Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Veel te vaak onderschatten we de kracht van een aanraking, een glimlach, een lief woord, een luisterend oor, een eerlijk compliment, of het kleinste gebaar dat we om elkaar geven. En toch ligt juist in deze dingen de mogelijkheid om je leven volledig om te gooien.
God die in het begin uit aarde, naar zijn beeld, de mensen voor elkaars geluk geschapen heeft, Hij doet U samen zijn, Hij maakt U man en vrouw, elkanders brood en wijn, elkanders woord van trouw.
Zoals van meet af aan een mens geen antwoord vindt, als hij niet door een mens, ten diepste wordt bemind. Zo zult gij nu voortaan, in liefde en in leed elkanders antwoord zijn, één lichaam en één geest.
Zoals ten einde toe, de mensen twee aan twee hun lange wegen gaan en God gaat met hen mee. Zo zal Hij met U zijn in leven en in dood, Hij wordt uw brood en wijn, en dit geheim is groot.
(t: Huub Oosterhuis / m: B.Huijbers GVL443
ook te zingen op: aan wat op aarde leeft, Valerius 1629) Waarom ik dit vandaag nog eens achterlaat? Het is een tekst, een lied dat me sinds 1973 telkenmale sterk aanspreekt, vooral die zinsnede : ZOALS TEN EINDE TOE, DE MENSEN TWEE AAN TWEE HUN LANGE WEGEN GAAN EN GOD GAAT MET HEN MEE. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze woorden heel vaak aangehaald of verwerkt heb in een wens. Maar deze woorden hoeven niet uitsluitend gebruikt te worden voor een huwelijksviering ... die trouwens heel spijtig genoeg niet of nauwelijks noch voltrokken worden; crisis van TROUW? - ; de wens SAMEN iets te doen en elkaar daariin te ondersteunen is evenzeer belangrijk. Ook dat is trouw. En misschien raakt het vervolg ons nog het meest: EEN ANTWOORD VINDEN, wat het ook moge zijn, maar bovenal TEN DIEPTSTE BEMIND WORDEN.
Want misschien is het wel waar wat ik gisteren nog las, dat er mensen zijn die dit slechts één maal, en dit voor een paar uren mogen beleven, in hun lange leven.
Weet je wat ik haast vergat te onderlijnen, maar juist onze kracht is?!
Wat kan aandacht belangrijk zijn Even met elkaar een praatje maken Zo maar op straat of op het marktplein. Zo maar met elkaar in gesprek raken.
Vaak geven wij elkaar weinig aandacht Hebben het te druk met ons eigen leven Weten niet wat er van ons wordt verwacht Toch moeten we naar aandacht streven.
Meer aandacht aan elkaar schenken en vraag maar hoe het gaat Niet te veel aan ons zelf denken Maar raak met elkaar aan de praat.
Meeleven met je mede mensen Dat is een hele goede zaak Een ieder het beste willen wensen Dat gebeurt nooit te vaak.
God wil dat wij om onze naaste geven En dat wij luisteren naar Zijn stem God is met ons allen verweven Geloof dan en vertrouw op Hem.
Laten we proberen om iedereen het goede te geven Laten we steeds meeleven met elkaar Elkaar tot steun zijn in dit leven Dat is toch wel de moeite waard, niet waar ??
In elk geval mocht je het woord "aandacht" googelen in mijn website hier, dan weet je hoe ik er sinds jaar en dag op hamer ....uitnodig en er op vertrouw ... met dank aan hen die even hun oor te leen geven aan mij.
De dood houdt geen rekening met dagen of uren of maanden. Hij komt als hij komt en hij komt nooit op afspraak. Hij wacht om in je lichaam te kruipen. Hij staat naast je en toch zie je hem niet. Je ziet hem niet, je voelt hem niet, en ruikt hem pas wanneer het te laat is. WEES DUS WAAKZAAM, WANT GIJ KENT DAG NOCH UUR!
Verwonder je zo vaak als je kan en verbaas je over wat je vanzelfsprekend vindt,maar dat helemaal niet is. Geniet van eenvoudige dingen als wandelen, een appel eten, even de ogen sluiten. Wees dankbaar en waarderend voor wat dankbaarheid en waardering verdient. Zoek mensen die een positieve invloed op je hebben. Ontvang in alle rust complimenten en opbouwende opmerkingen; weiger kalm en duidelijk afbrekende commentaar.
Blijf je realiseren dat jouw leven van jou is. laat je niet door anderen leven. Gun jezelf de ruimte en tijd voor dingen die je graag doet. Zoek naar activiteiten waarbij het nuttige ook aangenaam is, alles heeft aangename kanten. Kies er voor je gelukkig te voelen. Wacht niet op anderen of het lot om je gelukkig te maken. Lach veel, zo vaak als je zin hebt. Er zijn redenen in overvloed.
"Gisteren heb ik in de winkel een man ontmoet, 91 jaar oud was hij; wou wat schuurpapier kopen ..We hebben eventjes gepraat ..ja, ook over het einde van het leven ! Toen gaf hij me een hand en zei .. "je bent echt een vriendelijk mens .. echt, ik ben blij dat ik eens binnen gekomen ben "
Ik heb niets gedaan ik ben gewoon vriendelijk geweest..
Als je ziet hoe die man vereerd was met een vriendelijk woordje en een beetje aandacht, of in dat ander geval, hoe een klein zinnetje op een blog soms een positieve, levensgevende uitwerking kan hebben ..
dat geeft voldoening en de innerlijke kracht om toch verder te gaan !
Het heeft geen geld gekost .. en iemand is blij met iets totaal vanzelfsprekends .." AANDACHT GEVEN - AANDACHT KRIJGEN. het blijven telkens opnieuw sleutelwoorden die niets hoeven te kosten maar die voor geen goud ter wereld te koop zijn, zeer zeker voor mensen die alleen en/of eenzaam in het leven staan.
Eerst en vooral een korte mededeling. Wellicht ben ik niet de enige maar hoe dan ook zijn de berichten die ik heb gepost voor deze mooie Pinksterdag niet verschenen waardoor ik nu toch nog even iets probeer achter te laten. Ik kon me ook geërgerd hebben, al vind ik het natuurlijk wel jammer dat de mooie tekst die ik geplaatst had zomaar is verloren gegaan, zeker ook omdat ik het beeld dat ik kreeg van een bevriend iemand zo ook niet meer kan gebruiken, en het is maar één maal Pinksteren op een jaar... Al lijken daar zich vandaag maar weinigen nog iets van aan te trekken, zeker toen ik deze morgen de hoogmis wou bijwonen ... Er waren slechts dertig mensen aanwezig, meer dan er dus koorleden waren om deze dienst op te luisteren.
Misschien dan toch gepast om vandaag het alom gekende maar zo zinvolle lied en/of gebed te delen op deze Pinksterzondag.
Kom, Schepper Geest, daal tot ons neer, houd Gij bij ons Uw intocht, Heer, vervul het hart dat U verbeidt met hemelse barmhartigheid.
Gij zijt de gave Gods, Gij zijt de grote Trooster in de tijd, de bron waaruit het leven springt, het liefdevuur dat ons doordringt.
Gij schenkt Uw gaven zevenvoud, o hand die God ten zegen houdt, o taal waarin wij God verstaan, wij heffen onze lofzang aan.
Verlicht ons duistere verstand, geef dat ons hart van liefde brandt, en dat ons zwakke lichaam leeft vanuit de kracht die Gij ons geeft.
Verlos ons als de vijand woedt, geef ons de vrede weer voorgoed. Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad, geen ongeval ons leven schaadt.
Doe ons de Vader en de Zoon aanschouwen in de hoge troon, o Geest van Beiden uitgegaan, wij bidden U gelovig aan.
Het rood van het vuur, want zoals pater Lievens zegde: "VIER MOET BRANDEN". Mogen wij in deze dagen bidden om een nieuw vuur dat onze harten verteert en een stormwind die door de kerken waait zodat de kerken terug hun deuren en ramen openen zoals de eerste christenen op die Pinkstermorgen.
Dit heb ik keer op keer mogen ervaren in India waar ze nog deelden wat ze niet bezaten.
Maar dat ondervind ik ook hier waar mensen in eenvoud leven, ja soms zelfs arm of ziek, maar zoveel te geven.
Je zou hun gleuk soms willen kopen .
De ingelaste foto is er niet zomaar. Ik heb het persoonlijk meegemaakt toen ik India te gast was en we er onverwacht met een groepje 'even' langskwamen. Deze mensen hadden niets buiten die ene haan, hoog in de boom ...
Geloven is ... misschien elkaar gewoon ontmoeten via het bloggen om zo de boodschap door te geven die Christus ons heeft voorgeleefd. Deze 'ontmoeting' heeft me enkekle dagen terug geraakt toen ik onverwacht volgende 'bezinning' doorkreeg via mail. Ik ben de auteur dankbaar dat hij dit wil delen met mij, met jou en met zovelen. Ook dat is bloggen, de weg waardoor ik zovelen mocht leren kennen. Maar maak het nu maar even stil om deze woorden te laten doordringen.
Geloven is als een bloem.
Het geeft een rijke geur en prachtige kleuren het kan ons leven een stuk aangenamer maken...
Geloven is als een bron.
Kleine dingen die we voor elkaar doen, zonder nood aan een tegenprestatie, maar die kunnen uitmonden in een zee van geluk..
Geloven is als een zon.
Die de donkere wolken kan doen verdwijnen en die kan zorgen voor licht en warmte in ons hart..
Geloven is een werkwoord.
Het is een uitnodiging om altijd te blijven zaaien opdat er voortdurend iets moois zou mogen groeien voor onzelf maar ook voor onze medemensen...
Geloven is een verbond.
Jezus' voorbeeld volgend, de handen onvoorwaardelijk in elkaar slaan tot welzijn en geluk van iedereen rondom ons...
Geloven is een rekenoefening.
Onszelf wegcijferen van de eerste plaats, zodanig dat we meer aandacht kunnen besteden aan anderen het is een optelling van woorden en daden waarmee we onze naasten gelukkiger kunnen maken.
Geloven is een kunstwerk.
Met wat goede wil kan iedereen het maken en het resultaat zal ongetwijfeld door iedereen gewaardeerd worden ..
Het zal voor iedereen een uitnodiging zijn om het zelf eens te proberen.
Bedankt dat "U" ons dit geloof geschonken hebt ! Bedankt dat wij dit geloof met anderen mogen delen!
Het Magnificat is de lofzang van Maria die zij uitsprak nadat de engel haar de geboorte van Jezus had aangekondigd. Lucas 1, 46-55:
Ik zing van ganser harte voor de Heer, ben opgetogen om mijn God, de Redder. Want hij had oog voor mij, zijn dienares, maar wie ben ik, dat Hij mij heeft gevraagd. Nu mag ik mij voortaan gelukkig prijzen, dat Hij zo grote dingen aan mij deed. En alle eeuwen stemmen met mij in.
De Heer is machtig en zijn Naam is heilig. Iedere tijd opnieuw gaat zijn genade naar allen die eerbiedig met Hem leven. Genade is zijn kracht, maar alle hoogmoed, al onze eigenwaan ontmaskert Hij. Alle machthebbers stoot hij van hun tronen, arme en kleine mensen maakt hij groot. Wie honger hebben geeft Hij overvloed en rijken stuurt Hij heen met lege handen. Altijd is Hij zijn volk nog trouw gebleven, altijd bezorgd om Israel zijn dienstknecht. Zo had hij het beloofd aan onze vaderen, aan Abraham en aan zijn volk voorgoed.
Vertaling Huub Oosterhuis
Rig Mutschler
Mooi om met dit lied de meimaand af te sluiten. En niet eens gezoch, want ik sloeg zomaarr mijn zangboek open en zie!
Het ingelaste beeld vindt men helaas slechts op rommelmarkten, maar voor mensen in het Zuiden is dit voor velen het enige wat in de huiskamer prijkt en waar zij zich aan optrekken. Het is een stille getuigenis van hun oprecht geloof. En in vele blogs waar daar wordt van gebruik gemaakt is dit zelfs nog vaak het 'logo' van hun blog.
Wie onder jullie "man bijt hond" volgt zal wellicht al meerdere malen deze beeltenis, tesamen met het Helilg Hart van Jezus, tegen de wand hebben zien prijken.
Misschien iets heel anders of juist niet, maar het voorbije jaar ben ik heel wat thrillers gaan lezen wat ik jaren terug voor onmogelijk hield o.a. wegens 'te druk' en mijn interesse eigenlijk meer uitging naar alles wat met religie te maken had. Maar goed, via het lezen van bepaalde romans kwam ik ongevraagd terecht bij het kunst-kijken, tot me er zelfs in verdiepen, zeker wanneer een goede schrijver dan nog eens zijn bronnen aanhaalt of expliciet zegt wat hem in kunst treft. En zo kwam ik onverwacht terecht bij DALI, een naam als een klok, maar pas nu heb ik enekele uren uitgetrokken om inderdaad het gruwelijke van die schilderijen - of moet ik zeggen van de man Dali nader te bekijken. Ook zin gekregen?
Ga dan maar eens surfen naar "Het station van Perpignan" of vergaap je even aan "Het spook van de Sex-Appeal". Veel surf- en kijkplezier! En nu terug naar de boeken rond deze auteur!
... toen ik dit aan iemand mailde tussen andere dingen door kreeg ik volgende bedenking terug.
Ik vond het wel mooi al was het niet gemaakt om te verspreiden, zo maar uit het vuistje en toch. Lees zelf maar:
de tijd laat sporen na op ons gelaat in de vorm van rimpels en groeven van grijze haren en een steeds nauwoplettende blik in onze ogen maar waar het naartoe gaat nadat het zijn spoor naliet dat weet geen mens
bestaat er ergens een ruïne waarin het zich nestelt bestaat er ergens een berg waarop het plaats neemt om ons zo in de gaten de houden of verdwijnt het zomaar in het niets zoals die mediterende monnik ooit lang geleden ...
maar dat de tijd bestaat en sporen nalaat ... daar zijn miljoenen bewijzen zichtbaar van
want zelfs de mooiste roos ooit verwelkt in de armen van de tijd
Toen de kapel helemaal opgetrokken was ging een afvaardiging van de notabelen naar het bisschoppelijk paleis in Doornik om aan de bisschop te vragen om de kapel in te wijden. Op weg naar de bisschop, ontmoetten ze een vrome vrouw die zei: "Het is niet nodig om de bisschop te vragen uw kapel te wijden. Zij is immers al gewijd door Onze Lieve Vrouw zelf." Toen de vrouw enige twijfelende gezichten zag, ging ze verder: "Omdat u zou geloven wat ik u vertel, zal ik een teken geven. Keer terug, u zal er een rode, zijden draad vinden gespannen rondom de kapel. De plaats binnen de draad is gewijd..."
Ogenblikkelijk keerde men terug. Rondom de kerk vonden ze een rode, zijden draad. En die draad kende begin noch einde. En, vertelt de legende verder, die rode, zijden draad had een bijzondere genezingskracht. Zieken kregen er een stukje van mee, maar de draad verminderde nooit. Helaas raakte die rode draad verloren in de loop der tijden. Vandaag de dag wijdt de pastoor de rode draad, die nog altijd door de pelgrims meegenomen wordt naar huis.
In het leven moet je eerlijk zijn tegenover jezelf en met jezelf en de dingen doen waarvan je denkt dat ze gedaan moeten worden.
Jezelf mogen zijn met jezelf en tegenover de ander ...hoe vaak heb ik het al niet mogen als advies meegeven, en ja het werkt blijkbaar nog ook, zeker op lange termijn,én in VERTROUWEN.
Ik was er even niet. Ik heb genoten van een mooie hemelvaartsdag om meteen een bezoekje te brengen aan mijn ouders en om hulde en dank te brengen aan mijn hemelse Moeder Maria in het bedevaartsoord Dadizele, waar ik ben geboren. Ik was er trouwens al zestienjarige de eerste lector en ben dit tientallen jaren gebleven. Toen was ik ook de jongste, maar toen ik gisteren de mis bijwoonde zag ik dat die jongsten van toen dezelfde mensen zijn gebleven en dus daar alles ongeveer is gestopt. Nu zie je alleen grijzende haren van de lector (m/v) ....
Enfin,de ganse dag, en dat al van in de vroege morgen 05.00 u tot zelfs in de openluchtmis om 16.00 u die ik bijwoonde, zat de kerk afgelaten vol.
Je hoort mensen op de treden van de basiliek elkaar begroeten met 'Hoe gaat het?' of 'Hoe ben je er geraakt, te voet, met de fiets, met de wagen'. De diepere betekenis van 'Hoe gaat het met u', zeker op de trappen van een basiliek waar je zonet Maria hulde bracht of waar je straks de mis zal bijwonen, betekent uiteindelijk: Hoe gaat het diep van binnen met je? Hoe ga je om met wat je is overkomen de laatste tijd sedert we elkaar nog hebben ontmoet? Hoe zal ik dat alles een plaats geven en wat doe ik er mee? Ook dat is bedevaart op hemelvaart!
Helaas .. Wanneer ik om me heen kijk dan speur ik enkel nog slechts 50-plussers of val ik hier nu onbewust in herhaling?!
Maar bij deze DANK ik de mensen, ja alle mensen, die bloemen op mijn levensweg strooiden.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
... toen ik dit aan iemand mailde tussen andere dingen door kreeg ik volgende bedenking terug.
