|
Het was weer vrijdag en zoals iedere veertien dagen in alle vroegte weer naar Amsterdam vertrokken. De trein was op tijd en alles dreigde akelig goed te gaan, het was stil en ik ben zelfs een paar keer ingedut, want ik was nog moe, deze dag nà het 2e afspraakje met harmonicaman deze keer in Brussel waar wij de hele dag door de stad hebben geslenterd en een bezoek gebracht aan het Magritte museum op het Koningsplein. René Magritte u weet wel, de Belgische kunstschilder van o.a. Het verraad van de voorstelling dat schilderij van die pijp, die geen echte pijp is, maar gewoon een doek met een afbeelding van een pijp waarmee de kunstenaar ons wil duidelijk maken dat het idee van de pijp slechts in onze verbeelding bestaat en waardoor hij ons dwingt om (over kunst) na te denken. Het was weer eens een bijzonder vermoeiende maar leerzame dag voor uw jonge gedachtespinnendevijftigster.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voor de verdere gebeurtenissen van deze gedenkwaardige dag raad ik u over 50 jaar mijn memoires eens te lezen. Na vier maanden en een beetje, een paar honderd uur belplezier en het niet onprettige idee dat er dagelijks iemand even aan je denkt behoort mijn telefoon relatie met harmonicaman bijna tot het surrealisme.
Op het einde van de dag stelde harmonicaman voor om onze treinen te laten passeren en nog iets te gaan drinken. Nu gaat het gebeuren! dacht uw jonge romantische gedachtespinnendevijftigster verheugd misschien zegt hij nu eindelijk eens iets.... aardigs?" Maar het was gewoon
vanwege
de veel te drukke
SPITS!
|
