Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
“De bal! Hou de bal in het oog!” prent elke coach zijn spelers in. Toch verliest iedereen mij, de bal uit het oog. Niemand heeft het over mij, de bal. Ik word gestreeld, getoetst, gekopt, gedroogd en gegooid, geknald ... Ik word, zoals voorgeschreven, gelegd op de lijn, op de stip, achter de gespoten streep, maar wat ik zelf wil komt niet aan bod. Zelfs belanden in het net wordt mij belet en dan zeggen en schrijven ze verwijtend: ‘De bal wil er niet in’, terwijl ik niet l...iever wil! Ik word met de voeten getreden al bewerk ik dat nationale, regionale en partijpolitieke tegenstellingen smelten als sneeuw voor de zon. Door mij raken plakboeken vol en kent men spelers, coaches, scheids- en lijnrechters, de kleur van de nationale Jupilervaan en rijdt men toeterend over de baan. Bij het laatste fluitsignaal ben ik plots wel belangrijk, maar dan is het gedaan, is mijn taak voorbij. Als het over is en uit word ik gegeerd, als trofee gesigneerd en zichtbaar achter glas gestald. Eens door heel de wereld met argusogen gevolgd, krijgt haast niemand mij nog te zien. In onze maatschappij zijn ze niet te tellen de velen die zeggen: “Dat ik meetel, daar geloof ik geen bal van!” Ook zij springen niet in het oog hoe belangrijk ze ook zijn ...
Door de kalksteen op het Zweedse eiland Öland loopt een donkerrode lijn, die door de mannen van de steengroeve ook wel 'de bloedlaag' werd genoemd. In vroeger tijden werd gezegd dat deze rode ader versteend bloed was, dat vloeide bij de strijd tussen trollen en elfen die op de vlakte woonden. Wendela Larsson groeide op het eiland op en was er als kind van overtuigd dat de brand die hun familieboerderij vernietigde door elfen was gesticht.
Nu ze weer op het eiland vlak bij de groeve is komen wonen, wordt de ware toedracht van de brandstichting haar stilaan duidelijk. Per Morner woont ook bij de groeve en treft zijn vader op een gegeven ogenblik aan, neergestoken, in zijn afgebrande huis. Terwijl de verhalen van brandstichting, moord en wraak de loop van het verhaal bepalen, kleuren de liefde en de romantiek de nieuwe lente op land.
ISBN10
9044511556
ISBN13
9789044511550
Terecht een winnaar van de International Dagger. Ook als je de naam niet kent zou je dit werk willen bekronen!
was al langer één van mijn kernwoorden op dit blog rond vriendschap, naast vertrouwen.
Een luisterend oor bieden, zelfs in de nacht als je al lang in bed zou moeten liggen, kan een mens doen herleven. Zo kreeg ik recent nog onverwacht dit antwoord via mail binnen:
"Een babbel met jou, beste Maarten doet me geweldig deugd".
Als je iemand vertrouwt, ontdooit hij, ontplooit hij zich. Hoop en vertrouwen liggen dicht bij elkaar. Er zijn zoveel mensen depressief omdat ze het vertrouwen en de hoop verloren hebben. Ze voelen zich compleet ontmoedigd.. Dat is de ziekte van onze tijd. Als je de hoop verliest, verlies je alles.
Als je in grote ellende zit, geeft God je hoe dan ook een knipoog, als een glimlach uit de hemel. Maar daarvoor is er veel vertrouwen nodig, vertrouwen in jezelf, in de ander en in die gans Andere!
Zeg niet dat ik morgen zal vertrekken want zelfs vandaag kom ik nog aan.
Kijk goed; ik kom in iedere seconde als een knop aan een lentetak, als een kleine vogel, met vleugels die nog zwak zijn en die nog oefent om in het nieuwe nest te kunnen zingen, als een rups in het hart van een bloem, als een juweel dat zich in een steen verbergt.
Nog steeds kom ik aan, om te lachen en te huilen, om te vrezen en te hopen, het ritme van mijn hart is de geboorte en de dood van alles wat leeft.
Woorden van een zoon aaan zijn moeder toen hij het nest verliet.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
