Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Hij kwam op de aarde, om te doen wat hij wilde doen. Maar toen hij op de aarde kwam, merkte hij al gauw dat hij allemaal moeilijke dingen tegenkwam. Hij werd daar boos en verdrietig van. Hij zei: ik wil dit niet. Ik kwam hier om mooie dingen te doen al ben ik vergeten wat dat was. Deze moeilijke dingen Wil ik niet! Hij ging zo op in de moeilijke dingen en zijn eigen verdriet dat hij vergat te Kijken.
Hij vergat te kijken naar de bomen. Hij vergat te kijken naar het blauw van de lucht. Hij vergat te kijken naar de vogels in de bomen. Hij vergat te kijken naar het wit van de wolken. Hij zag alleen nog maar pijn en verdriet. En moeilijke dingen.
Toen verscheen er een Grote Engel. De Grote Engel zei: Dag lieve Kleine Engel. Hoe gaat het met jou? De Kleine Engel zat voorovergebogen, zijn vleugels hingen op de grond. Hij keek niet eens op naar de Grote Engel. De Kleine Engel voelde zich moe. Moe van alle moeilijke dingen. Moe van alle pijn. Moe van alle verdriet.
Oh, goed, zei de Kleine Engel, zonder op te kijken. De Grote Engel ging naast de Kleine Engel zitten en zei: vertel mij jouw verdriet. De Kleine Engel vertelde; mijn ouders zijn gescheiden, zij maken ruzie. Ik zit op school, ik moet leren, maar ik weet al zo veel. Ik wil spelen en genieten, maar ik weet niet meer hoe. Ik ben verdrietig. Ik ben boos. Ik wil dit niet. Ik heb het zo moeilijk. Het doet pijn. Ik wil dit niet meer. Ik wil terug naar de Hemel.
De Grote Engel sloeg zijn vleugels zacht om de schouders van de kleine Engel, en de Kleine Engel huilde, dikke tranen van verdriet. Toen zei de Grote Engel: Maar lieve Kleine Engel kijk nou eens om je heen zie je de mooie bomen niet? Ja, zei de Kleine Engel, ik zie ze, maar hij keek helemaal niet, zo verdrietig was hij.
Kijk nou eens, zei de Grote Engel, kijk nou eens naar de bomen. Kijk eens naar het blauw van de lucht. Kijk eens naar het wit van de wolken. Kijk eens naar de vogels in de bomen. En de Kleine Engel keek. Hij zag bomen, met daarachter een mooie blauwe lucht. In de blauwe lucht waren witte wolken. In de bomen zaten vogels. Hij keek opzij. Naar de Grote Engel. Hij zag een Lief en Vriendelijk gezicht. Uit de prachtige blauw ogen straalde Liefde. Kleine Engel keek, en zag de schoonheid van Grote Engel.
De Grote Engel keek naar de Kleine Engel. Hij kuste de Kleine Engel en vroeg: wat kwam je nou eigenlijk doen hier op aarde? De Kleine Engel zei: ik ben het vergeten. Ik ben zo boos en verdrietig. Ik vind de dingen zo moeilijk. Ik kijk niet meer.
De moeilijke dingen zijn lessen, zei de Grote Engel. Lessen die je wilde leren. Jij vindt ze zo moeilijk, dat je vergeet waarom je op aarde bent gekomen. Je bent zo opgegaan in je verdriet en in je pijn, dat je niet meer weet waarom je naar de aarde toegekomen bent.
Nu weet ik het weer, zei de Kleine Engel, ik kwam om mijn lessen te leren en om daarna mijn lessen te vertellen aan iedereen die het horen wil. Om te vertellen wat ik weet. Om te vertellen over God. Over de Engelen. Over Liefde.
De Grote Engel sloeg zijn vleugels zacht om de Kleine Engel heen en zei: ik ben Altijd bij jou. Ook als er moeilijke dingen zijn. Jij bent nooit alleen. Vraag mij maar als je het moeilijk hebt. Ik ben er direct. Vertel mij maar als je het fijn hebt. Ik zal er zijn. Ik ben altijd bij jou en zal er altijd zijn.
Toen de Grote Engel klaar was met vertellen, legde hij de slapende Kleine Engel, terug in zijn bedje en zei: ik heb jou lief, altijd. En de Grote Engel gaf de Kleine Engel een kus en zei: slaap zacht, Kleine Engel. Ik heb jou lief. Voor altijd.
Het was half mei. De zon verwarmde mijn gelaat en liet een eerste bruin kleurtje achter op mijn onderarmen. Tijd om winterkledij op te bergen. Na een lange winter kon mijn regenmantel en mantel een nieuwkuis gebruiken.
Ik dan maar beide stukken naar de nieuwkuis gebracht. Eén week later haal ik alvast mijn regenmantel en en ja, je raadt het al, ipv die mantel mooi aan de kapstop op te hangen begon het zo hevig te regenen dat ik hem maar onmiddellijk over mijn t-shirt heb getrokken. Ondertussen is er nog geen dag voorbij gegaan dat ik mijn regenmantel niet nodig had.
In het begin van deze week ben ik dan maar mijn "wintermantel" gaan ophalen en iedereen in Belgenlaand zal ook deze nu wel geloven, want ook nu heb ik de mantel zopas van de nieuwkuis uit zijn hoes gehaald, betaald en hem aangetrokken, en ik kan u verzekeren dat het deugd deed bij die twaalf graden en dat op 28 mei!
Wanneer het zo doorgaat zal ik nog eens naar de nieuwkuis moeten voor de winter begint!
Ook het minder goede weer kan soms zijn kansen hebben. Zo kom ik a.h.w. uit een filmzaal waar ik een natuurfilm met arenden en herten en poema's zag met vervaarlijke bergtoppen en ravijnen met harde regens (waar heb ik dat nog gezien, gevoeld?) maar waar ik de hete adem van de luipaard voelde terwijl de levens van twee kwetsbare mensen in elkaar verstrengeld raken ...
Een aangrijpende roman over liefde, vergeving en de kracht van natuur, dat alles lees je in :
Aansluitened bij bedenkingen hieronder vond ik dit toepasselijk gebed "tussen wind en regen", gelezen in Kerk+Leven :
Nieuw leven, energie en kracht, maanden hebben we erop gewacht. Toch blijft in mij het wintergevoel: kilte, duisternis, tranen zonder doel. De zon verwarmet mijn buitenkant, vanbinnen knijpt een ijskoude hand. Af en toe laat ze me even gaan. Ook in mij krijgt de lente dan weer vrije baan.
Toch wordt steeds weer het prille plantje gesmoord, tot het niet meer kan en alle kiemkracht is versmoord. Ik wil niet dat het zover komt, hoe diep ook de wond. Verwarm, Heer, die ijskoude hand, zodat ze zich ontspant.
Laat liefde de haat verschroeien, dan kan ook in mij de lente weer bloeien.
S.T.
.... Maar nu ik het gebed hier nog eens overneem herken ik mijn leefwereld van een jaar terug en kom ik hoe dan ook weer terug bij mijn blogverhaal waar Liefde en Vriendschap het halen van haat zoals u me al eeder kon lezen. Kijk maar naar het gesmmorde plantje ... Ook al heeft dit gebed zo een afzonderlijke klank in deze dagen vol letterlijk wintergevoel ....
Ik denk hier speciaal aan enkele blogvrienden aan wie ik hen hierbij sterkte toewens!
Wat zou een mens nog willen/kunnen bloggen?! De mooie maand van mei ligt zopas achter ons en ik hoor op dit eigenste ogenblik dat er nog meer herfst voor de deur staat.
Nog niet zo lang geleden kroop iedereen zijn pen, in zijn blog om bloemen en lentegroeten door te sturen, pakten velen zoals ook ondergetekende de fiets om te genieten van de prachtige lentebloesems na zo een lange en strenge winter. Ook toen heb ik daarvan uitvoerig over geblogd alsof een nieuwe wereld openging, de fiestsroutes, de verbeterde condities, het terras waar ik mensen heb ontmoet, de bedevaarders ...ondertussen weten we wel beter ... en zijn we binnen gebleven, de fiets aan de haak wanneer je er niet echt door moest, terug de warme kleren aangetrokken en de verwarming weer hoger gezet. En dit alles op 31 mei en de weken voordien, een maand waarvan men spreekt over hormonen en vlinders, van beitjes en bloemetjes, maar de voorbije maand niks daarvan. Het is zelfs in blogland te bespeuren en zeker op de gezichten van de weinige passanten, als die er al zijn "door de wind, door de regen, dwars door alles heen".
Is het dan toch "goed weer" voor blogland zoals een gast schreef? Misschien, al gaven de warme lentedagen me heel wat meer inspiratie hier, ook na een vermoeide fietstocht, want de zon is zo vol energie ... Of zullen we straks klagen over de komende (?) hittegolven?
Het beste wat me dan in deze druilerige dagen is overkomen was een gastronomisch etentje, waar we nu eigenlijk zouden moeten genieten van barbecue of toch een lekkere koude schotel.
Niet dat ik klaag, maar gewoontegetrouw maak ik een balans op ven elke voorbije maand, en ik wil dan toch niet vergeten dat het begin van de maand MEI zo warme en aangenaam was.
Het is inderdaad al een tijd terug dat ik iets van me liet horen via dit medium. Ik wil me dan ook verontschuldigen bij diegenen die tevergeefs gezocht hebben naar een update van mijn blog. Maar te lang hier wegblijven is ook niet goed heb ik al gemerkt.
Komt het door het aanhoudend slechte weer waarvoor ik ondertussen een nieuwe term gehoord heb over een ziektetoestand die zou toe te schrijven zijn aan een lange winter en veel te weinig zon, of zit er ook het voorbije lange Hemelvaartsweekend in? Hoe dan ook ik kijk even terug naar enkele zaken om aansluiting te vinden naar morgen. Ondertussen DANK voor zij die me een mailtje stuurden of een bericht plaatsten op mijn blog al is het me daar niet direct om te doen.
Ik verzamel hier enkele boterbriefjes te beginnen met die twee oudere dames die ik zag in een supermarkt die hun ogen niet konden geloven bij de kassa wanneer ze naar hun geldbeugel grepen in hun handtas en moesten vaststellen dat alles was "verdwenen". Een moment van verstrooidheid bij het uitzoeken naar een artikel dat vor "de dader(s)" de gelegenheid was de dames te beroven van geld en papieren. Ik zie hun verslagenheid nog tot op heden. Ze waren gekomen om een paar flessen water en wat fruit en konden enkel nog met enkele euromunten betalen ... Het heeft me bijna de ganse dag bezig gehouden. Van de ene oudere dame naar de andere, de overlevende van de gaskamers, die voor een deel commentaar leverde bij de rechtsreekse uitzending over het pausbezoek aan Polen via de Duitse televisie en haar commentaar besloot dat, toen en nu, alles begonnen is met HAAT en haar eerste woorden wanneer ze zich bevrijd voelde "NIE WIEDER", woorden die we al zo vaak hebben gehoord en toch gaat het door.
"We zijn allemaal in de eerste plaats MENS, en dan jood, christen, homofiel, turk, ... en moeten dan ook allemaal ALS MENS bestempeld worden" waren haar woorden. Ik sluit me hier persoonlijk graag bij aan, zeker in ons woelig landje NU!
Op de vraag die ook al duizenden keren gesteld was over alle religies heen naar WAAR WAS GOD ? had de dame in kwestie een wedervraag :WAAR WAS DE MENSin deze gruwel?! Waar is DE MENS in IRAK en in al die andere oorlogstoestanden!
Nog even doorgaan over de integrale reportage die ik gevolgd heb via tv, is het feit dat wellicht nog nooit zo uitgebreid en in close-up de uitroeiïngskampen gefilmd werden, ook in de gevangeniscel van priester Kolbe ... om stil te worden. Wat me van dat alles bijzonder heeft getroffen was het slotgebed door zowel Joden, Christenen, Romazigeuners, Orthodoxe priesters en anglicanen waar ineens een GROTE REGENBOOG verscheen boven de kampen, vertrekkend van op de kop van de wachttoren, ergens nar de hemel .... Mooiste teken van VERZOENING werd gecomentarieerd.
Ook ik voelde het zo aan, in elk geval zeer bijzonder en buitengewoon uitzonderlijk.
Wie iets wil nalezen over het gebedsmoment kan even gaan zien naar de psalmen 122 en 144 die onder meer werden gebruikt, zeker treffend op déze plaats, maar uiteindelijk was die slotdag één grote roep, meestal in alle stilte naar LIEFDE!
... en zo ben ik mijn boterbriefjes vergeten, zal voor een volgende keer zijn
Na een etentje moest ik wel toegeven dat het leven toch mooi kan zijn in gewone dingen met gewone mensen na 25 jaar oprechte vriendschap en genegenheid, vandaar op dit late uur deze :
More Than Wishes
I wish you...
more sunshine than shadows, more comfort than trouble or pain, more grace than greed, more gratitude than need, more days filled with rainbows than rain.
I wish you...
more joy than money can buy, more love than your heart can hold, more laughter than tears, more courage than fears, more memories than silver or gold.
I wish you...
more birthdays than presents, more church than a place Sunday morn, more hellos than good-byes, more blue than gray skies,
"Heer, blijf bij ons, de zon gaat onder." Wij boden dan het avondbrood de vreemde man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl Hij, 't zegenend, de ogen sloot, gebeurde het: zijn aangezicht verklaarde in een Hemels licht, waarin Hij plotseling verdween ... Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween en 't licht in ons is blijven branden. "Blijf zo in ons, o Heer, de zon gaat onder!"
Misschien juist in deze tijden nog eens extra aandacht geven aan onze GASTVRIJHEID, voor christenen, maar ook voor anderen van zo groot belang, zowel de materiële gastvrijeheid, je huis openen, als de psychologische gastvrijheid, je hart, je geweten en je geest openen voor anderen. Voor kinderen is het van wezenlijk belang te zien dat hun ouders gastvrije mensen zijn.
De deur openen voor anderen is fundamenteel voor elke christelijke gemeenschap. Anderen aanvaarden, deuren en ramen openen om iets van je warmmenselijkheid te delen met deze koude wereld .... We zouden moeten geloven dat in elke jongere, in elke man of vrouw die in verdriet of wanhoop leeft, Jezus zelf voor onze deur staat. En je zult zien hoe elke bezoeker, ZELFS HIJ DIE JE NIET HEBT UITGENODIGD of die GEEN HEILIGE, de sfeer verandert.
In de voorbije weken hebben we allemaal kunnen ervaren tot diep vanbinnen dat we geroepen zijn DEUREN TE OPENEN naar wie dan ook, zelfs letterlijk! Maar vooral openstaan voor ELK-ANDER.
Wanneer we deze tekenen kunnen zien, verwanten vinden om elkaar te dragen in deze Goddelijke uitnodiging, dan zal JOE en de andere slachtoffers van racisme NIET voor niets gestorven zijn!
Dan kunnen droefheid en ontmoediging omgekeerd worden. Dan worden deze tekenen van verbondenheid, de duizenden mensen, dingen en gebeurtenissen van gisteren wegwijzers zijn naar een wereld die God heeft gewild, wegwijzers naar Hem, maar daar is geloof voor nodig! EN daadkracht. Spreken OVER liefde is niet voldoende, maar HANDELEN IN GASTVRIJHEID.
Velen onder jullie hebben jaren terug geijverd voor "GASTARBEIDERS ZIJN GEEN LASTARBEIDERS"; Ik herinner me zelf nog de bandmontages, de spreekbeurten en verhandelingen, de zelfklevers en raamaffiches!
HEBBEN WE DAN ZO EEN OMMEZWAAI GEMAAKT IN EEN PAAR DECENNIA?!
In plaats van ons te verzuipen in al deze fatalistische gedachten, kunnen we het beter van de positieve kant bezien. Geniet van het leven! Als het dan toch ooit gedaan zal zijn, kunnen we er nu maar beter van profiteren, en proberen het "einde der tijden" in de mate van het mogelijke uit te stellen. Stop met uzelf op te sluiten in nutteloze voorgekauwde regels, want het leven is zo complex dat elke poging om het eenvoudiger te maken, het enkel nog complexer maakt. Er zijn echter wel richtlijnen die nodig zijn voor een aangenaam bestaan voor iedereen. Als u respect en begrip toont voor elkaar, u zal respect en begrip terugkrijgen. Als u haat en onbegrip toont, zal u haat en onbegrip terugkrijgen. Maak het beste van uw leven, maar niet ten koste van anderen. Gebruik uw verstand wat meer in plaats van enkel uw kennis, en laat u niet misleiden door uw gevoelens. Want die kunnen juist zijn, maar ook totaal verkeerd. Meer dan dit kan ik u niet meegeven. U heeft uw leven in uw eigen handen, doe er dan ook zélf iets mee in plaats van u te laten besturen door anderen.
zoals eerder beloofd tracht ik hier het afscheid weer te geven van iemand die maanden met botkanker heeft geleefd zonder het me ooit met zoveel woorden te vertellen. Hij heeft het gedaan in een chat om me niet meer hoeven te zien en pas op het einde van dit gesprek is mijn frank gevallen. Juist daarom dit gesprek bewaard in mij documenten.
Uit respect laat ik het verhaal dan zoals het aan me werd gericht zonder franjes, misschien zo aangrijpend ook 2 jaar later ... Een bijzonder pijnlijk afscheid en toch ook zo troostend.
HET LAATSTE WAT HIJ VROEG VAN ME DAT HIJ FIER MOCHT ZIJN OVER MIJN GAAN EN STAAN.
martin zegt:
ben je daar vriend
martin zegt:
kan best dat je met andere zaken bezig bent
Joeri zegt:
Inderdaad ik heb ook al eens wat anders aan mijn hoofd, maar net om dat te vergeten, te verdringen ben ik online gekomen. Al lukt het me momenteel niet zo goed om het probleem los te laten
martin zegt:
over welk probleem heb je het, vriend?
Joeri zegt:
het is nogal gecompliceerd
Joeri zegt:
zo zit ik in elkaar zou het beste antwoord ziijn
maar ja als je het daar mee moet stellen zal je ook niet veel wijzer geworden zijn
Joeri zegt:
al is het voor mij met die zin meer dan duidelijk
martin zegt:
ja, bedankt alvast
je bent in elk geval veel opener geworden
martin zegt:
hebt blijkbaar stapsgewijs vertrouwen gekregen in mij
Joeri zegt:
en dat is nu langzaam een probleem aan het worden
Joeri zegt:
ik heb het niet meer in de hand
verlies de controle
Joeri zegt:
ja zo ben ik
sorry
martin zegt:
en dit in zeer moeilijke tijden voor jou
martin zegt:
welke controle verlies je dan?
martin zegt:
controle over jezelf?
martin zegt:
je gevoelens?
martin zegt:
laat je het niet langer toe verliefd te worden zoals rond valentijn?
Joeri zegt:
ja weeral zo'n moeilijk te beantwoorden vraag
Joeri zegt:
zoiets ja
Joeri zegt:
ik zit ook met de vraag of ik de andere verliefd kan laten worden op mij
martin zegt:
je moet de liefde toelaten
elke vorm van sympathei en genegenheid
martin zegt:
en dat is niet gemakkelijk en zeker niet risicoloos
martin zegt:
maaar aan de andere kant waren we elkaar al lang kwijt, zaten we zelfs hier en nu niet
martin zegt:
alles begint bij vriendschap
bij vertrouwen dat niet geschaad wordt
martin zegt:
je kon er zelfs terecht met een woordloze vraag van jou kant
Joeri zegt:
zo is dat en ik heb niet meer dan 1 minuut
martin zegt:
en eindelijk kon je er in alle openheid over praten
Joeri zegt:
inderdaad ik kon praten over en wist toen nog niet wat ik nu weet
martin zegt:
maar precies dat bracht ons nader, daarom nog niet samen
Joeri zegt:
voor mij is het mislopen van onze afspraak op dit moment een teken van hierboven
Joeri zegt:
zo van stop er mee
Joeri zegt:
hou martin niet langer aan het lijntje
Joeri zegt:
laat martin zijn leven leiden
martin zegt:
dat heb je dan ook zo geschreven
Joeri zegt:
jouw weg loopt elders
martin zegt:
en dat heb ik nog bewaard
maar aub kruip eens uit dat hokje laat ons die weg samen gaan
Joeri zegt:
dat mag ik niet
Joeri zegt:
echt niet
Joeri zegt:
ik zou wel willen maar het mag niet
martin zegt:
wat mag niet?
Joeri zegt:
jou verdriet doen
Joeri zegt:
nog meer dan er hier een punt proberen achter te zetten
martin zegt:
mij verdriet doen
Joeri zegt:
jou een andere kant doen opkijken
martin zegt:
IK HEB AL ZWAARDERE LASTEN GEDRAGEN
Joeri zegt:
net daarom
jij hebt je deel al gehad meer zelfs
martin zegt:
jongen, je hebt vooral vanavond een goed gesprek nodig
Joeri zegt:
ik kan jou nog zwaardere lasten besparen en ben dus genoodzaakt dat ook te doen
Joeri zegt:
je begrijpt het niet martin
martin zegt:
denk niet onmiddellijk aan een relatie
Joeri zegt:
daar is zelf geen tijd meer voor
martin zegt:
maar aan een deur die voor je open staat
martin zegt:
aan ECHTE vriendschap,
geborgenheid
Joeri zegt:
en die wil ik niet binnengaan
martin zegt:
ik heb het je via gebeden, teksten, foto's allemaal laten weten
Joeri zegt:
jij geeft en zal niets ontvangen
Joeri zegt:
en dat wil ik niet
echt niet
martin zegt:
omdat ik het de moeite waard vind
martin zegt:
een stuk roeping, vriend
Joeri zegt:
ik zal dan ook binnenkort dit e-mail adres laten schappen
martin zegt:
nee, niet doen
want dan verlies ik jou
martin zegt:
denk daar aan, Joeri
Joeri zegt:
als ik het niet doe dan doen anderen het binnenkort wel voor mij
martin zegt:
zo zwartgallig
Joeri zegt:
dat is het hem nu net je verliest me toch
Joeri zegt:
nee realistisch martin
Joeri zegt:
het einde is nabij
Joeri zegt:
medisch gezien dan he
martin zegt:
hoe bedoel je?
Joeri zegt:
ik ben terminaal
martin zegt:
een heel klein woordje uitleg
Joeri zegt:
ik ben stervende
martin zegt:
terminaal als gevolg van ???
martin zegt:
de breuken en verdere gevolgen?
martin zegt:
ik heb nog een vriend die het eind van het jaar niet meer haalt
Joeri zegt:
je weet inderdaad nog van mijn bedrijfsongeval
met revalidatie als gevolg
Joeri zegt:
dat leed leek geleden
Joeri zegt:
tot men plots botkanker vaststelde
martin zegt:
juist dan moeten we elkaar nabij zijn
Joeri zegt:
en daar begon het einde van mijn revalidatie
Joeri zegt:
ik heb de strijd verloren
martin zegt:
ik word er stil van
Joeri zegt:
het is een mooi voorstel martin
martin zegt:
maar ben blij dat je het neergeschreven hebt
Joeri zegt:
maar ik kan het niet meer opbrengen
martin zegt:
ik zal je wat vertellen
Joeri zegt:
ik zal je er eeuwig dankbaar voor zijn
martin zegt:
jaren terug had ik een goede vriend
Joeri zegt:
maar wil nogmaals mijn verontschuldigingen aanbieden
Joeri zegt:
ja ik had vroeger open kaart moeten spelen
martin zegt:
die ook aan botkanker overlden is
Joeri zegt:
dan had onze breuk minder hard voor je geweest
martin zegt:
Joeri, ik zou je nu eigenlijk willen horen
Joeri zegt:
maar ergens was er hoop
en daar krik je je aan op
martin zegt:
maar ER IS NOG GEEN BREUK
Joeri zegt:
die wil ik bewust maken
Joeri zegt:
vandaar dat ik vrees dat dit het moment van de waarheid is
martin zegt:
doe dat niet jongen, nu nog niet
Joeri zegt:
wanneer ik zo erg onder de verdoving zit dat ik het maar half besef dan
Joeri zegt:
nee dat is niet zoals ik het wil
Joeri zegt:
sorry
wat ben ik egoistisch
martin zegt:
ik heb van die vriend toen, wanneer het einde in zicht was een persoonlijke brief gekregen waarin hij neerschreef te willen sterven
Joeri zegt:
volgende maand wanneer typen niet meer gaat
Joeri zegt:
nee dank je
martin zegt:
ik heb hem bezocht tot enkele dagen voor zijn afscheid
Joeri zegt:
ik wil alleen sterven
martin zegt:
ik zeg niet dat jij dat ook moet doen
Joeri zegt:
ik wil niemand zien
martin zegt:
hoe lang weet je dat al?
Joeri zegt:
ze geven je hoop martin
Joeri zegt:
en verplaatsen altijd dat definitief is gedaan uit
Joeri zegt:
gelukkig hoor want ik had al lang niet meer de moed opgebracht om er tegen te vechten
Joeri zegt:
om nog zieker te zijn dan ziek
martin zegt:
al die tijd heb je dat voor mij verzwegen, gespaard
en dan nog zeg je dat je geen vriend bent voor mij
Joeri zegt:
nee dat ben ik ook niet
martin zegt:
nu begrijp ik waarom je vroeg naar dat gebed en die tekst
Joeri zegt:
want anders had ik het je al gezegd
had ik het met je gedeeld
martin zegt:
Joeri, zelfs ik .....
Joeri zegt:
en toch is het anders
Joeri zegt:
jij moet er nog mee verder
Joeri zegt:
ik niet
martin zegt:
ik begrijp je frustratie en alles wat je nu kwetst
Joeri zegt:
het stopt
martin zegt:
je mag het aan me kwijt
martin zegt:
dag en nacht
Joeri zegt:
nee dat is reeds over
Joeri zegt:
ik ben dan wel boos maar anders boos dan jij bedoelt denk ik
Joeri zegt:
ja ik denk de laatste tijd veel
martin zegt:
ik weet dat het anders is, maar iets dat iemand persoonlijk diep treft, werk, gezondheid, famlie, daar loop je niet mee te koop
martin zegt:
ik begrijp je boosheid
Joeri zegt:
alsof ze opeens meer in hun mars hebben dan ik voor mogelijk hield
Joeri zegt:
die grijze hersencellen
martin zegt:
je zegt dat ik sympathiek en zo ben, maar ik ben al mijn ganse leven begeleider geweest ahw van mensen in nood en lijden
Joeri zegt:
ik heb zo'n spijt martin
martin zegt:
vandaar komen er inderdaad velen op me af
Joeri zegt:
weet je martin ik wou dat ik ook zo was
Joeri zegt:
de tijd die me nog rest een luisterend oor zijn
martin zegt:
doe dat vriend voor zover het in je mogelijkheden ligt
martin zegt:
het is het mooiste wat je kan doen
Joeri zegt:
en weet je waar ik naar uitkijk
martin zegt:
Joeri, ik herlees in stilte wat je schrijft
Joeri zegt:
om iemands persoonlijke engel in nood te worden
Joeri zegt:
maar dat strookt niet echt met mijn geloof
martin zegt:
dat ben je een beetje voor mij geweest, vriend
Joeri zegt:
graag gedaan
martin zegt:
en wie weet welke taak je wordt toebedeeld!
martin zegt:
echt waar
Joeri zegt:
al bedoelde ik wel na mijn aardse bestaan
martin zegt:
Joeri, pas enkele maanden hebben we elkaar leren kennen, en nu zo intens in elkaar verstrengeld
martin zegt:
dat zou pas heel mooi zijn JIJ MIJN ENGEL
Joeri zegt:
misschien word ik wel even cupido en bezorg ik je iemand om te koesteren en gekoesterd te worden,
martin zegt:
dan heb je nog veel jaren voor mij te gaan
Joeri zegt:
laat on het hopen martin
martin zegt:
Hoe langer we hier spreken, hoe moeilijker de woorden, maar vooral hoe intenser ik mijn hart voel
martin zegt:
voor jou, met jou
martin zegt:
hier en nu kan ik enkel tijd geven aan U
martin zegt:
en ik hoop en bid dat dit gesprek je deugd doet
martin zegt:
al had je wellicht niet gedacht zo uit te wijden
martin zegt:
ben je er nog, mijn vriend?
Joeri zegt:
Geef je me nog een minuutje respijt
martin zegt:
zeker
twee ook
Joeri zegt:
nemen we bij deze dan afscheid
Joeri zegt:
het ga je goed martin
Joeri zegt:
en als het kan geef ik je een duwtje in de goede richting
martin zegt:
hoe bedoel je afscheid bij deze?
Joeri zegt:
tot laters gins bij ons alles vader
martin zegt:
zijn dit je laatste woorden aan mij?
Joeri zegt:
sterkte Martin
martin zegt:
halverwege deze chat had u zich lichtjes herpakt
Joeri zegt:
maak er het beste van zoals voorheen
martin zegt:
de tranen staan me in de ogen
Joeri zegt:
zie je wel ik doe je verdriet
wat voor een vriend ben ik dan geweest
Joeri zegt:
eentje die klaagt en zaagt
martin zegt:
tranen omdat je nu en hier al afscheid wenst te nemen
Joeri zegt:
het ga je goed Martin en 'k wens je alle voorspoed toe
Met de dood voor ogen in zijn strijd tegen kanker waar hij het nooit over had tot in de laatste week voor het mailingafscheid kreeg ik deze boodschap met de uitdrukkelijke wens dat hij een engel mocht zijn voor mij, ondanks zijn pijn en het afscheid waar hij het pas uitdrukkelijk aan mij bevestigde even voor zijn overlijden. In zo een sereniteit nog de moed hebben me zijn engel te mogen zijn en de vraag dat hij vooral FIER zou mogen zijn over mijn doen en laten grijpt me nu nog aan. Misschien laat ik hier eerstdaags enkele citaten van hem achter, veel te vroeg gestorven en nog zo op zoek naar zijn levensdoel.
Hij was er echter klaar voor zonder jammerkachten, ik helemaal niet. Joeri, dank voor je vriendschap!
OPGEDRAGEN AAN JOERI :
Ik gun je...
Ik gun je elke dag een engel, die voor je zorgt wanneer het niet zal gaan zoals je graag zou willen en je geen enkel lichtpunt ziet. Ik gun je zonnige gedachten die iets verzachten van je strijd, gestreden in de lange nachten van bange zorg en eenzaamheid.
Ik gun je alle mooie dingen, die ieder mens zo dolgraag wil en dat je in de trieste dagen toch even blij kunt zijn en stil. Ik gun je dat een golf van warmte vanuit mijn hart in 't jouwe stroomt en dat er wonderen gebeuren, zoals je ze alleen maar droomt.
Ik gun je elke dag een engel, die steeds tot helpen is bereid, een engel met een hart vol liefde, die met je strijdt en met je lijdt. Ik gun je dat vanuit de hoge een stille kracht jouw pijnen stilt en dat je zegt:"Ik ben vandaag weer als door een wonder opgetild!"
Jij die in mij woont met de kracht als van een opspuitende bronwel, vol sprankelend, leven gevend water. Ik heb het - tot mijn schade en schande - klaar gekregen (wie laat nu het meest vrij?) om jaar na jaar stenen te verzamelen en daarmee die bronwel in mij te begraven onder puin en gruis en eigen drukdoenerij.
Ik moet Jou weer opgraven in mij, opdelven in mijn diepste diep, het schilderijtje van mijn wezen, mijn gelaat grondig laten restaureren van jarenlang vuil. Jij hebt er Jouw gezicht in uitgetekend, daar waar Jij verblijf houdt, diep in mij. Wanneer krijg jij het klaar om Jouw beeltenis in mijn wezen weer van blijdschap te laten stralen in dat verfrissend, opspattend bronwater, daar diep, heel diep in mij verborgen?
Kom, trek me naar binnen, blijf kloppen aan de poort want ook mijn oren zijn doof geworden, blijf schijnen in de nacht want de blindheid van mijn ogen is bijna totaal.
Kom, delf op mijn ware gelaat, maak mij mooi, maak van mij Jouw liefste mens, ik kan niet meer zonder Jou, Jij die woont in mij, opborrelende Minne - kracht wassend water dat leven doet. Kom, leef je uit in mij.
Ruusbroec
MET ZEER VEEL DANK AAN VLINDERKE OMDAT IK ER ME VOLLEDIG IN HERKEN EN EEN BOODSCHAP VOOR VELEN DIE HET NIET MEER GEZEGD KRIJGEN!
Het is al een hele tijd dat ik me serieus erger wanneer ik een gebouw voorbijloop met in grote letters "COMPETENTIECENTRUM" bovenaan. ... Wat lager een bordje "vdab". Moet dat zo nodig, dat woord "competentiecentrum"; in elk geval geen uitnodigende naam?!
Deze morgen moest ik weer ens slikken wanneer ik hoorde dat een soortgelijk "centrum" werd geopend. Niet dat ik afkerig zou staan van deze centra waar steeds meer herscholing, bijscholing en levenslang leren een nieuwe en grotere rol gaan spelen in onze moderne samenleving., maar moet het nu echt met een woord als "vompetentiecentrum"?
Waarom niet CONCURRENTIECENTRUM? Want wat is COMPETENT?! En vooral door wie en hoe wordt er gescoord. Ik kan er nog inkomen wanneer iemand nieuw is in de arbeidswereld maar eens jarenlange ervaring in zelfde werkomgeving ... Dan zal me al langer weten in wat je al dan niet competent bent, dan zullen anderen je al lang bijgestuurd hebben. Enfin, hier ga ik misschien afwijken al zal me menigeen wel begrijpen.
Stap maar eens zo een gebouw binnen waar je competentie getest moet worden, al spreek ik niet uit eigen ervaring, maar na een loopbaan van ondertussen 30 jaar met alles wat ik zie gebeuren om me heen om elkaar de pas af te snijden, een boom te vellen of een een geknakt riet te breken, kan ik me wel wat voorstellen bij een "competentiecentrum". Zo iets van maandenlange psychologische tests bijvoorbeeld, zelfs binnen het eigen huis om dan een neutraal schrijven te ontvangen dat je niet voldoet, ik zeg zo maar iets.
Waar is het MENSELIJKE van zo een competentiecentrum? Ik heb ze al vaak gezien, de mensen die tijdens een pauze aan de deur van dat centrum, haast uitdrukkingsloos een cigaret opsteken, troosteloos uitkijkend, wachtend op een volgende test in het besef dat ze werden opgeroepen omdat ook psychologen er hun werk hebben of ben ik er nu even over? Kan ....
Het moet echter zeer pijnlijk zijn wanneer werkzoekenden zich daar moeten aanmelden bij zo een centrum, .... een "CENTRUM", mensen! En dan nog COMPETENTIE-centrum alsof je in je voorbije loopbaan nog alles moet bewijzen. Ik denk hier in het bijzonder aan de zovelen die door welke omstandigheden dan ook niet langer COMPETENT kunnen zijn omdat ze niet langer kunnen FUNCTIONEREN hetzij door ziekte, famliliale omstandigheden ... Zonder nog te spreken over allen die, zelfs met een handicap, met zachte dwang naar zo een centrum gedreven worden bij de uitwerking van het generatiepact. Heel concreet denk ik hier en nu aan een jongere die getraumatiseerd door zijn jonge verleden echt niets meer aankan waardoor hij nog normaal kan functioneren. Nog zo een competentietest is voor die gast een doodsteek bij de andere messteken, ook al wil hij zo graag werken. Ik denk meteen ook aan een ander die door relationele problemen het normale arbeidscircuit moest verlaten en nu naar HET competetentiecentrum moet op latere leeeftijd waar hij uitgeperst wordt als een citroen om dan te laten vaststellen dat hij eigenlijk beter terug op ziekenkas zou blijven.
Waarde lezer, het lag niet in mijn bedoeling zo ver uit te wijden, maar hoe langer ik de mensen aan me zien voorbijkomen, besef ik dat het VRESELIJKE woord COMPETENTIECENTUM best zo vlug mogelijk mag geschrapt worden en vervangen door een ander ook al zal het inhoudelijk wellicht niets bijdragen tot een beter klimaat, tenzij dat de betrokken persoon er niet dagelijks moet mee geconfronteerd worden wanneer hij daar voorbijrijdt! . Het woord alleen al, zonder de gemaakte bedenkingen, zegt heel veel over hoe we met elkaar omgaan in deze harde wereld waar alles nog enkel draait om geld en gewin! Je zal maar in het geval zijn dat deze grote logo je TOESCHREEUWT alsof je niet meer tot de arbeidswereld behoort zoals elders omschreven!
Ja, inderdaad, misschien eens iets anders dan de recente teksten die ik publiceerde, maar zeker even oprecht en heel bewust geschreven .... wat de score ook mag wezen.
geheel in de lijn van wat ik betracht over te brengen via mijn blog las ik over de middag deze tekst in Kerk+Leven van 17 mei 2006. Ik wil deze passage uit een interview met mevrouw Marcia De Wachter dan ook met jullie meelezen omwille van de duidelijkheid waarmee ze ons SLEUTELS TOT EIGEN GELUK en zo tot GELUK VAN ANDEREN aanreikt.
"Zijn zelfontplooiing en erkenning voorwaarden om gelukkig te zijn?
Er zijn vijf sleutels om je goed te voelen in je vel. Eén: zorg dat je er goed uit ziet. Zie eruit alsof je je goed voelt en voel je alsof je er goed uit ziet. Schoonheid is de spiegel van levensmomenten als vreugde, verdriet en liefde. Het begint diep in je en is de spiegel van je harmonie, je energie, je enthousiasme.
Twee: zorg dat je je ziel voedt. Persoonlijk kan ik me geen leven inbeelden zonder spiritueel welzijn, zonder innerlijke band met het leven of zonder besef dat je deel bent van een groter geheel. Wie een spiritueel leven leidt, wordt daardoor gesteund in goede en slechte tijden. Je moet daarvoor tijd maken, niet alleen wanneer het slecht gaat. Het geeft je een innerlijke kracht, noem het levenssap. Ik doe dat door gebed, meditatie en yoga. Telkens wanneer ik nu en dan naar de mis ga, kom ik er geïnspireerd uit.
Maar ik heb voor mezelf ook techniekjes ontwikkeld om tot inkeer te komen. Zo heb ik een acroniem opgesteld dat ik dagelijks herhaal, botchjan, luidt het. Het staat voor: geen Boosheid, geen Ontgoocheling, Onwetendheid of Ongenoegen, geen Trots, geen Chagrijn, geen Jaloersheid, geen Angst, niet Natrappen. Eigenlijk komt het neer op de evangelische richtlijn Behandel de andere zoals je zelf wil behandeld worden. Door hier dagelijks bij stil te staan, zit het voortdurend in mijn bewustzijn.
Drie: eet gezond, sport regelmatig, neem voldoende rust, kortom, eer je lichaam. Ook dat is een element om gelukkig en in evenwicht te zijn.
Vier: ontdek je wijsheid. Vooral vrouwen zouden dat meer moeten doen. Vaak hebben ze een gebrek aan zelfvertrouwen. Wijsheid is iets wat je langzaam opbouwt door ouder te worden. Je hebt dan meer humor, meer medeleven, meer geduld. Ik kan iedereen aanraden om te lezen, schrijven, reizen en zijn verborgen talenten te ontdekken.(laatste heb ikzelf mogen ervaren o.a. door oefenen in seniorennet en combinatie van lezen en schrijven - maarten).
En vijf: voel jezelf verbonden met de anderen. Dat is een bron van voortdurend geluk. In Japan worden vrouwen het oudst. Zelf zeggen ze dat dit aan hun yuimara ligt. Letterlijk betekent dat cirkel.
Erbij horen, belangrijk zijn voor je omgeving, je familie, je netwerk. Dat is vitaal om je goed te voelen.
Je ziet, zelfontplooiing is voor mij dus maar een deel van het geluk. Het draagt er maar toe bij in de mate dat je ze kan inzetten voor anderen."
Deze bedenkingen, blogvrienden, vond ik meer dan de moeite ze met jullie te delen omdat ik er ook mezelf voor een groot stuk in herken maar er nog dagelijks moet aan werken. Misschien een mooigetuigenis voor iuedereen nu het weekend voor de deur staat.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
