Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Sinds begin december, en soms vroeger, lees ik op meerdere blogs het woord 'prettige feesten'. Ik kan me daar echt aan storen. En ja, zoek maar eens wenskaarten met de tekst ZALIG KERSTFEEST.
Misschien kijkt men nu even weg, maar zoals ik al eerder weergaf in gastenboeken: WEG met die 'prettige' feesten, hou het bij de kern en schrijf 'ZALIG'! Wat is daar trouwens 'prettig' aan, het woord alleen al?!!! Al eens stilgestaan bij dat woord?
Bij het paasfeest lees ik iets gelijkaardigs. 'Vrolijk', een trweede maal wordt ZALIG afgezwakt tot een nietszeggende inhoudloos woord, onze christelijke waarden tenietgedaan.
Lutje is mijn zus. Ze had een diep verstandelijke beperking. Ze kon niet veel, eigenlijk kon ze niets. En daardoor alles. Ze leerde me dat ik niets speciaals moest doen, dat ik er gewoon mocht zijn. En dat dat genoeg is. Op die manier leerde ze me alles over het leven en God.
slotwoord tijdens je bisschopswijding Lode Aerts bisdom Brugge.
Kunnen we het aan om waar het normaal niet normaal is toch gewoon te doen? De tegenstelling tussen wilde dieren en gecivilizeerde mensen overhoop halen door hen te laten samenleven. Dat is een nieuwe schepping. Dat is onze roeping. Waar de tegenstelling niet vanzelfsprekend is, die toch wat "vangodsprekend" maken.
Opa? Vierden jullie vroeger ook Sint en Piet? - Ja jongen, alleen waren het toen Sint en Zwarte Piet. Piet was zwart? - Tot 2016 wel. Toen mocht het niet meer en werd hij wit. Waarom? - Een groepje mensen vond het discriminatie en racisme, zo'n zwarte Piet. Maar Piet is toch heel slim en vrolijk, speelt met kinderen en deelt cadeautjes uit? Hij is toch geen rotzak? - Nee, maar die mensen vonden dat Piet een slaaf was. Een slaaf? Van Sinterklaas? Deed die dan lelijk tegen Piet? Gaf hij Piet straf, of sloeg hij hem? - Nee, dat niet. Ze zongen samen en deelden samen snoep uit. Dus Sint en Piet waren goede vrienden. - Ja, net zoals Sint en Piet nu. Maar nu is Piet niet meer zwart. - Nee, want dat mag niet. Opa? - Ja? Er zitten vier kinderen in mijn klas, die zijn zwart. - Oh ja? Ja. En hun pappa's willen nu gaan klagen bij de VN. - Waarom dan, jongen? Omdat ze het discriminatie en racisme vinden dat al die lieve, gulle Pieten blank zijn. Alsof zwarte mensen niet goed genoeg zijn om Piet te worden. Ze vinden dat er ook zwarte Pieten moeten komen.
St. Nicolaas is op latere leeftijd gevlucht naar Spanje, oorspronkelijk is hij een bisschop van Turkse origine en nationaliteit! Uit een Turkse havenplaats van destijds aanzienlijk belang. Hier is hij internationaal beroemd geworden omdat hij destijds zeer onorthodox (zwarte, Afrikaanse) kindslaven bevrijdde van de slavenschepen die de haven aandiende en ze als knecht in dienst nam.
De betaalde baan "knecht" gaf deze kindslaven een onafhankelijke, zelfstandige status.
Het is hierdoor dat St. Nicolaas als kindervriend door het leven gaat en zijn zwarte knechten zijn oorspronkelijk bedoeld als symbool TEGEN slavernij en onderdrukking. Een beter symbool tegen racisme dan Sinterklaas is er dus eigenlijk niet.
De anders zo rustige woonplaats van Clara Benning wordt opgeschrikt door een slangenplaag. Als dierenarts is zij de aangewezen persoon om de huizen van de dieren te ontdoen en het mysterie van de plaag op te lossen. Als Clara 's nachts in haar huis wordt aangevallen door een man wiens handen slijmerig aanvoelen, denkt ze hem te herkennen als een oude dorpsbewoner. Maar die man was toch dood? Bij een bezoek aan zijn vervallen en leegstaande familiehuis lijkt het alsof er nog iemand woont. Dan komt ze erachter dat de gebeurtenissen in het dorp te maken moeten hebben met een vreselijke gebeurtenis van vijftig jaar geleden…
Het onderwerp dat Sharon Bolton in Bezwering gekozen heeft is origineel. Want slangen komen in thrillers niet veel voor. Dit, gecombineerd met het mysterieuze en bijgelovige beeld dat van het platteland van Engeland bestaat, maakt dat het boek intrigeert.
SLANGEN SYMBOLIEK GELOOF EN SEKTEN, EENS ZONDER REVOLVERGEWELD ZORGDE ERVOOR DAT IK BLEEF LEZEN, OOK AL VIEL HET DUISTER IN EN WAS DE KOFFIE AL LANG KOUD. EEN KADOTIP!
"Steun de daklozen", lees ik langs de weg. Het is een grote kledingzaak, een soort supermarkt voor de net geklede dame en heer. Ik zit achter het autostuur bij het rode licht en lees de metershoge reclame. "Steun de daklozen, lever je oude kleding in en ontvang vijftien procent korting op de nieuwe." Het licht slaat weer op groen, maar ik loop ondertussen rood aan. Het wordt weer Klaas en Kerstmis, tijd om de daklozen te steunen... Nee! Tijd om via hun miserie de dakhébbenden nog rijker te maken. Achter mij beveelt een nijdige claxon mij op te hoepelen. Geen denktijd toegestaan!
uit: Karel Staes, 'Niet om uit te spreken', Welzijnszorg 2006, blz. 29
Vader, heel oprecht en gemeend: bedankt! Voor dat wondere geschenk van de liefde. Zij maakt het leven de moeite waard, doet mensen leven. Alleen de liefde maakt mogelijk de eigen kleinheid te aanvaarden en te groeien in harmonie. De liefde is de bron die mensen in verbondenheid doet leven, ook over de grenzen van de dood heen.
... Over de grenzen van de dood heen ... Vandaag zou mijn broer zestig jaar geworden zijn, maar heeft ons reeds in 2014 verlaten, en toch blijft de liefde, sterker dan ooit. Dus ben ik dankbaar, kijkend naar zijn foto...
De ene mens leeft maar een jaar of zeven. De ander honderd en geen centje pijn, Soms denk ik als ik nadenk over leven, ik had ook die van zeven kunnen zijn.
Die pioniers van het onderwijs hadden ten volle het werk van barmhartigheid begrepen en er een levensstijl van gemaakt die de samenleving heeft veranderd. Door middel van eenvoudige arbeid en weinig structuren zijn ze er in geslaagd aan vele mensen hun waardigheid terug te bezorgen. Het onderwijs dat ze verzorgden was vaak gericht op de arbeid. We denken aan de heilige Jan Bosco die de straatjeugd voorbereidde op het werk, eerst met het oratorio en later met de scholen, de vakscholen. Op die wijze is een grote verscheidenheid van beroepsscholen gegroeid, die voorbereiden op het werk en tegelijk opvoeden tot menselijke en christelijke waarden. Onderwijs is daarom echt een bijzondere vorm van evangelisatie.
Paus Francicus
Altijd aangenaam te lezen als oud-leerling van Don Bosco!
Liefhebben, dat is leren te luisteren naar het verschill van de ander. Liefde, dat is datgene wat je gehoord hebt bij jezelf laten weerklinken. Pas dan sta je open voor de gift van de ander, voor zijn andere manier van liefhebben.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
