rond mijn 18° jaar binnen mijzelf gedachten waarnam van het type: "Als die persoon na mijn uitleg niet begrepen heeft wat ik wil zeggen, dan verlies ik daar geen tijd meer mee." Soortgelijke denkmanieren heb ik ook wel in andere personen kunnen bemerken, ook in een siciliaanse neef, trouwens.
Toen mijn zoon rond de leeftijd van anderhalf - twee jaar wat betere woordzinnen begon te uiten, maar nog niet begrijpelijk was voor anderen dan voor mijn man en mijzelf, heb ik wel eens pogingen gedaan net te doen of ik hem niet begreep juist om te proberen zijn woordenschat te stimuleren. Maar ik herinner mij nog duidelijk dat mijn zoon toen enkele keren behoorlijk kwaad werd, omdat hij toch al had gezegd wat hij moest zeggen! Beknopte manier van zichzelf uiten: eenmaal gezegd, moet dit voldoende zijn! Iets wat ook andere mensen zeker zal karakteriseren.
Ik geloof dat dit ook een dilemma zal zijn voor andere mensen, 'schizofreen' of niet: als de omgeving je niet begrijpt raak jij geirriteerd. Het is ook een kwestie van verspilling van energie, het zichzelf steeds moeten herhalen. Ik weet trouwens ook niet of dit alleen op het communicatieproces tijdens de prille jeugd terug te leiden is. Is dit zogenaamde 'economie-principe' wel iets waarover ook Jung schrijft? Ik heb er hier wel een boek over liggen, maar ik heb nog geen tijd gehad het te lezen.
Ietsje later: zoeven schoot mij ook nog te binnen dat ik een paar jaar geleden ook artikelen zocht op PubMed - medical library on line - trouwens niet alleen voor mijzelf. Daartussen vond ik een engels artikel met de titel 'Are schizophrenics more logical?" Ik heb het ook nog aangevraagd en gelezen (weet niet meer of ik het ook nog heb). Zou dit ook verbonden zijn met wat ik hierboven heb geschreven én misschien ook met de Affect-Logic van Luc Ciompi?
