Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Het is onzin, zegt het verstand. Het is wat het is, zegt de liefde.
Het is tegenslag, zegt de berekening. Het is alleen maar pijn, zegt de angst. Het is uitzichtloos, zegt het inzicht. Het is wat het is, zegt de liefde.
Het is belachelijk, zegt de trots. Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk, zegt de ervaring. Het is wat het is, zegt de liefde.
We maken allemaal al wel eens een periode door met verdriet, maar veel mensen hebben last met het laten zien van hun emoties uit angst om zwak over te komen. Toch is het belangrijk om verdriet toe te staan, het is nodig om dingen te kunnen verwerken, om verder te kunnen gaan na verlies. Schaam je niet voor je verdriet, het maakt ons allemaal menselijk...
Beste mensen, op dit uur kan ik jullie hoegenaamd niet zeggen of vader nog het einde van de week zal halen...Dat het zo een snelvaart zou nemen, had niemand van ons maar in gedachten. Alsof hij gewacht heeft op de verkoop van zijn woning.... Ja, wat schrijf ik hier eigenlijk dan jullie gewoon te laten weten dat het verre van goed gaat met mijn vader.
is het mooiste dat je aan mensen kunt schenken. Het kost niets om het te geven of te ontvangen, je kunt het schenken aan familie, vrienden, partner, kinderen, dieren... Geef het, ontvang het, investeer het in elke dag want wie in liefde investeert, investeert in het leven...
MOED, dit heb ik, moeder en mijn zussen, hard nodig nu vader plots en totaal onverwacht zwaar ziek is geworden en dat op bijzonder korte tijd. De tekst kon ook uit zijn mond gekomen zijn, al lag hij sprakeloos, slapend in bed...
Waar zijn ze gebleven? Op de riommelmarkt of hangt er toch nog ergens één op de slaapkamer? Soms als herinnering aan jouw ouders of zo? Allemaal voltooid verleden tijd. Jonge mensen zullen zich de vraag stellen wat daar hangt, waaar dit toen dient, als ze nog eens zo een wijwatervat zien.
kom ik bij jullie binnenspringen. Nog niet echt veel tijd om in alle rust iets te schrijven over de verhuis en het leegmaken van de loods.garage/kot. Des te meer dat dit alles ook mijn ouders sterk heeft aangegrepen. Ze hebben wel alles gevolgd wat wij hen vertelden, en waren ook blij dat het goed is verlopen. Maar het moet voor hen heel zwaar zijn dit alles te moeten achterlaten. Vader zegde wel dat hij blij was dat alles eindelijk is opgeruimd, maar we hebben samen met de verpleging en de dokter de indruk dat het sterk doorweegt op hun gezondheidstoestand laatste weken. Toch nog even een foto plaatsen van dat kot waar vader werkte, en wij als kinderen speelden. Hoe vaak zegde moeder me 'het kot uit te vegen'...Dat kot was ooorspronkelijk een spinnerij maar door slecht beheer van de eigenaar ging de zaak failliet en konden mijn ouders toen alles kopen voor een spotprijs. Het schaapje was een voorbode, want de toekomstige eigenaars zullen schapen houden op het land achter de haag, zo een 90 meter diep!
In het boek Prediker wordt het verouderingsproces van de mens beeldrijk beschreven. Eer je Schepper zolang je nog jong bent, voordat de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: "Het bevalt me niet meer. " Voordat het zonlicht verduistert, de maan en de sterren verbleken, en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zo ver is, staan de huisbewakers te beven ( = handen) en lopen de sterke mannen gebogen ( = benen). De weinige maalsters die er nog zijn, staken hun werk ( = tanden), de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis ( = ogen). De huisdeur valt in het slot ( = isolement), het geluid van de molen vervaagt ( = verlies van kracht, van werk), het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg ( = gehoor). Onderweg is men overal bang voor, en iedere helling schrikt af ( = angst). De amandel smaakt niet langer, de sprinkhaan ligt zwaar op de maag en de kappervrucht helpt niet meer ( = impotentie): de mens is op weg naar zijn laatste verblijf, de rouwklagers staan op straat al te wachten ( = dood). (Prediker 12, 1-5 )
Weinig ouderen ontsnappen aan eenzaamheid. Statistieken wijzen uit dat het probleem onderschat wordt. Minder mobiel worden, vrienden en een partner verliezen en vooral hulpbehoevendheid maken eenzaam. Om eenzaamheid te ontdekken dien je naar het hart van mensen te gaan en te 'luisteren' met al je zintuigen. Eenzaamheid kan sociaal isolement zijn, geen klankbord meer vinden voor wat je meemaakt, wensen hebben die niet meer vervuld (kunnen) worden, niet meer nuttig zijn, lijden onder de teloorgang van waarden en ultieme (gelovige) levenszin. Zelfs temidden van veel mensen kun je eenzaam zijn. 'Netwerken' zijn soms een (louter virtueel) surrogaat. Door anderen echt 'ontmoet' worden vraagt veel aandacht en de 'noden van de ziel' op het spoor komen. Eenzaamheid mag niet direct vergeestelijkt worden. De nood aan de andere vraagt door iemand gezien te worden, aangesproken, gestreeld te worden.
Ik spring hier heel even kort binnen, want het is letterlijk en figuurlijk hier nog op de toppen van de tenen lopen. Maar een einde is in zicht. Men gaat de laatste dag opkuis 'kot' in, bijna 10.000 kg van alles wat. Het huis zelf is op een paar prularia leeggemaakt, en bij mij is het verder zoeken naar alles een nieuwe bestemming te geven, zelfs tot het kleinste papiertje. Tijdens laatste kon ik telkens een blogje schrijven, ik denk maar aan de oude postzegels die ik zag passeren op weer al oude rouwbrieven of huwelijksaankondigingen.
MAANDAG VOLGT DAN DE GROTE DAG:
ONDERTEKENING VERKOOPAKTE ...
TOT GAUW!
En wat dit met STILTE te maken heeft, vraagt u zich misschien af. Wel door mijn afwezigheid door het vele werk, valt er een virtuele stilte. Nog enkele uizonderingen komen mijn blogs zien na tien dagen...
Ik had nog geen tijd veel te laten weten, laat staan uw gastenboek te tekenen. Ik hoop dat jullie daar begrip kunnen voor opbrengen; want uit het oog is algauw uit het hart. Vandaag wordt een moeilijke dag, want men begint met het leeghalen van wat we gemeenzaaam 'papa's kot' noemden. Elk voorwerp heeft zijn verhaal, waar het oorsporonkelijk vandaan komt, hoe hij het verbouwt heeft, waar hij van vele zaken iets totaal nieuws heeft gemaakt. Het verhaalt van zijn toen jong enthousiasme als mecanicien, later hoe hij alles in functie maakte voor het gezin, voor de tuinbouw. Tot men van heinde en verre kwam om zijn raad toen ze geen weg meer wisten met iets wat kapot was, met heel nadrukkelijk herstellen wagens, laatste allemaal in zijn vrije tijd. En julie weten dat er toen nog moest gewerkt worden tot de zaterdagmiddag vaak. Al deze voorwerpen, machines, een arsenaal aan sleutels en zo veel meer, daar hebben we van stilte afscheid van genomen toen we nog even rondwandelden. Een levensverhaal, of toch die kant van de medaille, wordt definief beëindigd nu men vandaag begint alles op te halen, en dat kan best nog twee dagen duren.
Verder heel kort, de verhuis is echt zeer vlot verlopen, dank zij zeer goede krachten. Niets werd beschadigd of onnodig vuil gemaakt. Nu alles weer een plaats geven, ondertussen onze belangstelling niet verliezen voor de ouders.
Bovenstaande is eigenlijk een bijbelcitaat, maar nu ik volop in de verhuis zit, en je zo vele herinneringen ongewild tegenkomt, dan is het citaat maar al te waar. Je was het allemaal al lang vergeten, zit in dozen of op zolders, en plots komt alles weer tot leven, met een lach en een traan.
Een mens zou het haast vergeten, en dermate bezig zijn met de interne verhuis eigen woning om plaats te maken voor wat van 'thuis' komt, en de verhuis van de inboedel van het ouderlijk huis, tot je er plots attent wordt opgemaakt dat ook de loods- zeg maar papa's kot- , zoals je het vaak zag passeren op mijn blog, en waar hij zijn leven heeft aangewijd -, ook leeg moet gemaakt worden. En dat is gans andere soep i.v.m. enkele stoelen en tafels.
Er ligt wellicht voor duizenden kg aan ijzer in alle lengtes en vormen, zonder te spreken van de zware materialen tot zelfgemaakt machines die de loods rijk is. Dus nu nog bezig mensen te contacteren om alles vrij te krijgen tegen dat de toekomstige inwoners intrekken, of toch het contract hebben getekend. Dus ook hier de beller van dienst!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
