Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
De diepste of eerste houding naar een ander is daarom niet dat ik die liefheb, maar voor hem of haar een lege plek wil zijn, waar hij of zij zich kan tonen en tot recht kan komen. Liefde staat in dienst daarvan en relaties kunnen zich daarom slechts vernieuwen of verfrissen als ze altijd opnieuw door die leegte durven te gaan. In een tijd als vandaag, waarin men de nadruk legt op communicatievaardigheden, op gepassioneerde betrokkenheid, klinkt dat wel alternatief.
Marcel Braekers, Een weg van verstilling. Spirituele zoektocht met teksten van Meister Eckhart. 2014
Ik ben opgevoed als een goed Katholiek. Mijn ouders waren mensen van de oude stempel en wij als kinderen volgden hun voorbeeld. Elke week zaten we in de kerk. Elke dag werden er vele gebeden opgezegd. Vooral na het avondeten, dan was het tientje van de Rozenkrans aan de beurt. Ik had het gevoel dat hier geen eind aan kwam en kon ik alle motieven van het tapijt ontdekken, terwijl ik gedachteloos “Bid voor ons” op dreunde. In de loop van de tijd, begon ik me toch af te vragen hoe het kon, dat een gebed eeuwenlang opgezegd werd. Enkele woorden die de tijd hadden doorstaan. Het Onze Vader is misschien wat gemoderniseerd of met enkele woorden veranderd, maar de kracht van dit gebed, spreekt tot de verbeelding.
Op een dag ging een leerling naar zijn meester met een zak geldstukken bij zich.
- Rabbi, dit is heel mijn bezit. Ik geef het u allemaal als u mij kunt zeggen waar ik op de wereld God kan vinden?
De rabbi dacht diep na, en ging toen weg.
Wat later kwam hij terug met twee grote zakken geldstukken. - Dat is alles wat ik bezit. Het is allemaal voor jou als je mij kunt zeggen waar op de wereld,
God niet te vinden is?
Chantal Leterme, 99 verhalen met een knipoog. 2014
'Met droefheid zag ik mijn vrienden verzinken in dien stroom der zedeloosheid, verlooren lopen in de eindelooze jacht op genot. Al mijn krachten moest ik inspannen om sterk te blijven. Ik voelde mij niet geboren voor die laagheden , de nietige aardsche genoegens...'.
Wie de tekst voor de eerste keer leest, denkt dat dit de weergave is van onze dagelijkse samenleving, waar normen en waarden verdwenen zijn en enkel het instant genot van tel is.
Maar je vond al vlug het oude Nederlands, of zeg ik zelfs 'Vlaams'.
Niets is dus veranderd als je het zo ziet, want deze passage komt uit een werkje dat ik vond uit 1932!
Drie vrouwen waren bezig water te putten uit een bron even buiten het dorp. Een oude man stond er vlak bij. Hij hoorde hoe de vrouwen aan het opscheppen waren over hun zonen. "Mijn zoon is de knapste van heel de school" zei de een. "Die van mij is kampioen hardlopen. Niemand kan sneller lopen dan hij," zei de tweede. De derde vrouw zei niets. Haar zoon was niets bijzonders, iedereen wist dat. Toen de emmers vol waren liepen ze naar huis... en de oude man sjokte achter hen aan. Opeens kwamen drie jongelui hen tegemoet. "Hé, dat zijn onze zonen," zei een van de vrouwen. De eerste was zijn spieren aan het losmaken, hij groette en ging hen in een drafje voorbij. De tweede zag hen niet eens, zo verdiept was hij in eigen gedachten. De derde liep naar zijn moeder toe, en nam, zonder wat te zeggen, de zware emmer van haar over. "Nou, wat vindt u van onze zonen? vroeg de moeder van de kampioen aan de oude man. "Zonen?", zei hij, "ik heb er maar één gezien.
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
Medelijden speelt zich af in ons hoofd, maar liefdadigheid vereist handelen, je betrokken voelen bij de mensen,praten en hun dankbaarheid ondergaan....
Een verminkt slachtoffer Het lichaam van een vrouw wordt gevonden. Ze is gestenigd.
Een eenzame stem Henning Juul wordt achtervolgd door zijn verleden. Twee jaar geleden heeft hij zijn zoon verloren, bij een brand in zijn huis. Als hij weer aan het werk gaat, is hij mentaal en fysiek beschadigd. Hij moet opnieuw zijn best doen om serieus genomen te worden als misdaadverslaggever.
De moord Henning gelooft niet dat de moord zo makkelijk valt op te lossen als de politie denkt. En dan wordt er weer een dode gevonden.
Toen ik dit boek ben beginnen te lezen, dacht ik er even aan het dicht te doen, maar hoe gelukkig ben ik dat ik dit niet heb gedaan, want hoe meer bladzijden omgeslagen, hoe meer vragen, tot ik als lezer me afvroeg of dit niet geschreven is voor wat we NU meemaken in onze maatschappij. Wat dan? Je leest het in deze xxxx-thriller.
Voor de start van het werkjaar hebben we nog wat gemaild en gechat, af en toe met elkaar gesproken, over alles en nog wat. En dan volgden algauw de eerste uitnodigingen, de inschrijvingen. Uitnodigingen voor bijeenkomsten allerhander. Bijeenkomsten over de vraag of er bijeenkomsten nodig zijn, en opo de bijeenkomst spreek je af nog een keer bij elkaar te komen om af te spreken dat er nog een bijeenkomst moet komen. En zo geraakt de agenda stilletjes gevuld en zijj we tegen het eind van de week gestresd! Wie herkent het niet?!
In de universiteitsbibliotheek is het zeer stil, ook al zitten er heel veel studenten te studeren. Een jongen vraagt zachtjes aan een meisje: ‘Is deze stoel vrij?’ Het meisje antwoordt luid: ‘Nee, ik ga niet met jou naar bed!’ Alle studenten in de bibliotheek kijken op en staren de jongen aan. Hij wordt heel rood en zoekt snel een vrije plaats aan een andere tafel. Na enkele minuten staat het meisje op, wandelt langs de tafel waar de jongen heeft plaatsgenomen en fluistert triomfantelijk: ‘ik studeer psychologie. Ik weet hoe ik iemand moet manipuleren. Je was nogal beschaamd, hé?’ De jongen antwoordt luid: ‘Wat? 500 euro voor één nacht? Dat is veel te veel!’ Iedereen in de bibliotheek staart nu in shock naar het meisje. De jongen fluistert: ‘Ik studeer rechten. Ik weet hoe ik iemand schuldig kan doen lijken.’
Onderweg komen je gedachten tot rust, niet hier niet daar, maar onderweg kom je tot nieuwe gedachten! Nieuwe gedachten ontstaan als je je hoofd leeg maakt!... Durf de gedachten en de dingen die je bezighouden, opzij te zetten en even op iets anders te richten! Het kan heel verfrissend zijn als je je gedachten in de week zet! Door op je in te laten werken en er even niet mee bezig te zijn, zet je min of meer, die gedachten, "in de boekenkast", om ze te laten rijpen! Zo krijgt het vorm wordt het concreet en kun je het in praktijk brengen... Door het inzicht wat je krijgt, kun je doorbreken, wat je niet eerder doorbreken kon!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
