Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Waar we onverwacht de laatste cocktails proefden op de laatste avond, want niet direct in centrum. Voor de shaker was het een passie, en voor ons een genot hem bezig te zien en te proeven.
Als ik niet meer hier woon, in dit land van jou en mij, bedenk dan dat ik ergens ben, zonder land en jaargetij. Ik zweef door de ruimte lichter dan een veer, en kijk zonder zorgen liefdevol op jullie neer.
Misschien is dit wel mijn ultieme antwoord op wat ik probeerde het afgelopen jaar te doen, voor de dakloze jongen die ik telkens opnieuw kansen aanbied, maar ze dan toch straal, soms zelfs respectloos negeert.
Tranen zijn vloeibaar goud.
Laat ze maar komen.
Laat ze maar stromen.
Ze reinigen je ziel.
Ze verzachten je wonden.
Ze helen oud zeer.
Huil maar.
Tranen hebben genezende kracht.
Vandaar dat men na het huilen weer lacht.
Je voelt je lichter, je adem is dieper.
De mens is er op ingesteld om te huilen bij verdriet,
omdat het verzacht.
Dus hou het natuurlijk proces niet tegen,
kom maar op met die regen.
Laat de stortvloed maar komen.
Laat je tranen maar stromen.
Welzijn is toch meer waard dan welvaart, geluk toch meer dan genot en vreugde meer dan plezier. Of niet? Voor de gevoelens in ons hart bestaat ook een vaste waardeschaal. Wie het geluk had op vakantie te kunnen gaan, heeft zeker ervaren dat hij veel materiële dingen kan missen en toch gaaf geluk en volle vreugde beleefde aan het samenzijn in genegenheid en geborgenheid. Spijtig genoeg gunt onze maatschappij ons daar veel te weinig tijd voor. Toch roept Jezus ons op om altijd vakantie te nemen, om altijd vacant te zijn, om altijd vrij te zijn van het bijkomstige, dikwijls het materiële, om zo vrij te zijn voor de mens en zijn geluk, om vrij te zijn vanuit Hem die ons tot liefde roept. Dat het materiële een relatieve waarde heeft, ervaren wij ook op een andere manier. Hier moeten wij het woord relatief in de betekenis nemen van in relatie. Iemand kan zeggen: Wat een prul draag jij daar! als hij je ring, armbandje of ketting ziet, maar voor jou is dat geen prul omwille van degene die het je gaf. Het heeft een gevoelswaarde die groter is dan de marktprijs ervan. Die prul wil je zelf niet ruilen voor goud.
Deze woorden van Paulus mogen dan een mooie boodschap en uitnodiging zijn, waar ik persoonlijk zelf ten volle achter sta, je mag en moet soms die ander even laten varen om eigen batterijen op te laden, of eens nadenken of je uw energie niet beter in een ander persoon steekt. Het is onze christelijke plicht zorgzaam te zijn voor de ander, maar soms gaat dat ten koste van eigen welbevinden zodat je niet langer kan openstaan voor de ander, zelfs niet meer kan genieten van je eigen doen en laten.
Hierbij nog een andere gedachte die toch aansluit, want wie die ander ook financieel wil bijstaan, moet ook beseffen dat er geen geld meer is voor een ander goed doel, toch niet als het om regelmatige grote bedragen gaat die 'de minderbedeelde' van ons verlangt. Ik lees wel overal dat onze giften toch niet aankomen, maar wat dan met onze caritas? Er zijn echt nog echte noden en nobele doelen die me mogen steunen.
De ene hand moet niet weten wat de andere gegeven heeft, maar uiteindelijk moet je zelf ook nog leven, en het is misschien wel goed dat we at en toe op onszelf gericht zijn. Je kan niet altijd en eeuwig de Sinht-Maarten zijn ... Maar gericht zijn op de ander heeft vooral te maken met hoe wij omgaan met al dan niet onuitgesproken vragen, AANDACHT weet je wel, zoals ik al vaker blogde.
maar het bloggen van de laatste tijd heeft nog steeds te maken met mensen die ik wilde helpen,
maar die blijkbaar niet geholpen willen worden .En dan zijn ze verwonderd wanneer ze weer eens om hulp vragen ze een njet krijgen, want investeren in bepaalde mensen vraagt zo veel energie dat je er zelf aan ten onder zou gaan. Het was zowat mijn volledige vakantietijd.
De reactie van een Indische vriend is dan ook terecht, hoe moeilijk het ook valt iemand die bijna je zorgenkind werd, los te laten.
Let Michael go Martin. You just stop worrying about him,
thinking about him. There are people who do not want to be helped, because if
they are really open to help, they will have to change, and that change will
bring them responsibilities. But some of them are such that they don't want to
change because they don't want to have any responsibilities. Or maybe their
minds are so screwed up they don't know any difference and so they would just
continue the way they are. This is a problem we have to deal with.
Een lange pauze volgde. Le Vaux dacht na. 'U wilt daarmee zeggen dat Leonardo da Vinci...' 'Ja,' onderbrak Vossius hem, 'ik beweer dat Leonardo een vreselijk geheim kende dat het in zich had de Kerk ten val te brengen.' En terwijl hij sprak, begonnen zijn ogen te stralen. 'Aha, nu begrijp ik het!' riep dokter Le Vaux opeens. 'Met uw aanslag met zuur op het schilderij van Leonardo wilde u het bewijs leveren voor uw theorie! En is u dat gelukt?' Na het lezen van Dante Alighieri's Goddelijke komedie pleegt een Amerikaanse professor een aanslag met zoutzuur op het schilderij Madonna in de rozenhaag van Leonardo da Vinci. Ongeveer tegelijkertijd raakt. Anne von Seydlitz, de weduwe van een kunsthandelaar, verzeild in een mysterieuze geschiedenis rond een Koptisch perkament, waarop een vreemde naam staat geschreven. Wie gaat hierachter schuil? Al snel komt Anne tot de ontdekking dat velen grote sommen geld voor het perkament op tafel willen leggen. Naspeuringen voeren naar Frankrijk en Amerika en naar een afgelegen klooster aan de voet van de Olympos in Griekenland, waar een elitaire sekte actief is. Maar steeds als Anne denkt dat de oplossing nabij is, stuit ze weer op die geheimzinnige naam Barrabas. Wie verschuilt zich achter deze naam? En wat wisten Dante, Leonardo da Vinci en Shakespeare van hem? Het geheim van de Madonna is opnieuw een adembenemende thriller van de auteur van Het Sixtijnse geheim.
Schenk aandacht aan
alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat
zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat
deugdzaam is en lof verdient.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Misschien voor jullie beter gekend onder de naam 'Eigentijdse Jeugd'.
Of is er een vijfde evangelie? Maarten.
