Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Recent kreeg ik een brief in de bus waarin me werd gevraagd een paar persoonlijke gegevens aan te vullen en die zo vlug mogelijk terug te sturen. Ik mocht het document niet kopiëren noch faxen ook al was dat origineel al een zoveelste kopie. Maar goed, als het om geld gaat doe je wat men je opdraagt. Dus onmiddellijk ingevuld en persoonlijk overhandigd; het zou maar eens moeten verloren gaan.
Toen ik een maand later nog geen geld zag op mijn rekening belde ik de instantie even op met de vraag naar het waarom. Het laconieke antwoord luidde: Mijnheer, sorry die brief was een vergissing, want gezien je met ziekte waart kun je ook niet genieten van die premie. Je zou van minder stilvallen, zeker als je al lang uitkijkt naar een bijkomend inkomen, hoe klein ook. Dus omdat ik ziek was kreeg ik geen uitkering waar werkenden, al hadden ze maar één dag gewerkt, wél de volledige premie kregen uitgekeerd.
Ja, een zieke geraakt zo stilaan op de pechstrook van het leven. Daarover heb ik u in het verleden nog geschreven.
Maar vandaag vielen mijn ogen op een artikel in zware letters over de ganse breedte: KENT U DEZE TEGEMOETKOMINGEN? Meteen ging ik ervoor zitten, maar regel na regel verminderde mijn enthousiasme en hoop meer uit de tegemoetkomingen te halen. Telkens wanneer ik een rubriek zag die voor mij van toepassing zou kunnen zijn, las ik MAAR en nog eens MAAR. Ik begon stilletjes te denken hoe gelukkig ik ben op niets te hoeven rekenen. En wat zegden ze van de energie- en telefoonkosten? Eigenlijk wist ik het al van vroeger. Mijnheer verdient juist iets teveel ook al betaal ik zoals elke andere burger de volledige som voor elektriciteit, gas en telefoon.
Komt daar nog eens bovenop dat ziekteuitkeringen niet geïndexeerd worden waar dit wel met de regelmaat van de klok gebeurt bij werkenden. Dat er ook nog steeds geen verlofgeld is voor deze mensen, laat staan een dertiende maand. Koopkracht?
Oké, er zijn mensen die het met nog veel minder moeten doen, maar blijkbaar heeft men me daar wél gevonden want de laatste tijd loopt mijn brievenbus over van bedelbrieven. Wat me daarin ergert is het woord SLECHTS. Slechts voor 35 euro kun je een kind redden Moet elke burger dan het wereldprobleem oplossen door een minuscule bijdrage waar één bank ineens duizenden kinderen kan redden? Neen, wat ik wou zeggen is het feilt dat ik dat wél wil doen, fiscaal aftrekbaar. Toch mooi! Maar als zieke kan je niets meer inbrengen, want er kan niets worden afgetrokken omdat er geen voldoende inkomen meer is! Helemaal niet stimulerend om de vele goede doelen te steunen, hoe graag ook.
Zalig zij die minstens 66% arbeidsongeschikt zijn!
Korte tijd terug plaatste ik een bericht hoe menen uit India soms een blog vullen met niets anders dan een opeenvolging van "Het Weesgegroet" al dan niet in andere kleuren en/of lettertypes. Anderen plaatsen een gebedsintentie waarvoor gevraagd wordt te bidden. Hoe langer ik hier over nadacht hoe eenvoudig het me ook lijkt en je hoeft er niet eens een groot intellectueel voor te zijn. Zelfs je eigenste zorgen kan je toevertrouwen aan de wereld die ze dan voor jou naar God brengt in een wereldwijd gebed. Hoe gaat zo een "gebedsketting" dan wel in zijn werk, vraagt u zich af. . Wel heel eenvoudig zoals volgende. Je stuurt een mail aan mensen die je kent met de intentie(s) voor wie je wil dat er gebeden wordt. ... en we zijn vertrokken, elk op zijn tempo, elk op zijn plaats en toch in gemeenschap. Je kan ook anderen aanspreken die niet over een pc beschikken.
Zo kreeg ik de opdracht door uit India, maar kan ook van waar of naar war toe ook komen.
"Ik verzoek je deel te nemen aan het kettinggebed vanaf volgende zaterdag. We starten tussen 09.00u of 10.00u om samen te eindigen rond 19.00u of 20.00u.Zo laat me zo vroeg mogelijk weten welke tijdsspanne je het beste uitkomt. Dan stuur ik je tegen morgen de gebedsintenties."
Hoe gaan we te werk? Wel heel eenvoudig. Bid voor de intentie die ik u doorstuurde of gevraagd heb op uw gekozen tijdstip en volgens uw mogelijkheden op dat moment. Iedereen bidt één uur. Ik bid bijvoorbeeld tussen 11.00 u en 12.00 u. Dan bid jij van 12.00 u tot 13.00 u. En zo volgt uw vriend of vriendin en zo verder. Dus iedereen zal even bidden, hetzij thuis, in zijn binnenkamer of waar dan ook. Het enige wat je moet doen is afspreken wanneer je vrij bent en wie wanneer bidt. Zo eenvoudig is het.
Ik weet dat in deze maatschappij één uur heel veel lijkt en toch kan het ook helend werken. Hoevele mensen, ook jongeren trekken zich terug om niets anders te doen dan te bidden voor alle noden van deze wereld en dit sinds mensenheugenis. Vooral ook oudere senioren trekken zich op aan het dagelijks gebed zoals ik mijn grootmoedre zaliger herinner.
Ik wil hier niet langer over uitwijden maar ik vind deze vorm van samen bidden, biddeen voor de ander zeer opmerkzaam, zeker nu de bisschoppen van België het Woord van God in de aandacht willen plaatsen. Het zou mooi zijn mocht ook dit kunnen in Vlaanderen, Nederland en ver daarbuiten zoals ze het in India al langer doen. Een suggestie voor gebedsgroepen die moeilijk samen kunnen komen en zch zo verbonden weten?!
Maarten
p.s. Het toeval wil dat deze week in "Kerk en Leven" een bijdrage verscheen met als titel: ROZENKRANS ALS SCHOCKTHERIE waarbij verwezen wordt naar een uitgave "Niet aanraken en zwijgen. De Geheiemen van de rozenkrans, Halewijn, Antwerpen,2008.
Ja, we hebben God een beetje tot onze teddybeer gemaakt. Hij is liefde en zachtheid en barmhartigheid. Hij is vol vertrouwen en vergevingsgezind en hij zal er wel atlijd voor zorgen dat alles goed komt, zo goed dat wij er ons gerust mogen vanaf maken met een schietgebedje als we de ogen bijna hebben gelsloten. En toch heeft diezelfde God heel harde woorden gebrukt; denken we maar aan de vele verhalen rond de wijngaard waar hij optreedt en verwacht dat er goede vruchten uit zijn wijngaard worden voortgebracht.
God mag dan Liefde zijn, maar Zijn eerste gebod dat eigenlijk gelijkwaardig is aan het andere is: Bovenal bemin één GOD en uw naaste als uzelf!.
De weg kennen we, ondertussen al 2000 jaar, de weg die via Jezus en Maria naar Hem leidt! Heel mooi weergegeven in bijgaand plaatje, zeker en misschien ook in deze missiemaand!
Het is zoals met de mens als met het konijn, geachte seniorman! Ouder wordende konijnmannen kunnen niet geloven dat ze de vijfig of de zestig al voorbij zijn, want een konijn voelt zich altijd jonger dan het is! Geniet van je jeugdig gevoel, opa, maar stel je niet aan tegenover jongelui met een te smalle jeans of te korte t-shirt: zij zien je zoals je bent, een grijs konijn met stilaan afhangende oren en hangend buikje. Zo ook is menig konijn onder u in staat ondanks de crisis tot een extravagante aankoop zoals een moto en bezuinigt het daarbij op kleine dingen. Ja, een seniorenkonijn is een fier konijn al hoopt het dat er nadien nog "iets" is dat hem in leven laat.
Gezien de christenvervolging nog niet aan zijn einde is, integendeel nog grotere dimensies aanneemt waarbij weer eens priesters en Indische missionarissen werden gemarteld en gedood, geef ik u volgende nieuws mee, recht uit eerste hand van één van de oversten van de missiecongregatie IMS. met excuses voor het Engels, maar zelfs op dit uur moet even alles plaats maken voor deze dramatische toestanden. De foto verwijst naar Maria die waakt over het immense land waar christenen een minderheid vormen.
Dear Martin,
Yesterday afternoon( 19th October) four of our novices who went for Sunday outing was attacked by RSS and VHP elements. They sustained minor injuries. They were accused of converting people by their visits to the families. We filed a case against those who attacked our brothers and they filed a counter case accusing Brothers of entering their estate (trespass) without permission. . Some compromise is reached in the presence of SP and District Collector. The Police officers and DC were understanding and supportive. Our brothers are traumatized and our community is very much affected by the incident. Frs. Sajeev, Snehanand and Diwakar were with the brothers in the Police station till late at night. They were reached home around 1.00 am. With Police escort. Bishop of Mysore was informed and he was contacting the officials to do the needful. Some Doctors from Gonikopa and other influential people have come forward supporting us and planning for a peace meeting soon. After the attack on Christian Churches in Mangalore two police men are posted in our Ashram round the clock. Please keep our community at Coorg in your prayers.
Op de boekenberg vond ik deze bijzondere spannende en op historiche basis geschreven thriller. Weeral eens meer dan een aanrader!
Een spectaculaire thriller van de auteur van Equinox.
In de crypte van de de'Medici in Florence onderzoekt Edie Granger samen met haar oom Carlin Mackenzie de gemummificeerde lichamen van de machtigste Italiaanse familie van de renaissance. De vondst van een onbekend zwart object in het lichaam van Cosimo de'Medici heeft grote gevolgen.
Voor Mackenzie is het de meest belangwekkende en bedreigende ontdekking uit zijn carrière. Zijn leven is hij niet meer zeker... Voor Edie is de vondst het begin van een bezeten en levensgevaarlijke zoektocht.
Met spectaculaire wendingen zoals lezers kennen van de succesvolle bestseller Equinox, verweeft Het Medici geheim het heden met het verleden.
Over de auteur: De Australiër Michael White is voormalig popartiest en auteur van meer dan vijfentwintig non-fictieboeken. Zijn succesvolle thrillerdebuut Equinox verscheen in meer dan twintig landen en werd ook in Nederland een bestseller
Daar ma en pa slechts veertien dagen na elkaar verjaren en beiden er van af zien dit zo kort op elkaar nog afzonderlijk te vieren, mede de altijd maar groter wordende kring van familie lees: neefjes en nichtjes en hun lief of vriend - besloten ze er één feest van te maken en dat ook niet langer thuis, toch niet voor het warm eten.
En zo verzamelde iedereen tegen de middag op de parking van het restaurant. Niemand had blijkbaar onmiddellijk zin om binnen te gaan door het mooie zonnige herfstweer. Ja, we zijn inderdaad al weer een week verder en terwijl iedereen de handen drukt, pa en ma de wensen en de kussen in ontvangst nemen en de al dan niet bijhorende bloemen en geschenken, merk ik opeens hoe een wagen halt houdt voor de ingang van de zaal juist daar waar we aan het verzamelen waren. Een dame stapt uit en de chauffeur rijdt verder de parking op.
Een mens gaat dan meteen denken dat die dame misschien niet zo ver te voet kan gaan, maar op dat eigenste ogenblik kruisen mijn blikken de hare, mijn ogen haar ogen en nog voor ik het wel en goed besef roep ik uit: Martine! waarop we op zelfde moment elkaar in de armen vallen. Bij mijn broer die even verder staat gebeurt net hetzelfde.
Op zich niets bijzonders zal je denken mocht het niet zijn dat die dame eigenlijk een dicht familielid is van ons en die ik haar al ken vanaf mijn kindertijd. Nog altijd niets speciaals? Inderdaad niet tot ik je vertel dat Martine van bij de geboorte doofstom is zoals men dat gemeenzaam noemt. Ik werd ooit zwaar aangepakt toen ik dat woord gebruikte op een school met als wederwoord: Doof en stom zijn oorzaak en gevolg.
Toen vroeg Martine naar mijn pa die even de geschenken wegbracht en ook hij herkende haar meteen, want het was voor ons allen zeker meer dan 15 jaar terug dat we haar nog hadden gezien. Kortom, we geraakten de feestzaal niet binnen. Toen verscheen die chauffeur en tot ons aller blijdschap vernamen we dat dit haar vriend was! Hoe gelukkig waren we allen dit te horen en te zien, want niemand had ooit gedacht dat Martine in een relatie zou kunnen stappen het haar handicap.
Ja, de toon was gezet al verliet ze ons gezelschap. Maar op een gegeven moment hebben we haar teug naar onze tafel gebracht. (Eigenlijk was ze er per toeval om gewoon iets te gaan eten met haar vriend).
Het is moeilijk om te beschrijven hoe het gesprek vorderde, van de gebruikelijke hoe gaat het tot er echt gelachen werd. Ik was verbaasd hoe verstaanbaar zij zich kon maken. Ze had zoveel te vertellen dat ze op de duur communiceerde met briefjes. Alle aandacht was op haar gericht en omgekeerd. We voelden ons zo één, en wat nog meer is, die vriend van haar die eveneens zelfde handicap heeft, voelde zich alsof hij ons al altijd had gekend.
Eigenlijk was het al lang tijd om naar huis te rijden en daar de koffie en taart te gebruiken maar niemand stoorde zich er aan, integendeel!
We stonden al recht toen Martine voorstelde elkaar verder te vinden via de computer. Wij zouden er niet eens hebben aan gedacht. Vlug mailadressen uitgewisseld en dan maar afscheid genomen als een zus, een goede vriendin, een goede maat met een kus en een dikke knuffel en dit na zoveel jaren van stilte hier ook letterlijk!
Wij hebben er allen van genoten en tot op heden. Dat was het mooiste moment van dat feest, voor ons, maar wellicht ook voor haar.
Wat ik ervan onthoud is hoe alles van je afvalt wanneer mensen als deze in jouw nabijheid zijn. Zij was het door gewoon er te zijn die ons deed beseffen wat geluk is.
Het was zij die ons aan het lachen bracht en die ons nog meer samen bracht, hoe mooi en deugddoend de dag ook was geweest, dan we het hadden verwacht. Ja, werkelijk een mooi verjaardagsfeest! op foto tijdens verdediging doctoraat van zus Lieve merk je mijn ouders . Nu ik die foto geplaatst heb denk ik er aan dat voor mijn ouders wellicht dit één van de mooiste momenten waren in hun leven: hun dochter die de doctoraatstitel behaalde.
Een Amerikaanse rechter heeft een rechtszaak tegen God verworpen. De rechter oordeelde dat God niet kon gedagvaard worden omdat beklaagde geen adres heeft. Dat meldt de BBC.
De senator van de staat Nebraska, Ernie Chambers, was het proces gestart en gaat nu misschien in beroep tegen de beslissing. Hij wilde via de rechtszaak de "dood, vernieling en terreur" stoppen die God veroorzaakt.
Rechter Marlon Polk zei in zijn vonnis dat de eiser de beklaagde moest kunnen bereiken opdat het proces zou kunnen doorgaan. "Aangezien de rechtbank vindt dat de genoemde beklaagde nooit kan gedagvaard worden, wordt deze zaak verworpen", schreef de rechter in zijn vonnis.
Eigenlijk wist ik niet welke titel ik aan volgende moest geven. De tekst ligt al een tijdje naast me ... Eigenlijk een mooi, kort en krachtig gebed. Vooral voor wie zich vandaag weet aangesproken. Maar is het nog wel van onze tijd? Is het niet eerder iets voor mijn binnenkamer? Blog je wel nog zo iets?
Maar deze "zinnen" kun je herhalen tot ze gebed worden. Te lang bij stil staan en analyseren zou doen denken aan een kinderlijk gebed, zoals bij een eerste communie.
En toch, dit gebed en gelijkaardige gebeden heb ik gevonden op heel wat Indische sites en blogs, waar men soms niets anders achterlaat dan dit! En daarom niet van priesters, maar van ingenieurs etc. Dus wel degelijk van onze tijd, maar niet langer van hier.
Lees gewoon eens rustig mee en ik ben ervan overtuigd dat we tot de kern komen van wat bidden is; een uitgesproken liefdesrelatie.
GOD IK HEB JE LIEF IK HEB JE NODIG KOM NU IN MLIJN HART.
(¯`v´¯: `*.¸.* Er verschijnen wat woorden (¯`v´¯: `*.¸.* Aan mij gericht (¯`v´¯: `*.¸.* Zomaar wat zinnen (¯`v´¯: `*.¸.* Van iemand zonder gezicht (¯`v´¯: `*.¸.* Ik kan het niet begrijpen (¯`v´¯: `*.¸.* Een mens, een vreemde voor mij (¯`v´¯: `*.¸.* Zo ver weg, zo dichtbij (¯`v´¯: `*.¸.* Het is zo wonderlijk, vreemd, apart (¯`v´¯: `*.¸.* Gedachten delen zonder (¯`v´¯: `*.¸.* in ogen te kunnen kijken (¯`v´¯: `*.¸.* Zonder bij verdriet een hand te kunnen reiken (¯`v´¯: `*.¸.* Of samen te lachen zonder elkaar te horen (¯`v´¯: `*.¸.* Ik raak aan het idee gewend (¯`v´¯: `*.¸.* Want zonder mijn pc had ik jou nooit gekend!
Heer, als mijn geest zwakker wordt en ophoudt te begrijpen, als scherpe geesten niet verder zien dan de nacht en onwetend zijn wat zij moeten doen, zend mij de heldere zekerheid van Uw bestaan en Uw zorg zodat niet alle poorten van de goedheid gesloten zijn.
jij bent onvergetelijk geworden in mijn leven jij zult altijd in mijn gedachten zijn ik zal nog van je dromen en je stem nog horen ik kan niet begrijpen dat jij weg bent, voorgoed
jij bent onvergetelijk geworden in mijn leven jij zult altijd met mij meegaan op de levensweg ik zal heimwee naar je hebben ik had je langer willen vasthouden ik had nog zoveel willen vragen
jij blijft als een litteken in mij bestaan jij blijft een teken van lievde in mijn leven aan jou zal ik me optrekken jou gedenkend zal ik groeien en krachtiger worden ik zal vol levensmoed verder gaan jij onzichtbaar bij mij
- inne serrus -
Opgedragen aan Elou die in bijzonder korte tijd twee geliefden moest afgeven en toch hoopvol gestemd bleef toen ze bericht kreeg van een nieuw leven.
Wil toch even nadenken, of moet ik zeggen: LEES A.U.B. eerst toch eens het artikel of blogje dat werd geplaatst, alvorens het gastenboek te tekenen, zeker wanneer het gaat over schrijnende tot pijnlijke toestanden in het algemeen of persoonlijke. Dan moeten we niet langer zien, zoals recent nog, hoe mensen bijvoorbeeld schrijven "het was hier aangenaam vertoeven" en nog meer van die "rotzooi" dat aansluit bij een intriest bericht. Dan maar liever geen berichten in het gastenboek dan deze wantoestanden zal ik ze maar gemakkelijkhheidshalve noemen.
Het kan daarentegen bemoedigend zijn dat via het gastenboek wél wordt mee-gedacht, mee-gedeeld, mee-geleefd bij wat achter gelaten werd op een blog.
Het is levensnoodzakelijk dat onze vrienden onze kwaliteiten aanduiden en bevestigen. Het is zeer pijnlijk te moeten ervaren: ik ben niet belangrijk, ik werd vandaag niet gemist en door niemand, ik beteken niet veel voor anderen, over mijn heengaan zal niemand wenen. Een mens moet zich aanvaard weten om het leven aan te kunnen ... ja, mijn stokpaardje.
Van de enen zegt men: ze zijn onmogelijk in de omgang, hooghartig en ontoegankelijk. De oorzaak van deze onhebbelijke houding is dikswijls "een zich pantseren" tegen eigen kwetsbaarheid. Ze stellen zich zogezegd boven de anderen om hun onmacht en minderwaaridgheidsgevoel weg te werken. Zo heb ik ook van blogmaten de pijnlijke vraag gehoord: hoe komt het toch dat niemand van me moet weten, ik die zoveel om anderen geef?!
Er zijn even veel verklaringen als er even veel verschillende mesen zijn, maar één ding hebben we wél allen gemeen: we willen bevestigd worden in wie we zijn en wat we doen.
Misschien moeten we vandaag maar eens een compliment sturen aan iemand die het verdient en er niet genoeg krijgt!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
