Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Geen betere spiegel dan een goede vriend. Goede vrienden zijn als een spiegel voor je ziel. Zelfs als de spiegel oud wordt, gebarsten en stoffig, zal deze nog steeds licht reflecteren.
Samenwerken werkt! Samen kunnen we veel meer aan dan alleen. Door samenwerken ontstaan betere ideeën dan die ieder apart kan bedenken. Maar het is ook een uitdaging voor jezelf, want door samen te werken met anderen leer je veel over jezelf. Soms is dat het moeilijkste deel van met succes samenwerken. Bij elkaar komen is een begin, bij elkaar blijven is vooruitgang, met elkaar samenwerken is succes. Als je alles zelf wil doen ben je aan het optellen. Samenwerken betekent vermenigvuldigen. Iedereen een fijne dag met veel samenwerkingen
Addison Goodheart is anders dan andere mensen en daarom leeft hij onder de stad, afgezonderd van een maatschappij die hem heeft verstoten. Hij zoekt zijn toevlucht in boeken, hij omhelst de rijkdom die ze te bieden hebben. 's Nachts verlaat hij zijn verborgen leefruimte om via een stelsel van afvoerbuizen en riolen naar de openbare bibliotheek te gaan. Daar ontmoet hij Gwyneth, die net als hij buiten de maatschappij staat en moeite heeft anderen te vertrouwen. Maar ondanks de pijnlijke gebeurtenissen die hen hebben getekend, krijgen ze een hechte band met elkaar. Is het toeval dat ze elkaar vinden in een vijandige wereld?
Dit is een niet heel typisch Dean Koontz boek. Het leest als een soort spiritueel sprookje met genoeg spanning en interessante wendingen. Ik zou het geen horror noemen maar er zitten zeker paranormale aspecten in. Boven alles is het gewoon een heel interessant verhaal met fijne personages. Het was erg leuk om dit boek te lezen. Overigens laat Koontz zijn katholieke achtergrond middels dit spirituele verhaal blijken. Het zou haast een fraai bijbelverhaal kunnen zijn. Voor mij persoonlijk interessant want geloof en spiritualiteit interesseren me. Als je een Koontz fan bent mag dit boek niet in je verzameling ontbreken.
Fantasierijk, Meeslepend verhaal, Goed plot, Spannend, EEN SPROOKJE VOOR VOLWASSENEN!!!!
Ballast! Eigenlijk een term uit de scheepvaart. Een waardeloze lading om voldoende diepgang te geven en het schip meer stabiel te houden. Ballonvaarders werpen juist ballast uit om te kunnen stijgen en dat moet je voor je hoofd ook regelmatig doen. Geestelijk lichter maken. Herinneringen uitvagen is niet echt de bedoeling; die horen erbij in je hoofd en hebben je als mens verrijkt. Maar niet alles verrijkt, want pijnlijke momenten kunnen wel leermomenten opleveren, maar daarna moeten ze een plaats krijgen. Gooi eens wat ballast uit je hoofd! Iedereen een verlichtende dag gewenst!
P.S.Ballast, het kan ook met pijn in het hart, van dat hart een steen maken. Dat lees je ter verduidelijking in mijn archief in het blog dat ik schreef of opvang zinloos is of toch zijn waarde heeft; zie daarvoor 22 10 2014, waarvoor dank
KUNST KOPEN IS VEEL MEER DAN EEN DING IN HUIS HALEN. HET IS DAN OOK NIET EENVOUDIG.
DE MOOISTE KUNSTWERKEN DIE IK IN HUIS HEB ZIJN NU ZEKER EEN PAAR BEELDEN IN SMEEDIJZER DOOR WIJLEN MIJN BROER GEMAAKT. DAAR VIND IK INDERDAAD EEN DEEL VAN ZIJN HART WEER, ZIJN LIEFDE VOOR HET SCHONE....
HIJ WILDE DAN OOK NOOIT EEN SUK VERKOPEN HOE GROOT DE VRAAG OOK WAS; MENSEN VERGETEN HOE VEEL ENERGIE ER IN GAAT ...
Dat is de samenvatting waar je pas veel later achter komt,
maar wel een paar maal gebeurd omdat ik de 'dakloze'
een beter leven wou geven.
Waarom ik toen gedaan heb wat ik heb gedaan ligt in mijn opvoeding, ligt in mijn doorleefd geloven. "Wat je aan de minsten van de mijnen hebt gedaan, heb je ook aan mij gedaan", of nog: "tot zeventig maal zeven maal vergeven, dus nieuwe kansen geven". En als je dan nog Paus Franciscus daadwerkelijk wilt volgen rond barmhartigheid .. dan weet je genoeg...
WIE NOG EENS HET VERSLAG WIL NALEZEN GAAT MAAR NAAR MIJN ARCHIEF, JE VINDT HET ONDER 22 10 2014
Op 31 januari vond je het relaas van een jonge man uit India die opgroeide in het arme Calcutta, maar die langzaam uitgroeide van fotomodel tot zanger in eigen film. Hij stuurde me de veraling in het Engels door van zijn lied dat je vinden kan op het blogje van toen met video, een liefdeslied; dan ook toepasselijk in deze tijd. Hierbij nog een foto van hem.
little less brighter is the light
little less wet is the rain
little less waving is the wind
little less are the wants in heart
the time has stopped like this
lke it has stopped for you
why my breathes as well are little like wet
the closeness has happened with the distance
what kind thing is this, every morning is night now
the flowers are not fragrant, they are silent/upset
like they are angry/disagree with you
the fragrance has gone away, when you are not with me
Als we nu eens ons leven zouden vergelijken met een appel: een appel met schil, vlees en klokhuis.... Dan zijn we de meeste tijd bezig aan de schil, de buitenkant. Af en toe boren we wat dieper, en dan zitten we bij het vlees: de grote waarden die ons werk en leven kracht en smaak geven. Maar het klokhuis wordt meestal weggegooid. Men weet daar geen weg mee. Nochtans is het precies vanuit dit klokhuis dat een appel zijn levenskracht put. Voor ons leven is het net dezelfde vraag: wat is ons klokhuis? Wat is de kern, de ziel van ons leven? Vanwaar halen wij onze diepste kracht en inspiratie?
Een vreemd grafschrift bij een huis op het landgoed Whisper Ridge, dat is wat privedetective Lincoln Perry aantreft als hij zich na lang aandringen door Parker Harrison heeft laten overhalen onderzoek te doen naar het echtpaar dat eigenaar is van dat landgoed, maar dat al twaalf jaar verdwenen is. Harrison heeft vijftien jaar vastgezeten wegens moord en heeft op het landgoed deelgenomen aan een rehabilitatieproject. Het onderzoek wordt gevaarlijk als het lijk van de echtgenoot gevonden wordt, er connecties met de plaatseljk maffia blijken te bestaan en als Perry's onervaren partner vermoord wordt. En Perry, die eigenlijk niets met de zaak te maken wil hebben, wordt er steeds weer bij betrokken. Het boek is een echte Koryta, met een superieur plot, dat de lezer voor minstens evenveel problemen stelt als de hoofdpersoon, met spannende ontwikkelingen, knappe sfeertekening en personages.
Twee boeken aanbevolen in korte tijd .. dat is het resultaat van een paar dagen zonder pc te zitten. Het betekent meteen dat het goede boeken waren!
Overal zie je gelijkaardige teksten opduiken, en die mogen er zeker zijn. Maar wanneer ik alles zie wat rondom mij gebeurt, dan denk ik dat het misshien toch wel waar is dat het vroeger allemaal beter was. Want mensen gingen voor elkaar zonder veel mooie woorden, maar die liefde was tot de dood, in écht goede dagen en in écht slechte dagen. Eén van de grote waarden was precies dat vertrouwen, een woord dat ik reeds tien jaar gebruik. Want geef toe, hoe vaak wordt heden dit vertrouwen misbruikt, hoe kortstondig zijn de relaties als je dat woord nog mag gebruiken. Instant is eerder op zijn plaats. En de gsm en de sociale media hebben daar geen deugd aan gedaan. Vreemd gaan tussen man en vrouw, tussen man en man, vrouw en vrouw, was nog nooit zo eenvoudig. Dit alles staat dan ook zo haaks op hoe onze ouders de liefde beleefden, zo haaks op wat vele mooie teksten beweren op vandaag, en toch blijf ik geloven in echte liefde en pure vriendschap.
Wie echt gelooft, zit niet op de uitkijk naar een beloning of verloning. Je doet alles zomaar. Doodgewoon. Omdat je gelooft. Omdat je de liefde die God jou toedraagt, ook wil uitdragen naar andere mensen. Omdat je niet zit te rekenen en te berekenen.
De Nederlandse jezuïet pater Van Kilsdonk vertelt over zijn kindertijd. Het onweerde. Vader, moeder en de drie zonen begonnen te bidden. In het dorp woonde ook Piet, die ongelovig geworden was na een aanvaring met de plaatselijke pastoor. De jonge Van Kilsdonk vroeg aan zijn moeder: “Piet is nu niet aan het bidden?” “Nee,” zei zijn moeder. “Is hij dan minder beschermd dan wij nu?” “Nee,” zei de moeder, “want zo is God niet.” “Waarom bidden wij dan wel?” “Als je dan toch naar de bliksem gaat, kun je dat beter doen samen met de gekruisigde Christus dan zonder de gekruisigde Christus,” was het antwoord. Het enige antwoord dat juist was en dat ik zou aanvaard hebben, merkt jezuïet op.
Af en toe klinkt de roep om solidariteit heel luid, dat was enkele jaren terug het geval. Het is vandaag weer aan de orde. En we mogen daar heel blij om zijn. Want solidariteit kent geen grenzen noch continenten. Solidariteit vraagt niet naar jouw huidskleur of geaardheid, geloofsovertuiging, rang of stand. Solidariteit vraagt dat we delen met elkaar zowel materieel maar mischien nog meer mentaal zoals de andere bevestigen in de MENS die hij is ... Laten we daar even bij stilstaan in deze barre tijden en ingaan tegen de haatpredikers. Zoals we destijds deden in eigen land.
Sinds psychiater Jan Forstner een groot schandaal in de Boskliniek aan het licht heeft gebracht, wordt hij tegen zijn zin als lokale beroemdheid behandeld door de inwoners van zijn woonplaats Fahlenberg. Dat is dan ook de reden waarom Jan in eerste instantie niet zoveel aandacht besteedt aan de bos rode rozen die hij opgestuurd krijgt van een anonieme vrouwelijke fan. Hij heeft wel wat anders aan zijn hoofd, zoals het vreemde telefoontje van journalist Volker Nowak, die hem diezelfde avond nog wil spreken over een urgente kwestie.
Als Volker nog voor hun afspraak bruut wordt vermoord – en zijn fan wel heel opdringerig begint te worden – realiseert Jan zich dat hij verwikkeld is geraakt in een ziek spelletje van een waanzinnige vrouw. Maar wie is zij? Jans zoektocht naar de identiteit van de moordenares verandert al snel in een nachtmerrie van paranoia, manipulatie en wreedheid waaruit geen ontsnapping mogelijk lijkt te zijn...
Vijfsterrenthriller, enkel superlatieven passen na dit boek te hebben gelezen. Geen tijd om rollluiken neer te laten... angst, stalking, een reis dood de diepe krochten van de menselijke ziel. Pas gans op het einde ken je het antwoord.
Het is niet goed dat de mens alleen blijft… Daarom geeft God de Heer aan de mens een andere mens. ‘Hem-tegenover’ staat er letterlijk in het oerverhaal van de schepping. Dus om elkaar in de ogen te kijken. Dus om met elkaar te blijven praten. Dus om de vonk over te laten springen. Dus om steeds weer opnieuw de warmte in het gezin te brengen. De sleutel voor een goede relatie blijft communicatie. De opdracht aan iedere mens, getrouwd of niet getrouwd, alleen door het leven gaand of met meerderen, is en blijft verbond, verbondenheid.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
