Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
In de voorbije jaren en in zeer verschillende situaties heb ik om AANDACHT gevraagd, in het algemmeen of heel concreet voor bepaalde personen, jong en oud. Ook vandaag en ditt o.a. n.a.v. zelfde vraag van weeral enkele lezers hier opnieuw mijn hamer die ik graag gebruik ten gunste van, niet wetende waar het zaait kiem. Daarom maak tijd voor vrienden, collega's, buren, familie, partner. Geef hen aandacht. Sociale steun is de beste buffer, zeker in moeilijkheden wanneer men bij familie of vrienden terecht kan. Dit alles kan juist niet of wel lijden tot stressvolle situaties. Op vandaag zeker onze aandacht laten gaan naar het voorkomen van stress op de werkvloer. Goede relaties zijn ook daar zeer belangrijk al heb je het niet altijd zelf in handen. Maar precies hier knelt het schoenje, want TE WEING ERKENNING KRIJGENVOOR WAT JE DOET EN EEN SLECHTE RELATIE MET JE COLLEGA'S, OF ZELFS MAAR ENKEL MET JE BAAS, ZIJN DE BELANGRIJKSTE OORZAKEN VAN STRESS.
Geef die mensen allemal aandacht, nu het nog kan en zorg er niet voor dat ze straks zijn afgeschreven, desnoods door één slecht karakter.
Toen ik in een instelling voor mentaal gehandicapten liep, riep één van de gasten - een jongen met het symptoom van Down - me toe: "Hey paster!" Ik reageerde niet. Toen is die jongen in zijn gocart gesprongen en tot voor mijn voeten gereden, hij trok zijn rem dicht en riep:"Zie je vies tè?" Sindsdien zeg ik tegen iedereen goedendag.
Het is zo eenvoudig. Plots word je weer iemand hé, als iemand naar je zwaait.
Inderdaad de netwerken groeien als paddestoelen uit de grond en zijn haast niet meer bij te houden. Maar hoe SOCIAAL zijn ze wel? Brengen ze de mensen écht tot elkaar of is het zoals het woord 'media' aangeeft het vooral te doen om enkelingen die er rijk van worden? Ik las zelfs ergens - en sommigen zullen het ook (jammer genoeg moeten beamen) - dat het mensen tegen elkaar opzet, hen kwetst, zelfs als men de ander niet eens persoonlijk kent. Sociale netwerken stellen mensen voor keuzes. En het begint stilaan een epidemie, een chaos te worden. Helaas zien we dat het een sterk wapen is om mensen te doden met woorden. Denken we maar heel concreet aan mensen die gewoon even te lang op de buis komen in een spelletjesprogramma, of aan de pas benoemde aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Iedereen ventileert zomaar zijn mening al hebben de meesten vroeger nooit iets van beide mensen gehoord. Er schuilt inderdaad een groot gevaar in deze sociale netwerken, maar ik ontken evenmin dat ze ook een meerwaarde kunnen bieden zoals we hier op SN bezig zijn. Helaas, en dit geldt voor alle netwerken, is het échte sociale leven heel ver te zoeken, worden maar heel zelden echte banden gesmeed en blijven mensen van vlees en bloed vaak eenzaaam achter eens ze hun pc hebben afgesloten.
een eigen bed mogen en kunnen rusrten diepe vrede en echte geborgenheid tijd te over zelfs vrije tijd niemnd die ons opjaagt als wild nooit echt bang hoeven te zijn ... Natuurlijk meer dan ooit ingegeven door artikel hiieronder en nog meer door de situatie in Haïti.
Omar Yussef, de Palestijnse speurder-schoolmeester, gaat samen met zijn nieuwe baas, de Zweed Magnus Wallender, op pad om scholen in de Gazastrook te inspecteren. Ze komen erachter dat er een leraar is gearresteerd.De autoriteiten beschuldigen de man van collaboratie met de CIA, een aanklacht die door diens vrouw in alle toonaarden wordt ontkend. Tal van incidenten volgen en behalve Yussef lijkt niemand zich er om te bekommeren. Op hem rust de gecompliceerde taak zowel zijn collega te redden als ook een aantal stekelige zaken te ontrafelen.
Met de kleurrijke Omar Yussef loop je door de Palestijnse straten, beleef je zijn angsten, proef je zijn voedsel en deel je zijn woede en hoop. Een graf in Gaza is een verhaalmet een onvergetelijk hoofdpersonage en werpt een genuanceerde blik op de Palestijnse zaak. Deze roman, die zich in de Gazastrook afspeelt, is hoogst actueel.
Ik weet het blogvrienden, de titel kan er over zijn maar toch. Ik erger me telkens weer opnieuw bij elke berichtgeving na een catastrofe zoals deze nu in Haïti waar zeer vele slachtoffers vielen, maar eveneens bij een melding van een vliegtuigcrash of een ander zwaar accident waar dan ook ter wereld, wanneer er onmiddelllijk aan toegevoegd wordt: "Er zijn geen Belgen bij betrokken". Alsof de rest kan stikken! Sorry, ik moest dit even kwijt. We bloggen toch in de categorie 'bedenkingen'.
Nu ik me toch even mag ergeren rond de media. 'Eigen volk eerst' zou ook passen bij de ijdelheid die ik zie opduiken bij quizprogramma's waar de deelnemers, de kandidaten zeg maar, voor zichzelf applaudiseren. Beseffen die mensen wel hoe dom zij overkomen?! Van een klein kind kan ik dat best begrijpen, maar van een BV die voor zichzelf in de handen klapt? Dat zij maar eens terug gaan kijken naar de opnames om te beseffen wat een belachelijk figuur ze slaan!
... of hoe die ene taart in VREUGDE gedeeld wordt, als je al van delen kan spreken, maar in elk geval om de vingers en duimen van af te likken ... Hier kunnen we nog heel veel van leren. SAMEN in alle eenvoud GELUKKIG zijn.
Inderdaad, één enkele slagroomtaart om te delen met de ganse familie en de vriendenkring. Dit wou ik jullie toch niet weerhouden, waar wij keuze te over hebben en met de rest nog dagen lang weg kunnen!
Er kan dan wel een stukje af aan mijn neef die vandaag 27 jaar werd. Proficiat!
Wanneer zoals de titel van mijn blog LIEFDE EN VRIENDSCHAP een sleutel is, dan is ook GEDULD evenzeer een SLEUTEL TOT GELUK. Want een hart dat de tijd respecteert, is geduldig. Het kan wachten. Het weet dat uitstel niet ontmoedigt: het zuivert en het verdiept. Zo moet je soms jaren wachten voordat je partner zich prijsgeeft, zelfs in een goed huwelijk. Jaren wachten ook voordat je je ware vrienden kent.
Lang wachten ook voordat je echt te weten komt wat de diepste pijn is van een buur of zelfs van een huisgenoot. Je moet vaak ook lang wachten tot je jezelf kent met je echte gaven en je echte fouten. Soms moet je helaas door een donkere tunnel in eenzaamheid en gebrokenheid.... Ook Jozef en Maria moesten dit ervaren, maar God laat het geduld, het gebed en de tranen nooit onverhoord. Dat is mijn geloofsbelijdenis naast de menselijke sleutel tot elkaar die misschien wel uit dit geloof werd geboren. Of zoals ik bij een blogvriend las: Hoe zou Europa er nu voorstaan mocht Jezus niet onder ons zijn gekomen?
There is no such thing as conditional love..Love is either unconditional or it's no love. You might like someone conditional on their personality or behavior or circumstances. But love accepts no boundaries. So never say 'I love you because', for love has no cause, love comes from God.
Er bestaat geen voorwaardelijke liefde. Liefde is onvoorwaardelijk of het is geen liefde. Je kan wel houden van omwille van de persoonlijkheid, het gedrag, of omwille van bepaalde omstandigheden, maar liefde aanvaardt geen grenzen. Zeg dus noooit: 'Ik hou van je OMDAT', want liefde kent geen reden; LIEFDE komt van GOD!
Met bovenstaand woord begon ooit mijn blog .. Het wordt ook het nieuwe begin en de leidraad in 2011. Met de woorden van Valeer Deschacht open ik dan ook dit nieuw (blog)jaar 2011:
VERTROUWEN GEVEN EN ZELF OOK VERTROUWEN WAARD ZIJN HET IS DE KERN VAN ONS MENS ZIJN.
365 dagen! Om leed en vreugde te dragen neem iedere dag je deel alles bijeen is veel te veel benijdt men 't welzijn dat je draagt het is veel beter dan beklaagd.
365 dagen! Elke morgen mag men hetzelfde vragen gezondheid van ' morgens vroeg tot ' savonds laat. Doe een wens nu meteen dat doen we allen maar niet voor ons alleen!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
