Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Simen Paulus, laatstejaarsstudent archeologie in Leuven, heeft de reputatie van een donjuan. Zijn succes bij de vrouwen is vele mannen een doorn in het oog, maar het is pas wanneer hij op stage vertrekt naar het Turkse Sagalassos dat zijn leven op een ingrijpende manier verandert.Op de site van de antieke stad worden tweeëndertig gouden munten gevonden die na een week spoorloos verdwijnen. Paulus is de belangrijkste verdachte. Hij vlucht Turkije uit en neemt een vakantiebaantje aan in het Provinciehuis van Leuven. Enkele dagen later ontdekt een fietser een levenloos lichaam onder het balkon van de tiende verdieping. Hoofdinspecteur Thomas Berg krijgt de opdracht uit te zoeken wat er is gebeurd.
Inderdaad, weer een tweede misdaadroman als aanrader en dit in een korte tijd zoals je merkt. Ik wil bij deze wel onderstrepen dat ik de werken persoonlijk heb gelezen alvorens hier een summiere weergave achter te laten, maar dan énkel en alleen om jullie te laten delen in dit boekenbad. En ja, inderdaad overgeschakeld van religie naar misdaad ter ontspanning.
Wanneer er bezoek was van de inspectie of van bepaalde betere vertegenwoordigers waarbij wellicht beiden, zowel directie als de aanbieder er voordeel konden bij doen, werd aan mij nogal eens gevraagd koffie te halen voor de heren. Inderdaad heren, want ik heb daar maar weinig dames over de vloer gezien. Controle en verkoop blijken nog steeds een mannenzaak te zijn, en het liefst mannen in maatpak en witte boord. Zelfs de eigen baas zou voor die betere gelegenheden een ander pak aangetrokken hebben. Maar goed, ik had het over de koffie en hoe ik daar trucs moest voor bedenken om dit letterlijk op een presenteerschaaltje aan de man te brengen.
Het zit namelijk zo dat we helemaal geen koffiekamer hadden, zelfs niet een echte kantine op de verdieping. Het enige wat er was, was een deel van de liftkamer waar waarschijnlijk vroeger een wc was geweest waar ze een koelkast en een klein aanrecht met een paar keukenkastjes hadden neergezet, een koffieautomaat op het aanrecht, niet eens een waterkoker. Je mocht al van geluk spreken indien het toestel onmiddellijk wilde werken, want de muntinworp werd destijds verwijderd zodat de heren directieleden af en toe een koffie konden nuttigen. Maar je kon er hoegenaamd geen tas onder het apparaat plaatsen. In plaats daarvan werden wegwerpbekertjes gebruikt. Het resultaat was dat de inhoud van de bekertjes heel veel groter was dan de tassen die voor de heren werden gebruikt. Dus daar begon het overgieten van beker naar tas. De gevolgen laten zich raden. Koffie langs en over dat mooi aardewerk en in het schaaltje waarbij de koffie ondertussen ook afkoelde, zeker wanneer meerdere gasten aanwezig waren. Het zoeken naar suikerklontjes en melk, en indien deze niet aanwezig waren vlug een collega bijhalen of iemand van de keuken opbellen om zo vlug als mogelijk het nodige te brengen. Wetende dat daarbinnen enkele hooggeplaatste ambtenaren zaten te wachten die soms al twee uur in de wagen hadden doorgebracht verhoogde enkel maar de druk. Eens alles op een serveerschaaltje was het nog een kwestie van een paar meter wandelafstand met een trillend dienblad op de hand, en maar hopen dat de deur op een kier stond. Anders kon ik eerst alles op de grond neerpoten om dan de deur te openen. Ja, in die laatste fase waren helpende handen zeer dankbaar, en die waren er meestal ook wel gezien men al had gezien dat ik koffie aan het zetten was. Best dat het gezelschap nooit heeft gezien wat er daar allemaal aan de hand was of ze zouden de koffie, die overigens blijkbaar enkel door onze directeur kon gesmaakt worden, onaangeroerd hebben gelaten!
Enfin, met een gladgestreken gezicht en zo mogelijk met de glimlach werd iedere gast voorzien van een mooi kopje koffie!
Ik voel de verbrande vingers nog steeds tot op vandaag en evenzeer de zucht van opluchting eens alles voorbij was!
BESCHADIGD. Zo herkenbaar dat het velen blijft achtervolgen, zeker indien mensen abrupt en telkens weer met de feiten worden geconfronteerd of gelijkaardige verhalen horen zoals deze:
Afgewende blikken en gemompelde excuses gaven me het gevoel dat ik werd verraden, alsof ik iets verzwegen had of een of ander crimineel verleden, fraude zoals ooit iemand had geprobeerd me te intimideren, al weet ik tot op heden niet wat fraude is, laat staan hoe ik ze moest plegen. Ik was medeplichtige beschouwd, maar aan wat dan? In elk geval, ze waren me van de ene dag op de andere uit de weg gegaan, en toen ze dachten dat ik niet keek of ik het niet doorhad zeker wanneer ik een dag met verlof was hadden ze zelfs mijn werk gecontroleerd. Ik werd beschadigd, besmet en geen gewoon mens meer.
Je breekt je pols en de mensen kunnen zien dat hij weer geheeld is. Je geraakt op een minder zichtbare manier beschadigd en ze zullen denken dat je altijd beschadigd bent geweest en het nooit meer goed zal komen. Wie zijn pols breekt krijgt de dag nadien al bezoek, zelfs met een fles wijn erbij. Wie van vandaag op morgen thuis zit zonder zichtbaar te zijn waarom, verliest alle contact. Sommigen blijven verdachtmakingen maken of blijven gissen naar de afwezigheid; anderen vinden gewoon geen woorden om die beschadigde persoon zelfs vriend en collega van toen te benaderen. Eén ding blijft echter overeind: hoe je er ook tegen vecht, het achter je hebt (proberen) te laten, je blijft voor altijd: beschadigd, besmet en wordt niet als normaal mens behandeld. Het was het begin van mijn blog Maar mensen willen leed en smart van een ander zien! Je geraakt er voor maanden op de eerste plaats in de top 20!
Eerlijk gezegd heb ik mijn werk nodig: de spanning, de uitdaging. Vakantie is voor mensen die moeten bekomen van hun werk. Na weekends of verlofperiodes moet ik soms bekomen van het teveel aan vije tijd.
Of zoals George Bernard Shaw het zo mooi heeft verwoord: Een vakantie, zeker en eeuwigdurende, is een goede definitie van de hel.
En dat is heel zeker waar voor mensen die veel te vroeg uit de arbeidsmarkt werden geworpen, of verder alleen door het leven moeten gaan, zonder partner, zonder kinderen, zonder toekomst. De stilte is hoorbaar, niet enkel op straat, maar dringt diep door tot in de ziel, waar het fijne van alleen te zijn verwordt tot een knagend gevoel van eenzaamheid.
Jonge vrouwen liggen dagen lang vastgebonden op bed, volledig aan hun lot overgelaten. Hun moordenaar doet zich voor als zijn slachtoffer. Via e-mails en smsjes stelt hij de vrienden van zijn slachtoffers gerust. Pas als ze overleden zijn, stuurt hij die vrienden een bericht: Je hebt haar dood laten gaan...
Detective Sam Currie moet deze gruwelijke zaak op zich nemen. Als de naam Dave Lewis een paar keer opduikt, gaat Currie achter hem aan, maar Dave heeft nog meer zorgen. De dood van zijn broer werpt nog steeds een schaduw over zijn leven. Ook zijn grote verloren liefde Tori laat hem niet los. Dan blijkt Tori het volgende slachtoffer van de moordenaar te zijn...
Niet enkel de winter, maar evenzeer is de zomer een uitgelezen tijd om weg te duiken in een andere wereld zoals deze van een goede thriller. Al enige tijd terug dat ik u nog een boek heb aangeraden, maar deze keer kon ik moeilijk terugkeren met dit boek naar de bib zonder dit speurwerk met u te hebben gedeeld! IDEAAL OM DE ZOMER EN DE VAKANTIE MEE TE BEGINNEN!
Klein klein kleutertje, wat doe je 's morgens vroeg? Dan ben ik uitgeslapen de nacht duurt nog lang genoeg. Ik ga me lekker wassen en trek mijn kleetjes aan. Klein, klein kleutertje, 't is tijd om op te staan.
Klein, klein kleutertje, wat doe je dan nog meer? Ik pak mijn doos met kleurtjes, en ook mijn teddybeer. Il wil meteen gaan slapen, maar mama kamt mijn haar. Klein, klein kleutertje, je boterham staat al klaar.
Klein, klein kleutertje, wat lust je wel of niet? Ik lust graag pap met suiker en appelmoes met friet. Ik lust geen rode kool maar bloemkool lust ik graag. Klein, klein kleutertje, dan kook ik dan vandaag.
Klein, klein kleuterte, wat doe je dan daarna? Ik mag ook lekker douchen voor ik naar bed toe ga En buiten wordt het donker de maan schijnt door de ruit Klein, klein kleutertje, nu is ons versje uit!
Als de messen niet meer snijden, als de soep te heet is, als de letters in de krant te klein zijn als de mensen stil spreken als de deuren van de liften te vlug sluiten als de stenen op het voetpad te oneffen liggen, als de kruiswoordpuzzel ongekende woorden vraagt, als men zegt dat je er jonger uitziet dan je bent, dan word je stilaan oud. Als je plannen hebt voor morgen, als je het nieuws met interesse volgt, als je houdt van spelende kinderen las je geduldig luistert naar jongeren met hun dwaze dromen en onmogelijke plannen, als je niet voortdurend verwijst naar 'de goeie oude tijd' waar alles beter was, dan ben je jong. Kleine kinderen willen vlug groot zijn, en doen er liefst een jaartje bij; bejaarde mensen doen van hun leeftijd graag wat jaren af - tenzij de honderd nadert. Zo vaak wordt er gespeeld met cijfers en getallen wanneer de levensduur berekend wordt. Toch is het in de meeste van die gevallen niet belangrijk of het lang is, dan wel kort. Wat de dagen vult: dat is het kijken waard. Waar de gedachten blijven hangen, waar het hart mee bezig is, naar wie of wat we echt verlangen, daar komt het vooral op aan. De rest is geven en ontvangen en weten: ik ben in Gods handen.
Het racisme waarvan we allemaal zo hard roepen dat we het niet hebben gaat eigenlijk om de onverschilligheid voor vreemdelingen zonder geld, en voor sukkels zonder de juiste papieren.
Misschien is dat wel de ergste vorm van rassendiscriminatie, en de moeilijkste om te bestrijden. Omdat de apathie niet meetbaar is, en niet kan worden weggeredeneerd. Mensen worden als slaven uitgebuit. Het gebeurt onder onze neus, en we zien het niet omdat we het niet willen zien. Mensen sterven en niemand trekt zich daar één jota van aan.
Als je wereld dreigt te vergaan na het verlies van je job, kunt u zich het best vastklampen aan die paar zekerheden die je hebt. Werken verzet dan je gedachten en herstelt je waardigheid. Het is meestal het enige conrtact dat je rest met de buitenwereld, want als het slecht gaat in je gezin zijn al je vrienden naar een andere planeet verhuisd.
'2222', Het was het cijfer waarmee iemand me opmerkzaam maakte dat mijn blog zeer gegeerd werd. Ik kende toen niets van nummers noch van statistieken en heb me er ook maar weinig van aangetrokken tot op het moment dat ik zag dat er bij vele bloggers een nummer stond. En verbaasd zag ik toe hoe mijn povere '2222' tussen die galerijen verscheen die verre mijn cijfer overtroffen. Het was zo van 'dat haal ik nooit! Maar zie, een mens schrijft, laat een bericht na, mijmert even, denkt er soms even aan om te stoppen, en zie voor ik het zelf heb gemerkt - misschien door de drukte van de voorbije dagen - werd de toen voor me onvoorstelbare '100.000' werkelijkheid. Een momet om éven ijdel als blij te zijn. Een moment om dankbaar te zijn aan zoveel onbekenden. Ja, we geven elkaar telkens een stukje leven en wat meer is, we ontvangen zoveel van elkander. We blijven elkaar inspireren, soms zelfs steunen waar kan en mag. Heel veel dank en verder succes en moed, medebloggers om verder te gaan. We zien elkaar heus nog wel!
Dat heet dan gelukkig zijn! Ja dat is het ook een beetje, maar toen SeniorenNet een tijdje terug problemen kende, had ik net een bericht geplaatst rond een foto van wat het kan zijn: gelukkig zijn in pure liefde. De tekst ging toen jamer genoeg verloren maar bij deze gelegenheid toch ergens passend. De intnsiteit van twee gelukkige mensen die inderdaad iets gewonnen hadden, maar toen slechts wisten dat ze van elkaar hielden en diep gelukkig waren. Een foto die nu misschien zijn waarde verliest, en toch ... Mijn blog zal ook na '100.000' over LIEFDE EN VRIENDSCHAP BLIJVEN GAAN!
Jongens en meisjes, mannen en vrouwen zijn overal en altijd druk in de weer met mobiele telefoons, trerwijl het sociale leven binnen handbereik hen ontglipt!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
