Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
dag vadeer op deze vaderdag je bent er iedere dag soms ben je in de tuin soms bak je het vlees brui velen mogen op je rekenen dat mag voor hen heel veel betekenen
je bent er voor je kleinkind je bent er voor je petekind je legt voor vaderdag geen velanglijst toch krijg je vandaag een gedicht ingelijst je spaart voor anderen punten uit de krznt zo kregen velen een cadeau uit je hand je haren kleuren prachtig grijs door wie Zijn Geest werd jij zo wijs je dient dagelijks de Heer in zijn tempel Hij drukt elke dag op jou Zijn stempel geniet vanje vadersfeest vader blijf nog lang bij je leest een zoon
Het bestaat, de kracht die de Geest van God geeft. Het bestaat, het nieuwe leven door de Geest van God. Het bestaat, Pinksteren: je openstellen, bevrijd worden, nieuw worden.
Allemaal eensgezind bij elkaar. Allemaal als broer en zus. Allemaal in één Geest: één gemeenschap. Het bestaat, de nieuwe adem. Moed De ander verdragen, jezelf verdragen. De ander accepteren, jezelf accepteren. Geen haat, geen ruzie, geen oorlog.
Het bestaat, vrede Voor mensen ver weg en voor mensen dichtbij.
Er zijn mensen die elkaar begrijpen, die bij elkaar horen, met elkaar, voor elkaar, die één taal hebben, de taal van de liefde.
"Heren, het was aangenaam samenwerken .. af en toe; meer af dan toe". Het klonk bitter. Zonder om te kijken liep hij de deur uit. Hij voelde zich vreemd uitgelaten, alsof hij na jaren ploeteren eindelijk zijn hoofd uit de mestvaalt wroette. Hij was deze midag zelf uiteten geweest waar hij normaal gebruik maakte van het personeelsrestaurant. En om dit leven nu af te sluiten, al had hij het nooit zo gewild, bleef hij haperen aan een modezaak waar hij zich in een nieuw maatpak liet steken.
"UW WAARDE OP DE ALGEMENE ARBEIDSMARKT ZAL GEEN GEVOLGEN HEBBEN".
Het was bij het opruimen van paperassen dat ik dit onder ogen kreeg en blijkbaar besef ik pas nu wat voor taalgebruik deze edele heren dokters gebruiken. Van sociaal gesproken!
Twee dingen: mijn waarde; de arbeidsmarkt. Van de persoon, zeg maar de mens geen woord!
Alles stond te lezen op een eenvoudige verklaring na een controlebezoek aan een arts, niet eens na een heelkundige ingreep; enkel na een paar weken in het gips te hebben rond gesukkeld.
laat ons eens "proberen " in harmonie iets te doen , terug die aandacht voor mekaar opbrengen , een goeden dag zeggen , een woordje tegen mekaar , ik weet het, het is niet gemakkelijk , maar zij het nu wit , of zwart of grijs of jong ; hebt u er al aangedacht dat ieder van ons een moeders kind is ? een wezen geboren uit liefde , om liefde te geven ; de apostelen spraken niet alle talen maar ze spraken de taal van de mensen , en wanneer u iemand aanspreekt in de taal van de liefde verstaat men u ook . . . . . .
met dank aan Peter1925 voor deze wijze woorden; Peter die één van de eersten was die me kwam opzoeken en me af en toe met gepaste plaatjes rond mijn patroonheilige vereerde. Neen, zo een mensen blijf ik waarderen!
Moesten we eens beginnen met onmiddellijk de waarheid te vertellen over onself!
Wie we echt zijn, voelen en verlangen. Zouden we deze wereld niet aangenamer maken, zeker in de eerste plaats voor onszelf, maar evenzeer voor onze geliefden?!
Het is niet op ons sterfbed dat men moet vernemen wat we écht te vertellen hadden, of zo vele kansen hebben gemist door écht te durven leven.
En toch hoor je het nog elke dag na een overlijden, zeker van een geliefde dierbare:
"Ik heb het altijd geweten".
Is het daar niet veel te laat, zelfs onherroepelijk te laat voor?!
Veel te vaak onderschatten we de kracht van een aanraking, een glimlach, een lief woord, een luisterend oor, een eerlijk compliment, of het kleinste gebaar dat we om elkaar geven. En toch ligt juist in deze dingen de mogelijkheid om je leven volledig om te gooien.
God die in het begin uit aarde, naar zijn beeld, de mensen voor elkaars geluk geschapen heeft, Hij doet U samen zijn, Hij maakt U man en vrouw, elkanders brood en wijn, elkanders woord van trouw.
Zoals van meet af aan een mens geen antwoord vindt, als hij niet door een mens, ten diepste wordt bemind. Zo zult gij nu voortaan, in liefde en in leed elkanders antwoord zijn, één lichaam en één geest.
Zoals ten einde toe, de mensen twee aan twee hun lange wegen gaan en God gaat met hen mee. Zo zal Hij met U zijn in leven en in dood, Hij wordt uw brood en wijn, en dit geheim is groot.
(t: Huub Oosterhuis / m: B.Huijbers GVL443
ook te zingen op: aan wat op aarde leeft, Valerius 1629) Waarom ik dit vandaag nog eens achterlaat? Het is een tekst, een lied dat me sinds 1973 telkenmale sterk aanspreekt, vooral die zinsnede : ZOALS TEN EINDE TOE, DE MENSEN TWEE AAN TWEE HUN LANGE WEGEN GAAN EN GOD GAAT MET HEN MEE. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze woorden heel vaak aangehaald of verwerkt heb in een wens. Maar deze woorden hoeven niet uitsluitend gebruikt te worden voor een huwelijksviering ... die trouwens heel spijtig genoeg niet of nauwelijks noch voltrokken worden; crisis van TROUW? - ; de wens SAMEN iets te doen en elkaar daariin te ondersteunen is evenzeer belangrijk. Ook dat is trouw. En misschien raakt het vervolg ons nog het meest: EEN ANTWOORD VINDEN, wat het ook moge zijn, maar bovenal TEN DIEPTSTE BEMIND WORDEN.
Want misschien is het wel waar wat ik gisteren nog las, dat er mensen zijn die dit slechts één maal, en dit voor een paar uren mogen beleven, in hun lange leven.
Weet je wat ik haast vergat te onderlijnen, maar juist onze kracht is?!
Wat kan aandacht belangrijk zijn Even met elkaar een praatje maken Zo maar op straat of op het marktplein. Zo maar met elkaar in gesprek raken.
Vaak geven wij elkaar weinig aandacht Hebben het te druk met ons eigen leven Weten niet wat er van ons wordt verwacht Toch moeten we naar aandacht streven.
Meer aandacht aan elkaar schenken en vraag maar hoe het gaat Niet te veel aan ons zelf denken Maar raak met elkaar aan de praat.
Meeleven met je mede mensen Dat is een hele goede zaak Een ieder het beste willen wensen Dat gebeurt nooit te vaak.
God wil dat wij om onze naaste geven En dat wij luisteren naar Zijn stem God is met ons allen verweven Geloof dan en vertrouw op Hem.
Laten we proberen om iedereen het goede te geven Laten we steeds meeleven met elkaar Elkaar tot steun zijn in dit leven Dat is toch wel de moeite waard, niet waar ??
In elk geval mocht je het woord "aandacht" googelen in mijn website hier, dan weet je hoe ik er sinds jaar en dag op hamer ....uitnodig en er op vertrouw ... met dank aan hen die even hun oor te leen geven aan mij.
De dood houdt geen rekening met dagen of uren of maanden. Hij komt als hij komt en hij komt nooit op afspraak. Hij wacht om in je lichaam te kruipen. Hij staat naast je en toch zie je hem niet. Je ziet hem niet, je voelt hem niet, en ruikt hem pas wanneer het te laat is. WEES DUS WAAKZAAM, WANT GIJ KENT DAG NOCH UUR!
Verwonder je zo vaak als je kan en verbaas je over wat je vanzelfsprekend vindt,maar dat helemaal niet is. Geniet van eenvoudige dingen als wandelen, een appel eten, even de ogen sluiten. Wees dankbaar en waarderend voor wat dankbaarheid en waardering verdient. Zoek mensen die een positieve invloed op je hebben. Ontvang in alle rust complimenten en opbouwende opmerkingen; weiger kalm en duidelijk afbrekende commentaar.
Blijf je realiseren dat jouw leven van jou is. laat je niet door anderen leven. Gun jezelf de ruimte en tijd voor dingen die je graag doet. Zoek naar activiteiten waarbij het nuttige ook aangenaam is, alles heeft aangename kanten. Kies er voor je gelukkig te voelen. Wacht niet op anderen of het lot om je gelukkig te maken. Lach veel, zo vaak als je zin hebt. Er zijn redenen in overvloed.
"Gisteren heb ik in de winkel een man ontmoet, 91 jaar oud was hij; wou wat schuurpapier kopen ..We hebben eventjes gepraat ..ja, ook over het einde van het leven ! Toen gaf hij me een hand en zei .. "je bent echt een vriendelijk mens .. echt, ik ben blij dat ik eens binnen gekomen ben "
Ik heb niets gedaan ik ben gewoon vriendelijk geweest..
Als je ziet hoe die man vereerd was met een vriendelijk woordje en een beetje aandacht, of in dat ander geval, hoe een klein zinnetje op een blog soms een positieve, levensgevende uitwerking kan hebben ..
dat geeft voldoening en de innerlijke kracht om toch verder te gaan !
Het heeft geen geld gekost .. en iemand is blij met iets totaal vanzelfsprekends .." AANDACHT GEVEN - AANDACHT KRIJGEN. het blijven telkens opnieuw sleutelwoorden die niets hoeven te kosten maar die voor geen goud ter wereld te koop zijn, zeer zeker voor mensen die alleen en/of eenzaam in het leven staan.
Eerst en vooral een korte mededeling. Wellicht ben ik niet de enige maar hoe dan ook zijn de berichten die ik heb gepost voor deze mooie Pinksterdag niet verschenen waardoor ik nu toch nog even iets probeer achter te laten. Ik kon me ook geërgerd hebben, al vind ik het natuurlijk wel jammer dat de mooie tekst die ik geplaatst had zomaar is verloren gegaan, zeker ook omdat ik het beeld dat ik kreeg van een bevriend iemand zo ook niet meer kan gebruiken, en het is maar één maal Pinksteren op een jaar... Al lijken daar zich vandaag maar weinigen nog iets van aan te trekken, zeker toen ik deze morgen de hoogmis wou bijwonen ... Er waren slechts dertig mensen aanwezig, meer dan er dus koorleden waren om deze dienst op te luisteren.
Misschien dan toch gepast om vandaag het alom gekende maar zo zinvolle lied en/of gebed te delen op deze Pinksterzondag.
Kom, Schepper Geest, daal tot ons neer, houd Gij bij ons Uw intocht, Heer, vervul het hart dat U verbeidt met hemelse barmhartigheid.
Gij zijt de gave Gods, Gij zijt de grote Trooster in de tijd, de bron waaruit het leven springt, het liefdevuur dat ons doordringt.
Gij schenkt Uw gaven zevenvoud, o hand die God ten zegen houdt, o taal waarin wij God verstaan, wij heffen onze lofzang aan.
Verlicht ons duistere verstand, geef dat ons hart van liefde brandt, en dat ons zwakke lichaam leeft vanuit de kracht die Gij ons geeft.
Verlos ons als de vijand woedt, geef ons de vrede weer voorgoed. Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad, geen ongeval ons leven schaadt.
Doe ons de Vader en de Zoon aanschouwen in de hoge troon, o Geest van Beiden uitgegaan, wij bidden U gelovig aan.
Het rood van het vuur, want zoals pater Lievens zegde: "VIER MOET BRANDEN". Mogen wij in deze dagen bidden om een nieuw vuur dat onze harten verteert en een stormwind die door de kerken waait zodat de kerken terug hun deuren en ramen openen zoals de eerste christenen op die Pinkstermorgen.
Dit heb ik keer op keer mogen ervaren in India waar ze nog deelden wat ze niet bezaten.
Maar dat ondervind ik ook hier waar mensen in eenvoud leven, ja soms zelfs arm of ziek, maar zoveel te geven.
Je zou hun gleuk soms willen kopen .
De ingelaste foto is er niet zomaar. Ik heb het persoonlijk meegemaakt toen ik India te gast was en we er onverwacht met een groepje 'even' langskwamen. Deze mensen hadden niets buiten die ene haan, hoog in de boom ...
Geloven is ... misschien elkaar gewoon ontmoeten via het bloggen om zo de boodschap door te geven die Christus ons heeft voorgeleefd. Deze 'ontmoeting' heeft me enkekle dagen terug geraakt toen ik onverwacht volgende 'bezinning' doorkreeg via mail. Ik ben de auteur dankbaar dat hij dit wil delen met mij, met jou en met zovelen. Ook dat is bloggen, de weg waardoor ik zovelen mocht leren kennen. Maar maak het nu maar even stil om deze woorden te laten doordringen.
Geloven is als een bloem.
Het geeft een rijke geur en prachtige kleuren het kan ons leven een stuk aangenamer maken...
Geloven is als een bron.
Kleine dingen die we voor elkaar doen, zonder nood aan een tegenprestatie, maar die kunnen uitmonden in een zee van geluk..
Geloven is als een zon.
Die de donkere wolken kan doen verdwijnen en die kan zorgen voor licht en warmte in ons hart..
Geloven is een werkwoord.
Het is een uitnodiging om altijd te blijven zaaien opdat er voortdurend iets moois zou mogen groeien voor onzelf maar ook voor onze medemensen...
Geloven is een verbond.
Jezus' voorbeeld volgend, de handen onvoorwaardelijk in elkaar slaan tot welzijn en geluk van iedereen rondom ons...
Geloven is een rekenoefening.
Onszelf wegcijferen van de eerste plaats, zodanig dat we meer aandacht kunnen besteden aan anderen het is een optelling van woorden en daden waarmee we onze naasten gelukkiger kunnen maken.
Geloven is een kunstwerk.
Met wat goede wil kan iedereen het maken en het resultaat zal ongetwijfeld door iedereen gewaardeerd worden ..
Het zal voor iedereen een uitnodiging zijn om het zelf eens te proberen.
Bedankt dat "U" ons dit geloof geschonken hebt ! Bedankt dat wij dit geloof met anderen mogen delen!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
