Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Even stil staan bij ziek zijn: pijn zorg onzekerheid wachten verdriet opluchting onrust moed lange stille nachten vragen die door het hoofd malen zoeken naar zin
Bot, botter, botst! Het lijkt het motto van veel beroemde en gewone mensen in onze tijd. Een pleidooi voor een meer behoedzame omgang met elkaar.Hoe broos is een goede sfeer niet in een gezelschap? Of zelfs een relatie tussen twee mensen? Misschien geldt ook hier dat je niets mag kapotmaken wat je niet zelf kunt maken. Het kan ons tegenhouden om te roddelen. Om plompverloren bot te zijn. Om met het eigen gelijk voor ogen onderweg veel moois plat te walsen.
Behoedzaamheid is een mooie deugd. Niet meteen onze stekels opzetten, maar eerst even uitgebreid snuffelen aan elkaar. Niet altijd meteen lik op stuk geven, maar geduld oefenen voor eigen en andermans onvolkomenheden. Het kan vermoedelijk heel wat problemen voorkomen.
Dankzij technologie zijn we meer dan ooit verbonden, maar toch is het nooit makkelijker geweest om ons terug te trekken in de bubbel van ons eigen gelijk. Dat heeft oud-VS-president Barack Obama gezegd in Berlijn.
Nu mijn ouders bijna vier maanden een plekje vonden in een woonzorgcentrum, hier nog enkele sfeerbeelden. Ze zijn zeer tevreden over de vezorging, aan eten ontbreekt hen echt niets, en er is ook heel wat afwisseling in animatie. Er lijkt wel altijd een reden om een feestje te bouwen. Maar dat neemt niet weg dat het een aaanpassing blijf, want zoals eerder geschreven, zij komen van een grote woning met een nog grotere tuin om nu letterlijk tussen vier muren op elkaar te kijken, al is er een ruime lichtgevende eetplaats en een grote cafetaria. Van een oude 'rustige' dag kunnen ze niet echt genieten, want juist nu is men letterlijk boven hun hoofden begonnen aan een tweede bouwlaag. Je al maar proberen te rusten tussen alle geklop door.
Hier enkele sfeerbeelden: Moeder die het breiwerk van medebewoners aan het aan elkaar naaien is. Mensen moesten lapjes breien om dan ketting te maken die als versiering moest dienen bij een aktie 'kom op tegen kanker', waarbij plaatselijk run lopers de gebouwen doorkruisten.
Eindelijk zon, dan is er veel gelegenheid met de bewoners te gaan wandelen in de groene omgeving van de basiliek te Dadizele, er zelf met de groep op bedevaart te gaan. Hier mijn jongste zus met moeder. Ik moet toegeven dat ik mijn moeder niet direct herkende op deze foto, want door de schakering van zon en schaduw lijkt ze daar iets ouder, maar wel heel gelukkig wat ze dan ook is. Ik had nooit gedacht dat zij zich zo goed zou aanpassen, integenstelling met vader die het maar gewoon wordt 'omdat het niet anders kan'.
Je wordt er geleefd zegt hij dan: Opstaan, eten, een beetje kine, eten, de namiddag proberen door te komen en vooral zorgen dat je om 17.00 u terug aan tafel bent voor het avondmaal. Dan dient zich nog een heel lange avond aan. Moeder heeft echter nog tijd te kort, want is alle paperassen aan het klasseren van meer dan 60 jaar samen-zijn....
Wanneer ik dit schrijf zal zopas hun zesde achterkleinkind gedoopt zijn, en daar zullen ze getuige van geweest zijn...
Vragen omtrent euthanasie zijn geen vragen die alleen christenen of kerkelijke verantwoordelijken zich stellen. Ze zijn het onderwerp van maatschappelijk debat. Het zijn fundamentele vragen: wat maakt ons tot mensen? Wat vereist een menselijke samenleving? Wat dient de vooruitgang en wat niet? Er is een grens en een verbod dat van oudsher geldt, al van het allervroegste begin van menselijk samenleven. Als we daaraan raken, raken we aan de fundamenten zelf van de beschaving. Daarom roepen we op tot grote terughoudendheid en volgehouden dialoog.
De veertigjarige Charlo Torp zit diep in de put. Zijn vrouw is overleden aan leukemie, hij is al twee jaar werkloos, heeft een speelschuld en weinig contact met zijn tienerdochter. Hij is ervan overtuigd dat het meeste wel weer goed zal komen, als hij er financieel maar weer bovenop raakt. Hij moet dus iets met zijn leven doen. Om zijn schulden te kunnen terugbetalen berooft hij een oudere vrouw. Maar er gaat iets fout, en de vrouw wordt gedood. Dankzij de opbrengst van de roof is er een korte opbloei in zijn leven. Van het geld dat hij overhoudt, koopt hij een paard voor zijn dochter, waardoor ze weer naar elkaar toe groeien. Het boek volgt Charlo, beschrijft zijn gedachten en gevoelens over wat hij heeft gedaan en het leven dat zich voor hem lijkt te openen. Dan verschijnt Fossums held Konrad Sejer op het toneel.
Je zou de moordenaar haast 'de goede mooordenaar' kunnen noemen. Met dit boek zit ik aan het laatste wat deze schrijfster ons voorlegt. Ik hoopte dat er nog werk kwam van haar, en zie, gisteren stond toch wel een uitgebreid artikel over haar in de kranten zeker én met voorstelling van haar nieuwe boek. Dus nog heel veel leeplezier aan u allen!
In Australië hebben ze een organisatie “the Workman’s shed” of vrij vertaald : ‘het kot van vader’ en dat heb je in behoorlijk wat rustoorden. Het gaat effectief om iets wat kan doorgaan voor het vertrouwde ‘kot’ en ‘den hof’ die oudere mannen moeten achterlaten als ze verhuizen naar een rustoord. Ze vinden er alles wat hun hartje blij kan maken als het over dingen gaat die ze in hun vertrouwde ‘kot’ thuis ook hadden en waar ze naar hartenlust nog mogen ‘foefelen’ en ingeschakeld worden om allerlei dingen te herstellen of te maken. Een soort van klusjesdienst in het rustoord. Ze mogen ook een moestuintje houden en dieren zoals kippen en konijnen. Ik hoor van vrienden in Australië dat dit zelfs de zelfmoordcijfers en het ‘sterven door wegkwijnen’ doet afnemen en ik kan het geloven.
De foto's van het 'kot' van mijn vader, een 'kot' dat twintig meter diep is. Het zou inderdaad een mooie oplossing zijn!
Wat gebeurt er als twee mensen elkaar liefhebben? Ze schreeuwen niet tegen elkaar, maar praten heel zachtjes, omdat hun harten nauw met elkaar verbonden zijn. De afstand tussen de harten is heel klein of bestaat niet. Wanneer ze elkaar nog meer liefhebben, wat gebeurt er dan? Dan spreken ze niet, maar fluisteren ze tegen elkaar en daardoor komen ze nog dichter bij elkaar te staan. Uiteindelijk hoeven ze zelfs niet te fluisteren, een blik werpen naar de ander toe volstaat om elkaar te begrijpen. Dit is hoe twee mensen zijn wanneer ze elkaar liefhebben.
Dus als jullie Het niet met elkaar eens zijn, boos zijn en discussiëren, zorg er dan voor dat jullie harten geen afstand nemen van elkaar. Zeg geen woorden die de afstand nog meer vergroten. Anders zal er nog een dag komen dat de afstand zo groot zal zijn, dat je de weg niet meer zult terugvinden om terug te keren.
Er zijn bomen en bomen. Aan de ene boom komen drie appels, maar aan een andere manden vol. Die laatste, dat is pas een boom. Daar heb je wat aan! Dat is een goede boom. Dat kun je zien aan zijn vruchten.
Er zijn mensen en mensen. Gelukkig zijn er ook goede mensen. Daar heb je wat aan! Misschien ben jij wel zo'n goede mens. Misschien zorg jij wel voor vrede om je heen. Misschien zorg jij voor mensen - dichtbij of ver weg - die niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
