Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Vlamingen niet altijd vriendelijk zijn, maar stroef in de omgang. Eenmaal ze echter elkaar beter kennen, gaan ze dikswijls te gemakkelijk over naar een te vertrouwelijke sfeer, waarover ze achteraf spijt hebben.: ze hebben teveel uitgesproken. Het komt er dus op aan de juiste accenten te leggen in onze openheid tegenover elkaar.
Het is een stuk genade mensen te ontmoeten die we helemaal kunnen vertrouwen, met wie we vriendschappelijk kunnen omgaan. Het leven lijkt dan vaak een wonderlijke mengeling van lafheid en trouw. Laten we ons daardoor echter niet ontmoedigen, zijpaden kiezen of afhaken, OOK in blogland waar het door toename van de leden, en dit enkel en alleen in de categorie waar ik deel van uitmaak - heb het even nagegaan voor julie: mei2006: 261 blogs - gisteren: ver boven de 500 - mensen zich in alle bochten wringen om de eerste te zijn. Ja, waar vertrouwen groeide doorheen het bloggen merk ook ik hier dat vriendschappen kapot gemaakt worden, mensen blogland verlaten of er toch heel wat minder energie in steken ... misschien omdat we inderdaad teveel van onszelf prijs geven/gaven na enkele jaren?
Wie is de "oorzaak" ook weer van blogland? Een Vlaming of een Nederlander? Die vraag zouden we niet mogen stellen, want we willen tocht allemaal hetzelfde: SAMEN voor een betere wereld!
Een andere bedenking die ik me bij deze maak. Waar zijn jullie, mannen, op blogland te vinden?
Die septemberdag konden de Gentenaren voluit genieten van het smeuïge verhaal over weer een geslaagde diefstal bij één van hun superrijken. De dief, blijkbaar een zeer stoutmoedige jongeman, kon op de sympathie rekenen van menig krantenlezer.
Dit veranderde drastisch toen er plots ook doden vielen. Een medewerker van theater 't Gordijn was onschadelijk gemaakt. Voor hoofdinspecteur Jan Hoffer en zijn team waren er voldoende redenen om dit muziektheater voor één keer ongewild in het zoeklicht te plaatsen.
Maar de medewerkers van 't Gordijn speelden hun rol zeer goed en het was alleen dank zij de infiltratie van rechercheur Tina Van Tacq dat er schot in de zaak kwam. Letterlijk! Een tweede slachtoffer viel
Een spannende Gentse politieroman!
Te koop in alle Standaard boekhandels en FNAC te Gent.
Ja, veertien dagen terug plaatste ik mijn moeder in de bloemetjes bij haar verjaardag. Vandaag neem ik heel graag tijd voor mijn
Lieve Vader,
voor de allerliefste vader die iemand zich wensen kan. Vandaag wil ik je graag vertellen: Je bent een heel bijzonder man. Altijd een grote steun in mijn leven. Ik ben zo blij dat je er bent; dat ik altijd bij je aan mag kloppen. Dat gevoel is ongekend.
Daarom stuur ik je op je 82 -ste Verjaardag complimenten in overvloed om je te laten weten hoe trots ik op je ben!
Uit mijn hart deze speciale groet: HARTELIJK GEFELICITEERD
een appel als foto op zijn verjaardag?
Natuurlijk, zou het mijn vader niet zijn met zijn 80 kortstammige fruitbomen waarvan wij letterlijk de vruchten mogen plukken in deze, zijn periode, de oogstperiode ... maar ook dat appeltje voor de dorst dat hij moeizaam maar met liefde heeft voorzien voor mij en voor broer en zussen en al die na hem kwamen en nog komen!
Epilepsie is een aandoening die psychologisch sterk invaliderend is. De patiënt moet leven met het idee dat hij op ieder ogenblik zijn bewustzijn kan verliezen of gedragsstoornissen kan vertonen. Dat maakt hem onzeker en soms zelfs emotioneel labiel. Omwille van de mogelijke aanvallen worden onvoldoende gecontroleerde patiënten bovendien uitgesloten voor een aantal "gevaarlijke" jobs en mogen ze evenmin een wagen besturen. Epilepsiepatiënten worden beschouwd als gehandicapten. De ziekte tast de eigenwaarde aan.
Bovendien worden deze patiënten nog steeds met een scheef oog bekeken door hun omgeving.
Tot op heden worden ze vaak niet voor vol aanzien of boezemen ze hun omgeving angst in.
Ik vond dat deze ziekte die voor de meesten "levenslang" krijgt in al zijn gevolgen best even in de aandacht mocht komen want blijkt nog altijd een groot taboe te zijn. Dit heb ik eerder ooit gedaan rond adhd bij ouderen. Mogen we op een beetje meer begrip rekenen voor deze groep van mensen. Een mens hoeft niet op straat te vallen maar kan wel een zware epilepsiepatiënt zijn, waarbij zijn ziekte soms terug toeneemt eens hij ouder wordt ondanks medicatie.
Eerst een mededeling vooraf, maar zijn ook jullie getroffen door het feit niets meer te kunnen posten op uw blog net als ik en dit sedert gisteren, zaterdagmiddag? Blijkbaar heeft dit weer eens te maken met de site van SeniorenNet zelf die een valse melding geeft van een Trojanvirus, en dit enkel en alleen op SN. Blijkbaar is het deze keer wel degelijk vroeg opgelost, warvoor dank. Vandaar ook dat wellicht velen me niet konden bereiken of me nog durfden aanklikken zoals een tijd terug - waar toen merderen het slachtoffer waren - maar wat voor een luxeprobleem vergeleken met wat ik hieronder achterlaat.
Geen kind dat speelt, geen kind dat lacht, geen kind dat huilt. Allen hangen ze stilletjes tegen hun moeder aan en staren ze met veel te grote ogen uitdrukkingsloos voor zich uit.
Moeders wachten op een nieuw rantsoen dat niet meer voorradig is. Ze verdelen het dan maar onder hun andere kinderen en offeren zo hun jongste op om de anderen te redden.
U zijt in Lourdes verschenen aan Bernadette, dat kleine arme meisje. Zie hoeveel mensen met vertrouwen tot U komen met hun pijn en hun verdriet, met hun nood en hun verlangen, met hun hoop en hun vertrouwen en met een groot dankbaar hart. Luister naar hen en verhoor hen, door Jezus Christus, Uw Zoon en onze Heer.
Ja, Maria mogen wij elke dag en uur eren, het ganse jaar door. De meimaand is daarvoor een sterke tijd, maar de advent en Kestmis zijn dat eveneens, want ook daar staat Maria centraal. Hoogdagen ook zoals vijftien augustus en tijdens de vele bedevaarten ver of dichtbij; daar ontmoeten wij onze Moeder keer op keer. Maar ook deze oktobermaand sinds mensenheugenis toegedicht als de rozenkransmaand.
Misschien zijn wij soms teveel een volk van klagers en vragers. Laat ons deze maand dankbare mensen zijn om Wie Maria voor de mensheid, voor u en mij is en zal blijven, een Goede Moeder!
Wanneer zal er overal eens vrede komen? Wanneer zullen de wapens worden neergelegd? Wanneer zal er een einde komen aan al het gevecht? Zullen de mensen ooit aan het geweld ontkomen?
Vrede op aarde, in mensen een welbehagen Zingen we graag met de kerstdagen in de kerk Maar het is hier en daar nog steeds een strijdperk Hoelang moeten de mensen het nog verdragen?
In Irak en ook elders is het nog altijd raak En wordt er steeds heel veel leed geleden Terwijl er aldoor om vrede wordt gebeden Het lijkt een uitzichtloze en verdrietige zaak.
Toch blijven we bidden om wereldvrede, Heer Voor al die gebieden, waar nog altijd oorlog is Waar mensen verkeren in angst en droefenis O God, geef vrede, wil ons vrede geven, Heer.
Thank you very much for your note . The violence against Christians still continues. Even yesterday a woman was killed and many houses were burned. The Government has not succeeded to stop the violence. The State of Orissa is ruled by parties supported by Hinduthuva forces. That is why I expressed helplessness. There is a lot of pressure from various groups that stand for peace and harmony and also from the Central Government. But still normalcy has not returned. The Christians are staying in the camps or in the jungles and cannot go back to their homes because they are afraid of their life. They too are forced to become Hindus if the return.
With best wishes,
Fr. Subhash IMS
Ja, vrienden, nog niet één week geleden publiceerde ik hier een droevig verhaal over een nakend huwelijk en zie vandaag een mail ontvangen vanuit de Indische missiecongregatie IMS. Deze mail kreeg ik als antwoord op een vraag van me om meer uitleg omdat ik al meerdere korte berichten zag dat missionarissen, priesters, chritstenen werden vermoord; anderen zijn zelfs op de vlucht. Omdat dit verschrikkelijk nieuws geen aandacht krijgt in onze media, omdat ik zoals velen onder jullie weten ik een nauwe band heb met het land en zijn bevolking, omdat ik er meerdere mensen ken die zich belangelos inzetten voor de armen en de noodlijdenden is het mijn plicht u dit nieuws mee te geven. Zoals je hierboven kan lezen is de christenvervolging nog volop aan de gang! De onderdrukking van de chtistenen door Hindoes is al langer aan de hand; men was er jaren terug al bang voor bij de regeringswissel aldaar. Ja, ook dat is 2008!
Wat achter ons ligt en wat voor ons ligt, zijn zaken van gering belang vergeleken bij wat in ons ligt. Ralph Waldo Emerson
PROBEER DAAROM OOK NOOIT UIT TE LEGGGEN WIE JE BENT OF WAAROM JE DIT OF DAT DOET. JOUW VRIENDEN HEBBEN ER NIETS AAN EN JOUW VIJANDEN ZULLEN JE TOCH NIET GELOVEN. Maarten
Even was ik alles kwijt, mijn inkomen... Het eerste wat ik deed was zitten. Zomaar zitten. Mensen die werken zijn jaloers op mensen die thuiszitten en mensen die thuiszitten zijn jaloers op mensen die werken. Thuis moet je zoeken waarmee je je bezig kunt houden. Je moet je forceren om ergens aan te beginnen. Anders blijf je zomaar zitten. Als je gaat werken ga je 's ochtends misschien tegen je zin als het niet goed gaat op het werk of als je een slechte dag hebt, maar je vertrekt en ginder ga je werken. Je hebt contacten met andere mensen. Je kunt eens babbelen. Je bent weg van huis. Als je 's avonds thuiskomt, zeg je:'Ik ben moe en nu zou ik nog iets willen doen voor mezelf.' Je gaat naar boven, naar je hobby. Wist je dat je een hobby mag hebben als je overdag gaat werken?
Deze zondagmorgen werd ik een uur terug opgeschrikt door een bericht dat me bereikte wat voor ons niet :meer mogelijk is, zelf ongeloofelijk is, afschuwelijk zelfs.
In het kort gaat het over een man uit België die na jaren intens contact met een Indisch meisje begin volgend jaar zou gaan toruwen om hier een gezin te stichten. Let op dit is geen huwelijk zoals we veel lezen over een oudere man die in Azië een jonge bruid zoekt. Het is evenmin het verhaal van een meisje datr huwt om hier een betere toekomst te hebbben. Hun relatie begon evenwel via een site rond het christelijk geloof, vooral nadat de man getrofen werd door ms. Beiden noemen hun liefde een geschenk van God; beiden zijn dan ook heel sterk gelovig, alles aan God overlatend zolas de man me deze middag nog heeft gemaild.
Deze morgen kreeg de man echter te horen via een kort bericht; ik citeer:
"Mijn meisje wordt uitgehuwelijkt".
Het meisje in kwestie wordt inderdaad uitgehuwelijkt door haar familie tegen haar wil in.Zij wil dat echter niet aanvaarden, zeker niet nu haar huwelijk in zicht is met onze Belgische vriend. Ze heeft hem nog vlug een paar brerichten kunnen sturen via Googletalk waarin ze liet weten dat haar paieren in beslag zijn genomen en haar gsm zijn afgepakt.
Erger nog, wanneer zij niet akkoord haat met het gearrangeerd huwelijk hebben de familie beslist haar te vermoorden. Dan maar liever zelfdoding zou haar antwoord zijn waarbij ze zegde nu ook niet langer te willen bidden. Dat bidden was zowel voor hem als voor haar zeer belangrijk in hun leven. Die man besteedt dagelijks heel wat uren aan gebed en bezinning.
De man in kwestie heeft me dan ook uitdrukkelijk gevraagd te bidden voor de goede afloop. "Liefde in India blijft een zonde" zoals de man het noemt ... tot tranen toe bewogen.
Hij voegde er nog aan toe: Moest God ons eerst samenbrengen om ons nu te laten lijden? ....
"Liefde, gebaseerd op oprecht geloof in God en Christus, wordt misschien haar doodsvonnis".
Best bloggers, dit moest ik vandaag kwijt met mijn belofte aan de man voor hem en zijn geliefde te bidden. Zijn wij wel bewust van onze vrijheid?! Waarover hebben wij te klagen als je zo een nieuws verneemt?!
Dank je wel dat we met je mee mogen lopen, met je mee mogen denken, dat je ons een blik gunt in jouw binnenste..
je bent zoals je bent, eenvoudig, eerlijk en oprecht..
dank je wel voor de vele mooie herinneringen, toen, nu, en die nog gaan komen..
we mogen met jou bij de brug staan die jou naar de overkant zal leiden..
en als je daar overheen zult lopen zullen prachtige kleuren jou omringen omdat je daar heel erg welkom bent vanwege het goede spoor dat je hier op aarde achterlaat..
jouw innerlijke kracht zal alleen nog maar toenemen de komende tijd, velen zullen niet kunnen begrijpen wat jij wel begrijpt: als al het zakelijke geregeld is, en je geweten schoon en zuiver is, ontstaat er een diepe rust, en jouw rust zal menig mens verbazen..
dank je wel dat we met je mee mogen lopen..
dank je wel dat je me dit zomaar stuurde, woordeloos, om er echt stil van te worden. dank voor die bijzondere vriendschap die bruggen sloeg via dit net.
God zal je nooit met lege handen achterlaten. Alles wat je leek verloren te hebben zal Hij vervangen. Zelfs mocht Hij vragen iets van het uwe achter te laten, dan is dit omdat Hij wil dat je iets groters, iets waardevollers aanneemt.
Hebben we dat allemaal niet vroeg of laat ondervonden. Misschien zijn we nu zelfs heel dankbaar dat Hij iets dierbaars van ons wegnam om er vandaag te zijn voor elk-ander.
Toeval bestaat niet, roep ik altijd. Zo kon het gebeuren dat ik 'Nachtdief in Amsterdam' uitlas op de avond dat ik op een Duits tv-station een reeks Edgar Wallace-verfilmingen zag. De overeenkomsten tussen het debuut van Chris Ewan en de bijna vijftig jaar oude zwart-wit policiers zijn treffend. Een in meer opzichten knappe hoofdpersoon, een prachtige vrouw met een vreselijk geheim, bijgoochems die uit Comedy Capers lijken gestapt, grote huizen, dienders die het niet moeten hebben van intellect. En niet in de laatste plaats de ontknoping, waarbij de schrandere held alle betrokkenen heeft uitgenodigd in een grote ruimte annex plaats delict en daar uitgebreid vertelt hoe het verhaal echt in elkaar steekt. Waarbij hij natuurlijk een of meer figuren op het verkeerde been zet, uit de tent lokt en aldus de ontbrekende schakels in de ketting van deductie en combinatie alsnog kan aanbrengen. De uitgever waagt het Ewans roman te presenteren als een moderne thriller. Uit bovenstaande mag onomstotelijk blijken dat dit nu juist niet het geval is. De Britse advocaat Ewan heeft met meer dan een schuin oog gekeken wat zijn ooit befaamde landgenoot Wallace in de vorige eeuw presteerde. Aldus is zijn proza te scharen onder de noemer 'beter goed gejat dan slecht bedacht'. Want eerlijk is eerlijk, 'Nachtdief in Amsterdam' is een alleszins leesbaar avontuur geworden met als stralend middelpunt de thrillerauteur annex dief Charlie Howard. Deze ontvangt van een Amerikaan een smak geld als hij gipsen beeldjes van apen steelt. De aapjes vormen het trio 'horen, zien en zwijgen'. De opdrachtgever van de diefstal wordt vermoord, Charlie krijgt klappen. Er is een verband tussen de apen en een juwelenroof uit een kluis van een bedrijf in Amsterdam. De vriendin van de Amerikaan weet meer dan ze kwijt wil.
Chris Ewan - Nachtdief in Amsterdam. Vertaling: Gerrit-Jan van den Berg. Uitgeverij Mynx, 271 pag.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
