Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
allerlaatste ... en voor de goede verstaander: deze foto's komen van privépersonen en niet vanuit pornografische sites! Daar hou ik me geheel buiten! Trouwens dan zouden we zeker moeten stil staan bij de vele mooie en kunstzinnige foto's die vrouwen plaatsen over vrouwen!
voor die bewuste dame en waarom niet voor die andere vrouwen of voor de man die van kunst houdt of voor de man die van een andere man wil houden want waarom altijd al die vrouwen op pps-voorstellingen zomaar een bedenking hoor al zal het vrouwelijk naakt inderdaad mooier zijn kijk maar zelfs in onze kathedralen
Een tijd geleden kreeg ik van twee dames (jawel!!!), en dan nog afzonderlijk van elkaar, foto's doorgestuurd van mannen die voor de blogsters(wat een woord zeg!) in kwestie op zoek zijn naar mannelijke modellen voor hun tekenwerk. Deze werkjes kreeg ik omdat een paar mensen vroegen naar gelijkaardige foto's die ze vonden op mijn blog. Ja, hoe mensen elkaar vinden, doorheen de kunst, de schoonheid! Van één dame ben ik ondertussen wel de naam kwijt waarvoor mijn excuses. Maar dit is dus misschien een nieuw aanknopingspunt of voor anderen een nieuwe kans. We bloggen toch voor elkaar!
Gewoon iets fraais na een eerder ernstige bezinning om in schoonheid te eindigen, speciaal opgedragen aan een paar bijzondere blog- en mailvrienden. Met dank voor jullie regelmatig bezoek! En nu hopen dat deze boodschap is overgekomen!?
Het felste gevecht lever je met jezelf tegen de verzoekingen, de begeerten, de angsten die je verteren, tegen alles wat je afleidt van de rechte Weg.
Dit levenslange gevecht voer je volstrekt alleen, want nergens is er iemand die je helpt.
Maar in je sluimert een verborgen kracht die je heiligt, leidt en sterkt. en die je ontdekt in het gebed.
(Firmin van der Poorten)
Deze bezinning, dit gebed heeft me persoonlijk aangesproken, niet in de eerste instantie omwille van die verzoekingen, maar bij het opstarten van dit blog leverde ik een fel gevecht met mezelf tegen angst en onzekerheid, tegen een onzekere toekomst. Een stil gevecht ook tegen een onbekend iets dat me verplicht heeft rust te nemen en een tijd afstand te nemen van de drukte. Mensen die me al langer lezen zullen dit wel gevolgd hebben.Maar voor mij was het in elk geval waar dat het gebed een stille maar dan ook een sterke kracht was in mij die zelfs metr de dag sterker werd en zo mijn vertrouwen heeft vergroot. Geen puur menselijk vertrouwen, maar een vertrouwen in de Heer dat alles goed komt wat dat goedkomen ook voor mij zou beteken. Neen geen gebed omdat het even slecht gaat zoals je soms leest om het daarna naast je neer te leggen, maar wel een intens bidden en daar zelfs tijd voor nemen wat ik wellicht nooit eerder deed. Of moet het schoentje toch eerst nijpen? In elk geval mag je in je nood roepen naar de Heer,mag u zioch toevertrouwen aan Maria, moet je het zelfs doen zoals ik hoorde in een homilie. Is het smeekgebed dan ook niet zo menselijk, meer dan het dankgebed wat wij al vlug vergeten eens alles weer goed is?! Maar dat bidden heelt ook, ongezien jawel, maar het maakt van je een ander mens.
Wanneer dan het gevecht tegen het geleden leed gestreden is, komt algauw weer dat eeuwige zo menselijke gevecht tegen "verzoeking en begeerte", een gevecht dat je elke dag moet aangaan. Dit weekend hoorde ik van iemand dat het nog het best is die begeerten niet te cultiveren, want alle bekoringen die de media ons voor de voeten werpt leiden ons inderdaad af van de echte dingen, verhinderen ons werk naar behoren te doen zoals die persoon me ook toevertrouwde.
Wat voor je gevecht ook voert, in de lente van je leven of in de avond, je zult het inderdaad uiteindelijk alleen moeten doen! Maar wanneer je in je leven tijd hebt gemaakt voor gebed en bezinning, dan zal je merken dat je ook in die dagen zult gedragen worden door een onzichtbare kracht, door een God die Liefde is. Het is soms moeilijk te vatten maar die ervaring is er gewoon ook al zal ze de pijn en het verdriet niet wegnemen! Die kracht heiligt, leidt en sterkt ... en dat wil ik persoonlijk onderschrijven, ook al moeten we morgen misschien onverwacht een gans andere en nieuw gevecht aangaan, maar uit dit geloof zullen we ook dan kracht putten! Ik wens het jullie van harte, elk afzonderlijk!
zullen we ruilen jouw onrust voor mijn vrede zullen we ruilen mijn toekomst voor jouw verleden , zullen we ruilen mijn liefde voor jouw angst, en weet je mijn liefde duurt het langst.
zullen we ruilen mijn troost voor jouw verdriet zullen we ruilen dan geef ik je hart een lied , zullen we ruilen en wat vind jij daar van zullen we ruilen zodat jij weer zingen kan
zullen we ruilen al zit je nog zo in de knoop zullen we ruilen dan geef ik jou weer nieuwe hoop zullen we ruilen dan maken wij een nieuwe start zullen we ruilen geef me dan je hart
zullen we ruilen jouw mislukking voor nieuwe kansen zullen we ruilen en zullen we samen dansen samen dansen tot diep in de nacht samen dansen net zo lang tot jij weer lacht
Het hoeft niet altijd even ernstig te zijn, zeker niet tijdens het weekend, maar wanneer ik deze morgen de professor hoorde op de radio met zijn onderzoek naar het waarom we onze geheimen (meestal mannen zo blijkt) prijsgeven aan toiletdeuren, dan dacht ik recent iets te hebben over gelezen. Het is zo plastisch omschreven dat iedereen zich wel ergens zal in herkennen. Hier gaat hij:
Soms trek ik me terug in openbare toiletten. Op die manier kun je jezelf rustig afzonderen, zittend op een bekend of onbekend toilet, op de wc bij iemand thuis of op café, alsof het leven is opgehouden. Je zit opgesloten in een verticale doodskist voorzien van een luchtkanaal totdat de stortbak gorgelend zijn verlossend woord spreekt. Je kijkt naar het grijsachtige onaffe spel van vlekken en lijnen op de muur. Dat alles in een sfeer van achterwerken, urine, stilte en allerlei gerucht. Soms hoor je water stromen door de buizen, een gulp vies water die om de zoveel tijd door het keelgat van het buizennet komt geklokt.
Buiten is het stadsgeruis hoorbaar, misschien het aanhoudend geroezemoes van de bar, het kabaal van de tapgast. Of je hoort het gesprek van twee cafébezoekers die in de pisbakken vlakbij hun vrije loop laten. Jij in je hokje, daar op de pot of staand, je kijkt naar de zwart uitgeslagen lamp, de zwaar mishandelde rol wc-papier, zo kleurloos en gedienstig, het stof en de deur.
De deur staat vol opschriften, inkervingen van namen, littekens gemaakt met een pen, bruine vlekken, kleine brandplekken, de vunzigheid van geslachtsdelen die werkelijk mét geslachtsdelen lijken te zijn getekend, één of andere politieke toespeling, een vrouwennaam, open en bloot, een homofiel telefoonnummer. Een ander heeft heeft er met zijn zakmes een andere naam overheen willen kerven ...
Het decadente plezier in het banale, dergelijke kunst is tegenwoordig in de mode, zonder erbij na te denken dat het een inbreuk is op het eigendom, vandalisme. Maar hier gaat het nu niet om. Zoals de professor het zegde geeft dit alles vorm aan mijn eenzaamheid, een schreeuw of een afrekening die je niet kunt maken met de echte mens, en gelukkig dan maar. De deur, het toilet is dan je intieme partner waarover jezelf met je beste vrienden niet over praat.
Aanvaard elke nieuwe dag als een geschenk, als een gave en zo mogelijk als een feest ! Sta 's morgens niet te laat op ! Kijk in de spiegel en lach tegen jezelf en zeg 'goede morgen' tegen jezelf, dan ben je een beetje geoefend om het ook tegen anderen te zeggen !
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
allerlaatste ... en voor de goede verstaander: deze foto's komen van privépersonen en niet vanuit pornografische sites! Daar hou ik me geheel buiten!
