Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
MEI die normaal heel vele bedevaarders ontvangt is nog nooit zo vol licht geweest. Sinds de Coronatijding werden nog nooit zo veel kaarsen verkocht, ook in supermarkten. Hier bieden enkele zusters hun diensten aan in de basiliek te Dadizele. Het zijn deze zussters die normaal de helpende hand zijn in het Woon- en zorgcentrum, voor hen een levenslange roeping, maar ze mogen gezien hun leeftijd er niet meer binnen....
.. sprong me in het oog en toch heb ik het amper gezien in de vele jaren dat ik er schoo liep en er later nog vaker langskwam voor vergaderingen allerhande. Als twaalfjarige werd ik er achter gelaten voor een volle week, maar ik draag nog altijd de waarden mee die Don Bosco me heeft mee gegegeven. Zoals het omzien naar allen diet het om welke reden dan ook het minder hebben. Daarnaast heeft de rol van Maria zeker een blijvende rol gespeeeld tot op heden. Meer dan anders roepen we MARIA aan in deze tijden dat Ze ons een uitweg biedt, vrij van angst en vol vertrouwen een nieuwe toekomst tegemoet. Zomaar wat bedenkingen toen ik deze foto zag.
Henrik Pettersson, ook wel HP genoemd, zit in de trein naar Stockholm. Op de zitplaats naast hem vindt hij een gloednieuwe mobiele telefoon, die een direct aan hem gerichte uitnodiging blijkt te bevatten voor deelname aan een spel. HP kan de belofte van spanning en snel geld verdienen niet weerstaan. Het duurt niet lang of Het Spel neemt HP’s leven over. Wat eerst een grap leek, blijkt al snel een gevaarlijk crimineel spel, en HP raakt betrokken in een complot waarvan hij de gevolgen niet meer kan overzien. Rebecca Normén is alles wat HP niet is: ze heeft haar leven op orde en maakt snel promotie bij het beveiligingsbureau waar ze werkt. Dat succesvolle leven wordt grondig verstoord als iemand anonieme briefjes en oproepen voor haar achterlaat met informatie die niemand had kunnen hebben …
Geloof het of niet, maar in dit boet van 2012 wordt gesproken over een virus dat ons allen zal besmetten! Game is gekozen tot beste Zweedste thrillerdebuut. En daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Want mij heeft het boek in ieder geval geboeid en nieuwsgierig gemaakt naar de volgende boeken van Anders de la Motte.
Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen of Liefde gaf u duizend namen is de titel van een Marialied van Lodewijk de Vocht dat in Vlaanderen wijd verspreid is. Het is ook de naam van het Mariabeeld waaraan het lied is opgedragen.
Het lied verenigt Vlaamse gevoelens en Mariadevotie. Tijdens de Meimaand wordt het op menige katholieke Vlaamse school en tijdens parochiale diensten gezongen. De tekst is van priester August Cuppens (1862-1924) en werd getoonzet door Lodewijk de Vocht (1887-1977).
Het lied werd gecomponeerd in 1910 op vraag van de paters jezuïeten van Gent, meer bepaald van pater Jozef Axters. De vraag gebeurde in het kader van de viering van de vijftigste verjaardag van de pauselijke kroning in 1860 van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen.
Liefdevolle God, we zullen ze niet vergeten, de mensen die in de oorlog hun leven voor ons op het spel hebben gezet.
We zullen ze niet vergeten, de mannen, vrouwen, kinderen, die op transport gesteld werden en zo maar verdwenen zijn.
We zullen ze niet vergeten, de mensen die geleden en gebeden hebben om vrede, vrijheid en veiligheid.
Dank U wel dat we leven in een land zonder oorlog. Waar je bijna zou vergeten, dat er ook nu weer mensen zijn die zich nergens thuis voelen, opgejaagd en op de vlucht, vol pijnlijke herinneringen. Geef dat we hen zien staan. Dat we samen met hen streven naar vrede, vrijheid en veiligheid voor iedereen.
Na de ‘berenzoektochten’ voor families met jonge kinderen en het zoeken naar kleurrijk versierde stenen in de ‘rocking gemeenten’, steekt er een nieuwe trend de kop op: ‘Maria in de tuin’, zien we in Het Belang van Limburg.
Het initiatief gaat uit van de parochiegemeenschappen van Bree, Oudsbergen, Kinrooi en Dilsen-Stokkem. ‘De afgelopen weken hebben we allemaal tijd gehad om onze tuin in orde te maken’, zegt René Luyten, lid van het parochieteam in Bree.
‘We nodigen iedereen uit om die tuin op te fleuren met een Mariabeeldje. Plaats dit beeldje, al dan niet met een kapelletje, in je voortuin, op je balkon, aan je voordeur … maakt niet uit. Dat beeldje mag daar de hele maand blijven staan, maar dat moet niet. Alleen op je verjaardag, of op de verjaardag van een kind of kleinkind, of om de andere dag in afspraak met je buren: alles mag.’
Twee dingen heb ik vooral gehoord toen het virus ons verplichtte in ons kot te blijven: ten eerste dat we niet alles onder controle hebben, dat we kwetsbare mensen zijn; en ten tweede dat we daarom elkaar nodig hebben en dat alleen solidariteit ons redden kan. Maar nu de ophokplicht begint te wegen en we uitkijken naar het einde ervan stelt de exitstrategie de samenleving voor de keuze tussen onze gezondheid of de economie? Of moeten we voorrang verlenen aan de nood aan sociaal contact en letten op de gevolgen van de vereenzaming?
Gaan wij na de pandemie de rituelen van voorheen opnieuw opnemen? Of gaan wij onze gemeenschappelijke kwetsbaarheid blijven beseffen en wereldwijd elkaar helpen?
Gaan we terug naar de middeleeuwen waar melaatsen zich moesten aankondigen van verre om anderen niet te besmetten? Toen ik een toertje in de buurt deed zag ik op één enkel raam drie afffiches aangeplakt met in rode letters:
HIER WOONT EEN PERSOON UIT DE RISICOGROEP!
De familie, buren en kennissen zullen dat wel weten zeker! HEEL ERG VIND IK DIT!
Geboren onder de toren van de basiliek te DADIZELE was 1 mei voor mij vooral een hoogdag, feestelijke opening van het bedevaartseizoen. Jarenlang was ik er ook lector en dan keek ik naar een bomvolle basiliek, hoorde de gekende Marialiederen. Helaas nu doods en verlaten!
De combinatie werk, crèche, les geven, knutselen, poetsvrouw, eten maken, tuinier, verbouwer is geen evidentie neen :) maar niets zo slecht of het heeft zijn goede kanten! Blij dat we veel tijd met elkaar kunnen spenderen en dankbaar voor de weergoden die ons toegelaten hebben veel in de tuin te vertoeven.
Jonge papa van vier kinderen tussen 1 jaar en 6 jaar.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
