In "Halle in oude prentkaarten Hal en cartes postales anciennes" [1] van Georges Renoy komt  Thevenet 2 keer aan bod. 

Foto 20, een prentkaart met links onderaan "Hal - Chantier" als opschrift, toont een afbraakbedrijfje voor beschadigde aken aan de Scheepswerfkaai langs het kanaal Charleroi-Brussel. Renoy schreef erbij: Voorbij de kanaalbrug werden beschadigde schepen "ontvangen" op de werf Van Immen. Kunstschilder Louis Thévenet kwam hier schilderen met... schoensmeer, toen hij zonder centen zat.
Voor de zoveelste keer valt op dat de familienaam van de schilder verkeerd geschreven wordt.
Het is echter niet die veel te vaak voorkomende fout die voor mij getuigt van een gebrek aan respect voor de schilder en zijn werk, die me opviel. De opmerking als zou Thevenet met schoensmeer geschilderd hebben, vroeg mijn aandacht. Ik ga ervan uit dat de uitspraak aan de 'wilde' geest van Renoy ontsproot en dus op hersenspinsels, misschien zelfs op een ongezonde vraag om aandacht gebaseerd is. Ik acht het onmogelijk dat Thevenet met schoensmeer zou geschilderd hebben:
-nergens anders, ook niet bij René Lyr, heb ik iets dergelijks gelezen;
-in mijn onverdroten zoektocht naar alle werken van Thevenet ben ik geen enkel werk in schoensmeer tegengekomen.
Laat me toe om Renoy te 'volgen'. Volgende vragen komen dan onvermijdelijk bij me op:
-moest hij langs het kanaal schoensmeer gaan halen?;
-was er thuis geen schoensmeer voorhanden?;
-waarom vermeldt Renoy geen schoensmeerschilderij van Thevenet?;
-waarom bestaan er geen zwart-wit schilderijen van Thevenet?
Nee toch, Renoy heeft het verkeerd voor en geeft dan ook blijk van een gebrek aan respect voor de schilder. 

Renoy geeft inderdaad blijk van een gebrek aan respect voor de schilder. Foto 7 is dezelfde als die door mij opgenomen in "Thevenet aan het station van Halle" op deze site. Thevenet staat erop afgebeeld. Renoy vermeldt er echter niets over. Zielig.

Ik raad die personen die Thevenet willen leren kennen aan om op te letten voor plaatselijke personen die ook hun zegje willen doen en dan maar om het even wat op papier zetten.

[1] RENOY, Georges. Halle in oude prentkaarten Hal en cartes postales anciennes. Europese Bibliotheek, Zaltbommel, Nederland. 1999 (herdruk van de oorspronkelijke uitgave uit 1972).

Oo www.vlaamsekunstcollectie.be, klikken op "collectie" en daarna op "zoeken", zijn 6 werken van Thevenet, die zich in Vlaamse musea vinden, weergegeven. Ik som ze in opgenomen volgorde op -klik ook eens op "meer info" voor afmetingen en klassificatie- :
-"De keuken" uit 1907, geklasseerd als interieur en stilleven, met een foto in kleur: Museum voor Schone Kunsten te Gent;
-"De treurmars" ui 1924, geklasseerd als stilleven, met een foto in kleur: Goreningemuseum te Brugge;
-"Interieur" uit 1929, geklasseerd als interieur, met een zwartwitfoto: Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen;
-"Na de rouw", geklasseerd als stilleven, met een zwartwitfoto:  Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen;
-"Zilveren bruiloft" uit 1913, geklasseerd als interieur, met een zwartwitfoto: Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen.
De tekst bij "De keuken geeft treffend weer: "Thevenet schilderde het liefst van al huiselijke interieurs, die hij in al hun eenvoud voorstelde vanuit een poëtische en intimistische visie. In België was dit soort iconografie vrij ongewoon. In die tijd bleven interieurs ver achter op zonnige landschappen en de nuchtere weergave van alledaagse dingen werd als primitief beschouwd. Wat Thévenet in deze voorwerpen vooral aantrok was het feit dat ze hem in staat stelden te spelen met geometrische vormen en gekleurde vlakken. Nooit was een werk van Thévenet louter een weergave van een welbepaald interieur. De compositie was steeds weloverwogen met aandacht voor een evenwichtige opbouw en een harmonieus kleurengamma met soms scherpe tonen. Perspectivistische en proportionele juistheid konden hem niet schelen. Indien de compositie daarom vroeg werden voorwerpen en/of delen ervan groter of kleiner gemaakt. Al deze kenmerken zijn ook aanwezig in De keuken, geschilderd in 1907."

Vreemd is dat er in geciteerde tekst sprake is van Thevenet én Thévenet. Nog vreemder is is dat men het heeft over Louis Thévenet en niet Thevenet. Men volgt dan ook klakkeloos en dus kritiekloos Lyr die de naam bewust en dan nog vanuit Fransstalig en Fransgezind standpunt verkeerd heeft geschreven.  Het vreemdst is dat de familienaam van Pierre, de broer, als Thevenet en niet Thévenet geschreven wordt.
 Dit zorgt voor een Babylonische spraakverwarring op een eentalige website.

In “Het Brabants Fauvisme” [1] uit 1994 publiceerde Urbaan De Becker een bijdrage met als titel “François Van Haelen (1872-1939)” [2]. In de ondertitel noemde hij Van Haelen Brouwer. Terecht. Van Haelen was eigenaar van Brasserie-Malterie de la Fontaine van Van Haelen Frères. De brouwerij, gelegen te Uccle Calevoet op de hoek van de Ukkelse- en Alsembergsesteenweg, was zeker sinds het midden van de negentiende eeuw in het bezit van de familie Van Haelen. In 1971 werd ze gesloopt om plaats te maken voor een nog bestaand warenhuis.

De brouwerij floreerde en Dominique, François’ broer, die jong stierf, en François Van Haelen zelf investeerden in kunst. François bouwde “De verzameling François Van Haelen”, zoals de ondertitel van  het reeds aangehaalde “Het Brabants Fauvisme” [1] luidt, uit en werd een bekend verzamelaar.

Een deel van Van Haelens uitgebreide verzameling werd tijdens zijn leven slechts eenmaal tentoongesteld. Van 10 tot en met 23 mei 1924 vond in het kasteel van Wolvendael te Ukkel de Exposition de la collection F. Van Haelen [3] plaats. Werken van onder meer de laat-negentiende en vroeg-twintigste eeuwse schilders Jos Albert, Jean Brusselmans, Philibert Cockx, Charles Dehoy, Anne-Pierre De Kat, Jehan Frison, Willem Parels, Roger Parent, Ferdinand Schirren, Pierre Scoupreman, Louis Thevenet, Edgard Tytgat en Rik Wouters, allen Brabantse fauvisten genoemd, waren te bezichtigen. Thevenet viel op met 17 werken, het tweede grootste ensemble, na de 18 werken van ook tentoongestelde Ensor [4]. Is het dan verwonderlijk dat De Becker Louis Thévenet (…) de lieveling van François Van Haelen [2] noemde?!

Ik heb de ondertitel van De Beckers bijdrage onvolledig vermeld. Hij klinkt voluit: Brouwer en Mecenas [2]. De Becker laat er geen twijfel over bestaan dat Van Haelen een maecenas dat ik verkies boven mecenas omdat het ethymologisch juist is, was: achter het woord staat immers geen vraagteken.

Wat is een maecenas? Sta me toe om zoals geregeld bij mijn ‘vriend’ van Dale die me zelden in de steek laat, te rade te gaan: mecenas (…) [genoemd naar de Romeinse kunstbeschermer Gaius Cilnius Maecenas (ca. 70 - 8 v.C.), raadsman van keizer Augustus], begunstiger van (…) kunstenaars. [a; de gewone letters staan cursief in het citaat]. Een begunstiger is iem. die begunstigt, gunst bewijst en een gunst is onder meer begunstiging, voordeel of blijk van gunstige gezindheid, m.n. welwillendheid waardoor men iemands belangen bevordert [a]. Bij begunstiging, voordeel of blijk van gunstige gezindheid kan er geen sprake van enig voordeel voor de begunstiger of hij die als teken van gunst geeft, zijn. Dit blijkt duidelijk uit de verwoording dat men iemands belangen, maar dus niet zijne, bevordert [a]. Mag ik besluiten door te verklaren dat een maecenas getypeerd wordt door 2 substantieven: onbaatzuchtigheid en idealisme?!

In zijn ondertitel noemde De Becker Van Haelen zonder enige terughoudendheid -ik heb reeds gewezen op het belang van het niet vermelde vraagteken- een Mecenas [2]. In tegenstelling tot De Becker heb ikzelf mijn twijfels over het feit dat François Van Haelen (…) dé -Merk het accent op. Zouden er nog andere begunstigers geweest zijn?- maecenas van Thevenet genoemd wordt. Terecht? [5].

Mijn uiteenzetting eindigde met de vermelding dat ik de hypothese dat Van Haelen geen maecenas was, in de toekomst zal proberen te bewijzen. [5]. Mijn aandacht gaat hierbij uit naar schilderijen door Van Haelen aangekocht volgens “de reekening van Emma” [6], andere schilderijen in het bezit van Van Haelen, door Van Haelen georgansieerde tentoonstellingen, door Van Haelen verleende financiële steun en varia.

Ik ben in “de reekening van Emma” [6] op zoek gegaan naar werken die Van Haelen van 1908 tot en met 1930 van Thevenet gekocht heeft. Ik heb er 20 gevonden, in tegenstelling tot de 17 waarover ik het had in ““de reekening van Emma” of een ongemogelijke zoektocht in het kunstenaarsverleden”, elders op deze site en die op een foute telling in een wirwar van notities -vergissen en verkeerd tellen is de mens en dus ook mij niet vreemd- berustte.

Hieronder vind je de lijst met vermelding van volgende gegevens: jaar (met vermelding van de aanduiding van de titel zoals in “de reekening van Emma”; ik vind het in het kader van deze bijdrage niet nodig om naar de juiste titel van de werken en het jaar van totstandkoming ervan op zoek te gaan), (benaderende) datum, aantal werken volgens “de reekening van Emma” verkocht in dat jaar én aantal werken waarvoor “de reekening van Emma” een prijs vermeldt, betaald bedrag of gegeven in nature door Van Haelen en  laagste én hoogste betaalde bedrag voor een schilderij in dat jaar:

-1909 (interieur); april; 6 / 6; 250 frank; 175 frank voor 2 schilderijen en 250 frank;   

-1910 (interieur); juli; 8 / 6; 100 frank; 100 frank en 700 frank;

-1910 (interieur); 28 juli; 8 / 6; 100 frank; 100 frank en 700 frank;

-1911 (interieur); juni; 9 / 9; 350 frank voor 2 schilderijen; 50 frank en 270 frank;

-1911 (interieur); juni; 9 / 9; 350 frank voor 2 schilderijen; 50 frank en 270 frank;

-1912 (poil de Louvijn); 18 april; 10 / 5; 400 frank; 250 frank en 400 frank;

-1919 (table noir); 23 augustus; 15 / 12; échange de couleurs niet bijgeschreven door Emma, maar meer dan waarschijnlijk door René Lyr; 100 frank en 700 frank;

-1919 (table rond); 23 augustus; 15 / 12; geen prijs vermeld, maar in de rand staat dat Van Haelen a eu 2 toiles pour des couleurs, niet bijgeschreven door Emma, maar meer dan waarschijnlijk door René Lyr; 100 frank en 700 frank;

-1920 (un interieur); 5 januari; 29 / 29; 800 frank voor 2 schilderijen, samen met het andere schilderij uit 1920; 800 frank voor 4 schilderijen en 1300 frank;

-1920 (un naturemor); 5 januari; 29 / 29; 800 frank voor 2 schilderijen, samen met het andere schilderij uit 1920; 800 frank voor 4 schilderijen en 1300 frank;

-1921 (rue Solembemt); 12 mei; 26 / 26; 2200 frank voor 5 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1921; 230 frank en 1800 frank voor 2 schilderijen;  

-1921 (interieur); 12 mei; 26 / 26; 2200 frank voor 5 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1921; 230 frank en 1800 frank voor 2 schilderijen;

-1921 (la pan); 12 mei; 26 / 26; 2200 frank voor 5 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1921; 230 frank en 1800 frank voor 2 schilderijen;

-1921 (le zardin de Mr de Bouk); 12 mei; 26 / 26; 2200 frank voor 5 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1921; 230 frank en 1800 frank voor 2 schilderijen;

-1921 (noter zardin); 12 mei; 26 / 26; 2200 frank voor 5 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1921; 230 frank en 1800 frank voor 2 schilderijen;

-1926 (le jambon); tussen 2 mei en 25 juli; 20 / 17; 800 frank voor 2 schilderijen, samen het andere schilderij uit 1926; 225 frank voor 2 schilderijen en 1500 frank voor 2 schilderijen;

-1926 (naturm); tussen 2 mei en 25 juli; 20 / 17; 800 frank voor 2 schilderijen, samen het andere schilderij uit 1926; 225 frank voor 2 schilderijen en 1500 frank voor 2 schilderijen;

-1929 (la toillet); 27 juli; 25 / 6; 1400 frank voor 3 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1929; 1400 frank voor 3 schilderijen en 1000 frank;

-1929 (armoire); 27 juli; 25 / 6; 1400 frank voor 3 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1929; 1400 frank voor 3 schilderijen en 1000 frank;

-1929 (la table rond met bouquett); 27 juli; 25 / 6; 1400 frank voor 3 schilderijen, samen met de andere schilderijen uit 1929; 1400 frank voor 3 schilderijen en 1000 frank.

Gedurende 23 jaar heeft Van Haelen tijdens 9 jaren werken gekocht. Tijdens die 9 jaar heeft hij 20 schilderijen gekocht. De aankoop gebeurde tijdens 4 periodes, voor zover één enkel jaar als periode kan beschouwd worden:

-1909 tot en met 1912: 6 schilderijen,

-1919 tot en met 1921: 9 schilderijen,

-1926: 2 schilderijen;

-1929: 3 schilderijen.

Hieruit kan afgeleid worden dat Van Haelen in slechts 39 % van de jaren opgenomen in “de reekening van Emma” werken gekocht heeft   en dat hij gemiddeld minder dan één schilderij per jaar gekocht heeft. Kan men van een maecenas geen daadwerkelijke en consequente steun door geregelde en veelvuldige aankopen verwachten? Maecenaat?!

Slechts voor 2 werken, gekocht in 1909 en 1912, of in 10 % van de gevallen betaalde Van Haelen de hoogste prijs voor dat jaar. In 1919 kocht hij zelfs 2 werken, 10 % van de gevallen, in échange de couleurs [6]. Voor 5 werken, 2 en 3 werken respectievelijk gekocht in 1910 en 1929, of in 25 % van de gevallen betaalde hij zelfs de laagste prijs. Het lijkt er sterk op dat het er Van Haelen om te doen was om werken zo goedkoop mogelijk te verkrijgen. Maecenaat?!

De Becker nuanceerde de ondertitel van zijn reeds vermelde bijdrage door te verklaren dat Van Haelen Thevenet telkens weer uit de nood helpt, weliswaar niet geheel onbaatzuchtig. En hij verduidelijkt. Op een ogenblik dat het talent van Thévenet nog amper wordt erkend, koopt Van Haelen voor een prikje ongeveer alles -het gaat hier uiteraard om een veralgemening- wat Thévenet schildert. [2]. Van Haelen maakt duidelijk gebruik -Had ik misbruik moeten schijven?- van de situatie of het feit dat Thevenet geen naam had om werken tegen spotprijzen aan te kopen. Maecenaat?!

Waarom heeft De Becker in zijn ondertitel achter Mecenas [2] dan geen vraagteken geplaatst? Wilde hij de lezer ten onrechte doen geloven dat Van Haelen een weldoener was? Waarom? Wilde hij de mythe creëren van Van Haelen die weldoener was terwijl hij slechts aan zijn eigen profijt dacht? Om welke reden? 

Het lijkt er sterk op dat Van Haelen de taktiek van onbekendheid, niet alleen in het geval van Thevenet, probeerde te bestendigen. Ik ga opnieuw bij De Becker te rade: hij gedroeg zich jarenlang voorzichtig of precies bijzonder slim: hij besefte zeker de waarde van wat hij kocht en had, hij had zicht op het talent van de schilders, maar hij pakte met die namen niet uit naar buiten, met uitzondering van 1924 [3] toen hij een deel(tje) van de werken van hen in zijn bezit tentoonstelde; hij groepeerde de artiesten rondom zich, verzorgde ze optimaal -naar wat hiermee bedoeld wordt, heb ik het raden: Thevenet zat immers al te vaak krap bij kas-, maar hing de werken allemaal in zijn eigen huis [2]. Dit gaf hem de kans om bij aankoop en de onderhandelingen daarrond zijn prijs op te dringen: wie anders zou de werken van zijn ‘protégés’ kopen! Maecenaat?!   

Volgens “de reekening van Emma” moet Van Haelen 20 werken van Thevenet gehad hebben. Klopt dit? Tijdens de Exposition de la collection F. Van Haelen [3] werden immers ‘slechts’ 17 werken [2] getoond. Meer dan waarschijnlijk werd niet de volledige verzameling Van Haelen, en dus ook niet alle werken eruit van Thevenet,  tentoongesteld.

Dit wordt onrechtstreeks door René Lyr beaamd die geschreven heeft dat het deel van de catalogue van Thevenet’s werken devrait compter, en 1930, het jaar van zijn overlijden, plus de soixante Thévenet. [7]. Het exacte aantal Thevenet’s die Van Haelen ooit bezeten heeft, is volgens De Becker echter moeilijk te achterhalen omdat een volledige inventaris daarvan en van de volledige verzameling van Van Haelen nooit gepubliceerd is. het bijhouden daarvan alleen al zou een full-time bezigheid (…) zijn geweest. [2]. Mijn poging om een volledige inventaris van Thevenet’s werken op te stellen is op http://blog.seniorennet.be/louis_thevenet2 te vinden. Sta me toe om te benadrukken: een poging, slechts een poging, alleen maar een poging.

De Becker beweert dat Van Haelen trouwens ook ettelijke werkjes gratis gekregen heeft, want hij verschaft Thévenet en diens vrouw Emma voedsel, veel drank en, als het nodig is, ook onderdak. Thévenet heeft geregeld overnacht en zelfs gewoond op de zolder boven de brouwerij Van Haelen. [2]. De Becker staaft zijn bewering niet.

Hoewel ik niet a priori verwerp, mogen we het feit dat Van Haelen Thevenet gratis diensten heeft bewezen, niet overdrijven. Uit “de reekening van Emma” [6] blijkt immers dat hij zich voor diensten liet betalen. Hij heeft zich immers voor ‘hulp’ in natura laten betalen -ik baseer opnieuw op “de reekening van Emma” [6]:

-in 1919, op 23 augustus, kocht hij een table noir in ruil, échange,  voor de couleurs;

-nog in 1919, ook op 23 augustus, kocht hij een table rond, die hij a eu ‘gekregen’ dus, pour des couleurs.

Zijn dit alleenstaande feiten? Liet Van Haelen zich geregeld met schilderijen betalen voor geleverde diensten?

Toch wil ik niet ontkennen dat Thevenet aan Van Haelen schilderijen gegeven heeft. Ik veronderstel dat dit naar aanleiding van bijzondere gelegenheden moet geweest zijn, bijvoorbeeld naar aanleiding van een verjaardag.

Lyr heeft geschreven dat Van Haelen bij Thevenet’s overlijden plus de soixante Thévenet [7] bezat. Hoe hij ze in zijn bezit gekregen heeft, is reeds voor een deel gezegd: van Thevenet gekochte werken en van hem effectief gekregen werken. Toch betwijfel dat Van Haelen een 40-tal werken gekregen heeft.

Zou het kunnen dat hij van zijn overleden broer werken geërfd heeft? Dit is niet denkbeeldig. Onderzoek zou misschien kunnen verduidelijken.

Meer dan waarschijnlijk heeft hij werken van anderen overgekocht. Lyr heeft het over één geval. In “Mon ami Louis Thévenet” schreef hij: Le porc couvert fut peint à l’occasion d’une “kermesse de boudin” chez Caroline, tenancière du cabaret qui forme, encore aujourd’hui, in 1945 dus, le coin de la chaussée d’Alsemberg en du chemin vers Lindebeek, en face de la Brasserie Van Haelen. (…) Caroline le paya d’un plat de tripailles et Van Haelen la reçut, après la “kermesse” pour une “tournée de gueuze.” [7].

In “Ceux que j’ai défendus” kleurt Lyr dit feit, pleine de saveur, et d’amertume, met details in: Page de réalisme puissant d’une couleur magnifique. Il date du début de leur séjour à Calevoet. C’est le cochon, dit Emma, que tua Caroline (…). Elle demande à Louis de peintre son porc, pour la réclame. Thévenet (…) donna la toile à Caroline pour un plat de tripailles. Et quelques bonnes lampées.” [8].

Waarom heeft Van Haelen het schilderij niet van Thevenet gekocht? Thevenet zou er zelfs na het betalen van zijn eten zelfs geld aan overgehouden hebben. Van Haelen zou toch niet zoveel betaald hebben, rekening houdende met het feit dat de drank voor de “tournée de gueuze” [7] door zijn firma geleverd was. Maecenaat?!

Van Haelen speelde wel meer spelletjes met Thevenet. Lyr laat Van Haelen zelf aan het woord over la première visite de Louis aan Van Haelen avec son ami Dehoy. Hij zette hen 2 grote boterhammen met hesp en deux demi-gueuzes formidables voor. (…)  Les pauvres types n’osaient plus parler de la toile, mais je l’avais flairée du premier coup, et c’est moi qui ai fait le prix: cent francs – deux billets de cinquante – et “remplissez les verres.” Louis ne savait plus où se mettre. (…). Il est revenu tout rouge (…): “Je ne veux pas vous voler… (sic). Et il m’a rapporté cinquante francs. [7]. Zelfs na Thevenet’s dood kon Van Haelen het niet laten om de schilder onrecht aan te doen. Hierover zal ik het nog hebben.

Heeft Van Haelen Thevenet daadwerkelijk en zonder bijbedoelingen, zoals het een maecenas past dus, geholpen? Niets wijst erop.

Hij heeft voor hem in Halle een huis gezocht. Een huis dat niets meer dan een bicoque [7], een krot, was. Ik heb geen enkel spoor gevonden van een individuele tentoonstelling van Thevenet tijdens zijn leven waarbij Van Haelen actief betrokken was. 

Heeft hij Thevenet financieel geholpen? Hij heeft hem geld geleend om zijn woning aan de Consciencestraat waar hij in 1927 ging wonen, te bouwen. Zoals dat bij leningen het geval is, moest het bedrag terugbetaald worden. Daarbij bleef het niet. Er moest rente betaald worden. Dat is gebeurd in de vorm van een schilderij dat lang gehangen heeft A côté de son lit, van Van Haelen dus. François nous montra la dernière chose qu’il avait recue de Louis, une “nature-morte au lapin de garenne” uit 1929. C’est celle qui a soldé les intérêts du pret sur sa maison. [7].

Van Haelen had Thevenet 15.000 frank geleend die na 3 jaar terugbetaald waren. Hoeveel interest aangerekend werd, is niet geweten. Bestond er een geschreven overeenkomst?

Feit is dat die interest in natura betaald werd. Hoeveel waren Thevenet’s schilderijen in de laatste periode van zijn leven toen hij eindelijk in een huis van zichzelf woonde, waard? Het is moeilijk om hierop een zinnig antwoord te geven. De enige bron is de “reekening van Emma” [6]. Die vermeldt volgende hoogste verkoopprijzen voor een schilderij: 1.000 frank voor 1927, 2.500 frank voor één of 2 schilderijen -Emma was niet duidelijk- voor 1928, 1.000 frank voor 1929 en 5.000 frank voor 1930.

Belangrijk is en uitspraak van Romain Severants, net als Van Haelen een van dé bezitters van werken van Thevenet, die ooit disai: “Chacun de mes Thévenet, c’est une maison pour mes enfants.” [7; de gewone letters staan cursief in het citaat]. Overdrijf ik door te stellen dat Thevenet zijn huis tweemaal betaald heeft op een zeer korte periode: terugbetaling van de geleende som en vergoeding van de interest door het ‘geven’ van een schilderij dat op zich een huis waard was?! Maecenaat? Nee, het nastreven van woekerwinsten, al te vaak eigen aan zelfstandigen.

Zelfs na Thevenet’s dood kon Van Haelen het niet laten om de schilder onrecht aan te doen. Toen hij met Lyr de weduwe van Thevenet bezocht, bood Emma hem een schilderij aan voor de interesten op de lening voor het Huis. Ze moet vergeten zijn dat dat al gebeurd was. Van Haelen heeft zich ‘van de domme’ en aanvaardde, met een knipoogje naar Lyr [de gegevens van het boek waaruit voorgaande komt, zullen later ingevuld worden]. Maecenaat?! Nee, lijkenpikkerij.

Besluiten:

Van Haelen heeft in slechts 39 % van de jaren opgenomen in “de reekening van Emma” werken en gemiddeld minder dan één schilderij per jaar gekocht.

Slechts voor 2 werken of in 10 % van de gevallen betaalde Van Haelen de hoogste prijs voor die jaren. 2 werken of in 10 % van de gevallen betaalde hij in nature. Voor 2 en 3 werken of in 25 % van de gevallen betaalde hij zelfs de laagste prijs voor die jaren.

Van Haelen zorgde ervoor dat Thevenet realtief onbekend bleef. Ik zeg opnieuw De Becker na: Van Haelen gedroeg zich jarenlang voorzichtig of precies bijzonder slim: hij besefte zeker de waarde van wat hij kocht en had, hij had zicht op het talent van de schilders, maar hij pakte met die namen niet uit naar buiten; hij groepeerde de artiesten rondom zich, verzorgde ze optimaal, maar hing de werken allemaal  zijn eigen huis [2]. Zodoende had hij steeds weer de kans om zijn prijs op te dringen: wie anders zou immers werken van Thevenet, één van zijn ‘protégés’, kopen!

Maecenaat? Maecenaat?! Eigenbelang!

Profitariaat!!  

Wat ware maecenaat geweest?

Laat me toe om Nel, echtgenote en weduwe van Rik Wouters, te citeren: Georges Giroux, galerijhouder, sluit (…) een contract met hem, Rik Wouters dus, af. Hij zal alle onkosten vergoeden, om Rik op die manier toe te laten om te schilderen en te beeldhouwen, en hem bovendien een maandsalaris van 200 frank geven. Als tegenprestatie moet Rik de helft van de verkoopsprijs van zijn werken afstaan, na aftrek van de onkosten. [9]. Ook Lyr heeft het daarover hoewel hij andere bedragen vermeldde, gehad: Je décidai Giroux à lui, Rik Wouters dus, assurer 11 F par mois d’abord, puis 300 bientôt, en plus de la fourniture des matériaux pour son art. Rik tint absolument à reconnaître par un “papier” (…). (…) on lui donna satisfaction. Le contrat se fit dans mon bureau. [10]. Dat deze overeenkomst door Giroux toch niet correct nageleefd werd, is een ander verhaal.

Waarom heeft Lyr zelf geen initiatief in die zin in het voordeel van Thevenet genomen? Ik denk aan een gelijkaardige actie als die tussen Giroux en Wouters. Ik denk ook aan een actie van Lyr zelf die in de toenmalige kunst(enaars)wereld niet onbekend was en zijn werk kende. Nergens heb ik kunnen vinden dat hij een initiatief ten voordele van Thevenet genomen of zelfs maar overwogen heeft. Dit zou een ander verhaal kunnen zijn.  

Toch is er een enorm verschil tussen Van Haelen en Lyr. In tegenstelling tot de eerste heeft de tweede Thevenet niet proberen dood te zwijgen.

Hij heeft hem daarentegen in “Mon ami Louis Thévenet” [7] in een prachtige, vaak beeldrijke taal voor het nageslacht tot leven gebracht, zelfs vereeuwigd. 

[a] GEERTS, G. en HEESTERMANS, H. Van Dale groot woordenboek der Nederlandse taal. Van Dale lexicografie, Utrecht, Nederland en Antwerpen. 1995.

[1] DDAA. Het Brabants Fauvisme. De verzameling François Van Haelen. Gemeentekrediet, Brussel, p. 87-91. 1994 [n.a.v. de tentoonstellingen in het Herman Teirlinckhuis in Beersel van 11 juni tot 10 juli 1994 en de Galerie van het Gemeentekrediet in Brussel van 9 september tot 6 november 1994].

[2] DE BECKER, Urbaan. François Van Haelen (1872-1939). Brouwer en mecenas. In: DDAA. Het Brabants Fauvisme. De verzameling François Van Haelen. Gemeentekrediet, Brussel, p. 11-57. 1994 [n.a.v. de tentoonstellingen in het Herman Teirlinckhuis te Beersel van 11 juni tot 10 juli 1994 en de Galerie van het Gemeentekrediet te Brussel van 9 september tot 6 november 1994].

[3] NN. Exposition de la collection F. Van Haelen. Du 10 au 23 mai 1924. […], Ukkel. 1924 [n.a.v. de tentoonstelling in het kasteel van Wolvendael te Ukkel van 10 tot en met 23 mei 1924].

[4] DE GEEST, Joost. Biografieën. In: DDAA. Het Brabants Fauvisme. De verzameling François Van Haelen. Gemeentekrediet, Brussel, p. 193-196. [n.a.v. de tentoonstellingen in het Herman Teirlinckhuis in Beersel van 11 juni tot 10 juli 1994 en de Galerie van het Gemeentekrediet in Brussel van 9 september tot 6 november 1994].

[5] WOUTERS, Rik. L. Thevenet onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen. Over zijn vrijwillige ballingschap in Halle van 1916 tot 1930. Xarnego, Halle. 2007.

[6] WALSCHOT, L. De "reekening van Emma". In: Hallensia, jg. 24, nr. 1, januari-maart 2002, p. 26-29.].

[7] LYR, René. Mon ami Louis Thévenet. Editions Nationales, Uccle. 1945.
[8] LYR, René. Ceux qu j’ai défendus. De Brusselmans à James Ensor. Unimuse, Tournai. 1990.

[9] WOUTERS, Rik, mevrouw. Het leven van Rik Wouters doorheen zijn werk, p. 13-125. In: BETRAND, Olivier [samensteller]. Rik Wouters. Visies op een Levensloop. Belgian Art Research Institute, Brussel, 2000.

[10] LYR, René. Les mots et les couleurs. 1924-1930. Unimuse, Tournai. 1978.

Onderstaand gedicht is een vrije interpretatie van "De kapstok" uit 1917,uit 1917, 67 cm bij 48 cm, eigendom van het “Van Buuren Museum”, Léo Erraralaan 41 te 1180 Brussel, waarvan de illustratie van een prentkaart in mijn bezit een fragment afbeeldt. Het maakt deel uit van een dichtbundel in voorbereiding met als werktitel "Of hij ooit nog thuiskomen zal, ergens, en woordenloos blijven spreken". Er is nog geen verschijnigngsdatum voorzien.

"DE KAPSTOK"

Een meisje is een intimistisch interieur binnengeslopen,
lijfelijk en onverwacht. Even heeft ze de andere wereld
ingekeken en kalm geknikt naar een toeschouwer die
toevallig, zonder reden voorbij wandelde. Wilde ze hem

bij de hand nemen? Daarna heeft ze zich ongenaakbaar
omgedraaid om voorgoed verf en kunst te worden. Ze
morrelt aan een tafel tot de kast zonder sleutel die niet,
nooit op slot was, aandacht vraag, opeist. Een kruisteken

naar de Maria uit mei die luchtledig overleeft. Zondiger,
zonder kraken opent ze het schrijn van wie nooit 'echt'
vader zal zijn. Zal ze haar jas van de kapstok nemen om
voorgoed uit het schilderij te treden en nooit nog te zijn?

Hieronder vindt u de volledige tekst van de doodsbrief van Thevenet:

“[een grote hoofdletter M met tussen de schuine benen een kruis] // Madame Louis THEVENET née TEVELS ; / Mademoiselle Jeanne MOMMAERTS sa fille adoptive ; / Monsieur Pierre THEVENET ; / Madame veuve Charles DESFONTAINES-THEVENET et ses enfants Annette et Pierre ; / Monsieur et Madame Georges GIFFAUT- THEVENET ; / Monsieur Pierre THEVENET ; / Monsieur et Madame Paul THEVENET-MERTENS ; / Monsieur Albéric THEVENET ; / Madame L. THEVENET-VOSSIUS ; / Monsieur et Madame C. PANGALOS-PICARD et leur fille Claude ; / Monsieur et Madame Jean LADURÉE et leur fille Anne-Marie ; / Les familles THEVENET et TEVELS ; / ont la profonde douleur de vous faire part de la perte cruelle qu’ils / viennent d’éprouver en la personne de leur époux, père, frère, beau-frère, oncle, / grand-oncle, cousin et parent bienaimé // Monsieur Louis THEVENET / Artiste-Peintre / Chevalier de l’ordre de Leopold // né à
Bruges le 12 février 1874 / et décédé à Hal, le 16 août 1930, après une courte maladie, / muni des Secours de Notre Mère la Sante Eglise / Le service funèbre, suivi de l’inhumation, sera célébré en l’église paroissiale / Saint-Martin à Hal le mardi 19 août 1930, à 10 heures du matin. // Réunion à la maison mortuaire, rue Henri Conscience 41, à 9 ½ heures. // Priez Dieu pour lui // Hal, le 16 août 1930. // Imprimerie F. Demesmaker, 21, rue de Ninove, Hal.”

De doodsbrief werd, zoals uit de datum onderaan blijkt, nog de dag van het overlijden gedrukt en meer dan waarschijnlijk verspreid. De begrafenis had nauwelijks 3 dagen na het overlijden plaats. Dat gebeurde en l’église paroissiale -de kerk was nog niet tot basiliek verheven- Saint-Martin en niet in de Onze-Lieve-Vrouwkerk zoals Halse historici die al te vaak de waarheid geweld aandoen, schrijven.

De familienaam, THEVENET is in hoofdletters geschreven. Uit de rest van de brief kunnen we afleiden dat hij als Thevenet en niet Thévenet geschreven is. In de brief staat immers de familienaam LADURÉE, waarbij het accent aigu duidelijk opvalt.

Dat het accent op de eerste “E” van THEVENET zou vergeten en dus een fout van de drukker zou zijn, is onmogelijk. THEVENET komt maar liefst 9 keer voor, steeds zonder accent aigu.

Merk op dat buiten Emma geen enkele Tevels wordt vermeld.

Wie worden in de brief vermeld?

Madame Louis THEVENET née TEVELS is zijn weduwe met wie hij in 1908 getrouwd is.

Mademoiselle Jeanne MOMMAERTS is sa fille adoptive. Snel na Thevenet’s dood zou echter blijken dat de adoptie nooit wettelijk geregeld was.

Monsieur Pierre THEVENET is Thevenet oudere broer die in 1934 zal sterven. Hij is tweemaal getrouwd: met Léonie Vossius die we nog zullen tegenkomen, en met Madeleine Renaud met wie hij op het moment van het overlijden van zijn broer getrouwd was. Het valt op dat Renaud niet vermeld wordt. Waren er problemen tussen Emma én/of Thevenet en de tweede vrouw van Pierre?

Madame veuve Charles DESFONTAINES-THEVENET et ses enfants Annette et Pierre is het gezin van Thevenet’s zuster Marie.

Monsieur et Madame Georges GIFFAUT- THEVENET is het gezin van Thevenet’s zuster Cécile.

Monsieur et Madame Paul THEVENET-MERTENS en Monsieur Albéric THEVENET zijn de kinderen van Pierre, Thevenet’s broer, uit zijn eerste huwelijk.

Madame L. THEVENET-VOSSIUS is de eerste echtgenote van Pierre, Thevenet’s broer. René Lyr heeft het over Les rapports affectueux qu’elle entretint avec Louis [1]. Haar hele leven heeft ze de naam Thevenet voor haar familienaam geschreven. Ze duikt geregeld op in de “reekening van Emma” [2]:

-11 november 1924 toen ze voor 1.000 frank la prosessïeon de Hal [2] kocht;

-10 oktober 1925 toen ze voor 1.000 frank “Le Chevalet” kocht;

-27 februari 1927 toen ze voor 400 frank “Les Tomates” kocht;

-juli 1928 toen ze voor 2.500 frank “Marche Funèbre" en "La Symphonie" kocht;

-2 oktober 1929 toen ze voor een onbekend bedrag plat de pruimen [2] en "La Proceession de Lembeek" kocht.
De identiteit van Monsieur et Madame C. PANGALOS-PICARD et leur fille Claude en Monsieur et Madame Jean LADURÉE et leur fille Anne-Marie heb ik niet kunnen vaststellen.

[1] LYR, René. Mon ami Louis Thévenet. Editions Nationales, Uccle. 1945.

[2] WALSCHOT, L. De "reekening van Emma". In: Hallensia, jg. 24, nr. 1, januari-maart 2002, p. 26-29.

Op 20 november 2007 heb ik onder de hoofding Uw klacht tegen Hotel Thevenet te Oostende volgende e-mail van het "FOD Economie" ontvangen: Naar aanleidiing van uw schrijven van 23-10-2007 werd een onderzoek ingesteld. Er is een proces-verbaal van waarschuwing opgesteld wegens inbreuk op artikel 23 - misleidende reclame - van de wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en de bescherming van de consument. 

Ik heb opgezocht wat de Wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en de bescherming van de consument in artkel 23 vermeldt. Ik meen dat het proces-verbaal betrekking heeft op 1° van vermelde wet: Onverminderd andere wettelijke of reglementaire bepalingen is elke reclame verboden (...) die beweringen, gegevens of voorstellingen bevat die kunnen misleiden omtrent de identiteit, de aard, de samenstelling, de oorsprong, de hoeveelheid, de beschikbaarheid, de wijze en de datum van vervaardiging, of de kenmerken van een product (...).
Ik denk dat erop zal moeten toegezien worden dat Hotel Thevenet met het proces-verbaal rekening houdt en haar misleidende reclame van het internet verwijdert. Ik wil beklemtonen dat mijn klacht gericht was tegen de misleidende reclame waarin beweerd werd en nog steeds dat Hotel Thevenet ooit eigendom van de schilder was. Mijn klacht had niets te maken met de door het hotel verleende diensten.

Ik kan nog steeds niet begrijpen dat iemand zich op ordinaire, misleidende en leugenachtige wijze wil verrijken door de naam van een integer iemand als Thevenet te misbruiken. 

Wordt misschien nog vervolgd.

Van 1915 tot 1916 woonde Thevenet op de Grote Baan 249, nu 369, te Drogenbos. Het huis dat er nog steeds staat, werd gehuurd van de ouders van de overleden schilder Felix De Boeck. Het bevindt zich overigens op wandel- en kijkafstand van de vroegere boerderij van de ouders De Boeck en Felix De Boeck zelf. In vermeldde periode woonde Pierre Thevenet, Louis Thevenet's broer, ook te Drogenbos, in het huis grenzend aan dat van Louis Thevenet, op het toenmailge nummer 247a.

Een gedenkplaat herinnert aan Thevenet's verblijf. Het opschrift: "HIER WOONDE KUNSTSCHILDER / ICI VECUT L'ARTISTE PEINTRE / Louis THEVENET / 1915 - 1916". Het loont de moeite om op de inhoud van de korte opschrift in te gaan.
 Door "THEVENET" in hoofdletters te schrijven krijgt men de indruk dat de naam, Thevenet zonder accent aigu op de eerste e, juist geschreven is. Of was men zich bewust van de juiste schrijfwijze? Ik ben geneigd om deze vraag negatief te beantwoorden. Vast staat dat kunstkenners als Joost De Geest en Jan De Kelver, een vereniging, de "Stichting Félix De Boeck uit Drogenbos, die het zouden moeten (kunnen) weten, het in een publicatie uit 2001 [1] steeds over Thévent hadden. Zelfs Jean Calmeyn, toenmalig burgemeester van Drogenbos, die inzage had of kon hebben in bevolkingsregisters, had het in zijn voorwoord van nauwelijks 30 lijnen maar liefst tot 6 keer toe over Thévenet.
De aandachtige voorbijganger weet zonder moeite dat Thevenet "KUNSTSCHILDER" of "ARTISTE PEINTRE" was en dat hij er in "1915 - 1916" gewoond heeft. Dit getuigt van meer eerbied en respect voor de schilder dan de Stad Halle heeft getoond en nog steeds toont met de gedenkplaat aan de Consciencestraat 58 waarop beroep, noch de periode van wonen vermeld staan.


[1] DDAA. Ontmoeting met Felix (De Boeck) Louis Thévenet. Gemeente Drogenbos en Stichting Felix De Boeck, Drogenbos, p. 5. 2001 [n.a.v. de tentoonstelling in het Felix De Boeckmuseum te Drogenbos van 9 september tot 25 oktober 2001].

Op 12 november 2007 om 14.32 heb ik volgende e-mail van halle.leeszaal@bibliotheek.be ontvangen: “Jouw boekje over Thevenet is ingevoerd en verwerkt. Het is dus in de catalogus opzoekbaar en staat in het rek beschikbaar voor uitlening.”

Mijn “boekje”. Wat is er mis met mijn boek?! Er wordt immers een verkleinwoord gebruikt. Bij vriend van Dale te rade gegaan: geen van de onder boekje vermelde omschrijvingen blijkt op mijn werk van toepassing. Ook onder boek gekeken: niet gevonden vanaf hoeveel bladzijden men van een boek spreekt. Mijn “boekje” heeft 92 bladzijden. Is dat dan een boek of een boekje? Of is “boekje” denigrerend bedoeld en wordt naar de inhoud verwezen?

Mijn “boekje” is volgens de e-mail dus “in de catalogus opzoekbaar”. Ik zou moeten juichen en op tafel dansen, misschien zelfs een heerlijk glas cava, Catalaanse godendrank die veel beter dan champagne is, drinken. Ik doe het echter niet. Ben ik wantrouwig? Vele maanden was het boek immers niet in de catalogus te vinden en dus zonder spoor, spoorloos. Ik ben wantrouwig: je zou voor minder wanneer je vaststelt dat het vele maanden duurt een een boek in te brengen. De catalogus van de Halse bibliotheek geopend en als zoekterm “rik wouters” ingetypt. Groot was mijn verwondering: het “boekje” is ingebracht; Zelfs toen ik “thevenet” opzocht, vond ik het.

Dit neemt niet weg dat het “boekje” niet tijdig ingebracht is: vele maanden geleden heb ik het immers geschonken. Zelfs de belofte uit de e-mail van 3 november 2007 om 12.54 is niet uitgekomen: het zou “volgende week” of zelfs nog vroeger nog, “eerstdaags", ingebracht worden. Resultaat: het is pas op 12 november 2007 ingebracht, 9 dagen en dus meer dan een week na de e-mail van 3 november 2007.

Waarom is het “boekje” zo laat ingebracht? Ik citeer opnieuw uit de e-mail van 3 november 2007: “In de loop van dit jaar zijn wij overgestapt naar een heel nieuw bibliotheeksysteem: Aleph 2000. Boeken moeten nu op een heel andere manier ingevoerd worden, volgens de MARC 21-standaard, wat technisch gezien heel wat ingewikkelder is dan voorheen. Voor de meeste boeken is er al een beschrijving via de Open VLACC beschikbaar, en die kan ik dan gewoon overnemen, maar jouw publicatie is nog nergens beschreven, dus moet ik dat zelf doen.”

Ik was (dan ook) nieuwsgierig naar de ‘omschrijving’ in de catalogus die ik er op nagelezen heb. Hieronder vind je de volledige tekst -hopelijk geef ik hem goed weer-:

“Auteur                        Wouters, Rik

Titel                             L. Thevenet : onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen : over zijn vrijwillige ballingschap in Halle van 1916 tot 1930            

Uitgever                       Halle : Xarnego,

Publicatiejaar              2007;

Fysieke details            92 p.

Annot. algemeen       Eindwerk tot het behalen van het diploma “Toeristsiche gids” (Elishout, Anderlecht, 2007)

Doelgroep                   volwassenen

Trefwoord - volw.        Thevenet, Louis

Onderwerp SISO         Vlaams-Brabant Halle 938.1 WOUT”

Uit nieuwsgierigheid heb ik er de aanslagen, dus ook de blanco’s, op nageteld. Ik kwam tot 425; ik hoop maar dat ik juist geteld heb. Dat betekent 85 aanslagen per maand of nog geen 3 per dag. Wat een prestatie!

Natuurlijk ligt het laattijdig ter beschikking stellen van het geschenk niet aan dat enorme aantal in te typen karakters. De reden stond duidelijk in de e-mail van 3 november 2007: “Boeken moeten nu op een heel andere manier ingevoerd worden, (…) wat technisch gezien heel wat ingewikkelder is dan voorheen.” Pardon? Al wat ik hierboven geciteerd heb, is buiten “volwassenen”, “Thevenet, Louis” en “Vlaams-Brabant Halle 938.1 WOUT” in het “boekje” zelf te vinden. Van ingewikkeld gesproken!

De voor de hand -moet ik voor de ogen schrijven?- liggende gegevens zijn dan nog onjuist ingebracht. Achter titel staat: “L; Thevenet : onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen : over zijn vrijwillige ballingschap in Halle van 1916 tot 1930”. Dit klopt niet: “over zijn vrijwillige ballingschap in Halle van 1916 tot 1930” is immers de ondertitel. En de titel, ach, de titel moet “L. Thevenet onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen” zijn, zonder een “:” tussen Thevenet en onbegrepen.

Zegt het inbrengen van dit boek iets, veel over de houding van de Stad Halle -de bibliotheek is eigendom van de Stad- tegenover kunst en kunstenaars in het algemeen en Louis Thevenet in het bijzonder?! Herinner je dat de Stad tijdens Thevenet’s leven zelfs een tentoonstelling rond zijn werk georganiseerd heeft en nu, bijna 80 jaren na zijn dood, nog steeds geen werk van hem bezit!! Of heeft die houding van de Stad Halle niets met Thevenet te maken, maar wel met … 

Of ik nog een boek aan de Stad en haar bilbiotheek zou ik schenken?! Ik denk het wel. Ik ben er zeker van. Ik en de mogelijke lezers moeten immers niet boeten voor de onbekwaamheid van derden. Ik zou het wel anders spelen. Vragen of er interesse voor de schenking van een boek bestaat. Indien op die vraag een positief antwoord komt, de schenking regelen via duidelijke afspraken op papier.

Een besluit? Ik wil wel een besluit trekken. Het kan niet dat de Stad een publicatie over één van haar kunstenaars 5 maanden voor de burger verzwijgt. Is aandacht voor kunst niet één van haar taken?! Het kan niet dat de Stad een publicatie over één van haar kunstenaars 5 maanden voor de burger al dan niet bewust -Inderdaad: misschien wel bewust. Hoe kan het anders dat mijn “boekje” na een vraag van mij ‘hoogdringend’, nu ja na 18 dagen, plots wel kan ingebracht worden?!- verloren legt. Gelukkig heb ik een aantal van de geïnteresseerden met mijn exemplaar en dit blog uit de nood kunnen helpen. Is het echter de taak van de ‘wakkere’ burger om onbekwaamheid van de Stad op te vangen?!

Onderstaand gedicht is een vrije interpretatie van "Hoed met bloemen" van 60 cm bij 70 cm uit 1928. Het maakt deel uit van een dichtbundel in voorbereiding met als werktitel "Of hij ooit nog thuiskomen zal, ergens, en woordenloos blijven spreken". Er is nog geen verschijnigngsdatum voorzien.

"HOED MET BLOEMEN"

Een rode klokhoed heeft zich even maar meester

gemaakt van een ronde tafel en potje, verzilverd,

ovaal, naar een achtergrond verjaagd. Of wil hij er

zich gemoedelijk tegenaan schurken? Bosbloemen

in een blauwige bierpul slaan gade en laten zich

hangen. Boeken bladeren in een ver verleden niet

terug. Een slinger van een hangklok zoekt evenwicht

tussen  tegengewichten. Wil hij tijd voorgoed doen

stilstaan en van ogenblikken eeuwigheden maken?

Een deur nodigt wijdopen tot iets uit. Gestommel

op de duistere verdieping. Wil de vrouw des huizes

uitgaan? Hangt ze haar zondagse kleed in de kast?

Op 3 november om 12.54 deelde een medewerker van de Halse bibliotheek me per e-mail onder meer mee dat mijn geschonken boek over Thevenet "eerstdaags" in de catalogus zou ingebracht worden.

Mijn 'vriend' van Dale houdt zich op de oppervlakte voor wat eerstdaags betreft. Het zou betekenen: "dezer dagen, syn. binnenkort." Ook over binnenkort blijft hij vaag: "binnen korte tijd, syn. eerlang". Eerlang dan: "weldra, binnenkort, spoedig." Inderdaad, ver kom je er niet mee.
Daarom heb ik het zelf maar geprobeerd. Eerlang: binnen enkele dagen. Wat betekent dat echter? Ik ga ervan uit dat binnen een paar dagen binnen 2 dagen betekent. Is het dan verkeerd om te veronderstellen dat binnen enkele dagen net iets meer is dan een paar dagen: 3 dagen dus.

Sinds vermelde e-mail zijn er 3 dagen voorbij. Resultaat: het boek is nog steeds niet ingebracht. Vreemd is dat boeken rond Adrien François Servais, dé hype van 2007 in Halle, rond hetzelfde moment als 'mijn' Thevenet verschenen, wel al ingebracht zijn. 
Censuur door Stad en bibliotheek ten opzichte van Thevenet? Censuur door Stad en bibliotheek ten opzichte van mij?

Thevenet wordt opgenomen in het "Nationaal Biografisch Woordenbeoek", een uitgave van "Universitaire Sichting", Egmontstraat 11 te 1000 Brussel.

Meer gegevens:
-een bijdrage van Rik Wouters, dé Halse Louis Thevenetkenner;
-verschenen in het "Nationaal Biografisch Woordenboek", deel XVIII, Brussel, 2007, kolommen 831-839 en plaat XVIII bovenaan;
-uitgeversaanduidingen: ISBN 9789065690302 en D/2007/0455/11;
-te verkrijgen aan 65 €, verzendingskosten niet inbegrepen. Bestellen kan door  te e-mailen naar  hans.rombaut@skynet.be of te telefoneren naar 02/545.04.56. Contactpersoon: Hans Rombaut, redactiesecretaris van het "Nationaal Biografisch Woordenboek".

Het boek, net als het VIGES of "Vlaams Instituut voor Geschiedenis", wordt tijdens de academische zitting van maandag 5 november 2007 om 17.00 in het Paleis der Academiën, Hertogstraat 1 te Brussel voorgesteld.

Eind mei of begin juni van 2007 schonk ik een exemplaar van mijn eindejaarswerk voor mijn studie Toeristische Gids aan het Elishout te Anderlecht met als titel "L. Thevenet een onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen" en als ondertitel "over zijn vrijwillige ballingschap in Halle van 1916 tot 1930" aan de bibliotheek van Halle. 
De redenen van de keuze waren legio:
-(1) de schilder heeft in Halle gewoond van 1916 tot zijn dood in 1930;
-(2) de schilder heeft Halle in een aantal werken verbeeld;
-(3) de schilder was tijdens zijn verblijf in Halle niet onbekend;
-(4) de schilder is vandaag de dag in Halle zo goed als onbekend:
-(4, 1) Stad, noch het lokale Zuidwestbrabants Museum hebben ook maar één werk van hem;
-(4, 2) de oogst aan publicaties in de plaatselijke bibliotheek waarin de schilder en/of zijn werk meer dan gewoon maar aan bod komen, is klein;
-(4, 3)  het straatnaambord van de naar de schilder genoemde laan is bijna onleesbaar;
-(4, 4) de lokale VVV heeft geen Thevenetwandeling;
-(5) het werk was op slechts 10 exemplaren gedrukt en niet in de handel te verkrijgen. De schenking zou er dan ook voor zorgen dat de Hallenaar het kon lezen;
-(6) ik houd van mijn geboortestadje en vooral dan van al wat met kunst te maken heeft.
De schenking werd, zoals bleek uit e-mails van de bibliotheek en de burgemeester, positief ontvangen. 

Op 24 oktober 2007 controleerde ik via http://bib.vlaamsbrabant.be in de catalogus van de plaatselijke bibliotheek welke werken van mij in die bibliotheek voorhanden waren. Gezocht op "Wouters" en "Rik Wouters". Los van het feit dat een aantal van mijn dichtbundels en literaire essays geen deel van de collectie uitmaken, viel de afwezigheid van mijn werk "L. Thevenet een onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen" op. Voor alle zekerheid heb ik ook gezocht op "Thevenet" en "Louis Thevenet". Resultaat: nihil. 
Daarom heb ik op donderdag 25 oktober 2007 om 6.52 volgende e-mail met als onderwerp "geschonken boek spoorloos" en met CC naar dirk.pieters@halle.be, burgemeester, gezonden naar info@halle.be: "Vele maanden geleden heb ik een exemplaar van mijn boek  "L. Thevenet een onbegrepen schilder van een oeuvre vol dagdagelijkse voorwerpen" aan de bibliotheek geschonken. Bij controle van de catalogus van de bibliotheek op http://bib.vlaamsbrabant.be is van dat boek geen spoor terug te vinden. Kunt u me zeggen wat ermee gebeurd is?" Diezelfde dag nog ontving ik om 9.34 volgende e-mail met CC naar Monik.GHYSSELS@halle.be, bibliothecaris: "Uw vraag is voor een antwoord doorgestuurd aan de bibliotheek."
Het spreekt dat ik met de snelle reactie tevreden was: ik zou te weten komen waar mijn schenking gebleven was. Wel stelde ik me vragen bij de formulering van de reactie: ik zou "een antwoord" krijgen. Een antwoord? Waarom niet gewoon maar: "Uw vraag is voor antwoord" -Merk op: zonder onbepaald lidwoord!- "doorgestuurd aan de bibliotheek." Ik dacht dat er slechts één antwoord mogelijk was. Ik dacht aan iets in de aard van: "Uw boek werd om ... (opgave van de reden) nog niet ingebracht. Het is op ... (datum) ingebracht en voor het publiek beschikbaar." Of moest ik bang worden? Zou het antwoord kunnen luiden: "Er is geen spoor gevonden van uw boek."?

Vandaag is het maandag 29 oktober 2007. Sinds donderdag 25 oktober 2007 is de bibliotheek 4 dagen open geweest: 2 normale werkdagen waarop ook boeken kunnen uitgeleend worden, en 2 dagen waarop enkel boeken kunnen uitgeleend worden. Een antwoord heb ik nog niet gekregen. Mijn vragen blijven en nemen zelfs toe:
-wat is er met mijn boek dat ik -ik benadruk het- aan de Stad geschonken heb, gebeurd?;
-waarom is het na maanden nog niet ingebracht?;
-is het toevallig niet ingebracht?
-is het 'toevallig' niet ingebracht?;
-is het verloren?;
-is het bewust verloren gelegd?;
-is het 'bewust' verloren gelegd'?;
-is het de gewoonte dat de Stad Halle onzorgvuldig met schenkingen omspringt?;
-waarom  krijg ik binnen een redelijke tijd -zeg nu zelf: 2 dagen om een boek te zoeken, is toch meer dan voldoende- geen antwoord?
Vragen die beklijven. Vragen die knagen. Vragen waarop ik dringend een antwoord wil: toch niet overdreven nadat een boek na enkele maanden nog steeds niet kan ontleend worden, erger zelfs nog niet ingebracht is?! Daarom om 8.51 volgende e-mail met als onderwerp "geschonken boek spoorloos, stand onderzoek" en met CC naar dirk.pieters@halle.be, burgemeester, gezonden naar info@halle.be: "Ik herinner u aan mijn mail van donderdag 25 oktober 2007 , 6.53, waarop u me dezelfde dag nog om 9.34 antwoordde dat hij voor gevolg overgemaakt is aan de bibliotheek. Ik heb nog steeds geen antwoord ontvangen. Kunt u me de stand van het onderzoek meedelen?"

Sinds de zeventiger jaren van de twintigste eeuw bevindt zich een Thevenet-gedenkplaat links van de toegangsdeur van de Consciencestraat 58 te 1500 Halle waar de schilder van 1927 tot 1930 woonde en werkte. Het ontwerp is van de Halse kunstenaar Camille Colruyt.
De gedenkplaat is, net als het straatnaambord van de Thevenetlaan, dringend aan een oppoetsbeurt toe. Een verklarend onderschrift dat onder meer vermeldt wie Thevenet was, zou zeer nuttig zijn, net als de inkadering van de gedenkplaat in een 'officiële' Thevenetwandeling.

Onderstaande brief van de Stad Halle heb ik op donderdag 27 september 2007 ontvangen. Reeds gestelde vraag, "Thevenet ereburger van Halle?" blijft; toch meen ik uit onderstaande brief te mogen besluiten dat de mogelijkheid bestaat en dat mijn en "Xarnego"'s voorstel zal onderzocht worden. 

          De Heer Rik WOUTERS
          Voorzitter "Xarnego"
          [adres]

[adminstratieve gegevens]

          Halle, 26 sep. 2007

Titel "Ereburger van de Stad Halle"

Geachte Heer Voorzitter,

Uw voorstel van 17.09.'07 om de mogelijkheid te onderzoeken om kunstschilder Lous Thevenet postuum de titel van "Ereburer van de Stad Halle" toe te kennen, weerhield onze aandacht.

De toekenning gebeurt door de gemeenteraad, op voorstel van een commissie.

In het reglement Toekenning Ereplaket en titel Ereburger van de stad Halle werden de voorwaarden hiertoe vastgelegd. Eén van deze voorwaarden bepaalt dat de titel "ereburger van de stad Halle" slechts 2-jaarlijks kan worden toegekend.

In de zitting van 22 mei 2007 werd de titel toekend aan de musicus Adrien François Servais.

Bijgevolg zal de eerstvolgende onderscheiding ten vroegste in 2009 kunnen plaatsvinden.

Uw voorstel zal bij de volgende samenkomst van de commissie worden besproken.

Inmiddels verblijven wij,

Met bijzondere hoogachting

De stadssecretaris          De burgemeester

G. Van Belle                   D. Pieters

Bijlage: reglement Toekenning ereplaket en titel Ereburger van de stad Halle 

De tweede stap naar een mogelijke erkenning van Thevenet als ereburger van Halle is gezet.
Op 17 september 2007 nog heb ik in verband met de 2 op dezelfde dag verzonden e-mails volgende berichten ontvangen:
-per e-mail van Marion.jansen@halle.be, meer dan waarschijnlijk als gevolg op mijn e-mail aan info@halle.be: "was read on Mon, 17 Sep 2007 8:40:13";
-per e-mail van dirk.pieters@halle.be: "was read on Mon, 17 Sep 2007 10:46:45".
Dé vraag blijft uiteraard: Thevenet ereburger van Halle?