Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Er zijn zo veel vormen van relaties die op vandaag meer dan ooit onze aandacht en waardering verdienen. Of er nu harder moet gewerkt worden aan de liefde of aan de vriendschap laat ik nu even in het midden, maar dat we er mogen zijn voor en met elkaar is een zegen!
Thuis is geen huis maar louter een gevoel. Thuis is geen dak maar een veilig weten. Thuis is geen muren maar leven in vrijheid. Thuis is geen woning maar je zelf kunnen zijn. Thuis is geen bodem maar een zeker bestaan. Thuis is Iemand die je neemt zoals je bent. Thuis is geen plek om te wonen. Thuis is geliefd zijn ondanks je gebreken. Thuis is met God zijn. Met God die is, die was en blijft altijd en overal de zelfde waar ik ook ben. Met Hem ben ik thuis. Thuis is waar God is.
Nadat Luca Campelli onder vreemde omstandigheden is overleden in zijn antiquarische boekwinkel in Kopenhagen, erft zijn zoon Jon deze. Pas na de begrafenis van Luca hoort hij dat zijn vader lid was van een bibliofielenorganisatie bestaande uit mensen die anderen tijdens het lezen van boeken kunnen beinvloeden. Jon wil de winkel niet, maar nadat die in brand is gestoken en verschillende mensen zijn vermoord en bedreigd, wil hij weten wat er speelt. Hij ontdekt met medewerkster Katharina dat er een schaduworganisatie actief is die de beinvloedingsgave crimineel gebruikt. Dit succesvolle debuut van de Deense IT-ontwikkelaar (1970) zal in ca. tien andere landen verschijnen. De spannende, uitstekend opgebouwde en goed vertaalde literaire thriller leest als een trein, o.a. door raak en geestig beschreven mensen en situaties; het zal boekenliefhebbers extra aanspreken omdat het goed speelt met de macht die boeken en gedachten kunnen hebben. Kleine druk. Omslagfoto in bruintinten van Kopenhagen, ca. 1925.
Boek in één ruk uitgelezen. Birkegaard pakt je vast in het verhaal en laat je niet meer los. Jammer als het dan uiteindelijk uit is.
Wij moeten niet bang zijn voor de islamisering van Europa. Wij moeten ons wel zorgen maken over de zwakte van Europese christenen. Daarom worden christenen uitgedaagd om oriëntatie te bieden, licht te zijn, mensen te steunen en met raad en daad bij te staan, en te stralen van vreugde.
Jules Detavernier verbleef al zes maanden in het ziekenhuis "De Bijloke" in Gent, waar hij behandeld werd voor slokdarmkanker en op3 oktober 1966 heeft hij de strijd tegen die vreselijke ziekte verloren. Het tienjarige jongetje dat ik toen was, begreep het allemaal niet zo goed. Het verdriet van mijn moeder en zus was overweldigend. Na zijn overlijden moest ik wachten in het kantoortje van de verpleegsters en daar hing een groot metalen bord, maar daarin vakjes met de namen van de patienten erin. Ik had papa's naam vlug gevonden en toen kwam een verpleegster binnen,merkte mij niet eens op en haalde het briefje met de naam van mijn vader uit het vakje, scheurde het en wierp het achteloos in de vuilnisbak. Ik heb de stukjes papier uit de vuilnisbak gehaald. Ze hebben jaren in mijn portefeuille gezeten tot ze uiteindelijk helemaal verpulverd waren.
Dit gaat uiteraard niet over mijn vader, en ook de namen en data kloppen niet, maar het verhaal op zich is wel waar. Nog anderen hebben op jonge leeftijd gelijkaardige dingen meegemaakt. Het was de tijd voor de gsm, en men kon je via de telefoon vaak niet bereiken. Zo reed een ander naar het ziekenhuis om zijn vader te bezoeken, stapte de kamer binnen, vond er een leeg bed en opgerolde lakens...
Inderdaad, ik had zowel problemen met Internet en dat lijkt nu te liggen aan de werken in de straat waaardoor men af en toe zowel Proximus als Telenet test. Daarnaast zijn er ook de familiale omstandigheden. En nu op naar het verjaardagsfeest van moeder. Dus wees niet boos of jaloers dat je me gisteren noch vandaag weinig tot niet zag opduiken hoe graag ook. Prettige zondag verder!
Je hebt een vriend die Parkinson heeft en nog relatief jong is. Je hebt een buurman die verpleegkundige is, die daarnaast nog vrijwilliger is in een rescue-team.... En dan gebeurt dit:
Mijn vriend, die een attest heeft zodat hij zelfstandig een wagen mag besturen en die dat dan ook zeer goed doet, komt bij me langs. Maar na zekere tijd verstijft hij volledig. Normaal gaat dat over binnen de twintig minuten. Deze keer echter niet en hij vreest dat het nog lang zal aanhouden. Maar hij moet wel thuis geraken. Ik denk meteen aan mijn buurman, en ook hij noemt op zelfde moment de naam van de buurman. Ik ga dus aanbellen met de vriendelijke vraag of hij mijn vriend naar huis kan brengen, eventueel met de wagen van de vriend. Ik zie twijfels in zijn ogen. Hij vraagt waar hij woont, en als hij hoort dat het binnen de stad is, lijkt hij toe te happen. Hij zegt zich klaar te maken, kijkt nog even naar buiten en vraagt dan of hij niet met zijn eigen wagen mag rijden. Voor ons geen probleem. Dus ik terug naar mijn woning tot ik hoor dat hij me naroept met volgende: Ik zal het niet doen, want zopas nog maar drie gin-tonic gedronken, en hij slaat de deur toe. ...Ik zou ook niet toelaten dat iemand die gerdronken heeft acher het stuur kruipt, maar dit was duidelijk een goedkope uitvlucht. Hij zou het meteen gezegd hebben ...
Ik weet nu dat ik nooit meer op mijn buurman moet rekenen! En die vriend, is op eigen krachten naar huis gereden van zodra het hem een beetje beter ging. Ik zat natuurlijk met de schrik. Maar eind goed, al goed, al kan dat niet van de buurman gezegd worden.
Het is nu al jaren geleden dat mijn oudste neef Filip een vaas had gebroken. Scherven en tranen, alleen nog verdriet.
Ik raapte de scherven op, tilde hem op de arm en plukte bloemen in de tuin, een prachtig boeket in een mengeling van kleuren, zijn kleine armen vol op enkele bloemen blonk een kindertraan.
En ik zei: 'Kindje huil niet meer, de vaas diende alleen maar om bloemen in te zetten. Maar nu draag jij de bloemen en ik draag jou! Kom, we spelen 'vaas', jij en ik. Zing je iets? Gelukkig kind!
Als je groot bent zal ik je vragen: 'Wie is God?' En je zult antwoorden: 'Iemand die scherven opraapt als ik iets gebroken heb, iemand die met mij bloemen plukt, die mij draagt, die mij vraagt: Zing je iets?"
KINDJE, HUIL NIET .... WELLICHT VAAK GEZEGD DOOR MIJN MOEDER DIE PRECIES VANDAAG 87 KAARSJES MAG UITBLAZEN. PROFICIAT EN DANK U, MAMA!
De Serenity Prayer is een gedeelte uit een gebed van Reinhold Niebuhr, Amerikaanse theoloog. Hij schreef het in 1943 en het oorspronkelijke gebed is een stuk uitgebreider. Wij kennen vooral de vier eerste regels.
Het gebed van Reinhold Niebuhr is een gebed om kalmte.
God, schenk me de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen.
De moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
En de wijsheid om het verschil te zien.
Te leven van dag tot dag,
van moment tot moment.
Om moeilijke tijden te aanvaarden
als een weg naar vrede.
Om de zondige wereld te nemen zoals die is.
Niet zoals ik wil dat die is.
Erop vertrouwen dat U alle dingen goedmaakt
als ik me aan uw wil overgeef.
Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn
en met U uiterst gelukkig te zijn in de eeuwigheid.
In de klas houdt een leraar een briefje van 10 euro biljet in de lucht en vraagt: " wie wil hem hebben?" Natuurlijk heffen alle leerlingen hun hand. Dan kreukt hij het briefje en vraagt: " wil je het nog steeds?" Weer heffen alle leerlingen hun handen. De leraar gooit het briefje op de grond en begint er op te stampen en vraagt: " wil je hem nu nog steeds?" En weer heffen alle leerlingen hun handen. Dan zegt de leraar: " jullie hebben vandaag een belangrijke les geleerd! Het maakt niet uit wat ik met deze 10 euro doe, en toch wil je hem hebben, weetje waarom? Dat komt omdat zijn waarde altijd het zelfde blijft, wat je er ook mee doet hij is en blijft altijd 10 euro waard! En zal zijn waarden nooit verliezen!
Je zult in je leven meerdere malen wanhopig zijn en van sommige mensen weggeduwd worden, genaaid of zelfs gehaat worden. en je zult het gevoel hebben dat je niets meer waard bent maar wees er wel van bewust dat het niet uit maakt welke kwellingen je ervaren moet in het leven, hoeveel mensen je ook wegduwen! Hou de eer aan je zelf en hou van de mensen die je liefhebben, alleen zo word je nooit minder waard! En alleen zo zal je nooit je waarden verliezen! Ook als je geen rijkdom bezit, en niets meer hebt, verlies nooit je eigen waarden!!
Over de tafel gebogen schreef de jonge kerel zijn voornemens op. Moeder was aan de strijk bezig. Hij schreef … Als ik iemand zie die dreigt te verdrinken, dan spring ik dadelijk het water in om hem te redden. Als een huis in brand schiet, dan snel ik binnen om de kinderen te redden. Als er een aardbeving ontstaat, dan zal ik niet bang zijn me in de gevaarlijke zones te begeven om hulp te bieden. Ik wil me inzetten om alle armen over heel de wereld te helpen. Zei moeder ineens: "Zeg jongen, wil je eens brood halen voor deze avond?" Antwoordde hij: "Maar zie je niet dat het regent, ma?!"
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
