Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik weet het blogvrienden, de titel kan er over zijn maar toch. Ik erger me telkens weer opnieuw bij elke berichtgeving na een catastrofe zoals deze nu in Haïti waar zeer vele slachtoffers vielen, maar eveneens bij een melding van een vliegtuigcrash of een ander zwaar accident waar dan ook ter wereld, wanneer er onmiddelllijk aan toegevoegd wordt: "Er zijn geen Belgen bij betrokken". Alsof de rest kan stikken! Sorry, ik moest dit even kwijt. We bloggen toch in de categorie 'bedenkingen'.
Nu ik me toch even mag ergeren rond de media. 'Eigen volk eerst' zou ook passen bij de ijdelheid die ik zie opduiken bij quizprogramma's waar de deelnemers, de kandidaten zeg maar, voor zichzelf applaudiseren. Beseffen die mensen wel hoe dom zij overkomen?! Van een klein kind kan ik dat best begrijpen, maar van een BV die voor zichzelf in de handen klapt? Dat zij maar eens terug gaan kijken naar de opnames om te beseffen wat een belachelijk figuur ze slaan!
... of hoe die ene taart in VREUGDE gedeeld wordt, als je al van delen kan spreken, maar in elk geval om de vingers en duimen van af te likken ... Hier kunnen we nog heel veel van leren. SAMEN in alle eenvoud GELUKKIG zijn.
Inderdaad, één enkele slagroomtaart om te delen met de ganse familie en de vriendenkring. Dit wou ik jullie toch niet weerhouden, waar wij keuze te over hebben en met de rest nog dagen lang weg kunnen!
Er kan dan wel een stukje af aan mijn neef die vandaag 27 jaar werd. Proficiat!
Wanneer zoals de titel van mijn blog LIEFDE EN VRIENDSCHAP een sleutel is, dan is ook GEDULD evenzeer een SLEUTEL TOT GELUK. Want een hart dat de tijd respecteert, is geduldig. Het kan wachten. Het weet dat uitstel niet ontmoedigt: het zuivert en het verdiept. Zo moet je soms jaren wachten voordat je partner zich prijsgeeft, zelfs in een goed huwelijk. Jaren wachten ook voordat je je ware vrienden kent.
Lang wachten ook voordat je echt te weten komt wat de diepste pijn is van een buur of zelfs van een huisgenoot. Je moet vaak ook lang wachten tot je jezelf kent met je echte gaven en je echte fouten. Soms moet je helaas door een donkere tunnel in eenzaamheid en gebrokenheid.... Ook Jozef en Maria moesten dit ervaren, maar God laat het geduld, het gebed en de tranen nooit onverhoord. Dat is mijn geloofsbelijdenis naast de menselijke sleutel tot elkaar die misschien wel uit dit geloof werd geboren. Of zoals ik bij een blogvriend las: Hoe zou Europa er nu voorstaan mocht Jezus niet onder ons zijn gekomen?
There is no such thing as conditional love..Love is either unconditional or it's no love. You might like someone conditional on their personality or behavior or circumstances. But love accepts no boundaries. So never say 'I love you because', for love has no cause, love comes from God.
Er bestaat geen voorwaardelijke liefde. Liefde is onvoorwaardelijk of het is geen liefde. Je kan wel houden van omwille van de persoonlijkheid, het gedrag, of omwille van bepaalde omstandigheden, maar liefde aanvaardt geen grenzen. Zeg dus noooit: 'Ik hou van je OMDAT', want liefde kent geen reden; LIEFDE komt van GOD!
Met bovenstaand woord begon ooit mijn blog .. Het wordt ook het nieuwe begin en de leidraad in 2011. Met de woorden van Valeer Deschacht open ik dan ook dit nieuw (blog)jaar 2011:
VERTROUWEN GEVEN EN ZELF OOK VERTROUWEN WAARD ZIJN HET IS DE KERN VAN ONS MENS ZIJN.
365 dagen! Om leed en vreugde te dragen neem iedere dag je deel alles bijeen is veel te veel benijdt men 't welzijn dat je draagt het is veel beter dan beklaagd.
365 dagen! Elke morgen mag men hetzelfde vragen gezondheid van ' morgens vroeg tot ' savonds laat. Doe een wens nu meteen dat doen we allen maar niet voor ons alleen!
Het nieuwe jaar langs Bethlehem beginnen is op weg gaan, de ster van licht en hoop achterna en geloven dat elk wonder van leven, elk wonder van liefde, heel klein - klein als een kind - geboren wordt.
Holy Father, God of our yesterdays, our today, and our tomorrows. We praise You for Your unequaled greatness. Thank You for the year behind us and for the year ahead. Help us in Your new year, Father, to fret less and laugh more. To teach our children to laugh by laughing with them. To teach others to love by loving them. Knowing, when Love came to the stable in Bethlehem, He came for us. So that Love could be with us, and we could know You. That we could share Love with others. Help us, Father, to hear Your love song in every sunrise, in the chriping of sparrows in our backyards, in the stories of our old folks, and the fantasies of our children. Help us to stop and listen to Your love songs, so that we may know You better and better. We rejoice in the world You loved into being. Thank You for another new year and for new chances every day. We pray for peace, for light, and for hope, that we might spread them to others. Forgive us for falling short this past year.
Rond deze periode van het jaar konden de mijmeringen mij weerom niet met rust laten. Het resultaat is als volgt:
In deze tijd van het jaar Staat de klok heel even stil. Wij kjken terug op wat goed was en wat beter kon, Wat ons deed lachen en echt blij zijn, Wat ons aangreep en ontroerde, Waar wij woorden voor vonden ... Waar wij sprakeoos bleven. Waar wij mensen verloren, Waar wij weer anderen (her)vonden. Waar wij anderen probeerden te vergeven, Waar het ons soms echter nog altijd niet lukt.
Ik wens jullie alvast geluk, vreugde en VERTROUWEN In LIEFDE EN VRIENDSCHAP, elke dag van 2010.
Toen ik "nog jong en mooi"was startte ik met een soort dagboek. Niet het dagboek met te delen geheimen of waar ik al dan niet mijn beste looptijden in noteerde; neen het was eerder een dik geruit schrift, omgeven door een mooie lederen kaft waar ik korte bezinningsteksten in neerschreef of de korte inhoud van bepaalde bezinningsweekends die ik toen af en toen volgde. En zo werden er n.a.v. deze ontmoetingen nogal wat bladwijzertjes uitgedeeld - toen erg in de mode - met een fraaie tekening en tekst, en met vaak op de achterkant een bemoedigend woordje van deze of gene gast. Het was ook de tijd van menig trouwpartij, te zien aan de uitnodigingen die in dit boek steken, en de bedankingskaartjes, want toen was het gewoon dat je werd uitgenodigd voor zowel receptie als avondfeest. M.a.w. het was gewoon dat er getrouwd werd. Het was een dure tijd want de huwelijken volgden elkaar snel op en collega's waren er bij de vleet, maar niemand werd uitgesloten.
Het was in die tijd dat ik begon met een aparte bladzijde in dat dagboek met bovenaan: "KERSTMIS 19.." waaronder de namen werden genoteerd aan wie ik een kerstwens had verstuurd. Er naast was er plaats voorzien om aan te kruisen wie en wanneer iets had teruggestuurd. Soms met een bijzondere vermelding, een opkikkertje a.h.w. En telkens waren er ook mensen die na jaren afwezigheid zich plots weer lieten horen. Ik schrijf inderdaad "Kerstmis", want de kaarten moesten zeker aankomen op Kerstdag. Pas zo was en is deze wens nog zinvol en vooral ook op tijd. Op de duur weden niet enkel de data bijgehouden maar werden sommige kaarten bij dit jaar bewaard tussen de andere bladzijden, omdat ze uit ofwel India kwamen of van een paar goede vrienden afkomstig waren, of gewoon omdat ze een heel specifieke boodschap bevatten die nu nog levengevend is. Nog andere kaarten waren zo mooi dat ze niet in een doos mochten belanden. Het zijn tastbare herinneringen die plots een heel verhaal oproepen uit vervlogen tijden, een verhaal tussen twee mensen.
Nu ik zo door dit boek aan het bladeren ben zie ik hoe intens sommige contacten waren en besef ik ook dat we 'toen we jong en mooi waren' blijkbaar veel konden betekenen voor elkaar; zeg maar de wereld wilden verbeteren., en dit op een authentieke manier.
Meteen de vraag zoals ik het daarnet nog hoorde op de radio: "WAAR ZIJN ZE DIE MENSEN?" Ja, waar zijn ze? Zijn ze gehuwd, werden ze priester, hebben ze kinderen en hoeveel, wat voor werk doen ze .. leven ze überhaupt nog? Ze schreven een laatste wens aan me, en ik aan hen en geen één van beiden besefte dat dit voorlopig de laatste wens was.
JA, WAAR ZIJN JULLIE? DANK VOOR JULLE VRIENDSHAP, VOOR DIE VOETAFDRUK DIE JE TOT OP HEDEN HEBT ACHTERGELATEN ....
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
