Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
LIEFDE ... (ja, altijd terugkerend, willens nillens naar de kern van blog en leven) Een woord, opgeschreven in boeken en films, opgeschreven in toneelstukken, maar zodra eeen woord op een bepaalde manier wordt gezegd bestaat er echt liefde. Het staat geschreven. Je gelooft erin!
Het leven blijft gewoon doorgaan, ook als je niet langer geluk hebt.
Ook als men al lang niet meer jong is blijft men ongelukkig genoeg het gevoel van de jeugdigheid houden.
Behoefte aan liefde is er altijd, ook al neemt de kans steeds verder af dat iemand je nog lief zal hebben
of dat je iemand zult kunnen liefhebben, en het buikpijngevoel van verliefdheid blijft altijd acuut voelbaar.
Ware liefde en begeerte zijn weliswaar twee verschillende dingen, maar ze zijn ook moeilijk los van elkaar
te zien of van elkaar te onderscheiden.
"... Hongerige man-vogel op leeftijd, wat haat ik verlangen, wat velang ik naar genot, wat geniet ik van liefde,
en hoe zwaar moet het vallen om niet langer jong te zijn!"
Dat is het moment waarop je door gebrekkige oordelen verliefd wordt op iemand die je lefde onmogelijk kan
beantwoorden.
Als je in het verleden geen geluk hebt gehad in de liefde, zul je de liefde niet weten vast te houden als ze
zich aan je opnbaart: het zal onmogelijk zijn er greep op te houden.
Beschaamd en gefrustreerd blijf je op je vaste plek. Zo is het leven: vrijwel voortdurend op je plaats zitten. Een nest is er niet en er is niemand bij je, niet op dezelfde rots en niet op dezelfde tak.
De omstandigheden van je hartstochten zijn veel te onbeduidend om uitnodigend te zijn voor anderen. Dus blijf je
daar maar zitten, sluimerend en dromend, om je voor onheil te behoeden.
En ondertussen jeuken je vingers, wil je tong zich roeren en sper je je ogen machteloos open...
Kreten van verlangen en van pijn doen je oren tuiten.
Niemand die het hoort.
.... en toch heb ik de liefde altijd hoog ingeschat ....
Ik weet niet of dit een goede titel is, eerder afgeleid uit de foto en de tekst nadien, maar wanneer je door mijn blog wandelt en het doet helemaal van onderuit, dan zal de aandachtige lezer of de bekende weten hoe ik evolueerde sedert 28062004, de dag waarop men me adviseerde het wat kalmer aan te doen om een zachte uitdrukking te gebruiken. Pas nu, en dan nog niet volledig, kan ik zeggen dat rouwen inderdaad 2 jaar tijd vergt.
Sorry voor de mensen die vruchteloos de naam POKE heeben ingetikt. Hierbij de correctie en dank voor de persson die me er op attent heeft opgemaakt en nu maar schrijven aan die lieve man.
Ik kan mails deleten, andere kan ik miischien gewoon delen met bloggers die er al dan niet hun voordeel kunnen uithalen op welke manier dan ook, vandaar deze vandaag voor jullie!
Every night, every day Toda noite, todo dia
You're the one I always dream of Você é a pessoa com quem eu sempre sonho
Every line of your face
Cada linha do seu rosto
Is sketched so plain inside my heart Está traçada tão nitidamente dentro do meu coração
You've grown so deep inside of me Você cresceu tão profundamente dentro de mim
You're everything I feel and see Você é tudo que eu sinto e vejo
And you're the one, you're the one I love E você é a pessoa, você é a pessoa que eu amo
All my life, all my love Toda minha vida, todo meu amor
I can feel when you're beside me Eu posso sentir quando você está ao meu lado
All that's right, all that's wrong Tudo que é certo, tudo que é errado
Suddenly becomes so clear De repente se torna tão claro
My heart has overtaken me Meu coração me sufocou
With feelings you awake in me Com sentimentos que você despertou em mim
And you're the one, you're the one I love E você é a pessoa, você é a pessoa que eu amo
Only you could move me enough Somente você poderia mexer comigo o bastante
To believe in love one more time Para acreditar no amor mais uma vez
All I need to ask for tomorrow is that you're mine Tudo que eu preciso saber para o amanhã é que você é meu
Mine for a lifetime Meu por toda a vida
If our friends all around
Se nossos amigos de toda a parte
Find it hard to understand us Acharem difícil nos entender
You and I understand Você e eu entendemos
The other one so very well Um ao outro tão bem
And that's what I've been looking for E é por isso que tenho procurado
So I keep coming back for more Então eu continuo voltando em busca de mais
'Cause you're the one, you're the one I love Porque você é a pessoa, você é a pessoa que eu amo
'Cause you're the one, you're the one I love Porque você é a pessoa, você é a pessoa que amo
Het mag jullie verwonderen dat "POKE" de titel is van een rubriekje, maar nu het al een tijd is dat ik geen blognieuws meer zag verschijnen van Poke, een chatvriend die met het uiterste van zijn krachten toch nog hier en daar een berichtje wist te plaatsen en zelfs vele gastenboeken heeft getekend, wil ik langs deze weg laten weten aan blogland dat Poke het zeer langzaam aan moet doen en dat het hem en zijn vrouw wellicht deugd zou doen hem eens te bezoeken op de virtuele wereld. Dus stuur hem maar een beirchtje om hem moed en sterkte te wensen in de moeilijke dagen die hij nu doormaakt. Ook dat moet kunnen in blogland.
Dank in naam van Poke, zijn echtgenote, kinderen en familie.
Snik, mijn pc-vriend heeft het daarnet laten afweten en zo moet ik een deel 2 toevoegen ...
of teveel bloggers op dit uur?!. In elk geval wil ik de rust van de afgelopen dag bewaren. Ik wou alleen nog zeggen dat ik niet weet of het nu de film was van gisterenavond, de
tv-mis, of de doodgewone dagdagelijkse dingen die rust brachten, maar dit weet ik wel:
Laat op een zondag pas de pc als laatst genodigde toe in het leven, zeker de onnodige
mails die kunnen aanlieding tot chat; dan ervaar je terug hoe mooi het leven kan zijn,
ook al regende het van de vroege morgen tot de late avond.
Dit is alvast mijn voornemen maar hoe lang zal ik deze belofte kunnen nakomen nu ik
juist op de radio hoor hoe internetvrienden soulmates werden en op dit eigenste uur dansen
Gewoon eens een dagboekske openen ... Vandaag opgestaan met de gedachte aan een verjaardag van een bijzondere vriend, kennis, broer, ingenieur, en al bij al een eenvoudig iemand die er altijd was in goede en kwade dagen, in zakelijke en formele contacten, maar vooral woordeloos nabij. Jos, ik wens je langs deze weg een bijzondere gelukkige verjaardag toe! Wanneer ik vandaag zomaar uit het vuistje blog(al doe ik dat meestal, zoniet altijd) is dat voor mij een teken dat er meer is dan een pc-wereld. Ik bedoel dat ik vandaag niet ben opgestaan met mijn vriend, de pc, en zijn vriend, de blog. Neen, heb eens "gewoon" gedaan. Ik ben niet gaan chatten met de vrienden die ik ken via msn, en ook niet met de virtuele vrienden en zo ben ik ook niet in verleiding gekomen om verder weg te surfen van de irreële wereld naar welke sites dan ook. Ik heb lekkere koffie gezet, geluisterd naar een betere cd om eens niet te moeten luisteren naar reclames en ander "gelul" (sorry voor het woord), maar genoten van de kleurenpracht in de tuin zo naar buiten turend, ook al regende het. Dan begin je beeetje bij beetje te beseffen dat we ook eens zonder pc kunnen, dat er nog een echt leven is, al is het tijdens het afstoffen, eten voorbereiden ... Tijdens een weekend is de verleideing inderdaad groter "even" op pc te komen, maar vandaag bewust zo lang weg gebleven en dat bracht me tot rust. Of was het nog onder invloed van een mooie film (waar ik toen eigenlijk eens niet werd benomen door mensen die je nog moet/mag mailen?!), hoe dan ook deze morgen heb ik zelf eens bewust tv opgezet om de tv-mis uit Grimbergen te volgen ... en, Ja, bidden werkt ... al moest ik ook nog nadenken aan wat ik voor mijn ouders zou halen voor bij de koffie. Neen, er was gen bijzondere reden mijn ouders op de koffie te vragen dan wellicht niet meer noch min een genadige inval als uitloper van deze rust zonder pc, zonder chatgedoe. Het was dan ook doodgewoon genieten om bij elkaar te zijn en bij te praten met één oog naar het Belgisch kampieonschap om toch Tom Boonen te zien winnen, maar helaas helaas, en dan nog geen rechtstreekse verslaggeving, maar ook deze heb ik niet gemist
"Ik weet niet of ik mij de woorden juist herinner, ik herinner mij verder ook niet meer, helaas, waar Ton het allemaal over had. Behalve dan over 'vertrouwen ondanks ' Niet anders kunnen dan zitten en vertrouwen. Rondom mij worden kinderen geboren, mensen gaan door, ondanks en dankzij de lotgevallen van het leven, ze zoeken, ze zijn wanhopig, ze zijn ten diepste ontroerd, Ik hoorde iemand zeggen: 'ieder mensenleven is een roman, zo vol van verdriet, pijn, geluk en moed.' En ondertussen Kunnen wij iets anders dan beschouwen wat er in ons leeft, in ons eigen hart, in het hart van anderen? En vertrouwen, ons overgeven "
Wanneer ik volgend lied hoorde moest ik meteen denken aan wat ik hier recent al neerpende over de vluchtigheid der dingen, al is het allemaal "des mensen".
Jij bent alleen maar een verlangen Je bent niet meer dan dat Je bent een vlucht Je bent een achterdeur En als ik je heb ben je misschien wel een doodgebloed verlangen Je bent niet meer dan dat Van liefde is geen sprake Jij bent alleen iets Wat ik nodig heb
`t Is voor een nacht, niet voor een leven Ik beloof geen eeuwigheid Je moet jezelf de schuld maar geven Als je daarin hebt geloofd Ik kan m`n hart niet laten stilstaan Een gevoel gaat snel voorbij
Lang heb ik erover nagedacht of ik hier iets zou over schrijven. Het zou kunnen in het verlengde liggen van wat ik eerder deze week publiceerde, en toch. Wat ik daarnet op een blog heb gelezen gaat alle normen te buiten hoeveel fantasie een mens ook mag hebben (en gelukkig heb ik die zelf ook voldoende) maar wat tussen twee mensen omgaat hoeft niet openbaar gemaakt te worden tot in de kleinste details. Dat is alvast mijn persoonlijke mening.
Ik ben zelfs terughoudend wanneer ik hier iets aanhaal over non-conformistische seksualiteit, maar wat ik daarnet heb gelezen zet me aan toch nog eens uitdrukkelijker dan voorgaande iets neer te pennen al zal het me misschien niet in dank worden afgenomen, en al geef ik toe dat het voor een prille vijftiger ook op vandaag een strijd is tussen een engel en de duivel die zeker via internet ons overal verleiden kan.
Toch even deze gedachte meegeven, wellicht aansluitend op eerder "gepubliceer" want seksualiteit valt niet samen met liefde. Het is een uitdrukking van die liefde, belangrijk maar voorbijgaand. Stem je gedrazg niet af op wat om je heen wordt gezegd, op wat wordt gepubliceerd en dat is juist een heikel punt op vandaag. We worden uitgebuit. Het gaat er niet om seksualiteit te verwerpen. Het is goed als het juist beleefd wordt. Laat je echter niet grijpen of overspoelen door seksualiteit. De vreugde en het plezier zijn voorbijgaand, vluchtig - waardoor je steeds meer wilt, en vaker. Daar word je moe en triestig van, terwijl seksualiteit je eigenlijk blij moet maken. Dat meer willen maakt je eenzaam, zeker via internet waar alles kan en alles mag. Jammer dan ook dat gelijkaardige zaken dan ook verspreid worden via dit seniorennet.
Respecteer de ander, aanvaard hem zolas hij is .... en daar zit het hem soms op vandaag veel te veel, het eeuwig jong en mooi willen/moeten zijn. Neen, gebruik de ander niet voor jezelf. Ga niet willekeurig met hem om. Raak hem aan met tederheid. Kleineer hem niet. Eerbiedig de schoonheid van het lichaam. Hoe meer het zichzelf kan zijn, hoe gaver, hoe vrijer, hoe mooier het is - en niet bewoond door een passie, maar door en diepe liefde, delicaat en duurzaam.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
waarvoor dank.
