Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wees kalm te midden van het lawaai Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er kan heersen in stilte. Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk en luist naar andere, ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen, zij belasten de geest. Wanneer je, je met andere vergelijkt, zou je ijdel of verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling houden voor je werk, hoe nederig dat ook moge zijn: het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat je niet verblinden voor de bestaande deugd: vele mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom. Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid, maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras.
Als je de media beluistert zou je gaan denken dat iedereen de fiets neemt om zich te verplaatsen. Niets is minder waar, want ik ben een ervaringsdeskundige. Ik doe zowel alles met de fiets.
Wanneer ik dan naar mijn ouders op bezoek ga, en het weer het toelaat, dan neem ik ook de fiets al is het twaalf km enkele rit. Al vaak heb ik me de eenzame fietser gevoeld, want ik kom er met moeite nog een tweede fietser tegen op deze tocht; idem dito als ik terug fiets.
Toen ik recent weer eens naar mijn ouders fietste om ze daar te helpen met buitenonderhoud, en deze keer niet om in de tuin te werken, maar om o.a. de dakgoten af te wassen, was ik zo gehaast dat ik aan het schakelen was en je raadt het al. Inderdaad, de fietsketting viel er af. Mijn fiets bolde even door en toen zag ik juist een autohandel. Ik dacht: hier word ik meteen geholpen.
Ik doe de deur open en een dame staat me te woord. Ik vraag of ik heholpen kan worden waarop prompt het antwoord dat wij die dingen niet doen. Ik zag op zelfde moment haar man de garage binnenkomen en leg ook hem de vraaag voor. 'Ik zal direct eens zien', zegt de man en stapt naar mijn fiets toe. De vrouw blijft zeggen dat ik veel beter naar een fietsmaker kan gaan die even veder woont. Terwijl de man probeert de ketting er terug op te leggen blijft de dame maar verder zeggen dat het hun werk niet is. Ik heb al die tijd maar gezwegen, want wilde zo gauw mogelijk worden geholpen.
Omdat de fiets meerdere versnellingen heeft dachten we dat alles even zou duren, maar de man - en ik dus ook - had geluk. Beleefdheidshalve vroeg ik dan maar wat dit me moest kosten. Opeens was het humeur van de dame gedraaid.
'Maar meneer, daar vrageen we toch niets voor, blij dat we u konden helpen'......
Best dat er nog goede mensen zijn op aarde, of had ik hier geluk dat de man verscheen?
Eens een goede schrijver gevonden, ga ik algauw op zoek naar ander werk en zo kwam ik bij deze bijzondere thriller terecht. Meteen een gelegenheid iets op te zoeken rond de figuur van Spinozal misschien? Het volgende boek van Almar Otten ligt al op mijn salontafel!
De evangelische tv-presentator Jan Kees Kreupel wordt ontvoerd. Lineke Tesinga kent hem van vroeger, toen hij leraar was op haar middelbare school. Houdt zijn ontvoering verband met het geheime, perverse boek dat destijds op school circuleerde? Het is nooit bekend geworden wie de schrijver ervan was. Kort daarna wordt een bekend rechts-orthodox politicus vermoord. En archiefstukken over de godloochenaar Spinoza blijken verdwenen. Is er een connectie? Wat voert de fanatieke Susanne van Bijler, Linekes oud-klasgenote, in haar schild? Alles wijst in de richting van een persoon die het gemunt heeft op zwaar christelijke gelovigen.
Recensie: De diefstal van een archiefstuk over Spinoza, de ontvoering van een televisiepresentator en de moord op een politicus blijken verband te houden met elkaar. Deze thriller is de derde met historica Lineke Tesinga en haar vriendin Laura in de hoofdrol. Een bijzonder spannende pageturner die zich afspeelt in Deventer en omgeving. In het begin lijkt het verhaal nogal onsamenhangend met losse scènes, uiteindelijk is er een logische verklaring voor alle gebeurtenissen. Hier en daar worden gruwelijke scènes expliciet beschreven. De schrijver bewijst met deze thriller dat hij een rasverteller is. 'Blauw goud'* werd bekroond met een Diamanten Kogel.
We zullen de dood nooit begrijpen. Ons verstand en ons aanvoelen zijn te klein om zicht te krijgen op hoe de dood in een mensenleven te werk gaat. We blijven zo vaak achter met een grote leegte; we dienen dierbare medemensen uit handen te geven. En dat kost ons veel moeite. Afscheid nemen, het is een kunst die we zo moeizaam onder de knie krijgen. In deze dagen worden we heel sterk geconfronteerd met deze gegevenheid dat we nooit greep krijgen op het mysterie van de dood.
Kort geleden blogde ik over een Indische vrouw die aan me weggag van wat haar het dierbaarst was. Maar ook hier komen we eenvoudige mensen tegen die het brood uit hun mond sparen om een ander een beetje geluk te laten beleven.
We zijn zo rijk..... anders zaten we nu te tokkelen!
We beloven het onszelf zo vaak; we zullen het roer NU omgooien, zeker na een overlijden van een dierbaar iemand, en toch lopen we algauw terug mee in de mallemolen van het leven.
We hebben grotere huizen maar kleinere families Meer comfort, maar minder tijd... Meer diploma’s, maar minder gevoel Meer kennis, maar minder inzicht Meer experts, maar meer problemen Meer winst, maar oppervlakkiger relaties
We zijn helemaal naar de maan gegaan en terug maar we hebben moeite onze nieuwe buur te ontmoeten We bouwen meer computers maar hebben minder communicatie We hebben veel kwantiteit maar weinig kwaliteit.
Volledig in beslag genomen door zijn werk antwoordde hij:
“Stoor me niet, ik maak een portret van God.”
Zij merkte op: “Maar niemand weet hoe God er uit ziet.
Niemand weet waar God is.
Hoe kan jij dan een portret van Hem maken!”
Antwoordde hij: “Maak je geen zorgen.
Als ik klaar ben, zullen ze weten hoe God er uit ziet.”
Op dit Hoogfeest van Pinksteren vieren we tevens het feest van Onze-Lieve-Vrouw hulp der Christenen, dat vooral voor de Salesiaanse gemeenschap een bijzondere betekenis heeft. Ook dat is de meimaand.
Om de zoveel tijd loop ik zelf met een emmertje sop door mijn huis. Ik heb op zich geen hekel aan dit soort werk, en dat is dan ook de voornaamste reden om dit werk niet uit te besteden. Ik kan zo geestelijk lekker tot rust komen, dingen,’zonde’ overdenken en of zo het een of het ander weer helder op een rijtje krijgen.
Bovendien wil ik tijdens het kuisen van het toilet nog wel eens een creatieve inval krijgen en dat is ook nooit weg.
De laatste keer dat ik de kamervloer aan het dweilen was, was mij net gevraagd om wat na te denken en neer te schrijven over functioneren binnen het bedrif.
Tijdens het boenen zag ik duidelijke symboliek tussen die kamervloer en mijn leven.
Eigenlijk zou ik het liefst het vinyl op de vloer vervangen, bij voorkeur door fraai parket want dat hoort tegenwoordig. Maar door allerlei omstandigheden, met name van financiële aard, is dat er niet van gekomen en ziet het er naar uit dat ik het nog wel twee jaar met deze vloer zal moeten doen.
Tijdens het dweilen werd ik me dus bewust van de parallel met mijn eigen vloer. Ook die vind ik niet ideaal, maar ik moet het ermee doen. Als kind heb ik van mijn ouders, puur technisch gezien, niet zo’n fraaie vloer meegekregen.
Vermoedelijk hadden zij tijdens het leggen hun handen vol met het repareren van hun eigen vloertje en waren zij zelf met gebrekkig gereedschap het leven ingestuurd.
Ondanks dat deze vloer mij dierbaar is, bleef ik tot mijn ergernis struikelen over scheve tegels en omhoog gekromde planken. Tijdens het genoemde gesprek heb ik geleerd rustiger naar mijn vloer te kijken in plaats van direct met agressie op onvolkomenheden te reageren; daarmee de vloer en dus mijzelf beschadigend.
Mijn vloer en ik, we moeten samen nog een tijdje voort. Als ik hem met liefde behandel, hem goed verzorg en het hem niet kwalijk neemt dat hij niet perfect is, dan zal ik nog veel woongenot en levensgeluk kunnen hebben. Wie weet komt er dan nog een leuke prins/prinses over de vloer.
Ooit bij het begin van het bloggen gedacht af en toe wat kunst op blog te plaatsen, omdat ik er nu éénmaal van hou, maar dat is er duidelijk nooit echt van gekomen. Dus deze goedmaker dan maar!
Daventre, achtste eeuw na Christus Met een brute aanval op de Heilige Schat van de Saksen probeert Karel de Grote het verzet van de afvallige stam te breken. Het eindigt in een groot bloedbad, maar het Saksische geslacht is sterk. Een afstammeling zal wraak nemen…
Deventer anno nu Nooit vertelde historica Lineke Tesinga iemand over die ene ochtend. Ze betrapte haar vriend Berend, een gepassioneerde amateur-archeoloog, terwijl hij in haar kelder iets in de muur metselde. Kort daarop sterft hij bij een onverklaarbaar auto-ongeluk. Nu wil Lineke nog maar één ding: de waarheid achterhalen.
Joris Dumbar doet tijdens zijn promotieonderzoek in Utrecht een opzienbarende ontdekking: hij vindt een onbekend Saksisch handschrift dat een nieuw licht werpt op onze geschiedenis. Het beschrijft de reis van de missionaris Lebuïnus, die in de achtste eeuw in Deventer leefde. Wanneer Joris' flat helemaal overhoop wordt gehaald, weet hij dat hij iets bijzonders en gevaarlijks op het spoor is.
Op zoek naar antwoorden vlucht hij naar Deventer: de bron van het verhaal. Daar ontmoet hij Lineke en samen doen ze een ontdekking die de Nederlandse geschiedenis op zijn kop zet. De Saksische bloedlijn blijkt nog springlevend…
Ik word nogal gauw geboeid door de titel of de korte inhoud als het gaat om een verdwenen schat, of zoals in dit geval een jacht op een eeuwenoud handschrift. Toen ik dit boek begon te lezen was ik er zeker van dat ik hjet goede boek had gekozen. Het verdient dan inderdaad vijf sterren. Zoek jij nu ook naar de échte waarheid? Ik ben zeker dat je op het puntje van je stoel zal gaan zitten tot aan het einde. Dus warm aanbevolen, zeker in deze nog steeds koude lentedagen!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
