Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Dit kan een valse noot zijn temidden deze blog en toch wil ik deze plaatsen op vraag van een vriend al heb ik het er nog altijd moeilijk mee omdat voor mij de mens altijd boven alle andere staat. Maar ik begrijp ook zoals deze jonge man dat "zijn baasje" misschien die éne trouwe vriend is in zijn leven. Ik plaats het ook omdat er zovelen hier een bijzondere plaats geven aan hun hond of een ander lievelingsdier en dit uit respect. Ja, misschien staan mens en dier niet zo ver van elkaar. Vriendschap dan toch, zelfs liefde?
In de hoop dat deze tekst nu wél wordt gepubliceerd. Maarten
Ben jij geleidelijk in staat om naar jezelf te kijken zoals je bent? Ik hoop en wens het je toe. Daar wil ik je overigens bij aanmoedigen, want dit is geen makkelijke opgave: jezelf te leren zien zoals je bent. En bovendien tevreden te zijn en zelfs gelukkig. Weet je, zoals je bent, is het goed, want zo (en niet anders) ziet God je graag. Waarom jij dan jezelf niet?
zoals beloofd schrijf ik nog wat rond de bedevaartsreis. Deze bijdrage - moet ik eerlijk toegeven -mocht je gisteren al gelezen hebben maar iets weerhield me te bloggen, want zoals in voorbije jaren is gebleken ligt "bidden" niet in de markt in blogland. En néén, ik geef niet om scores al geeft het te denken dat een rangschikking onderste boven gehaald wordt wanneer ik nog eens uitdrukkelijk over geloven schrijf en over wat me sterkt. De tekst die volgt sluit dan ook naadloos aan bij de Westerse ingesteldheid van heden.
... En toch, vanwaar die 800.000 bedevaarders naar Kevlaer elk jaar opnieuw; die miljoenen naar Lourdes? Er was verder ook een andere reden om niet te bloggen, maar in dezelfde gesteldheid intens begaan te zijn met die jonge dichter (adhd) - zie archief een korte tijd terug - die me via een gedicht liet weten dat zijn papa zoaps is overleden. Ook dat is bidden!
Moeder Maria, wij willen nog even bidden ... Eeuwenlang was U voor ons de Lieve Vrouwe van Vlaanderen. Maar de tijden zijn in Vlaanderen veranderd, zoals U weet. Wij hebben nu veel geld. En we hebben televisies. En vanuit de zetel van onze woonkamer zien we nu iedere avond wat er over de wereld gebeurt. Maar bij dit alles bent U de grote afwezige.
Wij kennen U niet meer, of bijna niet meeer. Toch zijn er nog die trouw hun rozenkrans bidden, die op bedevaart gaan ... Maar U verschijnt nooit op televisie. Door de televisie is onze horizon verbreed en verruimd. Wij hebben nu gezien hoeveel armen er over de wereld worden vervolgd, verdrukt. Wij weten alles over Joegoslavië en hoeveel slachtoffers er zijn in Afrika!
Wij hebben zoveel gezien, maar van U geen spoor! Zou zoveel menselijk leed U koud laten!
Moeder Maria, leer ons kijken met andere ogen, en wees ons nabij in goede en kwade dagen.
De ingelaste foto is de bedevaartskaars die we als groep hebbben geofferd op het einde van de driedaagse. Deze kaars staat symbool voor onze zorgen en vragen die we acherlieten bij Maria
Goeie dag, Maria, Het verwondert U misschien dat wij tot tot U spreken, tot U bidden, vandaag de dag doet men dat niet meer, Gij waart wat stempelen gezonden ...
Toch komen wij tot U, Maria gewoonweg om bij U te zijn, even met U te spreken, als met een moeder die begrijpt, en de pijnen en het ongebrrip in het hart bewaart ...
Wees goed voor ons, Maria blijf voor ons pleiten bij Uw Zoon, als wij het hier wat bont maken ... Als wij hier liefdeloos en harteloos leven ... als wij geen broers en zussen zijn, maar concurrenten en, vijanden ...
Jan Coghe, priester
die de voorbije bedevaartsreis spiritueel geleid heeft naar Jezus via Maria. Morgen meer daar over. Maria dankend voor een behouden thuiskomst.
Als ik voor jou mag zijn Een mens die luisteren kan Naar alles wat je drukt Naar alles wat je draagt Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt
Als ik voor jou mag zijn Een mens die zoekt naar jou Naar alles wat nog mogelijk is Naar alles wat nog overblijft Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt
Als ik voor jou mag zijn Een mens die zwijgen kan Wanneer een woord teveel is Wanneer alleen de stilte zegt wat niet te zeggen is Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt
Als ik voor jou mag zijn Een mens temidden van de mensen Door jou geroepen, door jou gevraagd Omdat het echt niet verder kon Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt
Als ik voor jou mag zijn Een mens die wachten kan Tot dat je danken gaat omdat het toch nog erger kon Veel zwarter, veel zwaarwichtiger Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt
Als ik voor jou mag zijn Een mens die op het juiste ogenblik Jouw huis betreedt Wanneer je bang geworden bent voor t donker om je heen Dan dank ik jou voor het vertrouwen dat je in mij stelt. - auteur me niet bekend - maar bovenstaande sluit naadloos aan bij wat ik al zo lang blog.
Wanneer u dit leest ben ik op weg voor een drievoudige bedevvaartsreis. Misschien een idee om mee te nemen waneer jullie straks met verlof gaan of er een weekend tussenuit willen, ontspannen en toch verdieping zoeken, kunst bewonderen op een plaats van gebed, maar vooral Maria ontmoeten door de mensen die ons op reis aan elkaar gegeven zijn.
Kort samengevat omvat de bedevaartreis:
1 HET LOURDES VAN DE KEMPEN TE MEERSEL-DREEF 2 HET GENADEBEELD IN MARA-KEVELAER (Duitsland) 3 DE O.L.VROUWBASILIEK TE MAASTRICHT (Nederland)
Ik kan het bezoeken van het genadeoord te Kevelaer alleen maar sterk aanbevelen daar het voor mij een openbaring was toen ik er verleden jaar voor de eerste maal kwam. Een genadeoord in volle groen, rust en boordevol kunst! Vandaar dat ik deze meer uitgebreide bedevaartsreis met o.a. gelegenheid tot de kaarsenprocessie graag meepik dit jaar, vooral in dit bijzonder Lourdesjaar.
De fotoalbum over Kevelaer kun je vinden op de website: www.lourdesvrienden.be
Graag tot na dit weekend waar ik er zeker van ben dat ik er versterkt van terug kom. Maarten
Your eyes are made to see surfaces It's only when you look with your heart and soul that you'll see what's beneath.
Alleen wanneer je gezien hebt wat er onder het oppervlak schuilt, of wat de deiningen veroorzaakt, dan kan je oordelen. Het komt er uiteindelijk op neer dat je nooit mag oordelen, en zeker niet veroordelen. Het enige wat je kan doen is een mening vormen. Eentje die niet zwart of wit is, maar grijs. Eentje die flexibel genoeg is om te kunnen meebuigen met nieuwe inzichten. Inzichten, inzien. Zien is is iets heel belangrijks. Niet te verwarren met kijken. Kijken doe je als buitenstaander. Zien doe je als je er middenin meeleeft, en beleeft.
Met dank aan Bruno. Woorden die ik vond die hier hun plaats verdienen, zeker omdat deze woorden uit hert hart geschreven zijn, dus doorleefd. Een thema dat ik al eerder aansneed.
Blijft een boom een boom als hij al zijn blad verloren heeft als al zijn takken door de wind zijn verscheurd en er geen kind meer is dat in hem klimmen wil? Als geen vogel meer zijn nest bouwt in de toppen van een boom is een boom dan nog steeds een boom?
Als een mens een boom zou zijn zouden bladeren uit vrienden bestaan is een mens zonder vrienden dan wel een mens? Laten we samen bomen zijn en elkanders bladeren die niet bruin kleuren en nooit vallen.
En als je toch valt, mijn blad, mijn vriend, beloof ik je te vangen en gewoon aan een van mijn takken, terug te hangen.
Geïnspireerd door zo vele vragen naar oprecht vertrouwen door zovelen - zowel jong als oud - , graag nog deze, al moet ik toegeven dat het vertrouwen waar men het meest over heeft zo vlak, zo horizontaal is ... Of durven wij het gewoon niet meer uit te spreken dat wij mogen Vertrouwen in een God. Ik werd dan ook geraakt door iemand die wellicht niet besefte wat hij "zomaar" zegde: "Geluk is wanneer je Gods vrede in jouw hart mag voelen".
Toch is onderstaande gedachte de moeite ze met u te delen; zeker zo eigen aan mijn blog.
CONFIDENCE : Once all village people decided to pray for rain. On the day of prayer all people gathered and only one boy came with an umbrella.
........ That's Confidence ..
TRUST : Trust should be like the feeling of a one year old baby when you throw him in the air, he laughs.....because he knows you will catch him.
....... that's Trust............
HOPE : Every night we go to bed, we have no assurance to get up alive the next morning but still we have plans for the coming day.
.........that's Hope...........
p.s. Het plaatje dat ik hier toevoegde verwijst meteen naar de junimaand, de maand van het Heilig Hart. Roeselare is als stad dan ook toegewijd aan het Heilig-Hart. Ja, dat plaatje vind je enkel nog op rommelmarkten. Ooit was het anders, maar in India is het soms het enige wat in een huiskamer prijkt ... en niet eens als decoratie, maar als getuige van de altijd aanwezige gast.
Ik heb dezelfde ogen En ik krijg jouw trekken om mijn mond Vroeger was ik driftig Vroeger was jij driftig Maar we hebben onze rust gevonden En we zitten naast elkaar En we zeggen niet zoveel Voor alles wat jij doet Heb ik hetzelfde ritueel Papa, ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen En ik krijg jouw rimpels in mijn huid Jij hebt jouw idee Ik heb mijn idee En we zwerven in gedachten Maar we komen altijd thuis De waarheid die je zocht En je nooit hebt gevonden Ik zoek haar ook en tevergeefs Zolang ik leef Want papa, ik lijk steeds meer op jou
Vroeger kon je streng zijn En god, ik heb je soms gehaat Maar jouw woorden Ze liggen op m'n lippen En ik praat nu Zoals jij vroeger praatte Ik heb een goddeloos geloof En ik hou van elke vrouw En misschien ben ik geworden Wat jij helemaal niet wou Maar papa, ik lijk steeds meer op jou.
Er loopt iemand met mij mee, Die waarschuwt bij gevaar En soms als ik het niet verwacht, Word ik haar opeens gewaar.... Er is een vrede diep in mij, 't licht in duisternis.... Ik weet, dat wat me nu omgeeft, van andere sferen is
en toch is het me zo vertrouwd, er is geen angst in mij, dat we er niet alleen voorstaan, maakt me ontzettend blij.... Wie ben ik, dat ik dit ervaar, Dat engelen met me gaan, Vanaf dat ik geboren ben, Tot het eind van mijn bestaan.
Op de leeftijd van 75 jaar, de verjaardag die we vandaag in het licht willen stellen, nemen wij officieel afscheid van een bewonderenswaardig mens, priester, aartsbisschop en kardinaal. In alle eenvoud was hij een voorbeeld voor de wereldkerk en hij was dan ook niet voor niets één van de grote "kanshebbers" bij de vorige pausverkiezingen, al was laatste niet zijn betrachting. Hier mogen wij toch even terecht chauvinistisch zijn?
Wie ben ik om hier in een notedop iets neer te pennen over een figuur die een hoog moreel gezag geniet in binnen- en buittenland, hij die zelf talrijke werken heeft gepubliceerd in een zeer menselijke en toegankeleijke taal. Waar heeft hij zich een leven lang aan geïnspireerd? Aan "de kardinale deugden" zoals ze nu weer nieuwe media-aandacht krijgen misschien, al gaat dat woord niet terug op de kardinaal, maar veel verder in de geschiedenis.
In elk geval had de kardinaal die ene zekerheid: hij heeft alles van God gekregen in dit leven en vreest niets.
In elk geval heeft Godfried kardinaal Danneels zich gespiegeld aan deze deugden, heeft hij er zélf naar geleefd én ze voorgeleefd. Hij heeft er ontelbaren diep mee geraakt, gestuwd, ook in de moeilijke tijden die de kerk doormaakt.
Dat kun je dagelijks lezen in een bijzonder boek die de titel draagt: "VERTROUWEN, Een dagboek van wijsheid en geloof". Een boek dat je elke dag volgens het ritme van het leven even doet halt houden. Meteen geef ik jullie eens een andere boekentip mee, niet ver van je bed te leggen.
Tot slot geef ik even deze "deugden" mee; dan zal je begrijpen hoe de kardinaal één was en is in alles wat hier wordt opgesomd. Dat hij het vooral wilde verder uitdragen; het is zijn grote bekommernis.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
