Ik was deze morgen in het dorp voor een paar boodschappen en kwam langs de kerk. Zomaar een begrafenis. De dragers met de kist, gevolgd door de familie. De klokken luiden. De mensen bogen hun hoofd. Uit respect voor een leven dat geleefd is. Het leven. Soms niet rechtvaardig, soms niet eerlijk, soms niet prettig en soms bijzonder verwarrend. Op die momenten denk ik aan mijn broertje, die  6 jaar geleden een eind aan zijn leven heeft gemaakt.  “De klootzak“ was mijn eerste reactie.  Want het was mijn broertje en hij deed wel meer stomme dingen. Maar het paste bij hem, bij zijn manier van leven. Hij was al op jonge leeftijd aan het experimenteren, met o.a. drugs, die uiteindelijk  zijn einde zijn geworden. Altijd in, om weer iets nieuws te proberen. Mijn eerste stiekeme sigaret (en ook de laatste)  nam ik op zijn aandringen. Voor onze ouders heeft hij een afscheidsbrief geschreven. Maar toch, hun verdriet is en blijft immens. Als ouder blijf je je afvragen, wat je in hemelsnaam verkeerd hebt gedaan. Met de dood van mijn broertje is er ook een stukje van mij weggegaan. We scheelden maar 1 ½ jaar in leeftijd. En trokken in onze jeugd veel samen op. Nog steeds als ik zijn foto zie op de kast bij mijn ouders denk ik “klootzak, hoe heb je zo stom kunnen zijn”!

Ik stond er op de stoep in de regen naar te kijken. Na regen komt ook altijd weer zonneschijn.Dus ik ga er wat van maken, uit respect voor het leven dat ik nog mag leven.

16-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het afgelopen weekend van het mooie weer geprofiteerd met een fietstochtje te maken . Hier in Wallonië is het niet zo lekker en veilig fietsen als in Vlaanderen of in Nederland. Er zijn niet veel fietspaden en het is af en toe flink klimmen. De fietspaden die er wel liggen zijn de zogenaamde RAVEL  fietsroutes, vaak zijn het jaagpaden en oude, buiten gebruik geraakte spoorwegen.   De fietspaden zijn van redelijke kwaliteit, soms een  kuil of een bobbel, maar ach dat is te overleven.  Ook liggen de Sambre en de Samme hier niet ver van af.  Meestal vertrekken we vanaf “ la Marlette”  (een watersportcentrum van de ADEPS (bloso) in Seneffe. Aan het kanaal Brussel Charleroi. Soms richting La Louvière, We doen er dan een terrasje aan “ la cantine des Italiens “ Dit zijn de vroegere logementenbarakken in 1946-47 gebouwd door de staalfabrieken van Gustaaf Boël  bedoeld om Italiaanse gastarbeiders onder te brengen. Ieder van de 4 barakken  bestond uit 8 kamers met 6 à 8 bedden. Allemaal vreselijk geromantiseerd.  Hier vanuit kun je verder rijden langs het oude Centrumkanaal  met de hydraulische liften die sinds kort tot het werelderfgoed van de Unesco behoren. En langs de fameuze nieuwe lift van  Strépy Thieu een moderne mega-contructie die een hoogteverschil van niet minder dan 73 meter overbrugt ! Richting Mons  

Vanaf “La Marlette” kun je ook richting Charleroi fietsen,.

Maar deze keer hadden we gekozen voor Ronquières. (Ronquières is gekend voor z’n scheepslift, het zogenaamde hellend vlak. In 1968 bespaarde men met dit technisch hoogstandje hopen tijd. Op zo’n 40 minuten overbrugt het hellend ding een hoogte die daarvoor 2 dagen vergde aan sluisjes binnenvaren , (dank zij het principe van de communicerende vaten)  Menig schoolreis leidt tot aan de voet van het reusachtige complex.) Via  de “port de plaisance” van Seneffe rijden we langs de Samme. De natuur langs dat riviertje is prachtig, Daar er door het afsluiten van de sluizen  geen binnenvaart mogelijk is heeft de natuur hier haar gang kunnen gaan. Als je goed in vorm bent kun je vanaf Ronquières nog verder rijden, langs het kanaal  Brussel Charleroi,richting Halle en nog verder!

15-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

09-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Woensdag Camille dag

Camille komt elke woensdag  al om 7.00. Ze is 15 maanden jong. En tot nu toe mijn  enigste kleindochter. Haar papa en mama (mijn dochter) werken allebei, de andere dagen van de week gaat Camille naar de crèche.  Als ze aankomt gaan we eerst samen ontbijten.  Daarna  slaapt ze meestal  nog tot een uur of 10. Ondertussen doe ik mijn dingen, en af en toe, luister ik eens of ze al wakker is. Dan gaan we naar buiten, een blokje om, en naar de supermarkt voor haar middag eten.  Terwijl ik bezig ben met het eten, speelt ze of komt ze eens zien in de keuken. Dan is het ogen open en haar goed in de gaten houden. Het liefst zou ze door de glazen keuken deur naar buiten gaan,  Maar helaas, het gras is nu te nat.  Ze eet goed, en dat is altijd fijn, vooral als je regelmatig commentaar hebt van je eigen puberende zoon.

Na het eten wanneer zij haar slaapje doet  kan ik 2 uurtjes bijkomen, me met de puberzoon bezig houden , die dan ook net thuis is van school en zelf iets eten. En dan gaan we wandelen.  Ze heeft belangstelling voor alles wat ze ziet of hoort.  Ze zwaait naar iedereen die we onderweg tegenkomen. De meeste mensen  groeten haar terug J   En ze blaft en miauwt bij het zien van  een hond of kat. Elk moment met haar is fijn.

Om 17.00 komt mijn schoonzoon haar weer ophalen, en begin ik het speelgoed weer op te ruimen, s’ avonds ben ik zo moe als een hond. Maar voldaan en gelukkig kijk ik uit naar de volgende woensdag.

08-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Iedereen maakt zich de laatste dagen zorgen over geld, maar ik doe dat al een tijdje. Ik zit namelijk zelf al enige tijd in een financiële crisis. Als werkloze, alleenstaande moeder zit ik net boven de armoedegrens.  Er moet maar iets gebeuren en ik zit eronder. Iedere maand opnieuw. Ik heb geen aandelen en obligaties, geen duizenden euro’s op spaarrekeningen, niets. Zelfs  mijn  toekomstig pensioen is (als vrouw met onderbrekingen in mijn loopbaan om voor de kinderen te zorgen) niet om over naar huis te schrijven. Iedere maand moet ik keer op keer inventief zijn om de eindjes aan elkaar te knopen. Vind je het dan nog vreemd dat ik van de huidige financiële crisis dan ook niet warm of koud word? 

De laatste tijd hoor je iedereen over geld praten. Veel mensen lijken precies kapitalistische geldwolven, die maar steeds meer willen, steeds grotere huizen willen,ze willen  steeds verder en luxer met vakantie gaan. Een grotere auto hebben dan de buren.Eigenlijk best zielig! We leven in een ongezonde samenleving .Veel mensen kunnen geen onderscheid maken tussen noodzakelijke dingen, leuke dingen en nutteloze dingen.

07-10-2008 om 18:45 geschreven door Loewiesa

Ik werd deze morgen wakker met een echte herfstdip, Ik voel me moe en zou het liefst  mijn bed inkruipen en aan een lange winterslaap beginnen. Verstopt onder de dekens, verstopt voor de wind, verstopt voor de regen. En pas weer wakker worden bij de eerste lente zon.  Ik moet me zelf gewoon een schop onder mijn kont geven om tot actie over te gaan. Achter de pc blijven zitten is beslist geen optie…….

07-10-2008 om 11:32 geschreven door Loewiesa

05-10-2008 om 20:01 geschreven door Loewiesa

Ik  woon al ruim 14 jaar bij  mijn kat Simba, Hij ziet er lief en poezelig uit.  Regelmatig nodigt hij zijn vriendjes uit om bij mij in de keuken  te komen eten, zelf zit hij er dan zelf wat sloom bij te kijken , maar onder zijn aaibare uiterlijk en zijn pacifistisch karakter gaat een ware moordmachine schuil.

Een muisje maakte vandaag een  vergissing die hem fataal is geworden: hij ging op verkenning in onze tuin, En is daarbij in de klauwen van onze Simba terecht gekomen.  Het muisje werd geklauwd, gebeten, het vloog door de lucht. Kortom ; een hels spektakel !

Toen ik zag dat er toch niks meer te redden viel, heb ik mij laf teruggetrokken. Het enigste wat ik nog voor het arme muisje  heb kunnen doen was hem een waardige uitvaart  geven naar de mesthoop. Hij rust in vrede!

05-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Veel  mensen houden een weblog bij, en schrijven  daar over van alles en nog wat. Waaronder hun diepste gevoelens. Of dat allemaal gelezen wordt? Waarom ik in hemelsnaam met een blog begonnen ben??? Mijn hersenspinsels zijn vaak meer voer voor psychologen, dan dat ze interessant genoeg zijn om op een  blog te plaatsen. Wat kan het een ander schelen dat mijn relatie in puin ligt en hoeveel ik verdriet ik daarvan heb. Of dat ik mijn job ben kwijtgeraakt, gewoon omdat ik te “oud” en te “duur” werd. Belachelijk!!!! Ik te oud? Te duur? Ik moet toch niet gratis gaan werken???  Ik heb altijd in Brussel gewerkt. Ik vertrok s’ morgens om 6.30 en kwam tegen 19.00 weer thuis.  Na een aantal jaren doppen, heb ik wel begrepen, dat je  op mijn leeftijd alleen als vrijwilligster nog aan werk raakt. Af en toe doe ik iets als “native speaker” voor een taalclub hier in de streek (ik woon in Wallonië)  Franstaligen dus die Nederlands leren, ze bestaan echt J  Het is best leuk om te doen. En het houdt m’n hersencellen bezig!  Nu ik niet meer werk heb ik tijd voor andere leuke dingen, het is alleen jammer dat er aan t einde van de dop nog een stuk maand over blijft. Op  woensdag ben ik oppas oma, dan komt mijn kleindochter, Camille, ze is 15 maanden en het is echt plezant zo’n klein meisje in huis, tja dat gaat zo als je oma wordt……….

15-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik ben aan een nieuwe cursus begonnen. Inderdaad, je bent nooit te oud om iets te leren. En je steekt er altijd wel Iets van op.  De cursus heeft met communicatie te maken, en wordt online gegeven.  Hij wordt georganiseerd door het FOREM (de Franstalige  VDAB). Ik kan dus lekker thuis blijven.  Eventueel de hele dag  in pyjama  blijven, Ik hoef niet eerst een uur voor de spiegel  te staan! Ik  hoef niet te rennen om op tijd ergens te zijn, geen files of andere obstakels, En als ik tussen door iets anders wil gaan doen, kan dat dus ook. Maar dat is dan  ook het enige voordeel.  Na week 1 heb ik het wel gehad. Dit is niet echt leuk, liever zit ik ergens in een ruimte met andere mensen te kletsen,  communiceren!  Zoals dat heet.  Dan stom achter die pc zitten lezen, af en toe een notaatje maken, en eens  gaan kijken op het forum. Om iets af te printen moet ik de pc van mijn zoon gebruiken en  die staat boven . Ik heb geprobeerd een netwerkje te maken tussen de twee pc’s zodat ik vanaf mijn eigen pc de pc boven opdracht kan geven iets af te printen, maar de ene computer wil de andere computer niet herkennen. Of is er een taal communicatie conflict? Op mijn computer staat n.l. een Nederlandse versie van Windows en op die van zoonlief een Franse. Kutboel, ik ga er maar eens even  tussen uit, misschien kom ik wel iemand tegen om een babbeltje mee te maken.  Ik heb behoefte aan communicatie !!!

08-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het is weer zo ver, mijn stampvoetende en opstandige zoon is weer thuis. Vanochtend herexamen gedaan, en maakt zich zorgen om de uitslag.
Gisteravond dwars gelegen,met gevolg dat ik heb gezegd vandaag maar eens een dag niet op de pc, halleluja! Nou dan pak je hem dus bij een hele gevoelige snaar. Witheet was hij. Hij spuugde zijn nijd eruit. ‘Fuck you!’. Tegen mij. Jawel. Mijn primaire reactie op verbale woede is terugbekken. Dat deed ik dus ook. ‘Moeven”, riep ik ‘en heel snel, ben jij helemaal achterlijk geworden!’. Hij komt nu net met een kop vol onweer thuis, dacht toch nog ff achter de pc te kruipen, niet dus! Hoop gebulder, nog meer onweer! Stampvoetende trappen en klapperende deuren, naar z’n kamer, waar hij me pleziert met harde rap. Ik denk dat hij met een uurtje of 2 wel weer is afgekoeld. Maar vandaag dus geen pc.
Ik vind het heerlijk hoor kinderen, maar soms kan ik ze wel achter het behang plakken......
Zo, ik weer opgelucht! Ben het weer kwijt

Mijn puberzoon

Je hebt het zelf niet in de gaten,

Maar je moeder moet toch af en toe een traantje laten.

Door de dingen die je me zegt,

Zonder dat je het met uitlegt.

Waarom je al die dingen doet,

Want in jouw ogen doe ik momenteel niets goed.

Ik probeer er het beste van te maken,

Maar dan ga jij weer alles af lopen kraken.

Je doet me momenteel veel verdriet,

En ik hoop dat je dat gauw weer ziet.

Maar ondanks de strijd die we voeren,

Zit ik stiekem in de toekomst te loeren.

Want dan ben je uit de pubertijd,

En weet, dan houdt het op deze strijd.

Maar tot die dag is gekomen,

Zal ik blijven dromen.

Ik weet alles komt weer goed,

Maar stilletjes hoop ik dat je snel inziet wat je doet.

Je bent en blijft mij kanjer, ook al ben je nu een banjer.

Lieve zoon van mij,

Er komt een tijd dan zijn we samen weer blij,

En kunnen we weer genieten ik en jij.

(gevonden op internet)

01-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa