Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Dan maar eens laten weten hoe ik mijn dag meestal invul, toch grosso modo want hou toch graag dingen liever privé. Lat me dus beginnen zoals een lieve medeblogster het doet, met een kop koffie. Eén kop koffie is voor me heus niet voldoende. Misschien heb ik die 'heerlijke' gewoonte wel overgenomen van mijn baas destijds die wel altijd met een beker koffie in de handen stond en die ik vaak moest voorzien van wat vers zwart goud. Dus ook hier gaat de koffie er gemakkelijk in. Na de gewone dagtaken en de huiselijke bezigheden, vlug pc als partner aanspreken waar ik het nieuws lees, verder het wel en wee in de kerk via Kerknet. Dan gaan zien naar mails. Ik vind er soms wel eens een aangenaam compliment tussendoor en zo ben ik al gauw beland in ons SerionNet. En zoals jullie allen weten, daar gaat de tijd en draait de klok door. Toch even pauzeren om een paar uur een literaire thriller te lezen. Na het zien van tv-nieuws en eventueel iets goeds op tv, besluit ik steevast de dag met het zien naar een fotosite die zowel handelt over steden, kunst, mensen. Het is een rustige afsluiter van de dag ... als dan ten minste plots geen onverwachte mail binnenvalt, want ik ben dan ook een nachtraaf. En zo zou ik nog gaan chatten met één of ander. Ja, internet heeft ons zo veel te bieden dat we ons vaak moeten verplichten de pc uit te zetten. Sinds kort kwam ik een site tegen met een dagelijks avondgebed. Het werd mijn dagelijkse manier om in alle rust en stilte de drukke surfdag af te sluiten ....
Verstaan we elkaar nog wel doorheen al het geruis?
Ik denk hier ook aan de vele talkshows, maar wat hebben we er van onthouden? Wat verwerken we en wat doen we er mee? Maar ook op straat en winkels luisteren we niet echt naar een ander, toch niet altijd, want jou ook ,al opgevallen dat men totaal verkeerd reageert?
Nooit is wellicht de eenzaamheid zo schrijnend geweest. De surfer op internet bereikt iedereen, maar hij spreekt met niemand. Hij houdt een eenzame monoloog als een vogel in gevangenschap. Het hele doen en laten van de hedendaagse mens is zo'n schreeuw naar een levende gesprekspartner. De Schreeuw van Edward Münch fungeert als logo voor onze communicatiearme tijd. Ieder van ons lijkt op die dodenfiguur, een en al mond, die eenzaam op een brug staat te schreeuwen: 'Komt er iemand?!'
Goede mensen, waardevolle mensen, interessante mensen. De meeste blijven een tijdje en gaan dan weer verder. Sommigen vinden hun plaats bij ons en verrijken ons, als we dat tenminste toelaten. Sluit jezelf niet af voor de rest van de wereld. Als je iemand tegenkomt met wie je er weer een beetje meer van begrijpt, met wie je af en toe kunt lachen, die je nieuwe dingen laat ervaren, moet je je nooit schuldig voelen. Op die manier krijg je alleen maar méér om te geven aan degenen die je het naast zijn.
Jane McGuire is bang: er zit iemand achter haar aan. Een vriend wordt voor haar ogen vermoord en zij wordt bijna gekidnapt. Waarom? Door wie? Jane is vastbesloten om de dader te vinden. Maar niemand kan haar helpen: de moordenaar deinst er niet voor terug juist degenen die haar het liefste zijn als eerste te pakken. Geheim agent Mark Trevor jaagt ook op de psychopaat en doet alles om Jane te beschermen. Maar hoe zuiver zijn zijn motieven?
Een eersteklas thriller met een plot vol sterke twists. Voor mij het beste boek van haar. Sterk aanbevolen!
"Jij bent gering van waarde!
De wind die door het luchtruim speelt, die zachtjes langs mijn takken streelt,
buigt jou al plat ter aarde. Ik sta. De wereld is mijn tuin en ik heb niets te
vrezen.
Al slaat de bliksem om mijn kruin, ik sta! Maar jij hangt bang en schuin, een
klein en nietig wezen!
Wanneer ik dichter bij je was, zou ik je kunnen stutten. Maar nee, het riet in
zak en as, staat altijd aan de waterplas. Ik kan het niet beschutten."
Het
riet zei zachtjes tot de eik:
"Jouw zorg ontroert me hevig, maar wees gerust. 't Blijft mij gelijk of ik
moet buigen in het slijk. 'k Ben dun, maar ook heel stevig. Pas jij maar op
voor de orkaan die opsteekt in het noorden. wie niet kan buigen, gaat eraan! Jij
arme eik, het is gedaan met al jouw mooie woorden!"
De eik
stond recht en stijf en stram, trotseerde elk geweld. Totdat de storm een
aanloop nam en rukte aan zijn dikke stam. Toen werd de eik geveld.
De eik,
die van geen buigen wist, had zich toch in zijn kracht vergist: al raakt je
hoofd de hemel aan, wie weet hoe zwak je voeten staan?
Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in kapel van het Rosarium.
Elke dag stille aanbidding en rozenkrans om 15 u. in de kapel van het Rosarium.
Zondag 8 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u eucharistie in de basiliek.
Vrijdag 13 september: om 20 u eucharistieviering met aan sluitend kaarsprocessie
Zaterdag 14 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u echaristie in de basiliek
Zondag 15 september om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en 18 u.: eucharistie in de basiliek. om 10 u.: opgeluisterd doorhet Zilverkoor uit Roeselare, O.L.V. K. Desmet. om 20 u.: Mari Ter Ere klank en lichtevocatie in de basiliek.
Woensdag 11 september: om 17 u.: Kinderzegening door Mgr. Jozef De Kesel.
Naast bovenstaande vieringen kunnen parochies of groepen nog een aparte viering aanvragen, al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor u kunnen vrijhouden. Deze viering mag eventueel samenvallen met een reeds vermeld uur.
Inlichtingen: pastoor: 056 / 50.91.50 (tel en fax) - andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededadizele.be onthaal kerk: 056 / 50.52.86
Het
gebeurde in een ver land, in een stad hoog in het gebergte, in volle winter. Er
was angst in de stad. De mensen wisten niet goed wat ze moesten doen. Uit het
gebergte hogerop waren onheispellende berichten gekomen. Er leefden daar
honderden mensen zonder huis, soms in een tent zonder dekens. En het werd 's
nachts bitter koud.
Nu
werden de mensen boos. 'Waarom hebben wij geen huis? Waar het warm en gezellig
is, waar de laden goed gevuld zijn met brood en kaas en vlees en melk? Waarom
moeten onze vrouwen honger lijden?' morden de mannen.
'Willen we naar de stad trekken en de mensen die daar wonen uit hun huizen
verdrijven?'
Dat
waren onheilspellende berichten. En de mensen uit de stad werden angstig. De
burgemeester van de stad riep alle mensen samen. 'Wat gaan we doen?' vroeg hij
gejaagd. 'Laten we met veel geld wapens kopen', stelden sommigen voor. 'Ja, we
maken een leger om die armen te verdrijven', opperden de leiders.
Er
was echter een wijze vrouw die zei:
'Laten we in ieder huis de tafel groter maken en een kamer bijbouwen; in die
kamer zetten we dan een warm bed en een kast vol brood en melk en vlees en kaas
' Ja, dat vonden de mensen goed. Gejaagd begonnen de mannen te timmeren. En de
tafels werden groter en aan ieder huis werd een kamer bijgetimmerd en een bed
en een kast werden er in geplaatst. De vrouwen bakten brood en maakten kaas en
maakten de bedden op. Toen het werk klaar was, riep de wijze vrouw iedereen
samen op het marktplein. Zij zei: 'maak een bord en schrijf erop: wie geen huis
heeft wordt hier verwacht! Steek iedere avond een kaars aan, zodat de mensen
uit het gebergte dat kunnen lezen.'
Het
was van toen af een vreemd gezicht. Zoveel kaarsen die elke avond brandden in
de stad. En het werd nog kouder en de mensen in de bergen hadden nog meer
honger. Op een nacht besloten zij naar beneden te gaan en de stad te plunderen.
Toen ze beneden kwamen waren ze erg verwonderd: waarom al die lichtjes? En
nabij gekomen waren ze erg verrast. Ze lazen: wie geen huis heeft wordt hier
verwacht!
Wat
nu? Eén onder hen waagde het. Hij klopte aan Daar ging de deur wijd open en
de mensen die er woonden zeiden: 'jij bent hier verwacht. Niet alleen jij, ook
je vrouw en kinderen.' De mannen uit de bergen gooiden al de knuppels die zij
bij hadden op een hoop op het grote marktplein. Ze liepen naar de bergen om
vrouw en kinderen. En toen ze weer beneden kwam zagen ze op het marktplein een
groot vredesvuur branden. Het was daar één grote familie. Van die dag af was er
vrede.
"Ik vind dat men veel te mild is voor zware misdadigers. Ik begrijp niet dat iemand die een andere mens vermoordt niet noodzakelijk zijn straf hoeft uit te zitten en vervroegd kan vrijkomen. In dit werelddeel stellen wij ons altijd zo beschaafd op. We zijn tolerant, we hebben respect voor de andere, voor andere culturen, enzovoort. Maar het omgekeerde is niet altijd het geval. Integendeel. Onze maatschappij gaat ten onder aan onze tolerantie en beschaving."
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
