Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
velen zien vriendschap als een medicijn als een pleister op een open wonde maar vriendschap is samen mooie momenten delen is samen gewoon even genieten van een glimlach zonder woorden vriendschap is kijken hoe de ander gelukkig is en er blij om zijn en het niet verafschuwen maar velen merken het woord vriendschap pas op wanneer het leed reeds geschied is en er tranen rollen langs de wangen maar dan is het te laat want vriendschap moet je voeden met een glimlach en niet met een traan
Terwijl deze kaars wordt overgedragen van site naar site zal de vlam van vrede, liefde en genezing het pad blijven verlichten voor diegene die hun warezelf willen leren kennen.
Neem dit licht ook mee naar jouw site, zodat het de weg naar vrede, liefde en genezing mag verlichten. Kijk hoe het reist van de ene plaats naar de volgende en op die manier de hele wereld omarmt met hoop!!!!!
Er zijn zo van die Evangelieverhalen die a.h.w. filmisch bijblijven omdat je als kind nog altijd ziet hoe in een kubusvormig huisje een opening gemaakt werd in een plat dak om daardoor een lamme man naar beneden te laten aan vier koorden die dan recht voor Jezus zijn voeten neer kwam te liggen.
We hebben dat verhaal misschien te veel gehoord om er ons nog over te verwonderen. Misschien hebben we er ook te vaak overheen gelezen zoals ik mezelf hier en nu betrap, zelfs na al die jaren.
Maar in de eerste plaats was - en is - die lamme een ziek mens. Eén van de nefaste gevolgen van ziek-zijn is het verlaten zijn van een bredere kennissenkring, zeker wanneer u zichzelf niet meer kunt verplaatsen.
In het verhaal dat we lezen in het Evangelie over die lamme, had deze wél geluk, laat me maar gerust zeggen dat hij 'gezegend' was, want er waren niet minder dan VIER VRIENDEN die hem tijdens zijn ziekte nabij bleven. Het waren zeer trouwe vrienden die er alles voor over hadden opdat hun zieke vriend toch maar terug zou genezen worden. ... Hoeveel vrienden heb jij nog na al die tijd van zieke?
En stel je verder maar eens voor op onze dagen. Een grote bijeenkoms, een lang aangekondigde spreker of bekende zanger, waarvan de zaal tot de nok toe gevuld is; en dan die vier vrienden die "EN TOCH" zeggen, er alles aan doen om hun zieke vriend tot voor het podium te brengen. Ja, daar moeten die gasten werkelijk voor het dak openbreken!
Dat is de betekenis van GELOVEN: her dak openbreken voor een ander omdat jij gelooft.
Vriendschap is voor elkaar in geloof en vol vertrouwen voor de Heer het dak openbreken, en dat kun je maar wanneer je elkaar alle kleinheden vergeeft, want wie de één de ander niet vergeeft, verlamt alles; én in de kleine wereld, maar ook in alle conflictgebieden.
Wie niet bereid is te vergeven, de hand uit te steken, blijft verlamd en verlamt elke poging tot verzoening.
DANK JE VRIEND OMDAT JE ME ONGEVRAAGD GESTEUND HEBT!
Is het niet opmerkelijk hoeveel gezicht een mens nodig heeft om een boodschap over te brengen. Het gaat om aandacht. Een echt luisterend oor voldoet, al worden die altijd maar schaarser.
met een bijzonder woord van dank aan Elou die me dit zomaar toestuurde. Ja, splitsen van blogs is soms bijzonder moeilijk daar geloven en liefde zo in elkaar overgaan, én als mens, maar zeker als christen.
God en Vader, bewaar in Uw naam, allen die gij ons als vrienden gegeven hebt. Vrienden die het voor ons opnemen, mensen ons uit het hart gegrepen, met wie ik het leven mag delen, voor wie ik mag zijn wie ik ben. Bewaar heb in uw hart. Dat zij U toebehoren in heel hun leven; dat zij Uw wegen mogen gaan. Waak over hen bij alles wat ze doen. Wees hen nabij in hun zorgen en vreugden, maar ook in pijn en het lijden dat hen kan overkomen. Schenk hen, diepe vreugde. Voed hun verlangen naar al wat goed en recht is. Mogen zij - dank zij Uw Geest - ook in zwakte staande blijven. Maak hen trouw zoals Gij toruw zijt.
Op een nacht in 1990 verdwijnt de vijftienjarige katholieke jongen Connor Walshe voorgoed uit de straten van Belfast.Vijftien jaar later hebben alle partijen in Noord-Ierland het geweld afgezworen, en wordt een waarheidscommissie in het leven geroepen die als eerste een onderzoek instelt naar Connors verdwijning. Vanaf dat moment zijn de levens van vier mannen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een gepensioneerde politieagent die Connor ooit als informant heeft aangeworven, een ex-paramilitair die minister in de nieuwe regering is geworden, een voormalige terrorist die een nieuw leven in Amerika is begonnen en de Iers-Engelse voorzitter van de waarheidscommissie zelf - allemaal delen ze een geheim uit het verleden dat hun broze, zorgzaam opgebouwde heden dreigt te verwoesten.
Dit recent verschenen werk kan ten zeerste aanbevolen worden, want de verzoening beperkt zich niet tot de korte inhoud hierboven geschetst, maar tussen al wat des mensen is, dus tussen alle personages onderling en met zichzelf! Prachtig geschreven!
Ik blog niet om te bloggen, maar ik moet zeggen dat er een beeld is dat me sedert vrijdagavond blijft achtervolgen. Velen onder jullie hebben het wellicht ook gezien op de Vlaamse televisie. In een reportage over het geld dat gestuurd wordt door verschillende n.g.o's om de bevolking van Congo ten minste een minimum van bestaan te geven door voedselpaketten te sturen en primair medisch materiaal, werd op een schrijnende manier aangetoond dat het goedbedoelde geld terecht komt in handen van regeringen of anderen tot eigen belang, terwijl mensen sterven op straat.
Het is eigenlijk over laatste beeld dat ik het even wou hebben. Hebben jullie ook die zwarte jonge man - naakt op het voetpad - zien liggen, terwijl hij aan het uitbloeden was omdat er niets voorhanden was om zelfs maar dat bloed te stelpen?!
Heb je die vele mensen gezien die gewoon doorliepen - en nog erger dan in het Evangelie - er niet eens met een boog omheen liepen?! En dat allemaal omdat alle hulpgoederen die arme bevolking niet bereiken, al komen ontzettende cijfers van over ganse wereld toegestroomd in harde valuta om precies mensen als deze jonge man een leven te geven, even waardig aan dat van ons!
Wanneer je dit leest, is deze man wellicht al gestorven ...
'Omdat jij mooi, verstandig, lief, ijverig, goed, begrijpend bent, omdat je al deze kwaliteiten hebt, daarom hou ik van je.' Maar welke man of vrouw kan in de loop van zijn of haar leven dertig, veertig, vijftig jaar lang, al deze kwaliteiten, die de partner hem of aar toe bedacht, bliven waarmaken? Indien je elkaar zo in bezit blijft nemen zal je liefde sterven, want mannen en vrouwen worden ouder en verliezen sommige van hun kwaliteiten ... Zo zijn er liefdes die breken ... Het verhaal van de hand en het zand, helaas op vandaag krijgen vele jonge mensen hun hand niet open ...
Dus moet er iets met de liefde gebeuren. Zoals een pop vlinder wordt en verandert van gedaante, zo moet de liefde ook veranderen. Steeds meer wordt liefde geven in plaats van iets voor jezelf te nemen. Het is zoals een kind. Naarmate een kind groeit, gaat het handje open. Het gaat alsmaar minder grijpen en meer geven.
Dat moet ook met de liefde gebeuren, anders overleeft ze de winter niet. Ja, elke liefde, hoe klein ook, moet telkens opnieuw geboren worden, een leven lang!
Op 11 februari 1858 is het koud in het cachot. Moeder Louise stuurt Toinette naar buiten om hout te gaan halen. Bernadette mag eerst niet mee, maar na aandringen dan toch wel. Als ze buiten de stad langs de molen komen en zien dat de mensen kijken wat ze doen, trekken ze verder naar Massabielle, want ze willen niet voor dieven worden gehouden. Als Bernadette de twee volgen over de beek en haar kousen uittrekt, hoort ze plots een winddruk. Dat doet denken aan de wind die de apostelen horen op Pinksteren. Het is een aanwijzing voor de Geest van God die werkzaam is.
Bernadette ziet het meisje in de nis van de grot en grijpt naar de rozenkrans: is dit geen illusie? Ze wil een KRUISTEKEN maken, maar dat lukt niet. Een kruisteken is geen bezweringsteken, geen magisch verweermiddel. Pas als ook De Dame ook een kruisteken maakt, kan Bernadette dat ook doen.
Dit is veel betekenend: Maria leert Bernadette en ook ons het mysterie van het kruis en van de liefde van Vader, Zoon en Heilige Geest te verstaan.
Het is op deze verjaardag dat we allen willen getuigen over Bernadette in het komend jaar na het jubeljaar te Lourdes.
Het is inderdaad al een tijd terug geleden dat ik nogal uitvoerig schreef rond mensen met een beperking en de gevolgen op relationeel vlak. En toch is het goed af en toe duidelijk te stellen dat wij geen medelijden nodig hebben, en we er niet keer op keer moeten aan herinnerd worden dat we kwetsbaar zijn. We moeten evenwaardig worden behandeld, bezocht worden als een ander, uitgenodigd worden en indien nodig geholpen worden naar de plaats die we willen bezoeken, hetzij theater, filmvoorstelling en dat tussen alle anderen, niet weggestopt of een plaats toebedeeld krijgen in een uithoek van een praatcafé.
De enige manier om dat te bereiken is communicatie, het leifst in eigen buurt; uitgenodigd worden in het verenigingsleven. Anders is het communiceren via het net een godsgeschenk, maar dan enkel en alleen als het meer mag worden dan een virtuele wereld, want te veel heb ik, zelfs in dit blogland, al moeten constateren dat mensen wél de weg naar elkaar gevonden hebben via SeniorenNet, maar niet wanneer er bepaalde mensen zijn met een beperking.
Er was eens een dame - zo beginnen alle goede sprookjes toch - die blijkbaar al heel lang mijn blog bezocht en toen ik regelmatig berichten zag in mijn gastenboek was ik wel nieuwsgierig wie het gezicht achter die naam mocht wezen. Die dame voelde zich vooral aangetrokken door het Mariale aspect van mijn blog. En zo bracht een woord ons tot elkander ... een romance in de maak?
In zelfde tijd was er nog een andere dame. Zou hier nu echt een tweestrijd losbarsten, en dan nog als inzet de figuur van Maria?
De contacten rond dame één verwaterden echter al snel, maar wat ik in alle eenvoud vernam van 'dame twee' getuigde van zoveel oprecht en diep geloof dat ik wel wat meer wilde weten. Het was dus niet om mij te doen, maar om het gemeenschappelijke uitdragen van onze boodschap rond liefde en vriendschap gebaseerd op ons doorleefd geloof, waarin we elkaar bemoedigden en ondersteunden. Toen ik van Susanna, want zo vernam ik uiteindelijk haar ware identiteit, vernam dat zij af en toe een poëtische en muzikale bezinning bracht voor kleine groepen, en dit in het bijzonder rond Maria, en dat zij daarbij gebruik maakte van accordeon maar evenzeer van oude instrumenten, dacht ik eraan of het geen ideale gelegenheid was hen uit te nodigen naar het bedevaartstoord te DADIZELE (B), mijn geboortedorp, waar ik het Mariale en dit als lector, a.h.w. met de paplepel ben ingegeven. Zo contacteerde ik de pastoor aldaar en voor ik het goed en wel besefte, had deze al contacten gelegd met hen en zo kwamen de mensen uit het voor ons verre Limburg naar hier om een Mariale gebedswake te verzorgen.
Deze viel dermate goed in de smaak dat er al onmiddellijk werd aan gedacht of ik zelfde duo niet kon uitnodigen bij de jaarlijkse trekking van de 35 Lourdesbeurzen ter waarde van 400 euro hier in eigen stad ROESELARE waar "de vrienden van Lourdes" hier een goede stek hebben. Deze organisatie maakt deel uit van Vlaanderens Bedevaarten en is een lievelingskind van het bisdom Brugge.
Het was voor mij dan ook een genoegen http://www.akutaluma.be/ AKUTA-LUMA hier aan het werk te zien en te horen zondag laatst leden in een ingetogen sfeervolle Mariale evocatie, en dit tot vreugde van een sereen publiek waar een honderd mensen op waren afgekomen. Het werd er muis en muisstil, terwijl iedereen zijn ogen kon richten op Maria.
Of tot waar SeniorenNet kan leiden. Een echt wonder dus!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
