Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Met de dood voor ogen in zijn strijd tegen kanker waar hij het nooit over had tot in de laatste week voor het mailingafscheid kreeg ik deze boodschap met de uitdrukkelijke wens dat hij een engel mocht zijn voor mij, ondanks zijn pijn en het afscheid waar hij het pas uitdrukkelijk aan mij bevestigde even voor zijn overlijden. In zo een sereniteit nog de moed hebben me zijn engel te mogen zijn en de vraag dat hij vooral FIER zou mogen zijn over mijn doen en laten grijpt me nu nog aan. Misschien laat ik hier eerstdaags enkele citaten van hem achter, veel te vroeg gestorven en nog zo op zoek naar zijn levensdoel.
Hij was er echter klaar voor zonder jammerkachten, ik helemaal niet. Joeri, dank voor je vriendschap!
OPGEDRAGEN AAN JOERI :
Ik gun je...
Ik gun je elke dag een engel, die voor je zorgt wanneer het niet zal gaan zoals je graag zou willen en je geen enkel lichtpunt ziet. Ik gun je zonnige gedachten die iets verzachten van je strijd, gestreden in de lange nachten van bange zorg en eenzaamheid.
Ik gun je alle mooie dingen, die ieder mens zo dolgraag wil en dat je in de trieste dagen toch even blij kunt zijn en stil. Ik gun je dat een golf van warmte vanuit mijn hart in 't jouwe stroomt en dat er wonderen gebeuren, zoals je ze alleen maar droomt.
Ik gun je elke dag een engel, die steeds tot helpen is bereid, een engel met een hart vol liefde, die met je strijdt en met je lijdt. Ik gun je dat vanuit de hoge een stille kracht jouw pijnen stilt en dat je zegt:"Ik ben vandaag weer als door een wonder opgetild!"
Jij die in mij woont met de kracht als van een opspuitende bronwel, vol sprankelend, leven gevend water. Ik heb het - tot mijn schade en schande - klaar gekregen (wie laat nu het meest vrij?) om jaar na jaar stenen te verzamelen en daarmee die bronwel in mij te begraven onder puin en gruis en eigen drukdoenerij.
Ik moet Jou weer opgraven in mij, opdelven in mijn diepste diep, het schilderijtje van mijn wezen, mijn gelaat grondig laten restaureren van jarenlang vuil. Jij hebt er Jouw gezicht in uitgetekend, daar waar Jij verblijf houdt, diep in mij. Wanneer krijg jij het klaar om Jouw beeltenis in mijn wezen weer van blijdschap te laten stralen in dat verfrissend, opspattend bronwater, daar diep, heel diep in mij verborgen?
Kom, trek me naar binnen, blijf kloppen aan de poort want ook mijn oren zijn doof geworden, blijf schijnen in de nacht want de blindheid van mijn ogen is bijna totaal.
Kom, delf op mijn ware gelaat, maak mij mooi, maak van mij Jouw liefste mens, ik kan niet meer zonder Jou, Jij die woont in mij, opborrelende Minne - kracht wassend water dat leven doet. Kom, leef je uit in mij.
Ruusbroec
MET ZEER VEEL DANK AAN VLINDERKE OMDAT IK ER ME VOLLEDIG IN HERKEN EN EEN BOODSCHAP VOOR VELEN DIE HET NIET MEER GEZEGD KRIJGEN!
Het is al een hele tijd dat ik me serieus erger wanneer ik een gebouw voorbijloop met in grote letters "COMPETENTIECENTRUM" bovenaan. ... Wat lager een bordje "vdab". Moet dat zo nodig, dat woord "competentiecentrum"; in elk geval geen uitnodigende naam?!
Deze morgen moest ik weer ens slikken wanneer ik hoorde dat een soortgelijk "centrum" werd geopend. Niet dat ik afkerig zou staan van deze centra waar steeds meer herscholing, bijscholing en levenslang leren een nieuwe en grotere rol gaan spelen in onze moderne samenleving., maar moet het nu echt met een woord als "vompetentiecentrum"?
Waarom niet CONCURRENTIECENTRUM? Want wat is COMPETENT?! En vooral door wie en hoe wordt er gescoord. Ik kan er nog inkomen wanneer iemand nieuw is in de arbeidswereld maar eens jarenlange ervaring in zelfde werkomgeving ... Dan zal me al langer weten in wat je al dan niet competent bent, dan zullen anderen je al lang bijgestuurd hebben. Enfin, hier ga ik misschien afwijken al zal me menigeen wel begrijpen.
Stap maar eens zo een gebouw binnen waar je competentie getest moet worden, al spreek ik niet uit eigen ervaring, maar na een loopbaan van ondertussen 30 jaar met alles wat ik zie gebeuren om me heen om elkaar de pas af te snijden, een boom te vellen of een een geknakt riet te breken, kan ik me wel wat voorstellen bij een "competentiecentrum". Zo iets van maandenlange psychologische tests bijvoorbeeld, zelfs binnen het eigen huis om dan een neutraal schrijven te ontvangen dat je niet voldoet, ik zeg zo maar iets.
Waar is het MENSELIJKE van zo een competentiecentrum? Ik heb ze al vaak gezien, de mensen die tijdens een pauze aan de deur van dat centrum, haast uitdrukkingsloos een cigaret opsteken, troosteloos uitkijkend, wachtend op een volgende test in het besef dat ze werden opgeroepen omdat ook psychologen er hun werk hebben of ben ik er nu even over? Kan ....
Het moet echter zeer pijnlijk zijn wanneer werkzoekenden zich daar moeten aanmelden bij zo een centrum, .... een "CENTRUM", mensen! En dan nog COMPETENTIE-centrum alsof je in je voorbije loopbaan nog alles moet bewijzen. Ik denk hier in het bijzonder aan de zovelen die door welke omstandigheden dan ook niet langer COMPETENT kunnen zijn omdat ze niet langer kunnen FUNCTIONEREN hetzij door ziekte, famliliale omstandigheden ... Zonder nog te spreken over allen die, zelfs met een handicap, met zachte dwang naar zo een centrum gedreven worden bij de uitwerking van het generatiepact. Heel concreet denk ik hier en nu aan een jongere die getraumatiseerd door zijn jonge verleden echt niets meer aankan waardoor hij nog normaal kan functioneren. Nog zo een competentietest is voor die gast een doodsteek bij de andere messteken, ook al wil hij zo graag werken. Ik denk meteen ook aan een ander die door relationele problemen het normale arbeidscircuit moest verlaten en nu naar HET competetentiecentrum moet op latere leeeftijd waar hij uitgeperst wordt als een citroen om dan te laten vaststellen dat hij eigenlijk beter terug op ziekenkas zou blijven.
Waarde lezer, het lag niet in mijn bedoeling zo ver uit te wijden, maar hoe langer ik de mensen aan me zien voorbijkomen, besef ik dat het VRESELIJKE woord COMPETENTIECENTUM best zo vlug mogelijk mag geschrapt worden en vervangen door een ander ook al zal het inhoudelijk wellicht niets bijdragen tot een beter klimaat, tenzij dat de betrokken persoon er niet dagelijks moet mee geconfronteerd worden wanneer hij daar voorbijrijdt! . Het woord alleen al, zonder de gemaakte bedenkingen, zegt heel veel over hoe we met elkaar omgaan in deze harde wereld waar alles nog enkel draait om geld en gewin! Je zal maar in het geval zijn dat deze grote logo je TOESCHREEUWT alsof je niet meer tot de arbeidswereld behoort zoals elders omschreven!
Ja, inderdaad, misschien eens iets anders dan de recente teksten die ik publiceerde, maar zeker even oprecht en heel bewust geschreven .... wat de score ook mag wezen.
geheel in de lijn van wat ik betracht over te brengen via mijn blog las ik over de middag deze tekst in Kerk+Leven van 17 mei 2006. Ik wil deze passage uit een interview met mevrouw Marcia De Wachter dan ook met jullie meelezen omwille van de duidelijkheid waarmee ze ons SLEUTELS TOT EIGEN GELUK en zo tot GELUK VAN ANDEREN aanreikt.
"Zijn zelfontplooiing en erkenning voorwaarden om gelukkig te zijn?
Er zijn vijf sleutels om je goed te voelen in je vel. Eén: zorg dat je er goed uit ziet. Zie eruit alsof je je goed voelt en voel je alsof je er goed uit ziet. Schoonheid is de spiegel van levensmomenten als vreugde, verdriet en liefde. Het begint diep in je en is de spiegel van je harmonie, je energie, je enthousiasme.
Twee: zorg dat je je ziel voedt. Persoonlijk kan ik me geen leven inbeelden zonder spiritueel welzijn, zonder innerlijke band met het leven of zonder besef dat je deel bent van een groter geheel. Wie een spiritueel leven leidt, wordt daardoor gesteund in goede en slechte tijden. Je moet daarvoor tijd maken, niet alleen wanneer het slecht gaat. Het geeft je een innerlijke kracht, noem het levenssap. Ik doe dat door gebed, meditatie en yoga. Telkens wanneer ik nu en dan naar de mis ga, kom ik er geïnspireerd uit.
Maar ik heb voor mezelf ook techniekjes ontwikkeld om tot inkeer te komen. Zo heb ik een acroniem opgesteld dat ik dagelijks herhaal, botchjan, luidt het. Het staat voor: geen Boosheid, geen Ontgoocheling, Onwetendheid of Ongenoegen, geen Trots, geen Chagrijn, geen Jaloersheid, geen Angst, niet Natrappen. Eigenlijk komt het neer op de evangelische richtlijn Behandel de andere zoals je zelf wil behandeld worden. Door hier dagelijks bij stil te staan, zit het voortdurend in mijn bewustzijn.
Drie: eet gezond, sport regelmatig, neem voldoende rust, kortom, eer je lichaam. Ook dat is een element om gelukkig en in evenwicht te zijn.
Vier: ontdek je wijsheid. Vooral vrouwen zouden dat meer moeten doen. Vaak hebben ze een gebrek aan zelfvertrouwen. Wijsheid is iets wat je langzaam opbouwt door ouder te worden. Je hebt dan meer humor, meer medeleven, meer geduld. Ik kan iedereen aanraden om te lezen, schrijven, reizen en zijn verborgen talenten te ontdekken.(laatste heb ikzelf mogen ervaren o.a. door oefenen in seniorennet en combinatie van lezen en schrijven - maarten).
En vijf: voel jezelf verbonden met de anderen. Dat is een bron van voortdurend geluk. In Japan worden vrouwen het oudst. Zelf zeggen ze dat dit aan hun yuimara ligt. Letterlijk betekent dat cirkel.
Erbij horen, belangrijk zijn voor je omgeving, je familie, je netwerk. Dat is vitaal om je goed te voelen.
Je ziet, zelfontplooiing is voor mij dus maar een deel van het geluk. Het draagt er maar toe bij in de mate dat je ze kan inzetten voor anderen."
Deze bedenkingen, blogvrienden, vond ik meer dan de moeite ze met jullie te delen omdat ik er ook mezelf voor een groot stuk in herken maar er nog dagelijks moet aan werken. Misschien een mooigetuigenis voor iuedereen nu het weekend voor de deur staat.
voor de fotoliefhebbers met ondertussen een groet aan Poke en Peter, aan Ka en Yvette, en aan al de trouwe bezoekers waarvan ik hun naam niet ken maar ondertussen deel ziijn gaan uitmaken van mijn blogwereld die soms een echte wereld werd.
1. ZOEK EEN DOEL 2. ALTIJD BLIJVEN LACHEN 3. DEEL VREUGDE MET ANDEREN 4. WEES BEHULPZAAM 5. BLIJF KINDS 6. GA MET IEDEREEN OM 7. GEVOEL VOOR HUMOR HOUDEN 8. WEES KALM ONDER ALLE OMSTANDIGHEDEN 9. VERGEEF ELKAAR 10. MAAK GOEIE VRIENDEN 11. WERK IN EEN TEAM 12. WEES EEN FAMILIEMENS 13. WEES TROTS OP JEZELF 14. RESPECTEER DE ZWAKKEN 15. STEL JEZELF TEVRDEN 16. AF EN TOE EENS WERKEN 17. WEES MOEDIG 18. DENK NIET ALTIJD AAN GELD
Wanneer ik de uitzendingen volgde naar weer eens één van de beste nummers van de Lage Landen, dan trof me de tekst ineens meer dan vroeger, niet zozeer uit nostalgie maar omwille van de "boodschap" : KIJK OMHOOG!
Dat kan een mens maar terug meezingen wanneer hij veel heeft losgelaten ...
Laat ons nog eens samen meebeluisteren en mee neuriën of zingen misschien.
Sammy
Sammy loop niet zo gebogen Denk je dat ze je niet mogen Waarom loop je zo gebogen Sammy met je ogen Sammy op de vlucht Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy want daar is de blauwe lucht
Sammy loop niet zo verlegen Zo verlegen door de regen Waarom loop je zo verlegen Sammy door de stegen Sammy van de stad Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy want dan wor-je lekker nat
Sammy, kromme kromme Sammy Dag Sammy, domme domme Sammy Kijkt niet om zich heen Doet alles alleen En vindt de wereld heel gemeen
Sammy wil bij niemand horen Zich door niets laten verstoren Toch voelt hij zich soms verloren Sammy hoge toren Sammy kan 't niet aan Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, want daarboven lacht de maan
Sammy wil met niemand praten Maar toch voelt hij zich verlaten Waarom voel je je verlaten Sammy op de straten Sammy van de stad Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, want dan wor-je lekker nat
Sammy, kromme kromme Sammy Dag Sammy, domme domme Sammy Kijkt niet om zich heen Doet alles alleen En vindt de wereld heel gemeen
Sammy wil heus wel verand'ren Maar is zo bang voor de and'ren Waarom zou je niet verand'ren Sammy want de and'ren Sammy zijn nu kwaad Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, anders is het vast te laat
Sammy loopt maar door de nachten Op een wondertje te wachten Wie zou dit voor jou verzachten Sammy want jou nachten Sammy zijn zo koud Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, want er is er één die van je houdt
God, hoeveel er ook te zuchten valt in ons eigen leven en in het leven van mensen om ons heen, DANKEN zulllen wij u bovenal :
Om de eerste dag van de rest van ons leven, om het licht dat telkens weer doorbreekt, om de warmte die de kilte verdrijft, om de geuren van groen om ons heen.
Om de mensen die wél worden bevrijd, om wie zich niet neerleggen bij onrecht, om wie opstaan tegen leugen en bedrog, om wie werken aan een betere toekomst.
Om wie zich geven aan het welzijn van mensen, om wie verzorgen, verbinden en genezen, om wie een toevlucht zijn voor ontheemden, om wie vertroosten, verzachten en sterken.
Om wie het patroon van geweld verbreken, om wie het oude liedje niet meer wil zingen, om wie het waagt zonder te willen winnen, om wie nieuwe wegen zoekt, ook de smalle.
Om alle kinderen die ons leven versieren, om alle momenten van vrolijk plezier, om de vriendschap,gemeenschap en liefde, om alle verrukking van kunst en cultuur.
Om alle getuigen wier woorden nog spreken, om alle opwekkende mooie verhalen, om alle goede gebaren en wenken, om alle dromen en daden van hoop.
Om de laatste der dagen, het diepste geheim, als alle tranen zullen worden afgewist, en alle ogen zullen worden geopend in het zoete licht van de morgen ...
Wij zouden de vreemdelingen heel dankbaar moeten zijn voor al het positieve dat zij voor onze maatschappij betekend hebben en nog betekenen. Ik denk dan aan al dat vuile, zware en ongezonde werk dat die vreemdeling gepresteerd heeft in de mijnen en in de zware of chemische industrie....en nog presteert. Onze huidige welvaart hebben we in grote mate daaraan te danken... Dank je wel vreemdeling ! Ik denk dan aan ons pensioen. Het zijn de kinderen van nu die zullen zorgen voor het pensioen van de komende oudere generatie. Allochtonen zorgen gelukkig nog voor veel kinderen... Dank je wel vreemdeling ! Men suggereeert nu reeds om vreemdelingen naar Vlaanderen te halen om het tekort aan werkkrachten in sommige sectoren op te vullen ... Dank je wel, vreemdeling ! 90 % van de vreemdelingen zijn goeie vrienden of goeie buren die moeite doen om met ons, Vlamingen, in vrede samen te leven. Dank je wel vreemdeling !
De kernvraag is : Willen wij eigenlijk wel samen leven met mensen met een andere huidskleur of een andere cultuur ? En daar wringt het : vele mensen zijn bang van die vreemdeling, die onbekende, van wie ons al jarenlang een verkeerd beeld wordt opgehangen en van wie men de indruk geeft dat we die vreemdeling nog altijd kunnen buiten zetten... Problemen zijn er en die moeten aangepakt worden...maar wanneer gaat men het positieve eens afficheren ! Als mensen willen samen leven gaan ze op zoek naar mogelijkheden tot communicatie...en de voorbeelden zijn er...
Mensen die positieve boodschappen te vertellen hebben, zijn op deze site welkom; de andere horen we al genoeg en worden hierin niet opgenomen.
dank je wel voor je interesse!
deze site is de site van VREEMDELING op ons eigenste seniorennet.
In het zoeken naar God moet men zich realiseren, dat er niets te zoeken of te bereiken is. Hoe kun je zoeken naar iets dat vlak voor je ogen is? Hoe kun je bereiken wat je al bezit? Wat we hier nodig hebben is niet inspanning maar herkenning. Hou op met zoeken hou op met reizen en je zult arriveren. Je hoeft nergens naar toe te gaan. Wees stil en zie wat vlak voor je ogen is. Hoe sneller je reist hoe meer inspanning je besteedt aan het reizen, des te waarschijnlijker is het dat je het spoor bijster raakt. Mensen vragen waar ze God kunnen vinden. het antwoord is : Hier Wanneer ze hem kunnen vinden. het antwoord is : nu. Hoe ze hem zullen vinden. Het antwoord is: wees stil en kijk.
Ik geloof dat je moet aanvoelen wat je eigen normbesef is en welke waarden in het leven belangrijk zijn.
Het belangrijkste is natuurlijk dat je respect hebt voor alles wat groeit en leeft, dus geen zinloos geweld gebruiken, eerbied hebben voor het leven van een ander, niemand iets kwaads aandoen of toewensen. Ook beschermde dieren en vogels sparen.
Niets in de natuur vernielen.
Ontzag hebben voor ouderen.
Begrip hebben voor de ander, hen liefdevol behandelen en proberen het goede in de ander te zien en hen niet minachten of minderwaardig behandelen.
Ook de spullen van een ander met rust laten, niets stelen, vernielen of afpakken en ook niet jaloers zijn om wat een ander heeft.
Kortweg gezegd: Leven en laten leven.
Verbeter de wereld, begin met jezelf.
Heb begrip voor een ander, die anders is dan jij bent.
Zie het goede en het mooie in de mensen en niet de vervelende dingen.
Doe geen dingen die een ander niet leuk vindt, maar houdt rekening met de ander.
Sta altijd klaar om anderen te helpen, daar waar het nodig is, wees galant, wees een heer ook in het verkeer.
"Maria, lieve Moeder; ongeluk bleef ook U niet bespaard. Toch waart Gij gelukkig omdat Gij de wegen van de Heer bewandelde. Ik kom naar U op bedevaart, omdat ik U bewonder: Geef mij iets van uw geloof en uw trouw en volharding."
NOOT VOORAF : Hebben jullie dat ook al gemerkt hoeveel taalfouten gemaakt worden op een blog ... soms om bij te huilen. Bij onderstaande heb ik bijna elk woord moeten corrigeren alvorens te kunnen publiceren. Ik begrijp dat de nieuwe spelling soms moeilijk te volgen is, ook voor mij, maar dt-fouten en etc. daar ben ik wel overgevoelig voor. En nu toch even lachen :
10 schoolgeboden
Gij zult niet te laat komen ..... Neem gelijk de hele dag vrij . Gij zult geen persoonlijk geluid maken .... Wekkers geven meer effect . Gij zult niet fluisteren .... Schreeuwen hoort men beter . Gij zult niet in de gang rennen ...... Glijden gaat sneller . Gij zult geen propjes schieten ..... Tassen komen harder aan . Gij zult niet lenen .... Pak het gewoon . Gij zult niet spieken .... Pak gewoon z'n blaadje erbij . Gij zult niet op het plein fietsen ..... Pak gewoon eenbrommer. Gij zult u w huiswerk maken .... Maar laat het eerst een ander doen . Gij zult het leven vande leraar niet zuur maken ..... Dat doet zijn vrouw al .
Denkend aan het tuinpad van mijn vader bij dit zonnige weer, kijkend naar mijn fiets en dan die zonnegloed op mijn gelaat, was de beslissing vlug genomen. Vandaag zal ik de stad achter me laten om naar mijn geboortedorp te fietsen, als het ware een lokroep, zeker in deze meimaand, de Mariamaand. Op enkele km zie ik de ranke toren van de basiliek van Dadizele uitstijgen tussen de bomen over het vlakke land. Jammer genoeg is de weg er naartoe de voorbije jaren één groot autokerkhof geworden waar vooral veel tweedehandswagens worden verhandeld aan mensen uit de voegere Oostbloklanden. Prachtige nieuwbouwvilla's zijn dan hoog omheind door veiligheidsstaal en bewakingscamera's, maar dat vergeet een mens algauw wanneer je richting centrum Dadizele fietst. Zeker de blauwe vaandels met het Marialogo heten je welkom en ineens voel je dat je weer thuis komt. Thuis nu bij de hemelse moeder en straks bij mijn eigen moeder en vader. De basiliek is steeds nieuw, al ken ik die van kindertijd, maar met de deuren van het hoofdportaal wijdopen val je in de armen van Onze Lieve Vrouw van Dadizele, zeker nu juist een eucharistieviering op het einde loopt. Ik blijf dus dan maar achteraan staan met de ogen gericht op het miraculeus beeld ginder helemaal voorin met hoog in de lucht een kroon, getooid met witte linten die naar alle zijden naar beneden worden gedrapeerd tussen de vier steunpilaren.. Meteen maak je deel uit van die biddende gemeenschap.Maar ook de Mariale gezangen, de kaarsen, de wierook van de vele missen van vandaag doet je vergeten dat er nog een pc-wereld is en gelukkig maar. Omwille van die plotse kilte na de fietstocht loop ik dan maar het Rosarium binnen, een mooi bedevaartspark naast de kerk waar ik meteen word meegedragen door een Franstalige groep die in een oase van groen het wesgegroet bemediteren. Klinkt zo anders en niew in een andere taal. Vanop een afstand aanschouw en beleef ik dit moment .... laat ons hier drie tenten bouwen. Het park heeft zoveel aan kunst te bieden, aan stilte en natuur.
Maar ik moet haast maken wil ik nog mijn ouders spreken. Toch lonkt een tafeltje op een terras juist voor de basiliek me uitnodigend. Wat kan het leven mooi en eenvoudig zijn.
En dan komt een bejaard koppel naar me toe, vragen of ik bij hen kan zitten .... Ik weet niet of en hoe ik juist nu deze mensen moest ontmoeten, maar op deze plaats heb ik niets anders kunnen doen dan luisteren naar het verdriet van dat koppel dat haast geen enkele band meer heeft met hun kinderen ... Heb me achteraf afgevraagd of precies dat nu "bedevaarten" is.
Bijna aan mijn ouderlijk huis aangekomen, zie ik mijn ma het gras afrijden ... zie ik mijn pa het grasgedeelte tussen zijn fruitbomen ook al afrijden ... en ik keek er naar en dankte voor zo een ouders, denkend aan wat dat ander koppel me daarnet toevertrouwde.
Nog wat bijpraten en dan rij ik terug naar huis, naar "stad" ... Het was een mooie en zeer intense dag, eens alles loslaten .....
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
