Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
En weer eens ervaren dat we daar toch voor een stuk zelf voor verantwoordelijk zijn, al kan je dat maar achteraf zeggen. Is er dan iets bijzonders gebeurd? Nee, helemaal niet of misschien toch. Ooit blogde ik hier hoeveel deugd het kan doen de pc af te zetten en geen tijd te verdoen met zinloze junkmails of doelloos te surfen ... Dus maar een goed gemoed opzetten, en wanneer dat laatste er nog niet is: wel begin dan met een nieuwe trui aan te trekken, een ander jasje ..(laatste ooit aangeraden door mijn zus wanneer ik mindere tijden meemaakte!),nog even tandjes poetsen en dan de deur achter je sluiten, zomaar ergens weg nog niet goed wetend waarheen.
Of misschien toch? Er is altijd een reclame die blijft nawerken, en ja zo was het ook wanneer ik slechts een paar stappen buiten de deur was en ik een man zag met een plastic zak met opdruk: 'Standaardboekhandel'. Indeed, waren er geen opendeurdagen ... de richting was dus bepaald, ondertussen genietend van de herfstkleuren al moet ik mezelf corrigeren, want alle bomen staan nog groen en in blad. De terrassen -ja, een terras eind oktober!- zaten overal vol en een njuffrouw had zelfs haar zonnebril opgezet!
Ik hoorde accordeonmuziek en een heldere vrouwenstem. Hier moest het dus zijn en ik was er niet alleen. Ik meende op een receptie te zijn verzeild want pas binnen kreeg ik al een glas witte wijn toegestopt dat ik natuurlijk in dank aanvaardde. Wat een mooie gelegenheid eens op een andere manier doorheen het boekenaanbod te wandelen, zonder verplichtingen en echt op zijn zondags. Alle gezichten opgewekt en uitkijkend naar de laatse uitgaven. En dan te bedenken dat naast die duizenden boeken nog iedereen zijn eigen blogje wil maken. Laatste bedenking maakte ik wanneer ik een reuze-poëzieboek doornam.
Ik wou nog even langer blijven slenteren, maar de zon nodigde me naar buiten en in gedachten dat pas het winteruur was ingegaan en er koude dagen worden voorspeld, wou ik nog wat genieten van die frisse lucht al verlangde ik ook naar een kopje koffie.
"Martin, zeker?". Een man zo een tien meter voor me. Ik herken hem onmiddellijk. Michel is de naam, de buurman van uit mijn kindertijd waar mijn ouders tot op heden altijd goede contacten mee hebben, maar die al veertig jaar terug is verhuisd. Hij stelt een andere man voor met zijn vrouw. De andere man blijkt zijn zoon te zijn en zegt meteen: "Ik herken je wel maar kan niet op de naam komen". Eerlijk gezegd ik ook niet; "Dominique, we zijn even oud - en kijkend naar zijn vrouw -we hebben nog naast elkaar gewoond en met elkaar gespeeld." Ik zie meteen kinderherinneringen voor me. Ik bedenk vlug dat dit ondertussen zeer zeer lang geleden moet zijn geweest;, was ik dan al die tijd toch niet een klein beetje veranderd?! Doet wel deugd hoor en het streelt mijn ijdelheid.
Kijk, goede vrienden, we hebben nog wat bijgepraat, heb de 'vrienden' uitgenodigd voor de koffie (komt later wel nog!) maar wat ik hier wil zeggen is dat de aanvang van dit bericht ook het slot is, want het zijn de mensen van vlees en bloed, de mensen die in je geïnteresseerd zijn en blijven - ook na zeer vele jaren - die inspiratiebron zijn en de ander zich goed laten voelen, hoe fijn en mooi ook de goedbedoelde mails.
Ja, ik voel me goed, ik voel me goed ... zing het maar mee ... door die paar woorden van mens tot mens, van hart tot hart! En wat de pc betreft, ik heb hem nodig om jullie te bereiken, zeker in deze avonduren om nog wat fraais te delen met sommigen van jullie bij opbeurende muziek! Ondertussen blijft ook dat genieten (een woord dat ook ik heb terug moeten in de praktijk leren omzetten, maar zie daarvoor mijn archief!) want ik voel me goed bij het plaatsen van een ander genre foto's, een nieuw blog.
Ik hoop tenslotte ook van harte sommigen van julie echt te mogen ontmoeten, mensen met een hart, mensen van vlees en bloed, maar die we toch maar via het seniorennet leerden kennen!
Dank voor de aandacht. En tot straks ...
p.s.Bovenstaande wil niet zeggen dat alle 'zorgen' van de baan zijn , want heb morgen al een paar moeilijke telefoons te doen, maar zoals in zovele pps wordt gezegd: leef vandaag!
"Waarom zou je er een nieuw blog voor openen , misschien omdat het hier anders tussen al dat mooie niet thuis zou voelen . Iets mooi voelt zich overal goed , hier of op een eigen blog ? Als je 't met liefde plaatst zal het je geen verdriet doen lijden . Martin geniet van 't leven en je blog . "
Dit mocht ik lezen op mijn blog van een voor mij nieuwe bezoeker als antwoord op de vraag die ik aan mezelf stelde een paar berichten lager onder "verlof" of het wel zinvol was en of er niets "nuttigers" te bloggen was.
Een paar mails,berichten en foto's verder zijn we dus hier beland.
Het doet eens goed een reactie te ontvangen van een onbekende waarvoor dank!
We hebben nog zoveel moois met elkaar te delen, elk op zijn manier en volgens zijn hobby, maar het mooiste wat ik hier van overhoud is:
"ALS JE HET MET LIEFDE PLAATST ..."
en zo zijn we toch wel echt naadloos terug bij de bron van dit/mijn blog zeker:
waarom ik dit publiceer? gewoon, omdat ik daarvan kan genieten zonder meer, hoef je echt niets achter te zoeken of me te linken aan de foto's. ik geniet zowel van het plaatsen als het aanschouwen.
was de gekozen naam voor de afbeeldingen die een dame me deze namiddag toestuurde, nee die uit Nederland deze keer, maar wel van een lieve vrouw die ook het schone weet te waarderen. Een andere vrouw die me voor de eerste maal bezocht heeft me eveneens aangeraden ook nog meer van dat fraais te bloggen tot spijt van wie het benijdt! Dus komt hier "maarten", niet de blogger hoor!
Nooit gedacht te zullen vinden waar anderen slechts van dromen Nooit gedacht het waard te zijn dat jij tot mij mocht komen Zo plotseling, zo onverwacht liefde, oprecht, intens De tranen welden in mij op bij het zien van zo'n mooi mens Geen beelden kunnen tonen hoe mooi jij bent voor mij Geen woorden kunnen zeggen wat mijn hart tegen mij zei Geen lied is ooit geschreven wat van dit gevoel vertelt Alleen God kan ooit begrijpen wat er in mijn hart opwelt De eer die mij ten deel valt jou hier te mogen zien Mijn verstand kan niet bevatten dat wellicht, ooit, eens, misschien Wij samen mogen leven in liefde, zij aan zij In licht op aarde levend geen ik, geen jij, maar wij
Blij, Maarten, écht, voor wat je met jou gedrevenheid doet ...
Het zijn kleine dingen die ons warm maken om steeds verder te gaan op die toch zo hobbelige weg van het leven ..........
Proficiat !
dit is een reactie die ik kreeg op "verlof" waarvoor ik dankbaar ben niet omwille wat ik schreef maar vooral om dit als duwtje in de rug te zijn voor anderen die ook elke dag proberen wat zinvols achter te laten.
ELKAAR WARM MAKEN OM VERDER TE GAAN!
Is dit geen nobele wens op deze vrijdagavond, zeker voor die blogvrienden die er soms aan denken het op te geven? Dank bij deze voor de steun die ikzelf ondervind via het gastenboek en voor nu een aangenaam weekend!
"Of een daad van liefde nu slaagt of niet slaagt, het blijft een daad van liefde".
Deze vond ik via een powerpointpresentatie maar sluit zo goed aan bij wat onder mijn profiel staat, nl. dat elke LIEFDE, hoe klein ze ook is geweest, haar waarde heeft!!!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
